Ξαφνικά, στον δύσμοιρο αυτό τόπο, κάποιοι ανακάλυψαν ότι μπορούμε να γίνουμε… Γερμανοί. Να φτιάχνουμε κυβερνήσεις συνεργασίας, να φέρνουμε κοντά τα μεγάλα κόμματα, να σπάμε διαχωριστικές γραμμές, να τα ισοπεδώνουμε όλα και να βάζουμε τον κόσμο στον κόλπο της συγκυβέρνησης.
Ξαφνικά, όλοι αυτοί που χρόνια ζητούσαν ισχυρές κυβερνήσεις κι όχι ερμαφρόδιτα συστήματα εξουσίας, που έλεγαν ότι οι μεγάλοι συνασπισμοί είναι «τραβεστί» ευκαιριακά σχήματα, σήμερα ομνύουν στο όνομα της συγκυβέρνησης.
Ποιους βολεύει όμως όλη αυτή η συζήτηση που άνοιξε; Και που δυστυχώς συνεχίζεται και από τους γνωστούς κύκλους της Νέας Δημοκρατίας που δήθεν τόσα χρόνια το παίζουν συναινετικοί και οπαδοί του μεσαίου χώρου;
Γιατί να μιλά το ΠΑΣΟΚ του 11% για συγκυβέρνηση είναι αυτονόητο. Υπάρχει καλύτερο σωσίβιο για ένα διαλυμένο κόμμα και για έναν άθλιο (με την πολιτική έννοια φυσικά) αρχηγό όπως ο κ. Βενιζέλος από τη συνεργασία σε μια κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής;
Υπάρχει καλύτερη Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για εκείνους που μας έφεραν στην κατάσταση αυτή;
Άρα το ΠΑΣΟΚ καίγεται να γίνει η συγκυβέρνηση, γι’ αυτό και βγήκε εδώ και εβδομάδες ο γραμματέας του κόμματος, Π. Μπεγλίτης, να μιλήσει από τους πρώτους για τέτοιο ενδεχόμενο.
Γι΄ αυτό κι αυτό το Σαββατοκύριακο ο κ. Λοβέρδος πήρε τη σκυτάλη και ο κ. Πάγκαλος πέταξε τη σκούφια του.
Όμως, η ΝΔ που έκανε τόσο αγώνα να αποτινάξει από πάνω της τη ντροπή των 11 μονάδων διαφορά, των σκανδάλων, της οικογενειοκρατίας και των τζακιών, γιατί να θέλει αυτή την προοπτική;
Φυσικά και δε τη θέλει, όσο κι αν ορισμένοι παρεκκλίνουν από την πορεία της αυτοδυναμίας και την κυριαρχίας στο πολιτικό σκηνικό τα επόμενα χρόνια.
Αυτοί που βολεύονται βεβαίως με τις συγκυβερνήσεις και τους μεγάλους ή μικρούς συνασπισμούς είναι οι νταβατζήδες. Στα δημόσια έργα, στα μέσα ενημέρωσης, στις προμήθειες στο δημόσιο, στην ενέργεια, στον τζόγο.
Είναι τυχαίο ότι τα ….ανεξάρτητα κρατίδια του ΔΟΛ και του Πήγασου, και του Αλαφούζου φυσικά ποντάρουν όλα τα λεφτά τους στην συγκυβέρνηση;
Στήνουν δημοσκοπήσεις, προετοιμάζουν τον κόσμο να αποδεχθεί το ανίερο γάμο, γράφουν άρθρα (http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=446379 ) για το πόσο κρίσιμη είναι η… εθνική συνεννόηση και άλλα τέτοια κουραφέξαλα.
Είναι οι ίδιοι που αποθέωσαν το Γιωργάκη, που τον έκαναν Γιώργο, μεγάλο ηγέτη, παιδί της Αλλαγής. Και είναι οι ίδιοι που του έφαγαν τις σάρκες όταν έπεσε.
Και για να μην ξεχνιώμαστε: Είναι οι ίδιοι που τον Κωστάκη τον έκαναν Κώστα, τον έκαναν πολέμιο των νταβατζήδων από τον Μπαϊρακτάρη και στη συνέχεια τον κόλλησαν στον τοίχο γιατί κι αυτός ήταν λιγάκι απρόσεκτος.
Οι νταβατζήδες της ενημέρωσης, κανάλια και εφημερίδες, τα παίζουν όλα για όλα για να διασπάσουν το ελληνικό κοινοβούλιο σε πολλά κόμματα. Αδύναμο πολιτικό σύστημα σημαίνει και ευκολότερος έλεγχος των κομμάτων, καλύτερο μοίρασμα της πίτας των δισ. που κάποια στιγμή θα αρχίσουν να εισρέουν στην Ελλάδα.
Φυσικά, εκτός από τα εγχώρια κέντρα, έχουμε και την Τρόϊκα, που εδώ και πολύ καιρό πιέζει για συγκυβέρνηση, για να έχει το κεφάλι της ήσυχο.
Λα αυτά εν αγνοία του ελληνικού λαού ή καλύτερα χωρίς να τον ρωτήσουν κάν! Αφού μέχρι και τις εκλογές σκέφτηκαν να αναβάλλουν!
Δεν αντιλαμβάνονται άραγε ότι παίζουν με τη φωτιά όταν πριμοδοτούν τη Χρυσή Αυγή και τα άλλα αυγά του φιδιού και θέλουν να τα βάλουν στη Βουλή;
Έτσι, μέχρι να πάμε στις εκλογές θα ακούσουμε πολλά για τη συγκυβέρνηση. Και θα δούμε πολλούς οπαδούς του μεσαιοχωριτισμού να συναγελάζονται με τον… αλλοτινό εχθρό σε μια ευκαιριακή συγκυβέρνηση.
Όμως, ξαναρωτάμε; Ποιον βολεύει όλη αυτή η συζήτηση;
Είναι προφανές ότι το σύστημα φοβάται την επομένη ημέρα. Ανησυχεί σφόδρα από την διαφαινόμενη κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Για δυο λόγους. Πρώτον γιατί μια κατάρρευση του συστήματος ΠΑΣΟΚ θα συμπαρασύρει και το ίδιο, μια και αποτελεί δημιούργημά του. Δεύτερον, γιατί θα προκύψει ένα νέο πολιτικό σκηνικό επί του οποίου θα έχουν περιορισμένο ή καθόλου ρόλο! Δικαίως, επομένως, προσπαθούν να περισώσουν τα κεκτημένα.
Στο στρατόπεδο της συγκυβέρνησης έχουν ενταχθεί λοιπόν όσοι θέλουν να διατηρήσουν το σημερινό status quo, ή έχουν μείνει χωρίς ρόλο και αναζητούν διέξοδο σωτηρίας.
Όμως αυτά τα βλέπει και τα αντιλαμβάνεται ο κόσμος. Αυτή τη στιγμή, παραζαλισμένος από τα μέτρα και τον φόβο, δείχνει αναποφάσιστος και σαστισμένος. Όμως, όταν έρθει η ώρα της απόφασης θα επιλέξει εκείνον το αρχηγό που θα έχει το όραμα, τη δύναμη και το σχέδιο να οδηγήσει τη χώρα έξω από την κρίση. Και θα του δώσει ισχυρή εντολή.
Πηγή : Antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου