Σε ανόητες ερωτήσεις τί απαντήσεις περιμένουν ;;;

Όταν ο Πάπας Ιωάννης επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Αμερική δέχθηκε από ένα δημοσιογράφο το ακόλουθο ερώτημα: «Θα επισκεφθείτε κάποιο κλάμπ στην Νέα Υόρκη;». 

Κι απάντησε με χιούμορ: «Υπάρχουν κλάμπς στην Νέα Υόρκη;». 

Την επομένη η εφημερίδα κυκλοφόρησε με πηχυαίους τίτλους: «Υπάρχουν κλάμπς στην Νέα Υόρκη; Η πρώτη ερώτηση του Πάπα μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο». 

Κάτι παρόμοιο θύμισε η αντίδραση των ελληνικών ΜΜΕ στις πρόσφατες δηλώσεις των μελών της τρόικας. Στο όνομα του εντυπωσιασμού και της εξασφάλισης υψηλότερων πωλήσεων η και μεγαλύτερης τηλεθέασης η ουσία της συζήτησης έγινε καπνός. Κι έμεινε η «ιταμότητα» των εκπροσώπων των δανειστών μας να μας επιβάλουν πολιτικές.

Τι ακριβώς λοιπόν συνέβη; Ελληνας δημοσιογράφος ρώτησε τους ξένους ελεγκτές: «...θα ενέκριναν οι ίδιοι για να συμπληρωθεί αυτό το ποσό και την πώληση ενός αρχαίου μνημείου της Ελλάδας;» Πέρα από τα άθλια ελληνικά, ίδιο πολλών καλλιεργημένων σήμερα εκπροσώπων του τύπου, η ερώτηση είναι φανερό πως αποσκοπούσε στην εξασφάλιση εντυπωσιασμού. Αν η απάντηση ήταν καταφατική, πράγμα εντελώς απίθανο, οι συνέπειες θα ήσαν αυταπόδεικτες. Σε περίπτωση άρνησης, η αξιοποίηση για λόγους κιτρινισμού θα ήταν εξ ίσου ξεκάθαρη.
Οπως εξ άλλου και έγινε. «Οι ξένοι ειρωνευόμενοι, μας χαρίζουν τα μνημεία» θα ήταν ο προσδοκόμενος τίτλος. Ούτε κουβέντα βέβαια για την εμπνευσμένη ερώτηση του δαιμόνιου έλληνα συντάκτη.

Ο ένας εκπρόσωπος της τρόικας απάντησε ως εξής: «Οι αποκρατικοποιήσεις αφορούν αποκλειστικά εισηγμένες η μη επιχειρήσεις, άλλα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, καθώς και εμπορική ακίνητη περιουσία». Κι ο δεύτερος συμπλήρωσε: «κανένας δεν ομιλεί για αρχαία μνημεία». Το σωστότερο βέβαια θα ήταν να αρνηθούν να απαντήσουν σε ηλίθιες ερωτήσεις τέτοιου είδους. 

Ο καθένας όμως καταλαβαίνει τι θα είχε γίνει τότε με σύνθημα «την περιφρόνηση της τρόικας προς τους υπεύθυνους για την ενημέρωση του ελληνικού λαού». Δυστυχώς ο κιτρινισμός έχει πλέον κατακυριεύσει μιά χώρα που σε τόσα πράγματα σημειώνει παγκόσμιες πρώτες παραδοξοτήτων – όπως λ.χ. απεργίες με πληρωμή των ημερομισθίων των απεργών, οι γενικές συνελεύσεις σε ώρα εργασίας με ανοχή της εργοδοσίας. οι ρουτινιάρικες πλέον καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, η ατιμώρητη καταστροφή δημόσιας περιουσίας (λ.χ. πανεπιστήμια και σχολεία) και τόσα άλλα.

Πρέπει να είμαστε πραγματικοί πρωταθλητές στην προώθηση της παραπληροφόρησης και στην διάδοση εθνικής ανοησίας. Οπως λ.χ.το καλλιεργούμενο μίσος κατά των πολιτικών και η συγκάλυψη της πραγματικότητας. Που είναι πως η κρίση δεν προήλθε από την διαφθορά και τις όποιες ατασθαλίες δημοσίων προσώπων (που και βέβαια υπήρξαν) αλλά από την διόγκωση του δημόσιου τομέα και την πληρωμή μισθών και συντάξεων από πόρους που το ελληνικό κράτος ουδέποτε είχε. Οπως και το κατευθυνόμενο μίσος κατά των ξένων που δήθεν μας εκμεταλλεύονται και απεργάζονται την καταστροφή μας. Ενώ συγκαλύπτουμε την αλήθεια πως δηλ. ακόμη και τώρα ζούμε ξοδεύοντας πολύ περισσότερα από όσα παράγουμε. Και πως η συμφωνία με τους δανειστές μας δεν καλύπτει μόνο την πληρωμή των χρεών μας αλλά εξυπηρετεί και τρέχουσες ανάγκες μας.

Τι έγινε λοιπόν ακριβώς με τους εκπροσώπους της τρόικας; Η χώρα απλά δεν θα έπρεπε να εισπράξει την τέταρτη δόση του εκταμιευόμενου δανείου. Διότι δεν είχαμε εκπληρώσει τις σχετικές προυποθέσεις. Και βρέθηκε το gimmick (τρίκ) της αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δις ευρώ για να ησυχάσουν οι αγορές και να πάρουμε τελικά τα χρήματα. Η πρόταση δεν ήταν της τρόικας, Ηταν απόλυτα συμφωνημένη με την κυβέρνηση. Για να κερδίσουμε χρόνο μέχρι να αποφασισθεί ο ευρωπαικός μηχανισμός στήριξης και να μην καταρρεύσουμε. Η ανευθυνότητα όμως πολλών ΜΜΕ αλλά και σύσσωμου περίπου του πολιτικού κόσμου οδήγησε το εγχείρημα στον αέρα.

Το τι θα γίνει από τώρα και στο εξής είναι μάλλον άγνωστο. Οι δανειστές μας είναι εύλογα ενοχλημένοι. Διότι αποκαλύφθηκε και η δική τους ελαφρότητα. Διότι δεν είναι βέβαια σοβαροί όταν θέτουν προυποθέσεις τις οποίες στην συνέχεια κάνουν γαργάρα και εγκλωβίζονται σε άσκοπες αντιδικίες, σε ένα καταλυτικά λαικίστικο περιβάλλον, στην προσπάθεια να κερδίσουν χρόνο και να αποπροσανατολίσουν τις αγορές. Η ζημιά μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Μπορεί όμως να δημιουργήσει και τρομερά αδιέξοδα. Θα αναλάβουν ποτέ οι υπεύθυνοι της παραπληροφόρησης στην Ελλάδα και τις δικές τους ευθύνες; 

Του Α. Ανδριανόπουλου