ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ που αν το πρόβληµα είναι ο συντονισµός της κυβέρνησης, δεν χρειάζονται πολλές κουβέντες, ούτε καβγάδες, ούτε ιδιαίτεροι προβληµατισµοί.
Η µέθοδος είναι µια και γνωστή: µπαίνεις στο γραφείο το πρωί στις οκτώ, βγαίνεις το βράδυ στις εννιά, επτά ηµέρες την εβδοµάδα, τριάντα ηµέρες τον µήνα – λυπάµαι αλλά η δουλειά δεν γίνεται διαφορετικά...
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ, έντεκα µήνες τώρα, θα είχαν βρεθεί και διοικήσεις στα νοσοκοµεία και συµβούλια στα ασφαλιστικά ταµεία και διευθυντές στις εφορίες.
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ, µέσα σε έντεκα µήνες, θα µπορούσε να έχει εµφανιστεί το πολυτραγουδισµένο «αναπτυξιακό νοµοσχέδιο». Κάπως έτσι όλο και θα είχαν συµµαζευτεί µέσα σε έντεκα µήνες τα ιλιγγιώδη ελλείµµατα των ΔΕΚΟ. Και κάπως έτσι δεν θα είχαν περάσει έντεκα µήνες χωρίς να καταργηθεί ούτε ένας από τους χιλιάδες δηµόσιους φορείς και οργανισµούς που βαραίνουν τις κρατικές δαπάνες δίχως να ελαφραίνουν τη ζωή των πολιτών.
ΕΛΕΙΨΕ Ο συντονισµός; Να το δεχτώ. Αλλά δεν ξέρω τι συντονισµός χρειάζεται για να µην κοστίζει ο ΟΣΕ σχεδόν τρεις φορές περισσότερο απ’ όσα είναι τα έσοδά του. Και δεν ξέρω πώς θα είχε λύσει το πρόβληµα του ΟΣΕ ένας ακόµη συντονιστής είτε λέγεται Παµπούκης είτε λέγεται Ραγκούσης.
ΔΙΟΤΙ ΤΟ βασικό πρόβληµα της Ελλάδας, άρα και το βασικό πρόβληµα της κυβέρνησης, δεν είναι ούτε οι διαδικασίες του κυβερνητικού επιτελείου, ούτε η καλή ή κακή συνεργασία των υπουργών, ούτε η δοµή και οι σύµβουλοι του πρωθυπουργικού γραφείου.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ είναι οι δεκάδες χιλιάδες µικροί και µεγάλοι ΟΣΕ τους οποίους η κυβέρνηση καλείται σε καθηµερινή βάση να αντιπαλέψει, να καταργήσει ή να διορθώσει. Είναι οι χρόνιες στρεβλώσεις και ασχήµιες και δυσλειτουργίες και παραλογισµοί που συγκροτούν την εθνική µας πραγµατικότητα. Είναι τα αµέτρητα µικρά προβλήµατα που συγκροτούν ένα τεράστιο άλυτο πρόβληµα. Αυτά µας οδήγησαν εδώ που βρισκόµαστε. Οχι η έλλειψη συντονισµού. ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ έχει στοιχειώδη αίσθηση αυτής της εφιαλτικής πραγµατικότητας καταλαβαίνει πως δεν αντιµετωπίζεται µε λόγια ούτε διορθώνεται µε κουβέντες. Δεν είναι απλώς υπόθεση καλών προθέσεων και ωραίων ιδεών. Χρειάζεται ένα συγκεκριµένο σχέδιο, ισχυρή πολιτική βούληση, αστείρευτη διάθεση για συγκρούσεις, επιµονή και πάρα πολλή δουλειά για να αλλάξει. Διότι κατά τα άλλα, «όποιος δεν θέλει να ζυµώσει, πέντε µέρες συντονίζει».
Πηγή:ΤαΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου