ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ πως, ούτως ή άλλως, ο ερωτύλος Ντοµινίκ θα έφευγε από το ΔΝΤ στα τέλη Ιουνίου για να βάλει υποψηφιότητα στη γαλλική προεδρική εκλογή. Ναι αλλά αυτός ο µήνας που θα µεσολαβήσει όλοι αντιλαµβανόµαστεπόσο κρίσιµος είναι για τη συνέχεια.
ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ αλλά κυρίως για έναν: επειδή κανείς δεν δείχνει να έχει στο µυαλό του κάποιο σχέδιο ή έστω µια συγκεκριµένη ιδέα. Και δεν εννοώ φυσικά την ελληνική κυβέρνηση, η οποία όλο και περισσότερο δείχνει να τα έχει χαµένα. Αλλά κυρίως την άλλη πλευρά του τραπεζιού, όπου µάλλον επικρατεί και εκεί απερίγραπτη σύγχυση.
ΤΗ ΣΥΓΧΥΣΗ αυτή µόνο δύο άνθρωποι προσπαθούσαν ουσιαστικά να ελέγξουν. ΟΣτρος-Καν και ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Τον ένα τον έκαψαν τα πάθη του. Ο άλλος φεύγει τον Νοέµβριο.
Και οι Γάλλοι, µη γελιόµαστε, µπαίνουν από τον Σεπτέµβριο σε προεκλογική περίοδο. Εκ των πραγµάτων,λοιπόν, τους επόµενους µήνες δεν θα υπάρχει κανένα αντίβαρο στους Γερµανούς.
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ότι θα µπορούσε να υπάρξει χειρότερη εξέλιξη και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Ακόµη περισσότερο που η γερµανική κυβέρνηση φαίνεται να καταλήγει στον αφορισµό «η Ελλάδα δεν προσπαθεί αρκετά να σωθεί, άρα δεν αξίζει να τη σώσουµε». Απλουστευτικό; Ναι.Αλλά το λένε οι Γερµανοί.
ΜΕ ΕΧΕΙ, ας πούµε,εντυπωσιάσει αυτή η επιχείρηση εκβιασµού ή επιβολής µιας συναίνεσης, την οποία υπηρετεί µε ανόητη επιµονή ο Ολι Ρεν. Γιατί ανόητη; Επειδή είναι µια συζήτηση επί της διαδικασίας, όταν η χώρα αντιµετωπίζει προβλήµατα ουσίας.
ΔΙΟΤΙ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ το πρόβληµα της χώρας; Οτι ο Σαµαράς δεν χειροκροτεί αρκετά τον Παπανδρέου; Ή ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές έχουν τελµατώσει, ότι τα δηµόσια έσοδα βουλιάζουν από την ύφεση, ότι οι δηµόσιες δαπάνες δεν περιορίζονται, ότι το κράτος δεν αλλάζει κι ότι το καράβι µοιάζει ακυβέρνητο;
ΑΝ ΑΥΤΑ είναι τα προβλήµατα (και ποιος το αµφισβητεί...), τότε γιατί χρειάζεται συναίνεση για την αντιµετώπισή τους; Αρκεί να προσπαθήσει η κυβέρνηση και αρκεί να δουλέψει η διοίκηση. Πρόβληµα κοινοβουλευτικήςπλειοψηφίαςδεν υπάρχει και ούτε βλέπω καµία αντιπολίτευση να καταλαµβάνει τις ΔΟΥ για να µη µαζεύουν τους φόρους!
ΚΑΛΩΣ Ή ΚΑΚΩΣ, λοιπόν, η κυβέρνηση είναι αντιµέτωπη µε τον εαυτό της. Κι όσο λιγότερο ψάχνει για δικαιολογίες, όσο λιγότερο αναζητεί υπεκφυγές, ελαφρυντικά και προσχήµατα, όσο λιγότερο µεταθέτει αλλού τις ευθύνες τόσο καλύτερα. Για τον εαυτό της. Και κυρίως για τον τόπο.
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη στα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου