Η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και όχι στον πυθμένα αυτού, χάρη στην ανάληψη του χρέους που έληγε τα προηγούμενα χρόνια από τους Ευρωπαίους και χάρη στον ELA που κρατάει τα ΑΤΜ των τραπεζών ανοιχτά.
Η κυβέρνηση χειρίζεται τα πάντα από τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές μέχρι το προσφυγικό και τα εθνικά θέματα με γνώμονα τις αντιδράσεις των 153 βουλευτών της και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις ενός κομματικού ακροατηρίου μερικών ποσοστιαίων μονάδων.
Μοιραία, το ρίσκο που έχει αναλάβει, έστω και εν αγνοία της λόγω αδυναμίας κατανόησης του διεθνούς περιβάλλοντος και της πραγματικότητας, είναι τεράστιο και για τη χώρα και για την ίδια την κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση μοιάζει, ως η ηγεσία (ή γέφυρα) του Τιτανικού μετά την πρόσκρουση με το παγόβουνο και ενώ αμπάρια μπάζουν νερά, στο χρόνο που μεσολαβεί μέχρι τη βύθιση, να ασχολείται με τη μεταφορά μέρους του δίσκου του πρωινού της πρώτης θέσης στην τρίτη θέση.
Δεν μπορούν να καταλάβουν πως πάντα τα νερά της κρίσης φτάνουν πρώτα στην τρίτη θέση του πλοίου, οι καμπίνες της οποίας βρίσκονται χαμηλότερα.
Η καθυστέρηση λήψης των αποφάσεων που έπρεπε να είχαν ληφθεί 10-15 χρόνια νωρίτερα, έχει σαν μοναδικό σκοπό την απρόσκοπτη συνέχιση της συντήρησης του κράτους των ημετέρων και ενός μη βιώσιμου ασφαλιστικού.
Η παράταση μιας κατάστασης που δεν είναι βιώσιμη όμως επιδεινώνει τις συνθήκες της επόμενης μέρας. Όσο καθυστερεί η ημέρα που η οικονομία θα αντιστρέψει πορεία, τόσο χαμηλότερα θα συνεχίσουν να πέφτουν οι μισθοί και οι συντάξεις και στον ιδιωτικό αλλά με βεβαιότητα και στο δημόσιο τομέα.
Η κυβέρνηση καταρρέει. Πριν ένα χρόνο περίπου, η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης είχε την αποδοχή των δυο τρίτων της κοινής γνώμης. Σήμερα οι συσχετισμοί αυτοί έχουν αντιστραφεί. Στην τελευταία έρευνα της Public Issue για την Αυγή στις 20 Μαρτίου το 88% δηλώνει δυσαρεστημένο από την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση ελπίζει στο ότι το 88% είναι δυσαρεστημένο και από την αντιπολίτευση.
Στα κυβερνητικά σχέδια μέχρι πρόσφατα διαφαινόταν η στρατηγική της συγκράτησης της φθοράς της εικόνας της κυβέρνησης ή ακόμη και αντιστροφής της μέσω της επιβολής στους θεσμούς μιας συμφωνίας όπου οι στόχοι θα επιτυγχάνονταν κατά 80-90% μέσω φόρων.
Αυτό σε συνδυασμό με κάποια, επί της ουσίας αδιάφορη αναδιάταξη του χρέους, θα παρείχε τις επικοινωνιακές λαβές να ανακοπεί η κατάρρευση της εικόνας της κυβέρνησης στην κοινή γνώμη.
Η δαιμονοποίηση του ΔΝΤ εξυπηρετούσε μέρος αυτών των σκοπιμοτήτων. Οι επικοινωνιακές τακτικές έχουν αποτέλεσμα όταν η "τσέπη" δεν δέχεται πλήγματα. Όταν η "τσέπη" αδειάζει νωρίτερα, τα κριτήρια που διαμορφώνουν τις συμπεριφορές αλλάζουν δραματικά.
Η επανάληψη του έργου
Πέρυσι τέτοια εποχή ακούγαμε από τους δήθεν συνετούς αυτής της κυβέρνησης πως η συμφωνία είναι θέμα ημερών και πως δήθεν καθαρογράφεται. Τα ίδια ακούμε και φέτος.
Ακούγαμε πέρυσι πως επειδή δεν τα βρίσκουν με τα τεχνικά κλιμάκια θα πάνε σε πολιτική διαπραγμάτευση. Η πολιτική διαπραγμάτευση έφερε για πρώτη φορά πάνω στο τραπέζι το grexit, το κλείσιμο των τραπεζών, τα capital controls, το τρίτο μνημόνιο που ήταν χειρότερο από τα προηγούμενα τα οποία θα αποτελούσαν παρελθόν αν δεν είχε ανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Τα ίδια ακούμε και φέτος. Αφού δεν υποχωρούν οι θεσμοί στα σχέδια φορολογικής αυτοκτονίας της κυβέρνησης θα πάμε σε πολιτική διαπραγμάτευση. Ο κ. Τσίπρας ποντάρει στις φυγόκεντρες δυνάμεις που προκαλούν το βρετανικό δημοψήφισμα, το προσφυγικό και η ισλαμική τρομοκρατία. Πέρυσι πόνταρε στην αντίδραση των αγορών στο άκουσμα του Grexit.
Το πιθανότερο είναι να πέσει και φέτος έξω.
Εν τω μεταξύ οι καθυστερήσεις και η αβεβαιότητα ροκανίζουν ό,τι έχει μείνει από το υπέδαφος της οικονομίας. Αποτελεί θέμα χρόνου από την πλευρά των επιχειρήσεων και της οικονομίας να διαβάσουμε ειδήσεις που θα ανατρέψουν το σκηνικό και θα προκαλέσουν πανικό, ακόμη και στους άσχετους που μας κυβερνούν.
Όλα αυτά επιταχύνουν τις εξελίξεις που θα οδηγήσουν σε δομικές πολιτικές ανατροπές και την ανάγκη θεραπείας - σοκ για να σταθεί η οικονομία και η χώρα στα πόδια της.
Αν κάποιος ήταν προπονητής και έβλεπε την εξέλιξη του ματς, θα σήκωνε τον Κυριάκο για ζέσταμα...
Του Κ. Στούπα από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου