Εφόσον λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κυβερνήσει και όπως πιστεύει μάλιστα είναι ήδη έτοιμος, έχει υποχρέωση από σήμερα να καθησυχάσει την κοινωνία (που εμφανώς αδιαφορεί για την σημασία των μπαχαλοεκδηλώσεων των αναρχικών και των άλλων ασήμαντων εξτρεμιστών αλλά δεν παύει να ανησυχεί) ότι ως κυβέρνηση θα εγγυάται την ασφάλεια και τα δικαιώματα των πολιτών. Και κυρίως δεν θα αφήσει το χρέος ασφάλειας του πολίτη στα χέρια της Χρυσής Αυγής.
Γιατί αν συνεχιστεί αυτή η κωμωδία σε βάρος της μνήμης ενός άτυχου 16χρονου παιδιού που δολοφονήθηκε από έναν πανύβλακα αστυνομικό πριν προλάβει, το παιδάκι αυτό, να καταλάβει τι πιστεύει και τι θέλει από την κοινωνία τότε κανείς πολιτικός και ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ που τώρα συμπαρίσταται στους "ζουλού" των Εξαρχείων δεν θα έχει δικαίωμα να διαμαρτύρεται για τα οποιαδήποτε φασιστικά και ναζιστικά φαινόμενα συνεχιστούν στη χώρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ (ως κυβέρνηση) θα έχει την κυρία ευθύνη αν συνεχιστεί το συγκεκριμένο μπάχαλο όπως το ΠΑΣΟΚ και η ανοχή της Νέας Δημοκρατίας επέτρεψαν να μεταβληθεί σε γελοία τριτοκοσμική "επανάσταση" η πραγματική τόλμη για αντίσταση συγκεκριμένων φοιτητικών ομάδων στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του 1973.
Πιστεύω ότι ακόμη και, οι σοβαροί, μεσήλικες σήμερα, αντιστασιακοί του Πολυτεχνείου θα ντρέπονται τώρα για την εκμετάλλευση και κυρίως για την κατάντια του δημοκρατικού αυθορμητισμού τους που "εμπορεύτηκαν" με χυδαίο τρόπο συμμορίτες όπως οι δολοφόνοι της 17 Νοέμβρη, οργανωμένοι σε συντεχνίες για πολιτική ανάδειξη και επαγγελματίες πολιτικοί όλων των χρωμάτων για να αποκτήσουν αντιστασιακή ταυτότητα.
Γιατί η ιστορία του Πολυτεχνείου που ξεκίνησε πατριωτικά δυστυχώς έχει πέσει στα χέρια και αυτών που απαρτίζουν το "αφρικανικό συνονθύλευμα" που βρίσκει αφορμή να καταστρέφει κάθε χρόνο ότι οικοδομεί με μόχθο η κοινωνία μας.
Είμαι μεταξύ εκείνων που γνώριζαν εκείνη την εποχή, του 1973, πολλούς φοιτητές και άλλους που οργάνωσαν την αξιοθαύμαστη αντίσταση τους αρχίζοντας από την ταράτσα της Νομικής.
Θυμάμαι μάλιστα ότι ως νεαρός ρεπόρτερ είχα πάει για λογαριασμό της οικονομικής εφημερίδας ΕΞΠΡΕΣ να συναντήσω μεγάλη ομάδα κατοίκων των Μεγάρων που έκανε, εκείνες τις ημέρες, πορεία προς το τότε υπουργείο Βιομηχανίας της πλατείας Κάνιγγος με σκοπό να ανατρέψει την απόφαση για ίδρυση διυλιστηρίου (του ομίλου Ανδρεάδη) στην Πάχη των Μεγάρων... Συνάντησα την ομάδα των Μεγαρέων στην οδό Πατησίων αλλά εκεί τους περίμενε η αστυνομία με διαταγή να τους μαζέψει. Οι διαμαρτυρόμενοι όταν είδαν τους αστυνομικούς από φόβο χώθηκαν στο Πολυτεχνείο που ήδη είχε ξεκινήσει η εξέγερση των των φοιτητών. Οι δε φοιτητές τους δέχτηκαν με ενθουσιασμό νομίζοντας ότι πήγαν για συμπαράσταση...
Ήταν λοιπόν μια πραγματική αντιστασιακή εκδήλωση όσο και αν βοήθησε και η συγκυρία. Για τον λόγο αυτό σημειώνω και σήμερα (όπως έκανα και άλλες φορές από την στήλη) πως είναι ντροπή που η ιστορία του Πολυτεχνείου πέρασε στα χέρια του "μπουλουκιού των αφρικανών".
Γιατί είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτή είναι η εικόνα που βγαίνει κάθε χρόνο.
Την ίδια και χειρότερη εικόνα βγάζει και το μπάχαλο της μνήμης του δολοφονημένου Γρηγορόπουλου που δεν έχει κανένα μα κανένα λόγο να δικαιολογείται πολιτικά ως επέτειος.
Δηλαδή τι επέτειος είναι; Ενάντια στη βία;
Μα υπάρχει κανείς εντός και εκτός της Βουλής που να πιστεύει στη βία ως λύση των κοινωνικών προβλημάτων; Είναι επέτειος ενάντια στα μέτρα καταστολής;
Μα ο Παυλόπουλος που ήταν υπουργός τον ατυχή Δεκέμβρη που κάηκε η Αθήνα κατηγορήθηκε και "πετροβολήθηκε" ότι δεν έκανε τίποτε για να σταματήσει την καταστροφή. Το ίδιο και ο εκ των διαδόχων του Παπουτσής σε άλλη περίπτωση...
Εάν όμως ο αντίλογος επιμένει ότι τέτοια γεγονότα πρέπει να αποτελούν αφορμή για επετείους τότε γιατί τα κόμματα που καταδίκασαν την δολοφονία των τριών υπαλλήλων της ΜΑΡΦΙΝ δεν οργανώνουν έστω και μια απλή πορεία την ημέρα της δολοφονίας τους;
Γιατί δεν οργάνωσαν ποτέ μια πορεία για την δολοφονία από την συμμορία δολοφόνων της 17 Νοέμβρη του Μπακογιάννη, του Δ. Αγγελόπουλου(ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ), του Α. Αθανασιάδη (ΠΥΡΚΑΛ) όπως και για την απόπειρα δολοφονίας του Βαρδή Βαρδινογιάννη (ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ) που επίσης καταδίκασαν όλα τα κόμματα;
Η απάντηση βεβαίως είναι δυστυχώς πολύ απλή και προκαλεί απογοήτευση.
Γιατί στην Ελλάδα είναι κατάπτυστος όποιος διανοηθεί να τιμήσει επιχειρηματία ακόμη και δολοφονημένο από τρομοκράτες.
Το ίδιο συμβαίνει και για τους δολοφονηθέντες της ΜΑΡΦΙΝ γιατί ίσως να μην ήταν μέλη κάποιας κλαδικής ή εξτρεμιστές αριστεροί και αναρχικοί.
Του Γιώργου Κράλογλου : capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου