Αυτό δυστυχώς είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα του σημερινού πολιτικού συστήματος, έτσι όπως είναι δομημένο και από αυτούς τους πολιτικούς που κυριαρχείται. Πολιτικούς που δεν μπορούν να σκεφτούν περά και έξω από τα γνωστά και δεδομένα του παρελθόντος Ο Αλέξης Τσίπρας και η κλειστή ομάδα με την οποία συνδιαλέγεται (ή κατ άλλους που τον καθοδηγεί) όταν μετά από επτά μήνες καταστροφικής, χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα αλλά και χωρίς αίσθηση της πραγματικότητας περιδιάβαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατέληξε στο αδιέξοδο και είδε μπροστά του την έξοδο από την Ευρώπη που θα οδηγούσε την χώρα σε καταστροφή και τον ίδιο σε πλήρη απαξίωση, στράφηκε προς; την αντιπολίτευση και ζήτησε την στήριξη της.
Στήριξη που έλαβε και μάλιστα στο μεγαλύτερο βαθμό. Και όταν θεώρησε ότι ξεπέρασε τον κάβο, γύρισε πάλι στα παλιά του κόλπα. Προκήρυξε εκλογές με σκοπό να αιφνιδιάσει τους πάντες και να μπορέσει να συνεχίσει να κυβερνά με την στήριξη του Πάνου Καμμενου, με τον οποίο το μονό που τους συνδέει είναι το «πάθος» για την εξουσία και πιθανόν το μίσος για την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Τώρα λοιπόν, όταν μέσα σε ένα μήνα κατέρρευσαν, όπως ήταν φυσικό, οι υποσχέσεις που είχε δώσει σε όλους, έγιναν εμφανή τα ψέματα που έλεγε και αποδεδείχθηκε ότι δεν έχει καν το ανθρώπινο δυναμικό που θα μπορούσε στοιχειωδώς να λειτουργήσει τον κρατικό μηχανισμό, άρχισε και πάλι το παλαιό γνωστό παιχνίδι.
Να προσπαθήσει να εμπλέξει και τους άλλους στην λύση των προβλημάτων που αυτός προκάλεσε, έτσι ώστε και να μείνει στην θέση του αλλά και να μην χρεωθεί το κόστος. Ένα κόστος που θα είναι πολύ μεγάλο, για λόγους που είναι προφανέστατοι.
Και όλα αυτά, με επικοινωνιακούς τρόπους (κάτι στο οποίο επιδίδεται ο πολιτικός του χώρος με επιτυχία εδώ και δεκαετίες), ώστε να φανεί όχι πως είπε ψέματα, όχι πως υποσχέθηκε πράγμα που δεν μπορεί να κάνει, όχι ότι δεν έχει την δυνατότητα να κυβερνήσει, αλλά ότι είναι «μεγαλόψυχος» και θέλει την συναίνεση και των άλλων.
Γι αυτό και δεν δηλώνει με"ειλικρινεια, καθαρότητα ,θάρρος και εντιμότητα", όπως του ζήτα ο πρώην σύντροφος του Σ Λυκουδης, βουλευτής σήμερα στο ΠΟΤΑΜΙ, ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει και χρειάζεται οικουμενική στήριξη, αλλά απλώς λέει θέλει συναίνεση.
Και σε αυτή την συζήτηση για συναίνεση , βάζει μια σειρά από ανόμοια πράγματα, όπως το προσφυγικο(που θα μπορούσε ένα θέμα συζήτησης σε συνδυασμό όμως με την τρομοκρατία ) αλλά και το ασφαλιστικό και την Συνταγματική Αναθεώρηση που θυμήθηκε τώρα…
Όπως φαίνεται όμως, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν «πάρει το μάθημα τους» από το παρελθόν είτε πιστεύουν ότι μπορεί να ωφεληθούν από την όλη συζήτηση και έτσι ναι μεν έχουν τις αντιρρήσεις τους αλλά από την άλλη θα πάνε οι αρχηγοί τους στην σύσκεψη. Χωρίς να σκάφτονται ότι ο κ Τσίπρας θα χρησιμοποιήσει επικοινωνιακά την φωτογραφία της συνάντησης και στο εξωτερικό (για να πει ότι συζητά με όλους) αλλά και στο εσωτερικό για να πει στους πολίτες ότι τους κάλεσα και αυτοί δεν θέλουν να σώσουν την χώρα.
Αλλά βέβαια μέσα από αυτή την επικοινωνιακή «τριπλά», θα προσπαθήσει να «εγκλωβίσει» και τους δικούς του βουλευτές, στους οποίους , μετά την σύσκεψη (που είναι σίγουρο ότι βαίνει προς αποτυχία) θα πει ότι είμαστε μονοί μας, οι άλλοι δεν βοηθούν και πως «στην αριστερά έλαχε ο κλήρος να σώσει την χώρα». Και έτσι θα τους ζητήσει πάρα τις διαφωνίες τους να στηρίξουν τις περικοπές συντάξεων, τις δραματικές αλλαγές στο ασφαλιστικό, τις αυξήσεις στην εφορία και βέβαια τις αλλαγές στους μισθούς του δημοσίου…
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αυτή την στιγμή θα έπρεπε να πουν ένα μεγάλο όχι σε μια τέτοια συνάντηση. Ένα όχι για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια , ο κ Τσίπρας και το κόμμα του δεν ήθελε ούτε καν να συζητήσει με τους άλλους. Γιατί ο κ Τσίπρας και το κόμμα του οργάνωνε συγκεντρώσεις με βίαιη κατάληξη πολλές φορές. Γιατί ο κ Τσίπρας και το κόμμα του χαρακτήριζε όλους αυτούς τους οποίους καλεί σήμερα να συναινέσουν ως «δολοφόνους του ελληνικού λαού» και «προδότες».
Αλλά και γιατί τα περισσότερα από αυτά που ζήτα συναίνεση είναι αντικείμενο κυβερνητικής πολιτικής , την οποία οφείλει να ασκήσει και να κριθεί γι αυτήν στην Βουλή, άλλα και από τους πολίτες –ψηφοφόρους του στους οποίους άλλα υποσχέθηκε.
Όφειλαν λοιπόν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να του κάνουν σαφές ότι σε δεν μετέχουν σε επικοινωνιακά τρυκ και σχεδιασμούς του άλλα αν θέλει να υπάρξει συναίνεση και κοινή πορεία σε αποφάσεις που αφορούν την χώρα, οφείλει να δηλώσει ευθαρσώς ότι αδυνατεί να κυβερνήσει και να ζητήσει οικουμενική κυβέρνηση με επικεφαλής (τώρα πια) τρίτο πρόσωπο κοινής αποδοχής.
Αυτή είναι η μονή απάντηση που θα έπρεπε να έχουν δώσει τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και να μην γίνονται ένα είδος «ντεκόρ» στους επικινδύνους επικοινωνιακούς σχεδιασμούς του πρωθυπουργού.
Από την άλλη, ο κ Τσίπας, όσο αργεί να πάρει την μεγάλη απόφαση και να παραλεχθεί ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει και να ζητήσει οικουμενική (πράγμα που έπρεπε να κάνει από το καλοκαίρι χωρίς εκλογές) τόσο μεγαλύτερο θα είναι το κόστος για τον ίδιο και τον πολίτικο του χώρο,. Τόσο χειρότερη θα είναι η «ταπείνωση» του, όταν αναγκαστεί από τα γεγονότα να το κάνει. Τόσο σκληρότεροι θα είναι οι όροι των άλλων.
Το θέμα είναι μήπως την ανικανότητα της κυβέρνησης Τσίπρα, την ιδεοληψία των στελεχών της άλλα και την ατολμία των κόμματων της αντιπολίτευσης την πληρώσουμε για μια ακόμα φορά , και μάλιστα πολύ ακριβά, όλοι οι πολίτες.
ΥΓ: 1. Δεν θέλω να πιστέψω ότι οι αρχηγοί των κόμματων της αντιπολίτευσης, πάνε στην σύσκεψη μην θέλοντας να τον αναγκάσουν να ζητήσει ευθέως οικουμενική, μια και τους βολεύει να πάρει αυτός μονός του τα σκληρά μετρά για να μπορούν να τον κατηγορούν μετά, πράγμα που κυκλοφορεί.
2. Επίσης αρχίζω να φοβάμαι ότι μπορεί να οδηγηθούμε και σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με Λεβέντη, μια και όπως φαίνεται η παραμονή στην εξουσία έχει γίνει φετίχ για τον πολίτικό αυτό χώρο και θα κάνει τα πάντα για να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο μπορεί, ώστε η ιδεοληψία της, « να δικαιωθεί η αριστερά», να επιβεβαιωθεί...
Του Π.Τρουπιώτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου