ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ, έσκασε «η φούσκα των ακινήτων» για να ακολουθήσει «η φούσκα των τραπεζών». Στην Ελλάδα, φούσκα ήταν η ίδια η χώρα.
ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΜΟΝΗ της ότι πλούτισε και, µέσα στον νεοπλουτισµό της, έζησε χωρίς µέτρο, χωρίς συναίσθηση και χωρίς αυτοσυγκράτηση.
Η ΕΛΛΑΔΑ βίωσε τη φούσκα ως δικαίωµα. Και χρεώθηκε για κινητά, κυβικά, εορτοδάνεια, ψεύτικες υπερωρίες, καφετέριες, ανυπόληπτους διορισµούς και Ντόλτσε-Γκαµπάνα.
ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ, όµως, χτυπούσε ο Γκαµπάνα; Αυτό δεν ένοιαζε κανέναν. Και γιατί, δηλαδή, να δώσει λογαριασµό; Φούσκα είναι το δίκιο του εργάτη. Ακόµη και το Χρηµατιστήριο που δεν ήταν παρά µια φούσκα ονοµάστηκε «έγκληµα», όταν αποδείχτηκε ότι δεν είναι απλώς µια µέθοδος εύκολου και άκοπου πλουτισµού για όσους ονειρεύονται «να πιάσουν την καλή».
ΓΙ’ ΑΥΤΟ και τη στιγµή της κρίσης, η Ελλάδα αντέδρασε ενοχικά.
Ούτε αγανάκτησε, ούτε διαδήλωσε, όπως η Ιρλανδία. ∆εν φώναξε «ντροπή!» στους κυβερνήτες της. Εσκυψε το κεφάλι, υποψιασµένη ότι ο Πάγκαλος έχει µάλλον δίκιο: όλοι µαζί τα φάγαµε! Και αποδέχτηκε το φάρµακο σχεδόν µοιρολατρικά.
ΜΟΝΟ ΠΟΥ το φάρµακο αποδεικνύεται εφεξής χειρότερο από την ασθένεια. Είναι το ίδιο φάρµακο που δεν έσωσε την Ιρλανδία, ακόµη κι αν ξεκινούσε από καλύτερη βάση. Κι ο λόγος είναι απλός: η ύφεση δεν είναι φάρµακο, είναι πρόβληµα από µόνη της.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ κανείς σοβαρός αναλυτής που να µην το φωνάζει – από τον Στίγκλιτς έως τον Σόρος! ∆εν υπάρχει κανείς που να µην υπογραµµίζει ότι µόνο η ανάπτυξη µπορεί να αντιµετωπίσει το χρέος.
ΑΛΛΑ ΚΑΙ η Ιρλανδία και η Ελλάδα επιµένουν κάτω από την πίεση των «σωτήρων» τους στην ίδια απαρχαιωµένη συνταγή καταστροφής.
«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ γίνετε ανταγωνιστικοί!» µας φωνάζει το ∆ΝΤ – εννοώντας ότι πρέπει να αµειβόµαστε λιγότερο… Και παραβλέποντας, βεβαίως, πως αν η ανταγωνιστικότητα ήταν ζήτηµα φτήνιας, τότε η πιο ανταγωνιστική οικονοµία του κόσµου θα ήταν το Μπανγκλαντές!
ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ, λοιπόν; Ασφαλώς. ∆ραστικές περικοπές δηµοσίων δαπανών; Απολύτως. Λιγότερο, καλύτερο και φθηνότερο κράτος; Αναµφισβήτητα. Αλλά και ανάπτυξη. Και µείωση της φορολογίας. Και εισοδήµατα. Και ισχυρή εσωτερική αγορά. ΜΕ ΤΗΝ ελπίδα, φυσικά, ότι το πάθηµα έχει γίνει µάθηµα. Κι ότι ο ελληνικός λαός µόλις σταθεί στα πόδια του, δεν θα ασκήσει ξανά το δικαίωµα στη φούσκα.
Πηγή : Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου