Είναι ανάγκη να γίνει αντιληπτό πως όσοι έχουν αποφασίσει να λειτουργήσουν με βάση την προαιώνια αρετή-ελάττωμα των Ελλήνων, δηλαδή την ιδιοτροπία της στιγμής, δεν πρόκειται να πτοηθούν.
Το – επίσης προαιώνιο – «Σύνδρομο Κούγκι» έχει αρχίσει να ενεργοποιείται. Φάνηκε αυτό στις εκλογές της 6ης Μαΐου: Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων.
Ήδη έχουν αρχίσει να ακούγονται διάφορες φωνές:
Μα τι σας έχει πιάσει με τον ΣΥΡΙΖΑ; Το ξέρουμε πως έχει πολυφωνία – αυτό είναι η υγεία της Δημοκρατίας. Ας δοκιμάσουμε, τι έχουμε να χάσουμε εκτός από τις αλυσίδες μας; Οι άνθρωποι δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί, ας τους συγχωρήσουμε και μερικά λαθάκια. Ναι, έλεγαν διάφορα στο παρελθόν, αλλά όταν κληθούν να κυβερνήσουν θα υποχρεωθούν να φανούν υπεύθυνοι. Και στο κάτω-κάτω, ας δοκιμάσουμε να στείλουμε μια διαφορετική φωνή στην τρόικα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν κερδίζεις μόνο και μόνο επειδή είναι προβληματικός ο αντίπαλός σου.
Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δύο εναλλακτικές – για την περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδειχθεί σε πρώτο κόμμα:
Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι μελλοντικοί συνοδοιπόροι του θα εφαρμόσουν το μνημόνιο σε μια πιο ήπια μορφή – κάτι που έτσι κι’ αλλιώς θα συμβεί και στην περίπτωση που στην κυβέρνηση θα βρεθεί άλλος σχηματισμός συνεργασίας.
Είτε θα καταγγείλουν το μνημόνιο και θα οδηγήσουν την χώρα εκτός ευρώ και σε μια κόλαση διαρκών υποτιμήσεων της επερχόμενης ευρωδραχμής.
Στην πρώτη περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξελιχθεί στην πράξη σε ΠΑΣΟΚ και ο Αλέξης Τσίπρας σε Ανδρέα-Γιώργο Παπανδρέου, που είχαν την συνήθεια να καταγγέλλουν τα πάντα, χωρίς να ρίχνουν την τηγανίτα στο λάδι.
Στην δεύτερη περίπτωση, θα υπάρξει ένας αιφνίδιος θάνατος και θα τελειώσουν όλα.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Διαλέγουμε και παίρνουμε.
Η διαφορά ανάμεσα σε μια κυβέρνηση με κύριο κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και σε μια κυβέρνηση με κύριο κορμό τη Νέα Δημοκρατία, είναι ότι στην πρώτη περίπτωση είναι ορατό το ενδεχόμενο του αιφνίδιου θανάτου, ενώ στη δεύτερη θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να τον αποφύγουμε, ενώ παράλληλα θα ληφθεί υπόψη και το μήνυμα των εκλογών της 6ης Μαΐου.
Όλα τα υπόλοιπα που λέει ο Αλέξης Τσίπρας, ότι τάχαμου έχει αναλάβει να σώσει το ευρώ, απλώς θυμίζουν τις απανωτές «σωτηρίες» στις οποίες μας υπέβαλαν οι Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος και στο τέλος (και) ο Παπαδήμος.
Ο τελευταίος, αφού διατήρησε μια κυβέρνηση πενήντα ατόμων που ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΙΠΟΤΕ, τώρα δίνει συνεντεύξεις (η τελευταία στην Wall Street Journal), υποστηρίζοντας πως «οι Έλληνες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τηρήσουν το δύσκολο πρόγραμμα λιτότητας αλλιώς θα έρθουν αντιμέτωποι με την έξοδο από την ευρωζώνη», διότι, όπως λέει, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.
Πράγματι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος. Αλλά όταν τον επισείει ο κ. Παπαδήμος, τότε απλώς ενεργοποιείται άμεσα το «σύνδρομο Κούγκι».
Είναι να απορεί κανείς.
Βαλτοί είναι όλοι; Τους αρέσει να ακούνε τη φωνή τους;
Ή μήπως πρέπει να αρχίσουμε να παίρνουμε στα σοβαρά τις θεωρίες συνωμοσίας, σύμφωνα με τις οποίες ο σκοπός ακριβώς είναι να μπει μπουρλότο και να καταστραφεί η χώρα, ώστε να λεηλατηθεί ο πλούτος της;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου