Βγήκε ξανά από το καβούκι της η διαπλοκή στα μέσα ενημέρωσης. Οι γνωστοί νταβατζήδες των ΜΜΕ οι οποίοι είχαν κρυφτεί για λίγο λόγω των υπέρογκων χρεών τους και της αδυναμίας τους να πληρώσουν ακόμη και τους μισθούς, επιστρέφουν δριμύτεροι. Προφανώς η σκανδαλώδης ρύθμιση που πέρασε πρόσφατα η κυβέρνηση με το αγγελιόσημο, το μοίρασμα της διαφημιστικής πίτας και τη δυνατότητα να συγχωνεύονται φαλιρισμένα μαγαζιά τους έδωσε δύναμη και απειλούν. Ποιοι, αυτοί που πνέουν τα λοίσθια και ικετεύουν ή εκβιάζουν για μια ρυθμισούλα που θα τους δώσει ανάσες ζωής.
Βγήκε στο Βήμα της Κυριακής ο Σταύρος Ψυχάρης...και με ένα ενυπόγραφο άρθρο επιτίθεται σε… μικροαπατεώνες της ενημέρωσης που εκβιάζουν για να πάρουν διαφημιστικό χρήμα. Λέει μάλιστα ότι πλέον υπάρχουν και οι «λιμοκοντόροι της νέας τεχνολογίας» εννοώντας φυσικά τα site/blogs και τονίζοντας ότι καλά κάνει η κυβέρνηση και τα ελέγχει.
«Η κάθαρση μοιάζει να είναι, ευτυχώς, κοινός τόπος για τους κυβερνώντες, σημερινούς και αυριανούς», λέει με πομπώδες ύφος ο κ. Ψυχάρης.
Είναι προφανές ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι λοιποί «πατριάρχες» της ενημέρωσης όπως ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος κ.λπ. δεν μπορούν να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι δεν είναι πια δικό τους, αποκλειστικό μαγαζί η ενημέρωση. Δεν είναι μόνοι τους να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις για να μοιράζονται το κρατικό χρήμα. Η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει φέρει τα πάνω – κάτω στην ενημέρωση και κάποιοι αδυνατούν να το χωνέψουν. Ίσως γιατί έχουν χάσει την απόλυτη εξουσία που διέθεταν. Ίσως γιατί η διαφημιστική πίτα μοιράζεται πλέον διαφορετικά. Η ουσία είναι ότι αποτελεί ντροπή να κουνάει το δάχτυλο σε όλους ο κάθε Ψυχάρης. Και να χαρακτηρίζει «λιμοκοντόρους» άλλους δημοσιογράφους χωρίς να ρίχνει μια ματιά πρώτα στον καθρέφτη.
Ασφαλώς και υπάρχουν εκβιαστές του διαδικτύου. Ασφαλώς και υπάρχουν εγκληματικά στοιχεία που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία του ίντερνετ και βεβαίως πρέπει να ξεσκεπαστούν πάραυτα. Και να πάνε φυλακή αν χρειαστεί για τους εκβιασμούς που κάνουν. Αλλά να μιλάνε και οι επί 40 χρόνια νταβατζήδες των Media για εκβιασμούς και κακή δημοσιογραφία αυτό πάει πολύ.
Ποιος χρωστάει πάνω από 1 δις ευρώ στις τράπεζες, αν όχι οι βασικοί, παραδοσιακοί «παίκτες» των ΜΜΕ; Ποιος έχει απλήρωτους τους εργαζόμενούς του ή ποιος απολύει κατά βούληση; Ποιος έφαγε τα λεφτά από τις απανωτές αυξήσεις κεφαλαίων και από τα Χρηματιστήρια; Λεφτά που δεν πήγαν ποτέ σε επενδύσεις αλλά στις τσέπες των ιδιοκτητών;
Ποιοι είναι αυτοί που μοιράστηκαν το κρατικό χρήμα επί δεκαετίες; Που είχαν κάνει τον ΟΠΑΠ, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, τα ΕΛΠΕ, όλα τα υπουργεία «μαγαζάκια» που έμπαιναν όποτε ήθελαν κι έπαιρναν λεφτά με τη μορφή διαφήμισης;
Ποιοι άραγε είχαν… κοινό ταμείο με τις τράπεζες για να δίνουν προσφορές βιβλία, cd και άλλα είδη… περιπτέρου; Ποιοι έφτιαξαν δεκάδες ανύπαρκτα περιοδικά και εφημερίδες με ξένο χρήμα; Και ποιοι ακόμη και σήμερα ενώ θα έπρεπε να έχουν βάλει λουκέτο συνεχίζουν να κουνάνε το δάχτυλο σε μια χρεοκοπημένη Ελλάδα; Πήγε ποτέ η εφορία στα σπίτια του Μπόμπολα και του Ψυχάρη για να κάνει ελέγχους; Πήγαν ποτέ έστω και μια μέρα φυλακή για χρέη; Ή μήπως έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και εξασφάλισαν άλλες τρεις γενιές;
Όλα αυτά τα έκαναν οι μεγαλοεκδότες που τώρα κόπτονται για το διαδίκτυο και τους «λιμοκοντόρους» οι οποίοι για να λέμε και κάποιες αλήθειες οι περισσότεροι υπάλληλοι των εκδοτών ήταν.
Ας τα αφήσει λοιπόν τα κόλπα ο Ψυχάρης και όποιος άλλος με τη διαφάνεια και την κάθαρση στα μέσα ενημέρωσης. Δεν μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου.
Ολόκληρο το άρθρο του κ. Ψυχάρη.
Το περιστατικό είναι αληθινό και συνέβη πριν από περίπου πενήντα χρόνια. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας, παρακολουθούσε έκπληκτος το παραλήρημα ενός «εκδότη» μιας, συνήθως εβδομαδιαίας, «οικονομικής εφημερίδας». Απαιτούσε ο εν λόγω... «λειτουργός του Τύπου» διαφημιστικές καταχωρίσεις της τράπεζας για το λαθρόβιο έντυπό του.
Ο καθηγητής-τραπεζίτης του απαντούσε αρνητικά. Και ο «εκδότης» είπε στον Ζολώτα:
- Στον (Τάδε) γιατί δίνεις;
- Μα αυτός είναι εκβιαστής!
- Και εγώ τι είμαι;
Η αφήγηση τελειώνει εδώ γιατί το σημαντικό δεν είναι πώς αντέδρασε ο Ζολώτας αλλά το ότι, όσο και αν δεν ομολογείται, υπάρχουν και σήμερα Μέσα Μαζικής Εκβιάσεως.
Είναι διάφοροι μικροαπατεώνες που τριγυρίζουν ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις ζητώντας, άλλοτε με ικεσίες και άλλοτε με εκβιασμούς, χρηματικά ποσά υπό τύπον διαφημίσεως. Βεβαίως όσο εκπολιτίζεται ο τόπος λιγοστεύουν οι ιδιότυποι αυτοί εκβιαστές. Στη μείωση του αριθμού των εκβιαστών συμβάλλει επίσης και η αναπότρεπτη βιολογική εξέλιξη.
Στον καθημερινό βίο όμως συχνά ώσπου να πεις «Δόξα τω Θεώ» αναγκάζεσαι να αναφωνήσεις «Βοήθα, Παναγιά μου!». Τους παλαιούς, αμόρφωτους εκβιαστές διαδέχονται οι λιμοκοντόροι νέας τεχνολογίας.
Το ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιδράσει και να δημιουργήσει συνθήκες δικαστικού ελέγχου διαφόρων ηλεκτρονικών sites/blogs κ.λπ. γεννά την ελπίδα ότι ο χώρος των μέσων ενημερώσεως θα απαλλαγεί από τα νεοπλάσματα. Η κάθαρση μοιάζει να είναι, ευτυχώς, κοινός τόπος για τους κυβερνώντες, σημερινούς και αυριανούς.
ΥΓ.: Όσοι νομίζουν ή προσδοκούν συγχωνεύσεις μέσων ενημερώσεως εννοώντας μείωση της δημοσιογραφικής ακτινοβολίας του «Βήματος» και των «Νέων», ματαίως ελπίζουν. Ο μεγαλύτερος εκδοτικός οργανισμός της χώρας, παρά την κρίση, ανακάμπτει εντυπωσιακά. Και πολιτικά ισχύει πάντοτε η φράση του νεαρού δημοσιογράφου που απάντησε σε υπουργό της χούντας «Κύριε υπουργέ, εγώ θα είμαι και αύριο εδώ!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου