ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ δεν είναι ακόµη γνωστό αν, µετά τον Επαναστατικό Αγώνα και τους Πυρήνες της Φωτιάς, οι διωκτικές αρχές κατάφεραν να βάλουν στο χέρι την πολύ πιο αδίστακτη Σέχτα Επαναστατών.
ΤΟ ΒΕΒΑΙΟ είναι ότι οι συλλήψεις και τα ευρήµατα των τελευταίων εικοσιτετραώρων ακουµπούν τον σκληρό πυρήνα της νέας τροµοκρατίας στην Ελλάδα – έναν πυρήνα µε υψηλό βαθµό οργάνωσης, προσήλωσης και µέσων.
ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ επίσης βέβαιο ότι, µε τριάντα (περίπου) τροµοκράτες στις φυλακές, η Αστυνοµία επέδειξε τον τελευταίο χρόνο υψηλή αποτελεσµατικότητα και επαγγελµατισµό. Μακάρι να τη µιµηθούν και άλλοι τοµείς του κρατικού µηχανισµού!
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΩΣ και δυσάρεστα νέα. ∆ιότι είναι δυσάρεστη η διαπίστωση ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι που καταστρέφουν τις ζωές τους και τις ζωές των άλλων µε τόση ελαφρότητα και τόση απερισκεψία.
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ εξίσου δυσάρεστη η συνειδητοποίηση ότι εικοσάχρονοι και εικοσιπεντάχρονοι νέοι µπορούν να αισθάνονται τόσο µίσος, τόση µοχθηρότητα και τόσο φανατισµό εναντίον µιας κοινωνίας που τους µεγάλωσε τόσο απλόχερα.
ΓΙΑ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ λΙΓΟ. Ολοι σχεδόν οι συλληφθέντες τροµοκράτες µεγάλωσαν και διαµορφώθηκαν στην εικοσαετία 1990-2010, όταν η Ελλάδα δεν γνώριζε κανένα µείζον οικονοµικό, πολιτικό ή εθνικό πρόβληµα, όταν η κοινωνία ζούσε σχεδόν σε κατάσταση µέθης κι όταν η µεγαλύτερη έγνοια αυτής της χαϊδεµένης γενιάς ήταν ποια µάρκα κινητό να προτιµήσει.
ΤΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ να τους βρεις και τι ελαφρυντικά να τους ανακαλύψεις;
ΜΟΝΟ ΙΣΩΣ τη βλακεία κάποιων µεγαλυτέρων τους που εξακολουθούν να αποδίδουν µυθικές διαστάσεις και φανταστικές προεκτάσεις στο αποτρόπαιο γεγονός ότι πριν από δύο χρόνια σκοτώθηκε ένα παιδί και διαλύθηκε µια πόλη. Τη βλακεία εκείνων, δηλαδή, που ακόµη και σήµερα επιµένουν να νοµίζουν ότι ο τραγικός ∆εκέµβριος του 2008 ήταν κάτι καλό κι αξιοθαύµαστο. ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ υπερβολικό να συµπεράνει κανείς ότι τέτοιου τύπου παρανοϊκές δοξασίες λειτουργούν ως µήτρα της νέας τροµοκρατίας. ∆εν υπάρχει αµφιβολία, όµως, ότι τα επεισόδια του 2008 εισήγαγαν την ελληνική κοινωνία σε πρωτοφανή (για τη Μεταπολίτευση) επίπεδα βίας και αναταραχής. Κι ότι υπήρξαν νέοι άνθρωποι που µέσα από τη συγκεκριµένη σύγκρουση οδηγήθηκαν στη λογική της κλιµάκωσής της.
ΘΑ ΗΘΕλΑ πολύ να ζούσαν απλώς µια ιδεοληψία. Πολύ φοβούµαι ότι ζουν ένα µίσος. Το οποίο δεν µπορώ να καταλάβω πώς γεννήθηκε αλλά βλέπω πού µπορεί να οδηγήσει.
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ το δουν κάποια στιγµή κι οι ίδιοι – αν και, µεταξύ µας, δεν τρέφω τέτοιες ψευδαισθήσεις...
Του Γ.Πρετεντέρη από Τα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου