
Σε μια τέτοια ταβέρνα, λοιπόν, όπου οι θαμώνες είχαν το προνόμιο να τους σερβίρει αυτοπροσώπως ο ιδιοκτήτης, ο κυρ-Βασίλης, κάθε φορά που έκανε το λογαριασμό, έβαζε στο τέλος ένα Α.Π.! Έλεγε π.χ.:
- Ολίγον από γιουβέτσι, 1,20, ψωμάκι, 0,50, λίγη φέτα 1 δρχ., Α.Π. 0,50 λεπτά!
Κανένας δεν έδινε σημασία, ούτε είχε ρωτήσει ποτέ τι ήταν αυτό το "Α.Π."!
Μια μέρα οι "παλιοί" φοιτητές πήρανε έναν καινούργιο να του γνωρίζουν πού θα λάδωνε τ' αντεράκ

όταν άκουσε ο καινούργιος το "Α.Π.", με το θράσος του καινούργιου, ρώτησε τον κυρ-Βασίλη τί σημαίνει!
- Άστο, δεν πειράζει!