ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ, ας πούµε, συνήθως ονοµάζουν συναίνεση µια διαδικασία όπου εκείνες κάνουν ό,τι τους αρέσει και οι άλλοι τις χειροκροτούν. Οι αντιπολιτεύσεις συνηθίζουν να θεωρούν συναίνεση µια ουσιαστική παύση διακυβέρνησης έως ότου αναλάβουν τη διακυβέρνηση οι ίδιες.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ, συναίνεση δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Κι ως εκ τούτου, ο τόπος δεν χρειάζεται ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
ΔΙΟΤΙ η συναίνεση (όπως και τα περισσότερα πράγµατα στην πολιτική...) έχει δύο πτυχές: την ουσία και τη µέθοδο. ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, έχω την αίσθηση πως σε πολλούς τοµείς η πολιτική της σηµερινής κυβέρνησης µπορεί να διευρύνει σχετικά εύκολα τα στηρίγµατά της. Οι περισσότεροι συνειδητοποιούν την ανάγκη αλλαγών και πολλοί είναι διατεθειµένοι να τις υποστηρίξουν, κυρίως όσο κινούνται στον χώρο των περιστάσεων και της κοινής λογικής.
ΠΟΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ; Και αυτό είναι εύκολο να βρεθεί. Ούτως ή άλλως, σχεδόν τα µισά νοµοσχέδια που πέρασαν από την παρούσα Βουλή έχουν ψηφιστεί και από τη συµπολίτευση και από την αξιωµατική αντιπολίτευση. Σε µια χώρα που βρίσκεται σε κρίση, δεν είναι απαραίτητο να ανακαλύπτουµε κάθε µέρα την Αµερική.
ΥΠΑΡΧΕΙ, ΟΜΩΣ, και η µέθοδος, η οποία ενίοτε καθορίζει την ουσία. ∆ιότι η συναίνεση δεν είναι πίτσα για να την παραγγείλεις στο ντελίβερι, ούτε επιβάλλεται µε ηµερήσια διαταγή. Προωθείται πρωτίστως από την κυβέρνηση και υλοποιείται µέσα από µια καθηµερινή πρακτική, η οποία ενσωµατώνει και δεν αποκλείει τις απόψεις, τις προτάσεις και (κυρίως) τις ευαισθησίες πολλών και όχι µόνο όσων κυβερνούν. ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, η συναίνεση είναι περισσότερο µια µέθοδος διακυβέρνησης και λιγότερο ένα ανατολίτικο παζάρι. Πολύ δύσκολα µπορεί να πραγµατοποιηθεί αν οι µισοί νοµίζουν ότι ακολουθούν κάποια θεόσταλτη «εθνική πολιτική» και χαρακτηρίζουν «αντιπατριωτικές» όποιες λογικές δεν συµφωνούν µαζί τους. Ή αν οι άλλοι µισοί αποφασίσουν ότι ζουν σε περίοδο «ξένης κατοχής» και ότι η κυβέρνηση αποτελεί περίπου έναν όµιλο δωσίλογων.
ΠΟΛΥ ΦΟβΟΥΜΑΙ, µε άλλα λόγια και για να παραφράσω τον Κλεµανσό, ότι η συναίνεση είναι πολύ σοβαρή απόφαση για να την αφήνουµε στους πολιτικούς. Αλλά επειδή δεν βλέπω και κανέναν άλλο υποψήφιο να την αναλάβει, έχω την αίσθηση ότι το άρωµά της θα εξανεµιστεί πιο γρήγορα κι από τις εντυπώσεις των δηµοτικών εκλογών.
ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ προκύψει καµία τεράστια στραβή που θα τους βάλει όλους να τρέχουν...
Του Γ. Πρετεντέρη από Τα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου