ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, ο Νουριέλ Ρουμπινί έχει δίκιο: η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση πτώχευσης. Όταν ψάχνεις να δανειστείς 51 δισ. ευρώ (το 20% του ΑΕΠ!...) μέσα στο 2010 κι όταν στα δανείζουν μόνο με τοκογλυφικούς όρους, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να περιγράψεις τα πράγματα.
ΜΙΑ ΠΤΩΧΕΥΣΗ, όμως, που πολύ δύσκολα θα υλοποιηθεί από τη στιγμή που ο Άγιος Σημίτης φρόντισε εγκαίρως να μας βάλει στην ΟΝΕ. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία: αν δεν υπήρχε σήμερα το ευρώ, το ΔΝΤ θα έκοβε προ πολλού βόλτες στην Πλατεία Συντάγματος.
ΑΛΛΑ ΑΠΟ τη στιγμή που υπάρχει το ευρώ, η Ελλάδα δεν είναι μόνο πρόβλημα της Ελλάδας. Είναι και του ευρώ. Κι επειδή όλοι οι υπόλοιποι του ευρώ δεν θα κάτσουν να βουλιάξουν για λόγου μας, όλο και κάποιο σωσίβιο θα ρίξουν.
ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΟΥΝ, λοιπόν; Υπό μία έννοια. Διότι η σωτηρία κοστίζει και τον λογαριασμό δεν θα τον πληρώσουν (μόνο) αυτοί. Υποθέτω, ας πούμε, ότι κανείς Γερμανός ή Γάλλος φορολογούμενος δεν φιλοδοξεί αυθορμήτως να τσοντάρει στους δέκα έξι μισθούς των υπαλλήλων της Βουλής.
ΕΔΩ, ΤΟ σενάριο αρχίζει και μου αρέσει. Έχω την υποψία, δηλαδή, ότι το αντίτιμο της σωτηρίας θα είναι όλα αυτά τα μέτρα που το δικό μας πολιτικό σύστημα είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί είτε φοβάται να πάρει. Διότι μπορεί η σωτηρία της ψυχής να είναι πολύ μεγάλο πράγμα, αλλά, εξ όσων γνωρίζω, δεν έχει ακόμη ενσωματωθεί στους στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας. Άρα, κανείς δεν σώζει δωρεάν.
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ, όμως, ίσως σημάνει το τέλος της εθνικής αμεριμνησίας και της κοινωνικής αφασίας: καλώς ή κακώς, δεν είμαστε πλέον παρά μια χώρα που ζει ξοδεύοντας και δανείζεται για να ζήσει! Και, εξ όσων αντιλαμβάνομαι, αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ, κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι η σημερινή Ελλάδα έχει πτωχεύσει μόνο δημοσιονομικά. Όχι! Η χρεοκοπία είναι γενική και συνολική: στο κράτος, στην εκπαίδευση, στην περίθαλψη, στην παραγωγική διάρθρωση, στην ασφάλιση, στη χωροταξία, στο περιβάλλον... Απλώς, η δημοσιονομική πτώχευση δίνει την ευκαιρία να κοιτάξουμε το πρόβλημα κατάματα και να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή.
ΑΝ ΕΤΣΙ γίνουν τα πράγματα, λοιπόν, ευτυχώς που πτωχεύσαμε!
ΘΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩ, βεβαίως, πως η μέθοδος δεν είναι η καλύτερη. Δεν είναι και πολύ κολακευτικό για μια χώρα να τεθεί ουσιαστικά υπό επιτροπεία, ακόμη και υπό την επιτροπεία των Ευρωπαίων εταίρων της. Πολλοί θα το θεωρούσαν, μάλιστα, και ελαφρώς εξευτελιστικό.
ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΕΤΣΙ, όμως, βλέπω ελάχιστους να ενοχλούνται. Κι ακόμη λιγότερους να πασχίζουν να το αποφύγουν.
Πηγη: Τα ΝΕΑ
Σχόλιο Αντίλογου : Ίσως "ελάχιστοι ενοχλούνται και ακόμη λιγότεροι να προσπαθούν να το αποφύγουν" (για τους ηγέτες μας αναφέρομαι) γιατί ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ενδομύχως , ότι δεν έχουν καμία ικανότητα διοίκησης.
Αν είχαν έστω περιορισμένες ικανότητες διοίκησης , τόσα χρόνια θα είχαν "ξυπνήσει" και οι ίδιοι και τον Ελληνικό λαό από τον λήθαργο....
Ίσως έτσι (με την σημερινή τους αδράνεια) και την εισαγόμενη διοίκηση , προσφέρουν την καλύτερη τους υπηρεσία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου