ΟΧΙ ΜΟΝΟ επειδή το ζήτηµα του χρήµατος στην πολιτική παρουσιάζει από τη φύση του πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αλλά κι επειδή τα χαρακτηριστικά αυτά εγγράφονται πλέον σε µια πολύ ιδιαίτερη συγκυρία. Από κοινού συγκροτούν ένα εύφλεκτο υλικό.
ΤΟ ΟΠΟΙΟ δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι µπορεί να αντιµετωπιστεί µε µια σειρά καλύτερων ή χειρότερων ρυθµίσεων.
Πολύ φοβούµαι, δηλαδή, ότι αυτό που λείπει σήµερα δεν είναι κάποιες ρυθµίσεις αλλά η αίσθηση ότι το πολιτικό σύστηµα λειτουργεί µε αποκλειστικό γνώµονα το δηµόσιο συµφέρον κι όχι άλλου τύπου ιδιοτέλειες και σκοπιµότητες.
ΕΤΣΙ, ΟΣΕΣ σοφές προτάσεις κι αν κάνουν οι οκτώ καθηγητές, σε όσες άρτιες διευθετήσεις κι αν καταλήξουν, το πρόβληµα θα παραµένει ανεπίλυτο όσο οι σχέσεις µεταξύ πολιτικού συστήµατος και κοινωνίας παραµένουν βουτηγµένες στην καχυποψία. Και έχω την αίσθηση ότι θα παραµένουν βουτηγµένες στην καχυποψία όσο συνεχίσουν να λειτουργούν µε µια λογική ηθικολογίας και ένα πνεύµα υποκρισίας.ΔΙΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ στιγµή πρέπει να µιλήσουµε καθαρά και ανοιχτά. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ΚΥΡΙΟΙ,λεφτά η πολιτική; Ναι, χρειάζεται – εκτός κι αν εφεύρουµε τη δωρεάν δηµοκρατία...
Χρειάζονται λεφτά οι πολιτικοί; Ναι, χρειάζονται – εκτός κι αν θέλουµε να µας εκπροσωπούν µόνο ιεροµόναχοι και ασκητές... ∆ει δη χρηµάτων, λοιπόν, και δεν είναι ούτε εξ ορισµού κακό ούτε εξ ορισµού επιλήψιµο.
ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ αυτήν την αδιαµφισβήτητη πραγµατικότητα θα µπορέσουµε να αντιµετωπίσουµε το πρόβληµα και να οργανώσουµε την επίλυσή του. Ολα τα άλλα, επιτρέψτε µου να πω, είναι υποκριτικές φλυαρίες που χαϊδεύουν µεν τα αυτιά των πολιτών αλλά δηλητηριάζουν ταυτοχρόνως τις σχέσεις τους µε την πολιτική.
ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑΤΙ; Επειδή προτάσσουν ένα αίτηµα εντιµότητας και διαφάνειας (αίτηµα θεµιτό και σεβαστό...), τη στιγµή που το πολιτικό µας σύστηµα πάσχει πρωτίστως από διαχειριστική επάρκεια και ικανότητα. Επειδή βάζουν τον πήχυ εκεί όπου είναι βέβαιο ότι κανείς δεν πρόκειται να τον περάσει – αρκεί να θυµηθούµε τις περιπέτειες του Καραµανλή µε τη «σεµνότητα» και την «ταπεινότητα»...
ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ διαφορετικά, το ζητούµενο δεν είναι µόνο πώς θα λειτουργήσει η δηµοκρατία µας φθηνότερα ή ηθικότερα. Αλλά και πώς θα λειτουργήσει καλύτερα και αποτελεσµατικότερα. ΚΑΛΩΣ Ή ΚΑΚΩΣ, το ένα αίτηµα δεν µπορεί να απαντηθεί εις βάρος του άλλου. ∆ιότι τότε η δηµοκρατία θα µείνει κουτσή και µια κουτσή δηµοκρατία δεν πάει µακριά – ασχέτως ποιο από τα δυο πόδια της λείπει...
Του Γ.Πρετεντέρη από Τα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου