Κορόιδο φορολογούμενε.

Οι κυβερνήσεις είναι διατεθειμένες να τα κόψουν όλα εκτός από την σπατάλη.

Μπορεί οι “τυφλοί” της Ζακύνθου να έχουν την τιμητική τους αλλά δυστυχώς δεν είναι οι μόνοι. Καθημερινά βγαίνουν ιστορίες απίστευτης σπατάλης που πολύ συχνά ξεχνιούνται πολύ γρήγορα. Όπως για παράδειγμα το 2010 όπου «υπηρεσίες του υπ. Παιδείας διαπίστωσαν σε ένα μόνο σχολείο της Κοζάνης δεκαεννέα (19) υπεράριθμους γυμναστές! Επίσης, μία άλλη εντυπωσιακή περίπτωση κατεγράφη την ίδια χρονιά στη Σάμο, όπου στα μέσα Νοεμβρίου υπήρχαν ακόμη ελλείψεις εκπαιδευτικών την ίδια στιγμή που σε 14 γυμνάσια και λύκεια του νομού είχαν τοποθετηθεί 516 εκπαιδευτικοί. Από αυτούς, στα σχολεία υπηρετούσαν 291. Οι υπόλοιποι ήταν σε διοικητικές θέσεις, αποσπασμένοι εκτός νομού, μητέρες σε μακροχρόνια άδεια (ανατροφή, λοχεία κ.ά.). Αλλά και οι 291 είχαν περίσσευμα 1.291 ωρών κάθε εβδομάδα». Έκτοτε δεν μάθαμε τι απέγιναν όλοι αυτοί οι υπεράριθμοι και πόσο κοστίζουν ακόμα στον Έλληνα φορολογούμενο.  

Μήπως μάθαμε τι γίνεται για τους μισθούς των μελών του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Ξέρετε τι είναι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας; Μάλλον ούτε και τα μέλη του, αλλά το σημαντικό είναι ότι «πληρώνονται με ποσά πολλαπλάσια από αυτό που παίρνει ο πρωθυπουργός με αποτέλεσμα το μηνιαίο μισθολογικό κόστος του Ταμείου να ξεπερνά τα 800 χιλιάδες ευρώ.» Αν είναι για 800 χιλιάδες ευρώ το μήνα τότε μάλλον κάτι σημαντικό θα κάνουν που ποτέ δεν θα μάθουμε. «Ειδικότερα το Ταμείο δίνει 835.000 ευρώ για μισθούς και 520.000 επιπλέον για αμοιβές τρίτων» ενώ ο πρόεδρος του ΔΣ του Ταμείου προβλέπεται να εισπράττει 294.000 ευρώ στο 14μηνο ή περίπου 21.000 το μήνα, ενώ 15.000 θα λαμβάνει ο α΄ αντιπρόεδρος του Ταμείου και 14.000 ο β΄αντιπρόεδρος.» Κορόιδο φορολογούμενε!

Ε... εντάξει, μπορεί να μην κόβουμε τους αργόσχολους αλλά τουλάχιστον υπάρχει περικοπή και εξορθολογισμός των δαπανών. Αλλά σύμφωνα με το Έθνος «στοιχεία που έγιναν γνωστά από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, το σημερινό σύστημα με το οποίο υποβάλλονται αιτήματα από τους δημόσιους φορείς και οργανισμούς για την αγορά ειδών και στη συνέχεια διενεργούνται οι διαγωνισμοί αποτελείται από 3.200 αναθέτουσες αρχές, ενώ το 40% των διαγωνισμών καταπίπτει στα δικαστήρια λόγω προδιαγραφών. Ταυτόχρονα εκτιμάται ότι χάνονται από τη γραφειοκρατία περί τα 300 εκατ. ετησίως.»

Επίσης σύμφωνα με την Καθημερινή  «Η φαρμακευτική δαπάνη “τρέχει” με 300 εκατ. μηνιαίως». Αλλά «η διακομματική επιτροπή για την υλοποίηση της συνταγογράφησης δεν έχει συνεδριάσει τους τελευταίους 6 μήνες». Λεπτομέρειες.

Μπορεί οι στιγμές που περνούν οι 600.000 Έλληνες που έχασαν την δουλειά τους στον ιδιωτικό τομέα από τότε που ξέσπασε η κρίση να είναι ιδιαίτερα δύσκολες, αλλά διαβάζοντας τα νέα για τους υπεράριθμους γυμναστές, τα μέλη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τις 3.200 αναθέτουσες αρχές και την διακομματική επιτροπή για την υλοποίηση της συνταγογράφησης θα ξέρουν ότι υπάρχει ελπίδα ακόμα σ’ αυτόν τον τόπο.

Σ’ αυτές τις καθημερινές ιστορίες ελπίδας και προόδου να προσθέσουμε τους 100 διορισμούς που σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα έκανε ο κ. Τσίπρας - δικαίωμα που του το δίνει ο νόμος. «Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα δύο προσώπων που τοποθετήθηκαν με προσωπική απόφαση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό του γραφείο στη Βουλή. Πρόκειται για δύο προσωπικές φίλες από τα νεανικά χρόνια του προέδρου που σε αντίθεση με δεκάδες βιογραφικά που δόθηκαν, δεν έχουν πτυχίο ΑΕΙ.»

Ο δε κ. Θεόδωρος Πάγκαλος, ναι αυτός που μας έδινε μαθήματα τα δύο τελευταία χρόνια για το πόσο διεφθαρμένοι και πόσο εξαρτημένοι είμαστε από το κράτος, «ως πρώην αντιπρόεδρος κυβέρνησης, διόρισε ως μετακλητό υπάλληλο στο γραφείο που του παρέχεται στην Βουλή τον επιμελητή του βιβλίου του “Μαζί τα φάγαμε”.» Δεν ξέρω πόσα επίπεδα, μήκη, πλάτη και γαλαξιακές διαστάσεις ειρωνείας αγγίζει ο συγκεκριμένος διορισμός, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο κ. Πάγκαλος έχει μια πρώτης τάξεως μεταπολιτευτική δικαιολογία.

Γενικά, Έλληνα φορολογούμενε και άνεργε του ιδιωτικού τομέα, θα πρέπει να γνωρίζεις τα εξής: Το ελληνικό κράτος δεν υπάρχει για να σου παρέχει κάποια βασικά αγαθά και υπηρεσίες. Όχι, εσύ υπάρχεις για να υπηρετείς το κράτος. Σκοπός της ύπαρξής σου είναι να παρέχεις φορολογικό υλικό στην πολιτική τάξη και τους πελάτες της. Ως αντάλλαγμα γι’ αυτό το προνόμιο, αυτοί θα αποφασίζουν τι είναι πρέπον να σκέφτεσαι, να τρως και να καπνίζεις. Εξάλλου το κράτος, πολύ καλύτερα από σένα, ξέρει πως να ξοδεύει τα δικά σου τα λεφτά.

Ναπολέων Λιναρδάτος