Μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος…

Ο Ευκλείδης είχε καθυστερήσει. Αν ήθελε να προλάβει υπουργικό συμβούλιο θα έπρεπε να αναχωρήσει γρήγορα και να εγκαταλείψει την συντροφιά του γέροντα μοναχού. Είχε έρθει ελπίζοντας να βρει λύσεις για τα μυστήρια της ζωής και της Οικονομίας. Να βρει λίγη ελπίδα. Και ποιος ξέρει; Να μάθει αν μια ημέρα θα ήταν αυτός ο καραβοκύρης. Μην φύγεις, τον διέταξε ο μοναχός.

Ο Κριμιζής είναι το «παλιό» και ο Παππάς το «νέο» ...

 Όλη η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι θεμελιωμένη πάνω στην αντίθεση του «παλιού» με το «νέο». Το πρώτο είναι επιβαρυμένο με όλα τα αρνητικά της Μεταπολίτευσης και το δεύτερο, άσπιλο και αμόλυντο, αγωνίζεται για να τα εξαλείψει.

Το απλοϊκό αυτό σχήμα χαράζει και τις διαχωριστικές γραμμές που διαπερνούν την πολιτική ζωή της πατρίδας μας. Να σημειώσω πως ανάλογο διαχωρισμό είχε κάνει και η δικτατορία των συνταγματαρχών όταν «αποκαλούσε τους πολιτικούς της δημοκρατικής Ελλάδος, φαυλοκρατία», όπως επισημαίνει στο χθεσινό άρθρο του στο Liberal ο Α.Λοβέρδος.

Οι καμπάνες της προπαγάνδας ...

Έτσι έχουν τα πράγματα και στην πολιτική, στη δημόσια ζωή, στις διεθνείς σχέσεις πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Και να αναζητούμε – κάθε φορά και κυρίως οι δημοσιογράφοι που πάντα είναι έτοιμοι να πουν «αυτό είναι σημαντικό» - τα πραγματικά αίτια μιας δήλωσης ή μιας κίνησης.

Όχι για να αρνηθούμε, αλλά για να γνωρίζουμε. Και για να αποδεικνύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε δεύτερες σκέψεις. Για να γνωρίζουν και οι άλλοι πως κι’ εμείς ξέρουμε πως έτσι εξελίσσονται τα πράγματα στη διεθνή σκηνή και στον κόσμο των συμμαχιών.

Διαφορετικά, αν δεν το κάνουμε αυτό, αν δεν λέμε στον λαό ότι αυτό γίνεται γι’ αυτούς τους λόγους, αν δεχόμαστε πως οποιαδήποτε θετική δήλωση ή κίνηση είναι αποτέλεσμα των μεγαλοφυών κινήσεων της κυβέρνησης.

Γιατί αν το κάνουμε αυτό, τότε απλά επιδιδόμαστε σε καθαρή προπαγάνδα.

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές οι τελευταίες ειδήσεις σχετικά με τη στάση του Γάλλου Προέδρου Μακρόν έναντι της Ελλάδας.

Ολόκληρη η επιστολή του Σταμάτη Κριμιζή που εξευτελίζει το κομματικό κράτος του Παππα κου...

Την παραίτησή του από τη θέση του προέδρου του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού υπέβαλε ο Δρ. Σταμάτης Κριμιζής, σχεδόν έναν μήνα μετά τον ορισμό του ΔΣ του Οργανισμού.

Ο κ. Κριμιζής, στην μακροσκελή επιστολή παραίτησής του, έκανε λόγο για υπουργικές αποφάσεις που «πρακτικά ακύρωσαν το λόγο ύπαρξης του ΕΛΔΟ, καθιστώντας τον μια μη αξιόπιστη γραφειοκρατική δομή που θα μπορούσε να γίνει υποχείριο οποιουδήποτε πολιτικού προϊστάμενου».

Ο πρώην πρόεδρος του ΕΛΔΟ χαρακτηρίζει τον γενικό γραμματέα Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων Βασίλη Μαγκλάρα, «Τσάρο του Διαστήματος», επισημαίνοντας ότι δεν έχει καμία γνώση και εμπειρία σε αυτόν τον τομέα.

«Πολύ σύντομα μου έγινε σαφές ότι ο κ. Γ.Γ. Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων έχει αναλάβει, υπό την ανοχή του κ. Υπουργού, το ρόλο του «Τσάρου του Διαστήματος» στην Ελλάδα, αν και δεν έχει καμία γνώση και εμπειρία σε αυτόν τον τομέα. Φαίνεται λοιπόν πως εγώ περισσεύω, εφόσον δεν δέχομαι να είμαι φερέφωνο κανενός», ανέφερε ο κ. Κριμιζής συμπληρώνοντας προς το τέλος ότι ζήτησε και πήρε τις διαβεβαιώσεις που έπρεπε από τον κ. Υπουργό, οι οποίες όμως τελικά δεν τηρήθηκαν. «Προσπάθησα να κάνω το καλύτερο δυνατόν, αξιοποιώντας τους καλύτερους. Δυστυχώς η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά.

Ολόκληρη η επιστολή παραίτησής του:

Γιατί είναι επιβεβλημένη η αμφίπλευρη διεύρυνση της ΝΔ...

Η Νέα Δημοκρατία εισέρχεται στην τελική ευθεία των εκλογών με τον αέρα της νίκης, που κανένας δεν αμφισβητεί. Αυτό το γεγονός καθιστά αναγκαίο το άνοιγμα του κόμματος στους όμορους χώρους, ώστε να κλειδώσει όχι μόνον την νίκη, αλλά κυρίως την αυτοδυναμία.

Έτσι θα πρέπει ο αρχηγός της παράταξης να κάνει ουσιαστική χειρονομία προς στελέχη που βρίσκονται τόσο στον εκσυγχρονιστικό -μεταρρυθμιστικό χώρο, όσο και στον χώρο της Δεξιάς.

Αυτός είναι ο ισχυρός ηγέτης, αυτός οφείλει να πάρει και την σχετική πρωτοβουλία. Μια τέτοια κίνηση εκπέμπει αυτοπεποίθηση και σιγουριά και δίνει στους πολίτες την αίσθηση πως είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.

Η δική τους σημαία είναι το ψέμα!

Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι όταν οι ψεύτες και οι τυχοδιώκτες κατορθώνουν να αναρριχηθούν στην εξουσία, προκαλούν μεγάλα δεινά – τα περισσότερα στα εθνικά θέματα.

Κυρίως επειδή χρησιμοποιούν αυτά τα θέματα για προπαγάνδα. Και επειδή καταφεύγουν πάντα στην προσφιλή τους τακτική: Το ψέμα. Το οποίο είναι η μοναδική σημαία τους! Μια σημαία ευκαιρίας!

Με μεγάλη άνεση είναι ικανοί για το ίδιο θέμα να λένε κάθε φορά ό,τι τους βολεύει τη συγκεκριμένη στιγμή. Και το κάνουν, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει σοσιαλδημοκρατικό κόμμα κατά το... 2060 μ.Χ.

«Στήνουν μαύρο μέτωπο με στόχο την παλινόρθωση του παλιού πολιτικού συστήματος». Αυτό δεν το είπε ο Α.Τσίπρας το 2015 ή το 2016. Το είπε προχθές στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του απογοητεύοντας και διαψεύδοντας όλους αυτούς που διαπιστώνουν μια σοσιαλδημοκρατική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί είναι κοινός τόπος πως ο τρόπος εκφοράς του λόγου χαρακτηρίζει και την ταυτότητα και την ποιότητα του υποκειμένου.

Η ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία ενός κόμματος, διαμορφώνεται μέσα στον χρόνο με συλλογικές διαδικασίες που εκφράζουν κάθε στιγμή την μέση συνείδηση του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου. Στιγμιαίες μεταλλάξεις που υπαγορεύονται από τις σκοπιμότητες της στιγμής, δεν μπορεί να αλλοιώσουν τα δομικά χαρακτηριστικά ενός κόμματος.

Πολύ δε περισσότερο, αν αυτά έχουν εμφανιστεί και δοκιμαστεί στην πράξη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με έντονες τις κινηματικές—εξωθεσμικές συμπεριφορές. Αυτό λέει το καταστατικό του, αυτό υποστηρίζουν τα μέλη και τα στελέχη του. Και όλοι εμείς οφείλουμε να δεχτούμε—στο πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος-- αυτήν την ταυτότητα τους.

Γίναμε Βενεζουέλα: Το είπαν και το έκαναν!

Όταν τον Μάρτιο του 2013, λίγο μετά την κηδεία του «ονειροπόλου συντρόφου», του «μεγάλου ηγέτη», του «σπουδαίου επαναστάτη», «εμπνευστή των ιδεών της Δημοκρατίας και των μεγάλων επαναστατικών δημοκρατικών και προοδευτικών κατακτήσεων», αυτού που μετέτρεψε τη χώρα του σε «δημιουργικό εργαστήριο», του Ούγκο Τσάβες δηλαδή, ο κ. Τσίπρας μας είπε ότι θα μας κάνει Βενεζουέλα, το… εννοούσε!

Όπως είχε πει, «είμαι βέβαιος ότι ο λαός του Μπολίβαρ θα συνεχίσει να πορεύεται τον δρόμο της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δρόμο που, αργά ή γρήγορα, θα πορευτούν και άλλοι λαοί, σε ολόκληρο τον κόσμο»!

Και το είπε και το έκανε – δυστυχώς στην Ελλάδα!

Να εμπιστευόμαστε τις δημοσκοπήσεις;

Αυτό το ερώτημα απασχολεί πολιτικούς και σχολιαστές. Υπαρκτό σε όλη του την έκταση, καθώς το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δημιούργησε αμφιβολίες για την αξιοπιστία τους.

Και να αναλογιστούμε πως στα δημοψηφίσματα πάντα οι επιλογές είναι δύο και συνεπώς η δουλειά των δημοσκόπων είναι ευκολότερη.

Βασικό στοιχείο που καθιστά μια δημοσκόπηση αξιόπιστη είναι πληρέστερη δυνατόν αντιστοίχηση του δείγματος με τις υπάρχουσες τάσεις στους πολίτες. Γι΄αυτό, άλλωστε, βλέπουμε δημοσκοπήσεις που γίνονται το ίδιο χρονικό διάστημα, από διαφορετικές εταιρείες, να έχουν σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ τους.

Τουρισμός: Όταν μιλούν οι αριθμοί…

Το έχουμε πει άπειρες φορές: Το μόνο ζεστό χρήμα που μπαίνει στη χώρα και διαχέεται σε όλους τους επαγγελματικούς τομείς είναι το χρήμα από τον τουρισμό.

Αλλά σα να μην μας έφθανε το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια κυριολεκτικά φλεγόμενη περιοχή, επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνέβη και αυτό: Αυξάνονται οι τουρίστες και μειώνονται οι εισπράξεις.

Τα στοιχεία του περασμένου Ιανουαρίου είναι καταλυτικά: Αύξηση 16% στους ταξιδιώτες και μείωση κατά 3% στα έσοδα. (Προσθέστε εδώ και την δραματική μείωση των επισκεπτών από τη Ρωσία κατά 84,8%, για να καταλάβετε τι σημαίνει η εκ μέρους του κ. Τσίπρα άκρως διαφημισμένη προσπάθεια ενίσχυσης των σχέσεων με τη Μόσχα. Είναι προφανές πως πετυχαίνει πάντα τα αντίθετα αποτελέσματα!).

Ποιες εκλογές; Ποιος θέλει να βγάλει τον Αλέξη από τα αδιέξοδά του;

Ο κ. Τσίπρας βιώνει καθημερινά έναν εφιάλτη, την δραματική μείωση των συντάξεων από τον Ιανουάριο του 2019. Θα πάει σε εκλογές πριν ή μετά από το ορόσημο του Ιανουαρίου; Η αντιπολίτευση δεν έχει λόγο να θέλει εκλογές νωρίτερα. Όχι πριν καταρρεύσει και η τελευταία ψευδαίσθηση που είχε καλλιεργηθεί επί σειρά ετών για το τι είναι η Αριστερά.

Ας δούμε την μεγάλη εικόνα: Η Ελλάδα είναι μία χώρα με μεγάλο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, με έναν αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα, με ένα βαθιά προβληματικό τραπεζικό τομέα, χωρίς βιομηχανία, χωρίς ανεπτυγμένη πρωτογενή παραγωγή, με υψηλή φορολογία, με διαλυμένο το ασφαλιστικό σύστημα και με έντονο δημογραφικό πρόβλημα. Το 2050, μόλις σε 30 χρόνια, η Ελλάδα θα έχει περίπου τον ίδιο πληθυσμό με αυτόν που έχει σήμερα, με τους ηλικιωμένους, όμως, να αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία. Όλο αυτό σας φαίνεται βιώσιμο;

Ούτε την ψήφο τους δεν θα βρουν!

Έβαλαν μπροστά γνωστούς δημοσκόπους για να αποδείξουν ότι ο Αλέξης ο Τσίπρας σχεδόν προηγείται του Κυριάκου Μητσοτάκη. Την ίδια ώρα περιφέρουν στις τηλεοράσεις γνωστούς «γίγαντες» της πολιτικής ζωής για να διαδώσουν την ιδέα ενός νέου Δεξιού κόμματος. Το κακό δεν είναι ότι τα πιστεύουν αυτά που λένε και κάνουν. Αλλά ότι στην… άλλη πλευρά υπάρχουν αρκετοί χρήσιμοι ηλίθιοι.

Είναι αλήθεια ότι στην Νέα Δημοκρατία υπάρχουν στελέχη που πιστεύουν ότι η ακτινοβολία τους είναι πολύ μεγαλύτερη από την πραγματική. Η θητεία τους σε πρώην κυβερνήσεις τους έχει δημιουργήσει μια στρεβλή εντύπωση, ότι θα κατέβουν στον δρόμο και ο λαός θα τους σηκώσει στα χέρια. Δεν μπορούν να συγχωρέσουν στον εαυτό τους ότι στις εσωκομματικές εκλογές εκλέχτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και κάπου εδώ αρχίζει να βρίσκει έδαφος ο ΣΥΡΙΖΑ για να εκτελέσει τα σχέδιά του.

Έχει και η προπαγάνδα τα όριά της ...

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλονται εντός και εκτός συνόρων για να στηριχθεί η κυβέρνηση των capital control, της υπερφορολόγησης και του υπερταμείου (γι’ αυτό άλλωστε δίνεται και αυτή η πρωτοφανής στήριξη), η πραγματικότητα των αριθμών είναι αμείλικτη.

Τον Μάρτιο, ο Δείκτης Οικονομικού Κλίματος υποχώρησε στις 99,8 μονάδες, δηλαδή κάτω από το όριο των 100 μονάδων, καθώς, όπως προκύπτει από την έρευνα οικονομικής συγκυρίας του ΙΟΒΕ, εμφανίζεται «εξασθένηση των επιχειρηματικών προσδοκιών σε όλους τους επιμέρους τομείς της οικονομίας» και εντονότερα επιδεινώνονται οι επιχειρηματικές προσδοκίες στις κατασκευές και στη βιομηχανία, αλλά και στις υπηρεσίες και στο λιανικό εμπόριο.

Ιδού τα Ίμια ιδού και το πήδημα ...

Χθές ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών ανακήρυξε επίσημα τα Ίμια τουρκικά. «Υπό τουρκική κυριαρχία». Η είδηση μεταδόθηκε σαν μια ακόμα κλιμάκωση της έντασης από την Τουρκία. Καμιά σχέση με την πραγματικότητα! Επίσης, μεταδόθηκε σαν αρνητική εξέλιξη. Αντιθέτως. Η ελληνική πλευρά θα έπρεπε να αισθάνεται ανακουφισμένη!

Η ανακήρυξη των βραχονησίδων σε τουρκικές δεν είναι κλιμάκωση καμιάς έντασης. Είναι επίσημη δήλωση κυριαρχίας. Δηλαδή κατάληψής τους από την Τουρκία. Και επειδή η Τουρκία δεν είναι κράτος θεωρίας, αυτό σημαίνει ότι η συμπεριφορά της στα νησιά θα αλλάξει ριζικά. Και θα υπερασπίζεται πλέον στο διηνεκές αυτή τη θέση. Δηλαδή τα «τουρκικά Καρντάκ». Με κάθε μέσο. Όχι στη θεωρία. Στην πράξη.

Το εθνικό συμφέρον και το δικό τους ...

Η ιστορία με τη σημαία στη βραχονησίδα θυμίζει ενοχλητικά Ιμια 1996. Το περιστατικό τίθεται ξαφνικά στο πεδίο των ελληνοτουρκικών και μάλιστα με αξιοσημείωτη επισημότητα και αυτοπεποίθηση από την πλευρά της Τουρκίας, ώστε, τουλάχιστον στο επίπεδο της διεθνούς κοινής γνώμης, δύσκολα να αμφισβητείται. Ο Νορβηγός ή ο Ινδονήσιος, που κοιτάζει από γενικό ενδιαφέρον τα διεθνή στο CNN, δεν μπορεί να γνωρίζει τα ελληνοτουρκικά εις βάθος· του αρκεί ότι την καταγγελία κάνουν πρώτα ο πρωθυπουργός και έπειτα ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, παρουσία μάλιστα του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ και στις δύο περιπτώσεις. Επομένως, δεν έχει σοβαρούς λόγους να αμφισβητήσει τη βαρύτητα της καταγγελίας.

Homo graecus ή homo sovieticus ...

«Το πολιτικό ύφος του κόμματος είναι χυδαίο, η γλώσσα ξεδιάντροπη, ο τρόπος σκέψης ύπουλος, η αντίληψη περί δικαίου αυθαίρετη, η επιχειρηματολογία υποκριτική».

Αυτά τα διόλου κολακευτικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν τα γράφει κάποιο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, ή κάποιος αντιπολιτευόμενος σχολιαστής. Τα γράφει, δυστυχώς, η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine στην κυριακάτικη της έκδοση.

Μια εφημερίδα που, κατά καιρούς, έχει αναδείξει και κάποια θετικά στοιχεία της πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης.

Το Υπερταμείο στην υπηρεσία των δανειστών ...

Τελικά η αλήθεια εξακολουθεί να αποτελεί κάτι το τόσο πολύτιμο, που πρέπει να κρύβεται κάτω από πολλά μαξιλάρια ψεμάτων – για να θυμηθούμε και τον Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Στα ψέματα συμπεριλαμβάνονται και οι μισές αλήθειες και η απόκρυψη της αλήθειας και η στρεβλή παρουσίαση της πραγματικότητας.

Με δυο τέτοιες περιπτώσεις βρισκόμαστε αντιμέτωποι αυτόν τον καιρό – τρόπος του λέγειν δηλαδή το «βρισκόμαστε αντιμέτωποι», αφού ουδείς έχει δώσει την πρέπουσα σημασία.

Σήμερα, θα ασχοληθούμε με την πρώτη:

Ολόκληρη η Βαρυσήμαντη Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου στο ΒΗΜΑ της Κυριακής ...

-Σήμερα συνεδριάζει η Κεντρική Επιτροπή του Κινήματος Αλλαγής. Θα παρευρεθείτε στη συνεδρίαση;

«Όχι. Δεν ασχολούμαι με τα οργανωτικά ζητήματα και τις εσωκομματικές δραστηριότητες. Βλέπω όμως ότι αυτό που επιτεύχθηκε με τη διαδικασία άμεσης εκλογής επικεφαλής, με σημαντική συμμετοχή πολιτών, αποδυναμώνεται με την επικράτηση μιας παλαιοκομματικής πρακτικής διακανονισμών «κορυφής» και παραγοντισμών. Φτάσαμε έτσι σε ένα Συνέδριο χωρίς εκλεγμένους συνέδρους, σε μια Κεντρική Επιτροπή και σε μια Εκτελεστική Γραμματεία με μέλη διορισμένα από τα πρόσωπα που κλήθηκαν να συγκροτήσουν το Πολιτικό Συμβούλιο πριν το Συνέδριο αλλά παραμένουν και μετά ως μόνιμη κατάσταση. Αυτά δεν συνέβαιναν ούτε στην Ένωση Κέντρου στις αρχές της δεκαετίας του 1960, χωρίς φυσικά να κάνω σύγκριση με τις προσωπικότητες εκείνης της εποχής. Αυτές οι συνεχείς οργανωτικές «διευθετήσεις» επηρεάζουν τον πολιτικό λόγο, την αξιοπιστία, τη στρατηγική ευκρίνεια και τη δυναμική του σχήματος. Δεν έχω, συνεπώς, να συνεισφέρω κάτι ως ένα από τα μέλη αυτού του σώματος. Συνεισφέρω ό,τι μπορώ ως μέλος της μιας από τις δυο Κοινοβουλευτικές Ομάδες του σχήματος.»

Το κατεστημένο και οι φαντασιώσεις του ...

Στην Ολλανδία η ύπαρξη ενός δικτύου κατασκοπίας της Τουρκίας, που είχε ως βάση τα -πολλά πλέον- τζαμιά στη συγκεκριμένη χώρα, ήταν η αιτία για να εξελιχθεί η υπόθεση σε ένα μεγάλο σκάνδαλο διεθνών διαστάσεων. Αργότερα, το Euronews μίλησε για δίκτυο κατασκοπίας της Τουρκίας, που έχει παρακλάδια στις πέντε από τις επτά ηπείρους του πλανήτη. Η Αυστραλία και η Ανταρκτική μέχρι στιγμής δεν είναι στη λίστα των κατασκοπευτικών προτεραιοτήτων του Ερντογάν.

Συρία: Επτά χρόνια «ένοπλη διπλωματία» ...

Επτά χρόνια πολέμου κλεισμένα, πάνω από 350.000 νεκροί, τουλάχιστον ένδεκα εκατομμύρια εκτοπισμένοι, επανειλημμένες καταγγελίες για χρήση χημικών, αναμέτρηση δύο συνασπισμών κρατών, αναβίωση του Ψυχρού Πολέμου, με την προπαγάνδα, αυτόν τον «πόλεμο μέσα στον πόλεμο», να προηγείται των πυραύλων.

Η «ουρά» της περίφημης «Αραβικής Άνοιξης» μετράει πληγές πάνω στο σώμα του συριακού λαού. Από τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου μερικές παραπάνω…

«Ο πόλεμος είναι η διπλωματία με άλλα μέσα», είχε πει ο Κλαούζεβιτς.

Στην περίπτωση της Συρίας – και γενικά της Αραβικής Άνοιξης – η διπλωματία πήρε από την αρχή τα όπλα.

Στην πραγματικότητα, διπλωματία ουδέποτε υπήρξε. Εκ των υστέρων μπορούμε να μιλάμε για «ένοπλη διπλωματία».