Η απάντηση νομίζω είναι προφανής και βρίσκεται στον τίτλο της ανάρτησης αυτής...
Οι ψηφοφόροι θα πρέπει να πιέσουν με την ψήφο τους την Κυριακή για αυτό...
Quote
Τι να αλλάξει;
Η ΕΙΔΗΣΗ των τελευταίων εικοσιτετραώρων (η οποία, όµως, πέρασε απαρατήρητη εν µέσω βοµβών και εκλογών...) είναι ότι το υπουργείο Οικονοµικών αναθεωρεί ριζικά το προσχέδιο του προϋπολογισµού 2011.
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ κάτι πολύ απλό: ότι τα πράγµατα εξελίσσονται χειρότερα από όσο τα παρουσίαζαν έως τώρα. Με άλλα λόγια, ούτε οι θυσίες πιάνουν τόπο, ούτε η χρεοκοπία απεφεύχθη, ούτε φαίνεται φως στο βάθος του τούνελ.
ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ θα αναγνωρίσουν, βεβαίως, ότι αυτήν την εξέλιξη είχαµε (λίγο, πολύ) προεξοφλήσει. Για δύο λόγους:
ΠΡΩΤΟΝ, επειδή η δηµοσιονοµική εξυγίανση δεν αποδίδει τα αναµενόµενα.
Εχει υπονοµευτεί από την ύφεση, την υπερφορολόγηση και τις κυβερνητικές ολιγωρίες. Εχει υπονοµευτεί από την αδυναµία ουσιαστικής περικοπής των δηµοσίων δαπανών. Και έχει περιοριστεί σε µια επιδροµή στα εισοδήµατα, στις επιχειρήσεις και το πρόγραµµα δηµοσίων επενδύσεων – ακριβώς, δηλαδή, αυτό που δεν έπρεπε να κάνει!
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, επειδή αποδεικνύεται τελικώς ότι το σηµείο εκκίνησης ήταν υψηλότερο από το αναµενόµενο. Το έλλειµµα του 2009 (το οποίο, σύµφωνα µε την Τράπεζα της Ελλάδας, ήταν 8% όταν προκηρύχθηκαν οι εκλογές του Οκτωβρίου...) αναµένεται να κλείσει τελικά γύρω στο 16%. Τι συνέβη στο διάστηµα από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου έως το τέλος του χρόνου ώστε να ξεφύγουν τόσο τα πράγµατα; Αξίζει κάποτε να το µάθουµε, έστω και για ιστορικούς λόγους!
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, πάντως, είναι ότι έπειτα από ένα πρώτο κύµα σκληρής λιτότητας και αυστηρής προσαρµογής, η χώρα δεν έχει καταφέρει να απογειωθεί. Επί της ουσίας, δεν έχει καν αποµακρυνθεί πολύ από το σηµείο εκκίνησης. Κι αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πολιτικό ζήτηµα, το οποίο χρειάζεται σαφή απάντηση. ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ; Φταίει η πολιτική ή φταίει η εφαρµογή της; Τι πρέπει να αλλάξει; Πρέπει να αλλάξει η πολιτική ή εκείνοι που την εφαρµόζουν;
ΥΠΟΘΕΤΩ ΟΤΙ, όπως συµβαίνει πάντα σε αντίστοιχες περιπτώσεις, η απάντηση δεν είναι µονοσήµαντη. Δεν υπάρχει αµφιβολία ότι η παντελής έλλειψη αναπτυξιακής προοπτικής κι ο έντονος υφεσιακός χαρακτήρας έχουν κοστίσει στην κυβερνητική πολιτική. Οπως δεν υπάρχει αµφιβολία, όµως, ότι η δηµοσιονοµική προσαρµογή είναι περισσότερο από αναγκαία. Αρα, πρέπει να επιδιωχθεί το πρώτο χωρίς να εγκαταλειφθεί το δεύτερο.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ πλευρά, όµως, αποδεικνύεται ότι αυτή ακριβώς η διαχείριση είναι προβληµατική. Τι γίνεται µε τις ΔΕΚΟ;
Τι γίνεται µε τα νοσοκοµεία; Τι γίνεται µε το «βαθύ κράτος» και τη γραφειοκρατία; Τι γίνεται µε την καθηµερινότητα; Τι γίνεται µε την Μπιρµπίλη; Οχι πολλά!
ΚΙ ΑΥΤΟ από µόνο του είναι ένα σοβαρό πρόβληµα. Το οποίο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι χρειάζεται εκλογές για να λυθεί. Αλλά πρέπει να λυθεί οπωσδήποτε.
UnQuote
Πηγή :Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου