Όταν την προηγούµενη Κυριακή θεωρητικολογούσα για τις συνέπειες επιστροφής στη δραχµή δεν µπορούσα να φαντασθώ ότι την εποµένη ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου θα αποφάσιζε να παίξει κορόνα -γράµµατα το µέσα ή έξω από το ευρώ µε αναπόφευκτη κατάληξη την επάνοδο στη δραχµή.
Γιατί το αποφασισθέν διχαστικό δηµοψήφισµα αυτή την καταστροφική κατάληξη θα είχε. Προκειµένου να κρατηθεί αυτή η κυβέρνηση στην εξουσία έβαζαν στο χέρι του έλληνα ψηφοφόρου το περίφηµο ρεβόλβερ για να αυτοπυροβοληθεί. Γιατί αν εξαναγκαζόταν να ψηφίσει «Ναι» προκειµένου να µη χαθούν τα νέα δάνεια και το κούρεµα, η ερµηνεία που θα εδίδετο θα ήταν ότι ο ελληνικός λαός παρέσχε ψήφο εµπιστοσύνης στον κ. Παπανδρέου για να συνεχίσει να κάνει ό,τι θέλει. Αν ήταν αρνητική, ως απότοκος της αγανάκτησης των πληττοµένων από τα µέτρα, των προνοµιούχων συνδικαλιστών και συντεχνιών που βλέπουν να απειλείται η εξουσία τους, των κάθε είδους οφειλετών που έτσι ελπίζουν ότι δεν θα πληρώσουν, και µαζί όσων προσβλέπουν στο χάος, τότε η εθνική καταστροφή που επρόκειτο να επέλθει θα καταλογιζόταν στον άφρονα ελληνικό λαό, που την επέλεξε µε την ψήφο του.
Σατανικό συνεπώς το εύρηµα του δηµοψηφίσµατος και παγίδα για τη Ν∆, αφού και ο κ. Σαµαράς, προκειµένου
να µην απαρνηθεί τη συµφωνία των Βρυξελλών της 27ης Οκτωβρίου και οδηγηθούµε στην άµεση στάση πληρωµών και τη µη ελεγχόµενη πτώχευση, θα αναγκαζόταν να συστήσει στους ψηφοφόρους του το ΝΑΙ συµβάλλοντας έτσι στον προσωπικό θρίαµβο του κ. Παπανδρέου.
Οµως ο Πρωθυπουργός έπαιξε εν ου παικτοίς. Θεώρησε ότι αυτός και η Ελλάδα µπορούν να κοροϊδεύουν τους αφελείς κουτόφραγκους ή πίστεψε τις παλαβοµάρες της ελληνικής Αριστεράς και των ελληναράδων ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση µας έχει ανάγκη και οι απειλές της είναι προσχηµατικές. Ετσι εισέπραξε τον κεραυνό.
Θέλετε δηµοψήφισµα; Τότε το ερώτηµα δεν θα αφορά τη δανειακή σύµβαση, αλλά το αν η Ελλάδα θέλει να παραµείνει ή όχι στην ευρωζώνη.
Κατάφερε δηλαδή µε τις σπασµωδικές και πανικόβλητες κινήσεις του να δηµιουργήσει εκ του µη όντος θέµα παραµονής ή εξόδου από τη ζώνη του ευρώ προκειµένου να µη χάσει την πρωθυπουργική καρέκλα.
Ο Κωνσταντίνος Καραµανλής µε την ευστροφία και την επιµονή του είχε καταφέρει το θεωρούµενο σχεδόν αδύνατον, δηλαδή να γίνουµε δεκτοί ως πλήρες µέλος της ΕΟΚ. Ετσι επί 30 χρόνια απολαύσαµε και δυστυχώς κατασπαταλήσαµε τον πακτωλό των δισεκατοµµυρίων που εισέρρεαν και εξακολουθούν ακόµη να εισρέουν στα ταµεία του Ελληνικού ∆ηµοσίου και στις τσέπες των αγροτών µας και πολλών άλλων.
Και µάλιστα σε συνθήκες σταθερότητας, αλλά και ψευδεπίγραφης ευηµερίας, αφού αυτή βασιζόταν στον αχαλίνωτο δανεισµό και τη διόγκωση του κράτους µε εκατοντάδες χιλιάδες διορισµούς. Ευτυχώς ο αείµνηστος Πρόεδρος έφυγε νωρίς και δεν πρόλαβε να δει την άθλια κατάληξη που είχε το επίτευγµά του.
Είχε όµως διαβλέψει τον κίνδυνο. Γι’ αυτό και προέβη στη δραµατική διαπίστωση ότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκοµείο. Απόπειρα εξαγωγής της τρέλας µας έγινε µε την ιδέα του δηµοψηφίσµατος. Και επειδή οι συνεταίροι µας στην ΕΕ δεν έχουν τη δυνατότητα να µας βάλουν ζουρλοµανδύα και επειδή µε τα καραγκιοζιλίκια και τις αυθάδεις απαιτήσεις µας βλάπτουµε σοβαρά τη λειτουργία τής ούτως ή άλλως δεινοπαθούσας ευρωζώνης θα δροµολογήσουν πιθανότατα τη βαθµιαία αποβολή µας και θα αφεθούµε στην τύχη µας.
Ετσι θα επανέλθουµε στο παρελθόν της Ψωροκώσταινας αλλά µε δήθεν εθνική αξιοπρέπεια, την οποία σηµειωτέον σχεδόν ποτέ δεν είχαµε ως χώρα, αφού συνήθως βασιζόµαστε στα δάνεια και στη βοήθεια των ξένων. Και αυτά ανεξάρτητα από το αν εγκριθεί τελικά από τη Βουλή η δανειακή σύµβαση.
Εκτός αν υπάρξει κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και αφεθεί να µας σώσει.
Του Γ. Μαρίνου από το Βήμα...
Σχετ: Αν επιστρέψουµε στη δραχµή ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου