Δυστυχώς η κυβέρνηση έχει χάσει τον παιχνίδι. Όταν μάλιστα η κρατική μηχανή επιβάλλει τους όρους της και η κυβέρνηση εκλιπαρεί τους συνδικαλιστές να κατανοήσουν την δύσκολη θέση της απέναντι στην Τρόικα και τις υποχρεώσεις της στα μνημόνια έχει χάσει και τον έλεγχο.
Είμαστε το μοναδικό κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν εφαρμόζουμε ούτε το κοινοτικό δίκαιο ούτε το δικό μας.
Φτιάχνουμε νόμους μόνο για δείξουμε ότι λειτουργεί η Βουλή και μετά ψάχνουμε να βρούμε τρόπο να μην τους εφαρμόσουμε.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την αξιολόγηση.
Οι Δημοτικοί υπάλληλοι δεν δέχονται αξιολόγηση. Η ΑΔΕΔΥ δεν δέχεται αξιολόγηση. Οι κρατικοί υπάλληλοι των ΔΕΚΟ θέλουν να αμείβοντα όπως τους αρέσει και το κράτος να βρίσκει τρόπο να πληρώνονται οι ζημιές.
Στον Προαστιακό οι συντεχνίες έχουν λόγο και για τις επεκτάσεις που αφορούν τον λαό και πληρώνουν όλοι φορολογούμενοι.
Στην ΔΕΗ σε σύνολο 20.000 υπαλλήλων λειτουργούν Σωματεία που τα εκπροσωπούν 5000 από το σύνολο και έχουν όλοι αυτοί άποψη για την ενεργειακή αγορά, για τις επενδύσεις και για τις τιμές του ρεύματος.
Και οι υπουργοί;
Τι κάνουν οι υπουργοί ως πολιτικοί προϊστάμενοι της κεντρικής Διοίκησης και των εποπτευόμενων Οργανισμών;
Μανουβράρουν ακόμη και την απόλυση όσων έχουν καταδικαστεί. Συζητάνε συμμαχίες και κατανόηση από του επαγγελματίες συνδικαλιστές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση και πουλάνε τους συναδέλφους τους για να εξασφαλίσουν τα δικά τους προνόμια μετέχοντας βεβαίως –ως ένδειξη απειλής- και στο έργο ανατροπής των κυβερνήσεων.
Και όμως οι λαϊκιστές υπουργοί συζητούν και νομίζουν ότι θα τα βρουν Να λοιπόν πως θα τα βρουν.
Οι Δημοτικοί υπάλληλοι αφού έχουν την ομολογία του προϊσταμένου υπουργού ότι έχουν κακοποιηθεί και έχουν ματώσει …μετατρέπουν τους Δήμους σε οχυρά και απειλούν ότι θα γκρεμίσουν όποιον τολμήσει να τους πλησιάσει και να τους ζητήσει να ελεγχθούν. Έτσι για να μάθουμε και εμείς που τους πληρώνουμε ότι μόνο αυτοί ξέρουν αν αξίζουν για την δουλειά που κάνουν και κανείς άλλος δεν έχει αυτό το δικαίωμα.
Δεν θα αξιολογηθούν λοιπόν σε καμιά περίπτωση. Και στα παλιά τους τα παπούτσι αν η αξιολόγηση είναι νόμος τους κράτους.
Αδιαφορούν και για τον κράτος και για τους νόμους και διεκδικούν την καρέκλα τους λες και οι πάντες είναι υποχρεωμένοι να τους την εξασφαλίζουν.
Σε ποιο κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα δεχόταν η κυβέρνηση να αποτελούν οι κρατικοί υπάλληλοι ξεχωριστή κοινωνία με προνόμια και διεκδικήσεις που δεν τολμά να σκεφτεί ο ιδιωτικός τομέας.
Και όμως ο συνδικαλισμός αυτός προστατεύεται όχι μόνο σε νομικό και διοικητικό επίπεδο αλλά και σε πολιτικό.
Γιατί συμβαίνει αυτό στην Ελλάδα;
Γιατί πρόκειται για στρατό κατοχής που έχει ένα και μόνο σκοπό.
Να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και να επιβάλλει την συντήρηση του καθεστώτος προστασίας του.
Τι σημασία έχει λοιπόν η κοινοβουλευτικής δραστηριότητα και η νομοθεσία που καθε τρείς και λίγο μεταβάλει τα όσα γνωρίζουμε και φέρνει δήθεν εκσυγχρονισμό και μεταρρυθμίσεις αφού υπάρχει το υπέρτατο όργανο του στρατού κατοχής που έχει τον τελευταίο λόγο;
Η κυβέρνηση έχει χάσει κάθε έλεγχο στον κρατικό τομέα.
Η κυβέρνηση απέτυχε να εκσυγχρονίσει το κράτος και αυτό θα το πληρώσουμε ακριβά. Το καθεστώς της κατοχής στον κρατικό κορβανά την οικονομία και την πολιτική επεκτείνεται κατά τον πλέον άγριο τρόπο και στους Δήμους έχοντας στο χέρι τους φορολογούμενους και από άλλες πλευρές. Από τα Δημοτικά τέλη και από την πολιτική ρουσφετολογίας μέσω των προγραμμάτων των ΕΣΠΑ και των κονδυλίων που διεκδικούν από τις δημόσιες επενδύσεις.
Φορολογούμενοι, επαγγελματίες, ιδιωτικοί υπάλληλοι, άνεργοι και νέοι επιστήμονες θα παραμένουν αιχμάλωτοι στις απαιτήσεις κρατικών υπαλλήλων, κρατικών μονοπωλίων και κρατίστων οι οποίοι θα ψηφίζουν νομοθετήματα που θα εφαρμόζονται μόνο με την άδεια του στρατού κατοχής.
Και αυτή η κυβέρνηση που δεν είναι σε θέση να συμμαζέψει, συμμορίες, φαυλότητα, ληστές και απατεώνες που γυρνοβολάνε ανεξέλικτοι στην κρατική μηχανή μας διαβεβαιώνει ότι αλλάζει η Ελλάδα. Ότι θα ξεχάσουμε την Ελλάδα που ξέραμε. Ότι οι επόμενες γενιές θα δούνε μια πραγματική Ευρωπαϊκή Ελλάδα.
Από πού και ως πού να την πιστέψουμε. Γιατί να αισθανθούμε σίγουροι και ασφαλείς όταν ή ίδια η κυβέρνηση έχει αιχμαλωτισθεί από το τέρας που δημιούργησε και αδυνατεί να εφαρμόσει ακόμη και την νομοθεσία την οποία περνάει στην Βουλή δίδοντας μάχες. Τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση που δυστυχώς όχι μόνο την αξιοπιστία της έχει χάσει αλλά και στον έλεγχο γιατί γύρισαν ήδη τα πόδια και βαράνε το κεφάλι.
Του Γιώργου Κράλογλου από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου