Ξεκίνημα με το αριστερό ...

«Η καταστροφή απετράπη, η κρίση παραμένει». Ετσι έκρινε το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα ο «Economist». Και όχι μόνο παραμένει η κρίση, αλλά και καθημερινά επιδεινώνεται, καθώς μολονότι δεξιάς κυριαρχίας η νέα κυβέρνηση υπό τον κ. Σαμαρά δεν μπήκε με το δεξί. Βάσκανος μοίρα έπληξε με σοβαρά προβλήματα υγείας τον Πρωθυπουργό και τον προορισθέντα για υπουργό Οικονομικών κ. Ράπανο, ο οποίος τελικά υποχρεώθηκε να παραιτηθεί. Ασυγχώρητες αβλεψίες οδήγησαν σε παραίτηση και τον υφυπουργό Ναυτιλίας κ. Βερνίκο. Ταυτόχρονα, χάριν της συμμετοχής στην κυβέρνηση της ΔΗΜΑΡ, οι υποχωρήσαντες στις απαιτήσεις της τελευταίας προμηνύουν παραχωρήσεις και προς δύο από τις ισχυρότερες δυνάμεις αντίδρασης στη χώρα μας: Πρώτον, προς το πανεπιστημιακό κατεστημένο, στο οποίο προσέφερε ο νέος πρωθυπουργός γην και ύδωρ με την αποδοχή ως υφυπουργού Παιδείας του ηγούμενου της πρυτανικής συντεχνίας (και των όπισθεν αυτής αριστερών φοιτητικών παρατάξεων) πρύτανη του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου κ. Παπαθεοδώρου, ο οποίος πολέμησε με νύχια και με δόντια τον σχεδόν παμψηφεί ψηφισθέντα νόμο για τα ΑΕΙ. «Είναι σαν να βάλαμε τον Φωτόπουλο να ιδιωτικοποιήσει τη ΔΕΗ» σχολίασε ο Μιχάλης Τσιντσίνης στα «Νέα».

Η δεύτερη ανησυχητική επιλογή αναφέρεται στο πρόσωπο του συμπαθέστατου υπουργού Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτη, ο οποίος αναλαμβάνοντας τα επιδιωχθέντα από αυτόν νέα του καθήκοντα «δεσμεύθηκε να αναζητηθούν λύσεις σε ό,τι αφορά το εισόδημα των δικηγόρων και ξεκαθάρισε πως αδιαφορεί για τα σχόλια που ενδεχομένως να υπάρξουν, ότι είναι ευνοϊκά προσκείμενος προς τον κλάδο, λόγω του ότι υπήρξε πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας» («Καθημερινή», 23.6.2012). Να συμπεράνουμε ότι θα υπεραμυνθεί του κλειστού επαγγέλματος των δικηγόρων παρά την αντίθετη δέσμευση προς την τρόικα; Και ότι θα προνοήσει και για πρόσθετες επιβαρύνσεις υπέρ της ισχυρότερης συντεχνίας στη χώρα μας, την οποία μόνο η συντεχνία των μελών του Τεχνικού Επιμελητηρίου ανταγωνίζεται ακόμη επιτυχέστερα;

Δύσκολο το νέο ξεκίνημα για την κυβερνητική τρόικα, όπου οι δύο μικρότεροι εταίροι ΠαΣοΚ και ΔΗΜΑΡ επιμελώς κράτησαν αποστάσεις από τις κυβερνητικές ευθύνες, καθώς αντί οι δύο αρχηγοί τους να αναλάβουν ως αντιπρόεδροι, προσδίδοντας κύρος και βούληση συνευθύνης, κρατήθηκαν στο περιθώριο με την αφελή προσδοκία ότι δεν θα επωμισθούν το αναπόφευκτο πολιτικό κόστος που συνεπάγεται η εθνική αποστολή της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχουν, παριστάνοντας ταυτόχρονα ότι δεν συμμετέχουν από κοινού και στις ευθύνες. Ηδη η νέα κυβέρνηση αντιμετωπίζει αμέσως την αδιαλλαξία των ιθυνόντων της τρόικας, η οποία επιμένει στην προεκλογικά αμφισβητηθείσα άκαμπτη απαίτησή της να συμμορφωθούμε απαρέγκλιτα στις υπογραφείσες και εγκριθείσες από τη Βουλή δεσμεύσεις μας. Και είναι προφανές ότι τα από κοινού από τη δική μας Τριμερή αιτήματα προς αναδιαπραγμάτευση θα συναντήσουν παγερό τείχος, ακόμη και στο λογικότερο αίτημα της επιμήκυνσης του χρόνου εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου. Ο δε αμείλικτα καλπάζων χρόνος θα μας βρει σύντομα με άδεια τα θησαυροφυλάκια του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων, με κίνδυνο να μην μπορούν να γίνουν πια πληρωμές ακόμη και για μισθούς και συντάξεις (για τις λοιπές υποχρεώσεις του Δημοσίου προ πολλού έχει γίνει στάση πληρωμών και έτσι δήθεν συγκρατήθηκαν οι δημόσιες δαπάνες, ένα από τα κυρίαρχα ψέματα που διακινούνται χωρίς αντίλογο). Και φυσικά στη γωνία περιμένει ο πανευτυχής ΣΥΡΙΖΑ. Οχι μόνο για τον απίστευτο και για τον ίδιο εκλογικό του θρίαμβο, αλλά και γιατί δεν ήλθε πρώτο κόμμα, οπότε θα εκαλείτο να κυβερνήσει παντελώς ανέτοιμος και εκτεθειμένος σε ανέφικτες υποσχέσεις και με ασυγκράτητα επαναστατικές συνιστώσες.

Ωστόσο, σε πείσμα των οιωνών, η έκδηλη ανακούφιση που επακολούθησε το αποτέλεσμα των εκλογών, το διεθνώς εκδηλούμενο ενδιαφέρον να μην αφεθεί στην τύχη της η Ελλάδα και η άριστη επιλογή των Γιάννη Στουρνάρα ως υπουργού Οικονομικών και του Κωστή Χατζηδάκη στο Ανάπτυξης επιβάλλουν να είμαστε αισιόδοξοι...
Του Γ. Μαρίνου από ΤοΒήμα