Τα κατ΄ εμέ μείζονα οικονομικά γεγονότα την εποχή που πρωθυπουργός και υπουργοί έκαναν τα μπάνια τους «χωρίς τύψεις» ήταν η τραγική υστέρηση των δημοσίων εσόδων παρά τη φορολογική λαίλαπα των ένδεκα μηνών λειτουργίας της νέας κυβέρνησης και ο καταποντισμός της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας.
Ως προς τη φοροεισπρακτική υστέρηση, αποδεικνύεται ότι σε μια χώρα με επικίνδυνα εξελισσόμενη ύφεση (πάνω ίσως και από το 4% του ΑΕΠ) οι απανωτές αυξήσεις φόρων και μάλιστα με τα παραδοσιακά πάντα θύματα, έχουν αξεπέραστα όρια. Οταν συρρικνώνονται τα εισοδήματα και η κατανάλωση, πολλαπλασιάζεται η ανεργία, διώκεται η νόμιμη επιχειρηματικότητα και εκπατρίζονται αποταμιεύσεις ακόμη και των συνετών νοικοκυραίων, αναπόφευκτα περιορίζονται οι φορολογικές εισπράξεις. Πολύ περισσότερο όταν πλήθος εφορίες παραμένουν ακόμη ακέφαλες, το δε ΣΔΟΕ επιδίδεται σε τρομοκρατικές ανακοινώσεις για περιπτώσεις τεράστιας φοροδιαφυγής, χωρίς όμως να μας γνωστοποιούνται ονόματα και κυρίως αν εισπράττονται τα οφειλόμενα. Τραγική κατάληξη, η πομπωδώς ανακοινωθείσα από τον κ. Γ. Παπανδρέου νέα φορολογική αμνηστία για όλα τα ως σήμερα οφειλόμενα ή αποκρυπτόμενα.
Δηλαδή πανηγυρική αναγνώριση πλήρους ανικανότητας του κράτους να εισπράττει τους φόρους, χλευασμός των συνεπών φορολογούμενων και επίσημη και πάλι ενθάρρυνση: Μην πληρώνετε φόρους. Εδώ είμαστε εμείς για να σας δικαιώσουμε!
Και ενώ γενική είναι η διαπίστωση ότι μόνη διέξοδος από τα ελλείμματα, τα χρέη και την ύφεση είναι η ανάπτυξη με επενδύσεις από τα ξένα κυρίως κεφάλαια, ήλθε το Παγκόσμιο Οικονομικό Forum να μας εξευτελίσει και στο θέμα της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας μας. Αποκάλυψε ότι για την περίοδο 2010-2011 (δηλαδή υπό τη σημερινή κυβέρνηση του «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»), η Ελλάδα έκανε νέα βουτιά 12 θέσεων υποχωρώντας από την 71η θέση που ήταν το 2009-2010 στην 83η μεταξύ 139 χωρών. Δηλαδή η χώρα μας είναι πια λιγότερο ανταγωνιστική ακόμη και από τη Μαλαισία (26η θέση), την Ταϊλάνδη (38η), την Τουρκία (61η), την Μποτσουάνα (76η), τη Ρουάντα (80ή) και η τελευταία πια μεταξύ των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Θα έπαιρνε μάλιστα η Ελλάδα από πλευράς δημοσιονομικού ελλείμματος και το χρυσό μετάλλιο καταποντισθείσα στην 138η θέση αν δεν είχε πτωχεύσει επισήμως η Ισλανδία (139η). Τις υψηλότερες επιδόσεις ντροπής διεκδικούμε στην κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, στις παράνομες πληρωμές και δωροδοκίες, στην έλλειψη προστασίας των επενδυτών, στο δημόσιο χρέος, στη γραφειοκρατία, στο κόστος αγροτικής πολιτικής και φυσικά στην ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος.
Με αυτά τα αρνητικά δεδομένα και με τον κ. Πρωθυπουργό να επιβεβαιώνει ότι θα παραμείνει η υψηλή φορολογία στα κέρδη εκτός αν επανεπενδύονται, προσδοκάται μάλλον ματαίως η προσέλκυση μεγάλων ξένων επενδύσεων. Και ας προωθείται μάλιστα για τη διευκόλυνσή τους ειδικός νόμος με εντεταλμένο υπουργό, ο οποίος όμως σε κάθε βήμα του θα χρειάζεται τη συναπόφαση και άλλων (συνήθως 5-6) υπουργών, προσθέτοντας και νέες γραφειοκρατικές διαδικασίες και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη και ο Κέρβερος του Συμβουλίου Επικρατείας, που φαίνεται ορκισμένο να παρεμποδίζει κάθε σοβαρή επένδυση. Δηλαδή περισσότερο κράτος αντί του αντιθέτου, όταν ακόμη και ο λατρεμένος μας Φιντέλ Κάστρο και ο δικτάτορας αδελφός του Ραούλ αποφάσισαν να το περιορίσουν καταργώντας 500.000 θέσεις δημοσίων υπαλλήλων αποστέλλοντάς τους στον Μεσαίωνα του ιδιωτικού τομέα, όπως θα ΄λεγαν η Αλέκα και ο Αλέξης.
Υπάρχει ελπίς; Βεβαίως. Αν υπάρξει πολιτική βούληση και σοβαρότητα.
Του Γ. Μαρίνου , Πηγή: www.tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου