Γεια στο στόμα του Χανς Γιόκιμ Φούχτελ ...

Γεια στο στόμα του Χανς Γιόκιμ... Χούφτελ. Συμφωνώ και προσαυξάνω. Και τον διορθώνω. Οχι χίλιοι αλλά πολύ λιγότεροι.

Αν κάποιο αόρατο χέρι τοποθετούσε εκατό, μόνο, γερμανούς υπαλλήλους τότε η παραγωγικότητα και η αποτελεσματικότητα θα ξεπερνούσαν σε ταχύτητα την απόδοση τριών χιλιάδων Ελλήνων. Που οι περισσότεροι εξ αυτών μπήκαν από πόρτες, παράθυρα, φεγγίτες και κλειδαρότρυπες. Και που εκτός του κοινωνικού τους αναλφαβητισμού, το ξύνουν στα γραφεία των Δήμων και των Νομαρχιών. 

Μα ακόμα και τώρα. Την ώρα που τραμπαλιζόμαστε στο χείλος του γκρεμού, οι διορισμένοι κολλητοί δημάρχων, δημοτικών συμβούλων και Νομαρχών εξακολουθούν να πορεύονται όπως πριν. Η εικόνα είναι γνωστή. Με το που μπαίνεις σε κάποιο γραφείο για μια σφραγίδα προσγειώνεσαι στο Ellada. Δηλαδή. 



Η πρώτη ανταλλάσσει με κάποια φιλενάδα συνταγές μαγειρικής. Η δεύτερη χασκογελάει ξεφυλλίζοντας κάποιο περιοδικό κους κους. Αχου κοίτα κορμάρα η Ελενάρα (η Μενεγάκη εννοείται). Η τρίτη πλέκει το πουλόβερ του κανακάρη της και σε λοξοκοιτάει. Η τέταρτη στο τηλέφωνο κι αυτή να διηγείται με το νι και με το σίγμα το τελευταίο επεισόδιο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή. Και καθώς διαδραματίζεται αυτό το επεισόδιο από επιθεώρηση Δελφινάριου, να αισθάνεσαι φορτωμένος από ενοχές επειδή με αυτή την τιποτένια σφραγίδα και με το τιποτένιο έγγραφό σου θα τολμήσεις ο θρασύς, να διακόψεις τους άκρως δημιουργικούς συλλογισμούς της συντροφιάς της εκλεκτής! 

Στο τέλος αυτού του μαρτυρίου και αφού θα περάσουν κάμποσα λεπτά, στην διάρκεια των οποίων θα τσουρουφλιστείς από δηλητηριώδη βέλη που θα έχουν εκτοξευτεί από τα βλέμματά τους, θα εισπράξεις την εξής υποτιμητική φράση, με άπειρο σαδισμό και με άφθονη περιφρόνηση: 
«Κύριέ μου, λάθος πόρτα χτυπήσατε». 
«Και που να πάω». Ρωτάς με ύφος υποταγμένου τετράποδου. 
«Α δεν ξέρω. Μπορεί σε άλλο κτίριο. Πάντως όχι εδώ. Ρωτήστε στο τμήμα πληροφοριών». 
«Μα από εκεί έρχομαι». 
«Αποκλείεται». 
«Σας ορκίζομαι». 
«Για μια στιγμή», σου λέει. Και γυρίζοντας στην διπλανή τη ρωτάει: «Για πες μου Πηνελόπη μου. Ποιος είναι σήμερα υπηρεσία στο τμήμα Πληροφοριών;». 
«Ο κυρ Μήτσος», απαντάει η Πηνελόπη. Και προσθέτει: «Αλλά σήμερα πήρε άδεια για να πάει να πληρώσει τον λογαριασμό της ΔΕΗ του παιδιού του». Και τότε γυρίζοντας προς εσένα που χάσκεις σαν παλιάλογο σου λέει με ύφος χιλιάδων καρδιναλίων: «Σε λάθος άνθρωπο απευθυνθήκατε. Ο κυρ Μήτσος απουσιάζει»! 

Αμφιβάλλετε; Καθόλου! Ολοι μα όλοι θεατές και θύματα τέτοιων και ακόμα τρισχειρότερων περιστατικών. Από συμπολίτες μας της εκλεκτής κομματικής πελατείας. Από συμπολίτες μας που πληρώνονται από εσένα κι εμένα. Από συμπολίτες μας που αρνούνται την στοιχειώδη διαδικασία αξιολόγησης. Από συμπολίτες μας που ζήτημα είναι αν οι μισοί εξ αυτών διαθέτουν τα στοιχειώδη προσόντα. Από συμπολίτες μας που εκλαμβάνουν την υπηρεσία τους ως προσωπική τους υπόθεση. Από υπαλλήλους που εξ ορισμού εκλαμβάνουν τον κάθε πολίτη ως τον μεγαλύτερό τους εχθρό. Από συμπολίτες μας που απολαμβάνουν εφ' όρου ζωής το προνόμιο της μονιμότητας. Από συμπολίτες μας που τον μισό ίσως και παραπάνω χρόνο εργασίας τους τον καταναλώνουν σε ψώνια, κουτσομπολιό, συνταγές μαγειρικής, Προ Πο και στις κοπάνες με τις γέφυρες των αργιών. Ψέματα; 

Αλλά, αγαπητέ μου, υπεύθυνος κι εσύ. Γιατί εμείς ψηφίζαμε τα κόμματα της διαπλοκής. Γιατί με κάθε ψήφο σου διαιώνιζες τον φαύλο κύκλο της πελατείας της εκλεκτής. Κα γιατί το ψάρι βρομάει από την κεφαλή. Οταν οι κυβερνητικές πολιτικές δυνάμεις ταυτίζουν το κράτος με το κόμμα τους, ε, τότε αυτή η χώρα ουδεμία σχέση με Ευρώπη. Σουλτανία ήταν. Σουλτανία παρέμεινε. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει εκπνεύσει προ πολλού. Ομως η Ελλάδα εξακολουθεί να πορεύεται ως τσιφλίκι προυχόντων, προεστών, κοτζαμπάσηδων και αρχικλεφτών. Σωστός ο Φούχτελ. Και ολόσωστες οι ορθάνοιχτες μας χούφτες προς την αφεντιά μας εκάστου εξ ημών και υμών!

 Του Δημήτρη Δανίκα από το Βήμα