Μεταξύ της βέβαιης καταστροφής και της αβέβαιης σωτηρίας, η Βουλή των Ελλήνων και ειδικότερα οι περισσότεροι βουλευτές ΠαΣοΚ, Νέας Δημοκρατίας και Δημοκρατικής Συμμαχίας (υπό την Ντόρα Μπακογιάννη) ανταποκρίθηκαν στις δραματικές εκκλήσεις του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, του Γιώργου Παπανδρέου και του Αντώνη Σαμαρά και ψήφισαν με αίσθημα εθνικής ευθύνης, αδιαφορώντας για το περιβόητο πολιτικό κόστος.
Ετσι δίνεται ακόμη μία ευκαιρία στο πλειοψηφούν προς το παρόν πολιτικό σύστημα, κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο, να προσπαθήσει να σώσει τη χώρα από τη βέβαιη καταστροφή, υπό την προϋπόθεση ότι αυτή τη φορά δεν θα αρκεσθεί στις χωρίς αντίκρισμα υποσχέσεις για να ξεγελάσει τους κουτόφραγκους που, έστω και από δική τους ιδιοτέλεια, μας χορηγούν ακόμη ένα τεράστιο δάνειο (τουλάχιστον 130 δισ. ευρώ) υπό ευνοϊκούς όρους, δεχόμενοι επιπλέον να διαγραφεί ελληνικό χρέος 100 δισ. ευρώ.
Για τελευταία όμως φορά, όπως λένε. Και δεν φαίνεται να μπλοφάρουν, όπως προπαγανδίζουν οι εγχώριοι δημοφιλείς λαϊκιστές και τα παμπόνηρα ενδυναμωμένα άκρα της Δεξιάς και κυρίως της αδιόρθωτης Αριστεράς, από την οποία δεν φαίνεται να τολμά να αποκοπεί η Δημοκρατική Αριστερά του κ. Κουβέλη, μεθυσμένη από τα απίστευτα δημοσκοπικά κέρδη της.
Και τώρα τι μπορεί να αναμένει κανείς στα προ των εκλογών ασφυκτικά χρονικά περιθώρια που απομένουν για να ανταποκριθεί η σημερινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία στις πολύ συγκεκριμένες και πολύ επώδυνες υποχρεώσεις που δεσμεύθηκε να υλοποιήσει για να ολοκληρωθεί η διαδικασία της δανειακής σωτηρίας της χώρας μας; Τα δύο κόμματα εξουσίας, αποδεκατισμένα από διαφωνούντες βουλευτές τους και υπό την πίεση της αγανακτισμένης πλειοψηφίας των πολιτών, θα χρειασθεί να υπερψηφίσουν πολύ σκληρά μέτρα που θα αντιμετωπισθούν με ακόμη περισσότερες οργισμένες αντιδράσεις από τους πληττόμενους Ελληνες και μέσα σ' ένα καθεστώς διευρυνόμενης αναρχίας και διοικητικής διάλυσης.
Ποιος θα εμποδίσει να επαναληφθούν οι καταστροφές και το πλιάτσικο της περασμένης Κυριακής καθώς η ανυπακοή στους νόμους και η υπονόμευση της κοινωνικής συνοχής και των θεσμών παροτρύνεται ακόμη και από κόμματα, τα οποία δεν διστάζουν να ποδοπατούν τους όρκους πίστης προς το Σύνταγμα και τους νόμους που έδωσαν όταν εντάχθηκαν στο Κοινοβούλιο;
Και ποια αξιοπιστία μπορεί να διεκδικήσει ο ισχυρισμός ότι οι βάνδαλοι κουκουλοφόροι και μη ήσαν όργανα προβοκάτσιας εις βάρος των διαδηλούντων, όταν ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος δεν δίστασε μέσα στη Βουλή να παροτρύνει για «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»;
Και γιατί να μας εκπλήσσει έτσι το γεγονός ότι το πλήθος των κουκουλοφόρων και μη, ακροαριστερών και ακροδεξιών, καθώς και οι οργανωμένες συμμορίες ληστών, Ελλήνων και αλλοδαπών, έσπευσαν να ανταποκριθούν βάζοντας φωτιές, καταστρέφοντας δημόσια και ιδιωτική περιουσία, χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια τσεκούρια και βόμβες μολότοφ ενισχυμένης αποτελεσματικότητας που εκτόξευαν εις βάρος των αστυνομικών, οι οποίοι με δύσκολα ελεγχόμενη αυτοσυγκράτηση απέφυγαν να προσφέρουν στην Αριστερά ακόμη έναν νεκρό, για να τον ηρωοποιήσουν όπως τον άτυχο Αλέξη;
Ποιος θα εμποδίσει να επαναληφθούν οι καταστροφές και το πλιάτσικο της περασμένης Κυριακής καθώς η ανυπακοή στους νόμους και η υπονόμευση της κοινωνικής συνοχής και των θεσμών παροτρύνεται ακόμη και από κόμματα, τα οποία δεν διστάζουν να ποδοπατούν τους όρκους πίστης προς το Σύνταγμα και τους νόμους που έδωσαν όταν εντάχθηκαν στο Κοινοβούλιο;
Και ποια αξιοπιστία μπορεί να διεκδικήσει ο ισχυρισμός ότι οι βάνδαλοι κουκουλοφόροι και μη ήσαν όργανα προβοκάτσιας εις βάρος των διαδηλούντων, όταν ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος δεν δίστασε μέσα στη Βουλή να παροτρύνει για «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»;
Και γιατί να μας εκπλήσσει έτσι το γεγονός ότι το πλήθος των κουκουλοφόρων και μη, ακροαριστερών και ακροδεξιών, καθώς και οι οργανωμένες συμμορίες ληστών, Ελλήνων και αλλοδαπών, έσπευσαν να ανταποκριθούν βάζοντας φωτιές, καταστρέφοντας δημόσια και ιδιωτική περιουσία, χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια τσεκούρια και βόμβες μολότοφ ενισχυμένης αποτελεσματικότητας που εκτόξευαν εις βάρος των αστυνομικών, οι οποίοι με δύσκολα ελεγχόμενη αυτοσυγκράτηση απέφυγαν να προσφέρουν στην Αριστερά ακόμη έναν νεκρό, για να τον ηρωοποιήσουν όπως τον άτυχο Αλέξη;
Και έστω ότι φθάσαμε επιτέλους στις εκλογές. Αν οι δημοσκοπήσεις επαληθευθούν και αν η πολύ καθυστερημένη στροφή του κ. Αντ. Σαμαρά αποδυναμώσει το δημοσκοπικό προβάδισμά του και ενδυναμώσει ακόμη περισσότερο την αδίστακτη άκρα Αριστερά, πώς θα μπορέσει να κυβερνηθεί η χώρα και πώς θα αποτραπεί η άναρχη πτώχευση, αφού ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα θα φέρει στην εξουσία εκείνους που καταψήφισαν το μνημόνιο;
Και αν, ο μη γένοιτο, θεωρηθεί από κάποιους ως λύση του προβλήματος «ένα απεχθές στρατιωτικό πραξικόπημα», όπως συνιστούσε το αμερικανικό περιοδικό «Forbes», τι θα απέκλειε να ακολουθήσει το ιστορικό προηγούμενο του μπολσεβικικού πραξικοπήματος, όπως σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε από τον και σήμερα τιμώμενο εμπνευστή και εφαρμοστή του, Λένιν; Και να υπενθυμίσω ότι ο Λεωνίδας Κύρκος είχε εξομολογηθεί: «Με πιάνει τρόμος αν σκεφτώ ότι θα νικούσαμε στον Εμφύλιο».
Του Μεγάλου Γ. Μαρίνου από το Βήμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου