Οταν χτυπήσει η καµπάνα...

ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ που η χώρα αναστενάζει στις Εξεταστικές Επιτροπές, η οικονοµία βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Προς το παρόν, βεβαίως, το φιλοθεάµον κοινό ψυχαγωγείται µε τα σπίτια του Ακη, τα δωράκια του Χριστοφοράκου και τους λογαριασµούς του Κάτσικα. Αλλά όταν χτυπήσει η καµπάνα, όλοι θα συνειδητοποιήσουν ότι αλλού παίζεται το πραγµατικό παιχνίδι ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ προηγούνται τα καµπανάκια. Η ΧΩΡΑ βυθίζεται καθηµερινά στην ύφεση. Υστέρηση δηµοσίων εσόδων περίπου 700 εκατοµµύρια ευρώ µέσα στο α’ πεντάµηνο. 

Πληθωρισµός τον Μάιο στο 5,3%. Είτε από λάθος εκτιµήσεις είτε από άστοχες αποφάσεις, η οικονοµία οδηγείται σε πρωτοφανή κρίση. Μια κρίση που επιδεινώνεται από την ψυχολογία κρίσης που αγκαλιάζει πλέον όλα τα στρώµατα της κοινωνίας. 

ΗΔΗ, από τον Φεβρουάριο, είχαµε σηµειώσει ότι το χειρότερο δεν είναι αυτό που συµβαίνει αλλά αυτό που µπορεί να συµβεί. Και είχαµε τότε αποκαλέσει «εφιαλτικό σενάριο» το ενδεχόµενο όχι να ληφθούν σκληρά µέτρα αλλά να ληφθούν σκληρά µέτρα τα οποία δεν θα αποδώσουν. 

ΜΕ ΑΥΤΟ το εφιαλτικό σενάριο βρισκόµαστε σήµερα αντιµέτωποι. 


Ενα σενάριο που προκύπτει από τον συνδυασµό τριών παραγόντων. ΠΡΩΤΟΝ, λάθος πολιτική. Μια πολιτική που βυθίζει τη χώρα στην ύφεση και την κοινωνία στην εξαθλίωση, χωρίς καµία αχτίδα και καµία προοπτική ανάπτυξης. Ακόµη περισσότερο που (για λόγους πολιτικών εντυπώσεων!) το οικονοµικό επιτελείο έχει προχωρήσει σε πρωτοφανείς αντιεπιχειρηµατικές επιλογές. 

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, κυβερνητική αδυναµία. Είναι προφανές ότι (όπως φάνηκε στο Ασφαλιστικό ή στις αποκρατικοποιήσεις ή στο καµποτάζ ή στον έλεγχο της αγοράς...) η κυβέρνηση δυσκολεύεται αφάνταστα να διαχειριστεί τις ευθύνες και τις δεσµεύσεις που έχει αναλάβει. Υπάρχει σοβαρό έλλειµµα αποτελεσµατικότητας. 

ΤΡΙΤΟΝ, διοικητική ανεπάρκεια. Αυτό το υποψιαζόµαστε εξ αρχής, δεν αποτελεί έκπληξη... ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ και έναν τέταρτο παράγοντα, τον µόνο για τον οποίο είµαστε άµοιροι ευθυνών: το δυσµενές διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον. 

 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τυχαίο ότι ο παραµικρός ψίθυρος αρκεί για να αναστατωθούν οι αγορές. Ξέρετε γιατί; Επειδή κανείς δεν έχει την αίσθηση ότι η κατάσταση τελεί υπό έλεγχο κι ότι τα πράγµατα εξελίσσονται στη σωστή κατεύθυνση. Κι επειδή όλοι φοβούνται ότι, αργά ή γρήγορα, η χώρα κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα. 

ΤΟΤΕ, ΛΟΙΠΟΝ, θα δούµε. Οχι την οικονοµία αλλά την πολιτική. 

Διότι στο ενδεχόµενο αυτού του εφιαλτικού σεναρίου δεν θα απειληθούν µόνον οι µισθοί και οι συντάξεις, αλλά η κοινωνική συνοχή και το πολιτικό σύστηµα στο σύνολό του. 

ΚΑΙ ΤΟΤΕ θα αποδειχθεί αν όσοι παίζουν τις κουµπάρες στην κυβέρνηση και υποδύονται τους Πουαρό στις Εξεταστικές Επιτροπές είναι ικανοί να ασχοληθούν και µε κάτι σοβαρότερο από τον εαυτό τους. 
Πηγη:ΤαΝΕΑ