Υπήρχαν βέβαια εξαιρέσεις: άνθρωποι σαν τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη ή τον Λεωνίδα Κύρκο, με τους οποίους η επικοινωνία ήταν εύκολη. Αλλιώς όμως είχα την ίδια εντύπωση που μου έδιναν οι Ιησουίτες μοναχοί που σπούδαζαν μαζί μου φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Ήταν διαβασμένοι και καλοί συνομιλητές – αλλά μέχρις ενός σημείου. (Κόκκινη γραμμή θα το λέγαμε σήμερα). «Από εδώ και πέρα» ξεκαθάριζαν, «είναι θέμα Θείας Αποκάλυψης». Ήταν ο δογματικός πυρήνας της πίστης τους. Εκεί συναντούσες τείχος.
Μαζί με τον πυρήνα υπήρχε και ειδικό γλωσσάρι – αν δεν το είχες μελετήσει, ήταν αδύνατη η συνεννόηση. Αυτό, μαζί με μία εντελώς ιδιαίτερη αλλά σαφέστατη αντίληψη της πραγματικότητας, (που ήταν τελικά ένα επεξεργασμένο κοσμοείδωλο), έκαναν τόσο τους μοναχούς όσο και τους αριστερούς να μοιάζουν με άλλου είδους όντα. Το ότι η εικόνα τους για την πραγματικότητα δεν συμφωνούσε με αυτό που βίωναν όλοι οι άλλοι, δεν τους πτοούσε καθόλου.
Κατόπιν αυτού, ήταν εκατό τα εκατό προσδοκώμενο ότι η επαφή της δικής μας «Πρώτη φορά κ.λπ.» με τους εταίρους (οι οποίοι στη γλώσσα τους ονομάζονται τοκογλύφοι) ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Γλωσσική και εννοιολογική Βαβέλ.
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση: ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στο Συμβούλιο Υπουργών Ενέργειας της Ε.Ε. Εικοσιεπτά υπουργοί ήταν υπέρ της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας και της απεξάρτησης από μονοπωλιακούς προμηθευτές – και μόνον ο δικός μας ήταν εναντίον. Θα πείτε: η Αριστερά υπέρ των μονοπωλίων; Φυσικά, αν ο προμηθευτής είναι η Ρωσία. Το αίμα νερό δεν γίνεται!
Παρακολουθώ με συμπόνοια την εμπλοκή του Γιάννη Πανούση στο παρόν κυβερνητικό σχήμα. Είναι εντελώς ξένο σώμα. Δικαίως η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ ζητάει την αποπομπή του. Ο άνθρωπος μιλάει τη γλώσσα της λογικής! Δεν μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής (μετά τον ολέθριο νόμο του 1268/82 για τα ΑΕΙ) αλλά βρίσκω ό,τι έχει δηλώσει και πράξει από τότε που υπουργοποιήθηκε εύλογο και σωστό.
Αυτό και μόνο τον καταδικάζει. Πού ζει ο άνθρωπος; Δεν βλέπει τους 22 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που μέσα στην απόλυτη πενία του κράτους, ζητάνε αυξήσεις μισθών; Πλήρης άγνοια της πραγματικότητας. Μία πρωτόγονη βολονταριστική άποψη: έτσι είναι ο κόσμος, γιατί έτσι θέλω να είναι! Αυτοί είναι το υπόδειγμα της αριστερής σκέψης. Όπως και ο ουγκ-ουγκ-ούγκαλος, είναι το υπόδειγμα του αριστερού ήθους.
Του Ν. Δήμου από το Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου