Η κυβέρνηση Τσίπρα για ογδόντα ημέρες καμώνεται πως διαπραγματεύεται τάχα με τους δανειστές μας, ενώ όποιος ενημερώνεται στοιχειωδώς από τα ξένα μέσα ενημέρωσης καταλαβαίνει εύκολα ότι «διαπραγματεύεται» με…ανεμόμυλους. Το μόνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση Τσίπρα είναι ο λαϊκιστικός επικοινωνιακός χειρισμός της επερχόμενης καταστροφής, για την οποία είναι αυτή η αποκλειστική υπεύθυνη.
Ο χαμένος χρόνος της φαρσοκωμωδίας της «διαπραγμάτευσης» σε συνδυασμό με τις αλλοπρόσαλλες κυβερνητικές εξαγγελίες είχε ως αποτέλεσμα να ματαιωθεί οποιαδήποτε επενδυτική κίνηση, να αυξηθεί η αβεβαιότητα των οικονομικών παραγόντων για τις προοπτικές της οικονομίας, να στερέψει από ρευστό το τραπεζικό σύστημα, να αποσταθεροποιηθούν οι τράπεζες, να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, να μειωθούν περαιτέρω η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και ο δείκτης εμπιστοσύνης καταναλωτή, να υποβαθμιστεί από τους Οίκους Αξιολόγησης η οικονομία της χώρας και να καταρρεύσει πλήρως η ψυχολογία της αγοράς. Το σημαντικότερο, η κυβέρνηση Τσίπρα με τις παλινωδίες, τις αντιφάσεις, την κοροϊδία ή τις προσβολές προς τους εταίρους και την πεισματική άρνηση να αποδεχθεί την πραγματικότητα, απώλεσε το όποιο πολιτικό-διαπραγματευτικό κεφάλαιο διέθετε κατά το πρώτο διάστημα ανάληψης της εξουσίας και πλέον έχει περιθωριοποιηθεί εντελώς.
Βεβαίως στο εσωτερικό της χώρας η κυβέρνηση διατηρεί ακόμη κάποια απήχηση για τρεις κυρίως λόγους που συντρέχουν σωρευτικά:
α) Η ακατανόητη –πολιτικά– αγκίστρωση Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ προσφέρει μείζον επικοινωνιακό πλεονέκτημα στην κυβέρνηση και συνάμα εμποδίζει όλες εκείνες τις πολιτικές εξελίξεις που θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν τις διεργασίες στον χώρο της ευρωπαϊκής και μεταρρυθμιστικής αντιπολίτευσης συνολικά.
β) Δεν έχουν ακόμη επέλθει πλήρως οι καταστροφικές επιπτώσεις του άκρατου λαϊκισμού και της παροχολογίας της κυβέρνησης καθώς μεγάλα τμήματα του πληθυσμού αφελώς αναμένουν ότι η οικονομική τους θέση πρόκειται να βελτιωθεί. Οι ελπίδες τους θα αποδειχθούν φρούδες.
γ) Η κυβέρνηση έχει τον πλήρη έλεγχο της πολιτικής επικοινωνίας, κυρίως λόγω της απειλής που ασκεί στα μέσα μαζικής ενημέρωσης τόσο στο ζήτημα της αδειοδότησης όσο και στο ζήτημα του ελέγχου των οικονομικών τους στοιχείων. «Υπερόπλο» της κυβέρνησης στην τελευταία αυτή περίπτωση είναι το υπό κρατικό έλεγχο τραπεζικό σύστημα το οποίο έχει τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή με κυβερνητική εντολή να «τραβήξει το χαλί» στα όσα –κι είναι τα περισσότερα– υπερδανεισμένα ΜΜΕ.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο λοιπόν ακόμη και τα πλέον χοντροκομμένα κυβερνητικά ψέματα και οι μεγαλύτερες κυβερνητικές πομφόλυγες παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ σαν αληθινά γεγονότα ή γεγονότα που αναμφίβολα πρόκειται εντός ολίγου να συμβούν. Τι κι αν διαψεύδονται αμέσως μετά πανηγυρικά οι κυβερνητικές βεβαιότητες. Ελάχιστοι είναι αυτοί που μαθαίνουν την αλήθεια, ενώ η μεγάλη πλειονότητα διατηρεί την ανάμνηση της ανακριβούς φήμης.
Θα δώσω δύο πρόσφατα παραδείγματα.
1. Η κυβέρνηση Τσίπρα για να καλύψει επικοινωνιακά τις απανωτές γκάφες στη «διαπραγμάτευση», για να αντιμετωπίσει τη συνεχώς διογκούμενη δυσαρέσκεια των συντελεστών της πραγματικής οικονομίας και για να δημιουργήσει ένα κλίμα τεχνητής αισιοδοξίας, διατυμπάνιζε από τη Μεγάλη Εβδομάδα δια του υπουργού ΠΑΠΕΝ ότι προσδοκά να λάβει ως προκαταβολή μελλοντικών κερδών από τη συμμετοχή της Ελλάδας στον αγωγό Turkish Stream το ποσό των 3 έως 5 δισ. δολαρίων! Ίσως μάλιστα και αμέσως μετά την υπογραφή του ελληνορωσικού μνημονίου για το φυσικό αέριο. Η προκαταβολή υποστήριζαν ότι θα αφορούσε το ελληνικό τμήμα του αγωγού Turkish Stream. Κι ενώ εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ότι η «πληροφορία» αυτή ξεπερνά ακόμη και τα πιο μεγάλα ψέματα του βαρόνου Μυνχάουζεν, τα ελληνικά ΜΜΕ (με εξαίρεση το capital.gr) από άγνοια ή/και σκοπιμότητα την αναπαρήγαγαν χωρίς έστω κάποια επιφύλαξη. Εάν έμπαιναν βεβαίως στον κόπο να ενημερωθούν από τους άμεσα εμπλεκόμενους (Ρωσική κυβέρνηση, εκπροσώπους της Gazprom κ.ά.) θα διαπίστωναν το μέγεθος της κυβερνητικής παραπληροφόρησης. Χρειάστηκε να δημοσιευθούν οι δηλώσεις του CEO της Gazprom Αλεξέι Μίλερ και η κατηγορηματική διάψευση του εκπροσώπου του προέδρου Πούτιν για να περάσει στα ψιλά η είδηση ότι μάλλον προκαταβολή δεν θα μας δοθεί…
2. Καυχιέται ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας ότι τα έσοδα τον Μάρτιο ήταν κατά 1 δισ. ευρώ πάνω από το στόχο. Μόνο που η κυβέρνηση λησμονεί να ενημερώσει ότι η μεγαλύτερη εξοικονόμηση οφείλεται στο γεγονός ότι το Δημόσιο δεν πλήρωσε καμιά από τις υποχρεώσεις του σε ιδιώτες στην ελληνική αγορά. Ανεπίσημη εντολή πρέπει να έχει δοθεί στις ΔΟΥ –δεν εξηγείται αλλιώς δεδομένου ότι αποτελεί γενικευμένη πρακτική– να μην επιστρέψουν σε κανέναν φορολογούμενο όσα του οφείλει το Δημόσιο. Πρόκειται για καθαρή στάση πληρωμών του κράτους με θύματα τους πιστωτές του και τους πιστωτές αυτών. Και σαν να μην έφτανε η στάση πληρωμών, για να αυξήσει τα έσοδά του το κράτος-μπαταχτσής άρπαξε κι από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων 178 εκατομμύρια ευρώ. Στραγγίζουν την οικονομία και περιμένουν ανάπτυξη; Ο καθένας μας εάν σταματήσει να πληρώνει τις υποχρεώσεις του θα έχει πλεόνασμα αλλά δεν θα καυχιέται γι’ αυτό κιόλας.
Το σημαντικότερο είναι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα όλα αυτά δεν τα κάνει για να εξοφλήσει τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας και να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Η βασική της επιδίωξη είναι η χρηματοδότηση ενός νέου μεγάλου σκανδάλου διασπάθισης των χρημάτων των άλλων (δηλαδή των φορολογουμένων), να χρηματοδοτήσει τα συλλογικά ρουσφέτια των επαναπροσλήψεων κομματικών πελατών τους, δηλαδή των ελάχιστων απολύτως δικαιολογημένα απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων. Γιατί για τους ανοργάνωτους σε κόμματα και συντεχνίες άνεργους του ιδιωτικού τομέα κανένας από την κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται. Έφθασαν μάλιστα στο σημείο να παρακάμπτουν και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και να νομοθετούν με κόστος «που κατεβάζει η κούτρα τους», κατά το κοινώς λεγόμενο, αλλά που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Έτσι, για παράδειγμα, στο σχέδιο νόμου που τιτλοφορείται «Εκδημοκρατισμός της διοίκησης - καταπολέμηση γραφειοκρατίας και ηλεκτρονική διακυβέρνηση - αποκατάσταση αδικιών και άλλες διατάξεις» –είπαμε το ΣΥΡΙΖΑspeak εννοεί τα αντίθετα από όσα πομπωδώς διακηρύσσει– το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους με την από 6.4.2015 έκθεσή του δεν τους χαρίζεται και τους αδειάζει επισημαίνοντας επί λέξει: «Ειδικά όσον αφορά στην εφαρμογή των διατάξεων του Κεφαλαίου 4 για την επαναφορά προσωπικού στην υπηρεσία, το εκτιμώμενο κόστος θα ανέλθει στο ποσό των 72.000.000 ευρώ περίπου ετησίως, σύμφωνα με το επισπεύδον Υπουργείο». Στο προηγούμενο ρουσφετολογικό νομοσχέδιο που τιτλοφόρησαν για να ξεγελάσουν τους αφελείς «Για την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης», ενώ το επισπεύδον Υπουργείο εκτίμησε το κόστος μόλις στα 200 εκατ. Ευρώ, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους το υπολόγισε υπερδιπλάσιο.
Αυτά τα λεφτά δυστυχώς δεν φυτρώνουν στις φιστικιές της Αίγινας, όπου ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών περνούν τις διακοπές τους. Είναι ο κόπος και ο ιδρώτας των θυμάτων της κυβερνητικής θηριωδίας, δηλαδή της Ελλάδας που ακόμη –για πόσο δεν ξέρω– παράγει, των παραγωγών των φόρων, των ιδιωτικών υπαλλήλων, των ελεύθερων επαγγελματιών και των επιχειρήσεων. Κι αυτοί αργά ή γρήγορα θα αντιδράσουν.
Του Τάσου Ι. Αβραντίνη από το capital.gr
2 σχόλια:
Γιατί ακατανόητη "αγκίστρωση Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ" κ.Στούπα; Το ίδιο δεν έκανε ο Κ.Καραμανλής το 2000; Είναι πράγμα αυτό, όταν ηττάται μια πολιτική ν΄αλλάζουμε αρχηγό; Εξάλλου στην πολιτική εναλάσσεται η ήττα με την νίκη. Για να έχουμε δημοκρατία.
Λάθος στο όνομα συντάκτη. Αρβανίτης και όχι Στούπας. Συγνώμην.
Δημοσίευση σχολίου