« Οτι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ΄ ευχήν στην Αποικία δεν μέν΄ η ελαχίστη αμφιβολία,και μ΄ όλο που οπωσούν τραβούμ΄ εμπρός, ίσως,καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι,να έφθασε ο καιρός να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.
Ομως το πρόσκομμα κ΄ η δυσκολία είναι που κάμνουνε μια ιστορία μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,για το παραμικρό ρωτούνε κ΄ εξετάζουν, κ΄ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν, με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.
Εχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη· η κατοχή σας είν΄ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή, κι από την άλληνα την συναφή, κι από την τρίτη τούτην:ως συνέπεια φυσική· είναι μεν ουσιώδεις,αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε, βρίσκουν και βρίσκουν περιττά,και να παυθούν ζητούνε· πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.
Κι όταν,με το καλό,τελειώσουνε την εργασία, κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς, απέλθουν,παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία, να δούμε τι απομένει πια,μετά τόση δεινότητα χειρουργική.
Ισως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν΄ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Εχει άτοπα πολλά,βεβαίως και δυστυχώς,η Αποικία.
Ομως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ΄ εμπρός».
Μια άλλη αναδρομή στο παρελθόν, που εύκολα θα μπορούσε να εμπλουτίσει τη φαρέτρα όσων τα βάζουν σήμερα με το μνημόνιο και τους δανειστές μας, προκαλεί τη μεγάλη έκπληξη. Προκύπτει από την έκδοση ανέκδοτων επιστολών της Βασίλισσας Αμαλίας (Βιβλιοπωλείον της Εστίας), όπου η σχεδόν άγνωστη σήμερα πρώτη βασίλισσα του νεοελληνικού κράτους δυσφορώντας για τις πιέσεις των τότε δανειστών μας το 1843, γράφει στον πατέρα της, μεγάλο δούκα Παύλο του Ολδεμβούργου:
« Η κατάσταση αυτή τη στιγμή είναι πολύ δύσκολη. Η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπληρώσει τις Μεγάλες Δυνάμεις. Αυτές πιέζουν τη χώρα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές της προκειμένου να λάβει την τρίτη δόση του δανείου που της είχαν παραχωρήσειτο 1832. Πρέπει να γίνουν κάθε είδους περικοπές και περιορισμοί, που είναι κακό πράγμα...Πότε θα έρθει ο καιρός που θα είμαστε ανεξάρτητοι; Καλύτερα να τρως ξερό ψωμί και να είσαι ανεξάρτητος ».
Αυτά λένε και σήμερα εκείνοι που με την άρνησή τους στο μνημόνιο ήθελαν να το απορρίψουμε ώστε να ανεξαρτητοποιηθούμε από τους δανειστές μας. Μικρή λεπτομέρεια: Ούτε η Βασίλισσα Αμαλία ούτε ο Μίκης Θεοδωράκης σήμερα ως ανεξαρτητοποιούμενοι θα την έβγαζαν με ξερό ψωμί. Οι περισσότεροι χειροκροτητές τους σίγουρα.
Οπως ακριβώς συμβαίνει και με τους κάθε τρεις και λίγο απεργούντες (ακόμα και σε περιόδους παχιών αγελάδων) που χάνουν μεροκάματα για να διαμαρτυρηθούν και να απαιτήσουν ικανοποίηση του «δίκιου του εργάτη», ενώ οι συνδικαλιστές που τους παροτρύνουν στις απεργίες πληρώνονται κανονικά και για τις μέρες που τα μέλη των συνδικάτων απεργούν και συνεπώς χάνουν τα αντίστοιχα μεροκάματα.
Του Γ.Μαρίνου από το ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου