Διαβάστε πως σκέφτονται οι Ιρλανδοί φίλοι μας, τι μαθήματα παίρνουν από την δική μας περιπέτεια και πως αντιμετωπίζει το θέμα ο εκεί τύπος...
Πρίν πουλήσουμε την χώρα , ας ρωτήσουμε τους κατοίκους της...
Δεν είναι περίεργο που είναι αναστατωμένοι οι Έλληνες.Η Τρόικα προσπάθησε να περιορίσει τη ζημιά και να καλύψει την Ελληνική κυβέρνηση, μετά την αποστολή τους στην Ελλάδα. Ο εκπρόσωπος της ΕΚΤ, Servaas Deroose, ενθάρρυνε τους Έλληνες να «πουλήσουν παραλίες" για να ξεπληρώσουν το ΔΝΤ και το δάνειο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εμείς οι Ιρλανδοί, θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη όλα αυτά, διότι είμαστε οι επόμενοι.
Τι θα ήσασταν διατεθειμένοι να πουλήσετε για να εξοφλήσετε το ΔΝΤ και την ΕΕ; Τα νησιά Aran; το Dogs Bay ή ίσως ένα μεγάλο κομμάτι της Achill; The Rock of Cashel, για να πάρουμε μερικές λίρες.
Ο κ. Deroose έχει αποκαλύψει μια πτυχή του σκεπτικού, πίσω από το δάνειο της τρόικα. και την αλληλουχία των γεγονότων στην Ελλάδα και την Ιρλανδία.
Ας δούμε ευθέως πως έχουν τα πράγματα. Ο Ιρλανδός πολίτης καλείται να ξεπληρώσει τα χρέη των τραπεζών, από την πώληση περιουσιακών στοιχείων μας, για το ήμισυ ή σχεδόν τίποτα στις ίδιες τράπεζες ώστε να τις διασώσουμε. Έχουμε αναλάβει τα χρέη χωρίς έκπτωση . Προς το παρόν αυτά τα δάνεια που μας ζητείται να καταβάλουμε, διαπραγματεύονται σε μια βαθιά- μεγάλη έκπτωση, διότι τα "περιουσιακά στοιχεία" που υποτίθεται ότι θα ξεπουλήσουμε, έχει η υποτιμηθεί η αξία τους. Ωστόσο, μας ζητείται να πληρώσουν για αυτά τα δάνεια στην ονομαστική τους αξία.
Ταυτόχρονα, κρίσιμες και κερδοφόρες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας του κράτους μας - όπως και η ESB - θα πωλούνται με έκπτωση, διότι οι αγοραστές γνωρίζουν ότι οι πωλητές είναι σε απόγνωση. Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Μια οργανωμένη ληστεία, η θα διαδραματισθεί μπροστά στα μάτια μας . Εν τω μεταξύ, οι πολιτικοί μας “μάχονται” για το επιτόκιο, ικετεύοντας για ψίχουλα, όταν θα πρέπει να αγωνίζονται για μας. Κάποιος πρέπει να το σταματήσει αυτό, επειδή τα λόγια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα που απευθύνονται και σε εμάς επίσης.
Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε εκεί;
Ναι υπάρχει. Ότι μπορείτε να σκεφτείτε για κάποιους Ευρωπαίους πολιτικούς, που είναι δημοκράτες. Είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους με το όραμα του Ζαν Μονέ και Schuman - οι ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κεντρικό ρόλο σε αυτό το όραμα ήταν η έννοια της συγχώρεσης. Όταν σπούδαζα σε Κολέγιο της Ευρώπης στη Μπριζ, αυτό το μήνυμα αρθρώθηκε ξανά και ξανά. Η Η Ευρώπη ήταν μια οικογένεια των εθνών και καθόσον ήμασταν στην οικογένεια, η οικογένεια σε αντιμετώπιζε ως ισότιμο μέλος και ανεξάρτητα από την προηγούμενη συμπεριφορά σου, υπήρχε πάντα η ευκαιρία της λύτρωσης.
Αυτό επέτρεψε στη Γερμανία να ανακτήσει μετά από τον πόλεμο και είναι η ίδια στάση η οποία επιτρέπει τη Σερβία, μια χώρα που κατηγορείται για γενοκτονία στη Βοσνία, λιγότερο από δύο δεκαετίες πριν, να επιδιώκει την ένταξη στην ΕΕ. Με λίγα λόγια, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι δημοκράτες στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή από τους κεντρικούς τραπεζίτες.
Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εκλεγμένοι πολιτικοί που έχουν ευρεία ευρωπαϊκή άποψη σχετικά με την ιστορία, σε σχέση με τους διορισμένους κεντρικούς τραπεζίτες, με μια στενή νομισματική άποψη.
Πρέπει να φέρουμε αυτή τη μάχη σε γενναίους Ευρωπαίους πολιτικούς και να παλέψουν με τους γραφειοκράτες των κεντρικών τραπεζών, που ποτέ δεν εξελέγησαν και δεν έχουν καμία εντολή. Αλλά πώς;
Να θέσουμε το πρόβλημα στο λαό. Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να θέσει σε δημοψήφισμα το θέμα της ανάληψης περαιτέρω πληρωμών από τους πολίτες στους πιστωτές. Αυτό θα δώσει στη νέα κυβέρνηση μια σαφή δημοκρατική εντολή με την οποία να διαπραγματευθεί. Αλλά μπορεί να γίνει αυτό;
Ναι, το άρθρο 27 του Συντάγματος διέπει τις περιπτώσεις σοβαρών αποφάσεων όπου «λόγω εθνικής σημασίας ότι η βούληση των πολιτών πρέπει να εξακριβωθεί». Το άρθρο 27 δεν έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί για το σκοπό αυτό, αλλά υπάρχει διάταξη στο Σύνταγμα για δημοψήφισμα σε κάτι που είναι απλά τόσο σημαντικό που ο λαός θα πρέπει να είναι σε θέση να αποφασίσει.
Αυτό μπορεί να γίνει, αλλά μήπως είναι πλέον πολύ αργά;
Όχι, δεν είναι πολύ αργά για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι αν δεν σταματήσουμε να πληρώνουμε χρήματα στους κατόχους των ομολόγων μας, θα χρεοκοπήσουμε παντού και σε όλα τελικά. Αυτό θα ήταν καταστροφή για κάθε Ιρλανδό. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η κατάσταση επιδεινώνεται.
Φυσικά, όλα αυτά τονίζουν ότι στα stress test των τραπεζών λείπει ένα σημείο. Το stress test που χρειάζεται τώρα, πρέπει να είναι για το κράτος. Αντί να πιστεύουν οι πολιτικοί ότι το κράτος θα είναι σε θέση να πληρώσει € 100 δις προς τις τράπεζες και όλα θα πάνε καλά, θα πρέπει να δοκιμάσει τους αριθμούς και να δούμε αν αυτό είναι πραγματικά εφικτό.
Ένας τρόπος για να σταματήσει αυτή η τρέλα είναι η διενέργεια δημοψηφίσματος.
Τι θα ήσασταν διατεθειμένοι να πουλήσετε για να εξοφλήσετε το ΔΝΤ και την ΕΕ; Τα νησιά Aran; το Dogs Bay ή ίσως ένα μεγάλο κομμάτι της Achill; The Rock of Cashel, για να πάρουμε μερικές λίρες.
Ο κ. Deroose έχει αποκαλύψει μια πτυχή του σκεπτικού, πίσω από το δάνειο της τρόικα. και την αλληλουχία των γεγονότων στην Ελλάδα και την Ιρλανδία.
Ας δούμε ευθέως πως έχουν τα πράγματα. Ο Ιρλανδός πολίτης καλείται να ξεπληρώσει τα χρέη των τραπεζών, από την πώληση περιουσιακών στοιχείων μας, για το ήμισυ ή σχεδόν τίποτα στις ίδιες τράπεζες ώστε να τις διασώσουμε. Έχουμε αναλάβει τα χρέη χωρίς έκπτωση . Προς το παρόν αυτά τα δάνεια που μας ζητείται να καταβάλουμε, διαπραγματεύονται σε μια βαθιά- μεγάλη έκπτωση, διότι τα "περιουσιακά στοιχεία" που υποτίθεται ότι θα ξεπουλήσουμε, έχει η υποτιμηθεί η αξία τους. Ωστόσο, μας ζητείται να πληρώσουν για αυτά τα δάνεια στην ονομαστική τους αξία.
Ταυτόχρονα, κρίσιμες και κερδοφόρες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας του κράτους μας - όπως και η ESB - θα πωλούνται με έκπτωση, διότι οι αγοραστές γνωρίζουν ότι οι πωλητές είναι σε απόγνωση. Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Μια οργανωμένη ληστεία, η θα διαδραματισθεί μπροστά στα μάτια μας . Εν τω μεταξύ, οι πολιτικοί μας “μάχονται” για το επιτόκιο, ικετεύοντας για ψίχουλα, όταν θα πρέπει να αγωνίζονται για μας. Κάποιος πρέπει να το σταματήσει αυτό, επειδή τα λόγια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα που απευθύνονται και σε εμάς επίσης.
Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε εκεί;
Ναι υπάρχει. Ότι μπορείτε να σκεφτείτε για κάποιους Ευρωπαίους πολιτικούς, που είναι δημοκράτες. Είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους με το όραμα του Ζαν Μονέ και Schuman - οι ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κεντρικό ρόλο σε αυτό το όραμα ήταν η έννοια της συγχώρεσης. Όταν σπούδαζα σε Κολέγιο της Ευρώπης στη Μπριζ, αυτό το μήνυμα αρθρώθηκε ξανά και ξανά. Η Η Ευρώπη ήταν μια οικογένεια των εθνών και καθόσον ήμασταν στην οικογένεια, η οικογένεια σε αντιμετώπιζε ως ισότιμο μέλος και ανεξάρτητα από την προηγούμενη συμπεριφορά σου, υπήρχε πάντα η ευκαιρία της λύτρωσης.
Αυτό επέτρεψε στη Γερμανία να ανακτήσει μετά από τον πόλεμο και είναι η ίδια στάση η οποία επιτρέπει τη Σερβία, μια χώρα που κατηγορείται για γενοκτονία στη Βοσνία, λιγότερο από δύο δεκαετίες πριν, να επιδιώκει την ένταξη στην ΕΕ. Με λίγα λόγια, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι δημοκράτες στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή από τους κεντρικούς τραπεζίτες.
Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εκλεγμένοι πολιτικοί που έχουν ευρεία ευρωπαϊκή άποψη σχετικά με την ιστορία, σε σχέση με τους διορισμένους κεντρικούς τραπεζίτες, με μια στενή νομισματική άποψη.
Πρέπει να φέρουμε αυτή τη μάχη σε γενναίους Ευρωπαίους πολιτικούς και να παλέψουν με τους γραφειοκράτες των κεντρικών τραπεζών, που ποτέ δεν εξελέγησαν και δεν έχουν καμία εντολή. Αλλά πώς;
Να θέσουμε το πρόβλημα στο λαό. Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να θέσει σε δημοψήφισμα το θέμα της ανάληψης περαιτέρω πληρωμών από τους πολίτες στους πιστωτές. Αυτό θα δώσει στη νέα κυβέρνηση μια σαφή δημοκρατική εντολή με την οποία να διαπραγματευθεί. Αλλά μπορεί να γίνει αυτό;
Ναι, το άρθρο 27 του Συντάγματος διέπει τις περιπτώσεις σοβαρών αποφάσεων όπου «λόγω εθνικής σημασίας ότι η βούληση των πολιτών πρέπει να εξακριβωθεί». Το άρθρο 27 δεν έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί για το σκοπό αυτό, αλλά υπάρχει διάταξη στο Σύνταγμα για δημοψήφισμα σε κάτι που είναι απλά τόσο σημαντικό που ο λαός θα πρέπει να είναι σε θέση να αποφασίσει.
Αυτό μπορεί να γίνει, αλλά μήπως είναι πλέον πολύ αργά;
Όχι, δεν είναι πολύ αργά για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι αν δεν σταματήσουμε να πληρώνουμε χρήματα στους κατόχους των ομολόγων μας, θα χρεοκοπήσουμε παντού και σε όλα τελικά. Αυτό θα ήταν καταστροφή για κάθε Ιρλανδό. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η κατάσταση επιδεινώνεται.
Φυσικά, όλα αυτά τονίζουν ότι στα stress test των τραπεζών λείπει ένα σημείο. Το stress test που χρειάζεται τώρα, πρέπει να είναι για το κράτος. Αντί να πιστεύουν οι πολιτικοί ότι το κράτος θα είναι σε θέση να πληρώσει € 100 δις προς τις τράπεζες και όλα θα πάνε καλά, θα πρέπει να δοκιμάσει τους αριθμούς και να δούμε αν αυτό είναι πραγματικά εφικτό.
Ένας τρόπος για να σταματήσει αυτή η τρέλα είναι η διενέργεια δημοψηφίσματος.
Αν ποτέ υπήρξε ένα θέμα μεγάλης εθνικής σημασίας, είναι αυτό. Ο χρόνος για ένα δημοφιλές δημοψήφισμα έχει έρθει.
David McWilliams
Σημείωση Αντίλογου : Να θυμίσουμε και στους δικούς μας πολιτικούς ότι υπάρχει σύνταγμα που προβλέπει τα δημοψηφίσματα...
Ας τολμήσουν να απευθυνθούν στον Ελληνικό λαό να ρωτήσουν την γνώμη του ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου