Το ότι έπρεπε κάποτε να λήξει αυτή η πολυετής διένεξη με τη γείτονα χώρα είναι αυτονόητο. Ομως το ότι θα έληγε (αν έληξε) με εθνική ήττα, που μάλιστα πανηγυρίστηκε από την κυβέρνηση και όλους τους δυτικούς συμμάχους μας, δύσκολα θα μπορούσε να το περιμένει κανείς από έστω και την πιο ενδοτική, όπως αποδείχθηκε, ελληνική κυβέρνηση.
Το παιχνίδι είχε ήδη χαθεί όταν ο Αντ. Σαμαράς ως υπουργός Εξωτερικών απέρριψε την πρόταση Πινέιρο, η οποία προέβλεπε το όνομα Νέα Μακεδονία (Novomacedonija σε μία λέξη). Αυτή η μία λέξη εξουδετερώνει αλυτρωτισμούς, παρερμηνείες και μελλοντικές προστριβές. Αυτή η μία λέξη θα έδινε ταυτότητα νεομακεδονική στους κατοίκους της FYROM και γλώσσα νεομακεδονική. Προκαλεί απορία ότι δεν είδαμε ποτέ από ελληνικής πλευράς να απαιτείται ανυποχώρητα η νέα ονομασία να είναι μία λέξη. Και όμως αυτή η μία λέξη θα απέτρεπε τη σκέτη μακεδονική ταυτότητα. Δεν είδα επίσης να δίνεται αγώνας για να αναβιώσει η ορολογία, η οποία εχρησιμοποιείτο από όλες τις πλευρές από τις αρχές του 19ου αιώνα έως και τη δεκαετία του 1960.
Σλαβομακεδόνες με γλώσσα σλαβομακεδονική. Η δήθεν ένσταση ότι διαφωνεί η αλβανική μειονότητα αντικρούεται και με το ότι και η εκδοχή του όρου Μακεδόνες αγνοεί την αλβανική μειονότητα. Μακεδόνες θα αποκαλούνται εφεξής επισήμως και οι ανήκοντες στην αλβανική μειονότητα.
Η διεθνής πρακτική θα έπρεπε να είναι ο οδηγός και να καθορίζει τα όρια των εθνικών μας υποχωρήσεων. Νεομακεδονία ή Σλαβομακεδονία, όπως Λευκορωσία. Πάντως και με τη νέα ονομασία Βόρεια Μακεδονία αυτονόητο επακόλουθο θα έπρεπε να είναι οι πολίτες της να αποκαλούνται Βορειομακεδόνες, όπως και οι Βορειοκορεάτες, οι Νεοζηλανδοί ή οι Λευκορώσοι, και η γλώσσα τους βορειομακεδονική ή ακόμα σωστότερα σλαβομακεδονική. Η αποδοχή σκέτων των όρων Μακεδόνες και μακεδονική γλώσσα σημαίνει ότι δεν ισχύει το erga omnes αφού αποδεχόμαστε να αποκαλούνται Μακεδόνες και όχι Βορειομακεδόνες.
Το τι θα επακολουθήσει της υπογραφής στις Πρέσπες δύσκολα μπορεί να υποθέσει κανείς. Δύο πάντως αναπόφευκτα επακόλουθα ανακύπτουν: ένας ακόμα ολέθριος εθνικός διχασμός προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία Τσίπρας και Καμμένος και η εθνική ταπείνωση όταν π.χ. σε αναμέτρηση των εθνικών ομάδων ποδοσφαίρου μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας ο περιγράφων τον αγώνα θα υποχρεώνεται να λέει ότι οι Μακεδόνες έβαλαν γκολ στους Ελληνες ή ότι οι Ελληνες τσάκισαν τους Μακεδόνες. Και τότε θα συνειδητοποιηθεί ότι η Μακεδονία έπαψε να είναι ελληνική.
Οι θριαμβολογίες που ακούστηκαν στις Πρέσπες από την πλευρά της Ελλάδας και των διεθνών θεσμών θύμισαν τον αντίστοιχο ενθουσιασμό με τον οποίο χαιρετίστηκε η διαβόητη Συνθήκη του Μονάχου το 1938 μεταξύ των δυτικών Ευρωπαίων και του Χίτλερ. Ο κ. Τσίπρας ήταν εξίσου ενθουσιασμένος όπως και ο τότε βρετανός πρωθυπουργός Τσάμπερλεν. Ακολούθησε ως αναπόφευκτη συνέπεια ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος.
Του Γ. Μαρίνου στο Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου