Αερολογίες ...

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ στη Βουλή για τον προϋπολογισµό αποτυπώνει πλήρως το κυρίαρχο στυλ στην ελληνική πολιτική: την ακατάσχετη αερολογία. Ανθρωποι που δεν γνωρίζουν τίποτα επί του αντικειµένου για το οποίο µιλούν, καταφεύγουν συνήθως σε µια βαρύγδουπη συνθηµατολογία και σε ένα αόριστο ευχολόγιο για να καλύψουν την άγνοιά τους. Ειδήµονες στο γενικό και άσχετοι στο συγκεκριµένο. 

ΑΚΟΥΣΑΜΕ, ας πούµε, ότι η απάντηση στην οικονοµική κρίση είναι (ταρατατζούµ, ταρατατζούµ) «η επανίδρυση της ∆ηµοκρατίας» – ενώ θα αρκούσε ενδεχοµένως η περικοπή των δηµόσιων δαπανών και η αναθέρµανση της ανάπτυξης. Ως γνωστόν, η άποψη ότι πίσω από τις διαχειριστικές ανεπάρκειες κρύβονται βαρύγδουπα πολιτικά προβλήµατα αποτελεί το προσφιλές παραµύθι των ανθρώπων που είναι ανίκανοι να µοιράσουν δυο γαϊδάρων άχυρα. 

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ο διάλογος στη Βουλή είναι ίσως η καλύτερη εξήγηση γιατί η χώρα οδηγήθηκε στη σηµερινή της κατάσταση. Προφανώς, ουδείς είναι υποχρεωµένος να γνωρίζει σε βάθος τα ζητήµατα της οικονοµίας και να έχει συγκροτηµένη άποψη για την έξοδο από την κρίση. Αλλά και ουδείς είναι υποχρεωµένος να λάβει τον λόγο στη σχετική συζήτηση. 
ΦΥΣΙΚΑ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ και οι εξαιρέσεις – δυστυχώς, ελάχιστες... Απτόητοι κι αδιόρθωτοι, συνήθως οι ίδιοι που βούλιαξαν το πλοίο υποδύονται τώρα τους ναυαγοσώστες. Και εκείνο που κυρίως εντυπωσιάζει είναι ότι ακόµη και ένας τέτοιος κορυφαίος διάλογος σε τόσο κρίσιµες στιγµές εξελίσσεται µέσα από αφόρητα ρητορικά κλισέ και ξεπερασµένες κοµµατικές ρετσέτες. 

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ; ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ µια πολιτική την οποία ελάχιστοι πιστεύουν και για την οποία οι περισσότεροι αµφιβάλλουν. Αλλά, την ίδια στιγµή, δεν γίνεται καµία σοβαρή κουβέντα για το τι θα µπορούσε να την αντικαταστήσει ή να τη συµπληρώσει ή να τη συνοδεύσει. Κι αν αυτό δεν γίνει στη συζήτηση για τον προϋπολογισµό, πού θα γίνει; 

ΕΤΣΙ, ΚΟΡΥΦΑΙΑ ζητήµατα που έχουν προκύψει από το Μνηµόνιο ούτε καν έδωσαν αφορµή σε πραγµατική ανταλλαγή απόψεων. ∆απάνες ή εισοδήµατα; Φόροι ή κίνητρα; Εσωτερική υποτίµηση ή αναθέρµανση µέσω της εσωτερικής ζήτησης; 

ΠΏΣ ΘΑ λειτουργήσει η οικονοµία όταν περικόπτεται ο δηµόσιος τοµέας (ορθώς) και στραγγαλίζεται ο ιδιωτικός (ανοήτως); Με ποια εχέγγυα µιλάµε για επιστροφή της χώρας στις αγορές και τι είναι αυτό που διασφαλίζει ότι η συνταγή του Μνηµονίου θα µας βγάλει από την κρίση; Πώς θα αποφευχθεί η διαφαινόµενη αναδιάρθρωση του χρέους και ποιο θα είναι το κόστος και οι συνέπειες µιας ενδεχόµενης αναδιάρθρωσης;


ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ΔΕΝ είναι δυνατόν ολόκληρος ο πλανήτης να τα συζητάει αυτά µε αφορµή την Ελλάδα και η ίδια η Ελλάδα να κάνει την παλαβή. Αλλά προς τι η έκπληξη; Μήπως έως τώρα την παλαβή δεν έκανε; 

Του Γ.Πρετεντέρη από Τα ΝΕΑ.