Η αριστερή ιδεολογία κατέστρεψε τη χώρα!

Είδα το προεκλογικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ στην τηλεόραση με κεντρικό σύνθημα «Για πρώτη φορά Αριστερά», και κυρίως θέμα το ότι η Αριστερά δεν κυβέρνησε ποτέ την Ελλάδα, και αναρωτήθηκα μέχρι ποιον βαθμό μπορεί οι αυταπάτες να υπερτερούν της λογικής.

Συγγνώμη, αλλά ιδεολογικά μόνον η Αριστερά κυβέρνησε τη χώρα από τη Μεταπολίτευση και μετά. Ο λόγος για τον οποίο η χώρα κατέρευσε οικονομικά και κοινωνικά δεν είναι γιατί η Ελλάδα είχε μια φιλελεύθερη πολιτική, ούτε γιατί ήταν το... προπύργιο του καπιταλισμού. Ο λόγος της κατάρρευσης δεν είναι άλλος από το ότι ήταν η τελευταία σοβιετική οικονομία της Ευρώπης. Οι λόγοι της κατάρρευσης είναι οι ίδιοι για τους οποίους κατέρρευσαν όλες οι οικονομίες της πρώην ανατολικής κομμουνιστικής Ευρώπης. Δηλαδή το τεράστιο κράτος που έπνιξε τα πάντα, η διαφθορά, η γραφειοκρατία, η πλήρης ανυπαρξία αξιοκρατίας, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, η επικράτηση των μετρίων εις βάρος των ικανών στον δημόσιο τομέα, αλλά όχι μόνον, η ρουσφετολογία, η ανοχή απέναντι στην ανομία και η παντελής έλλειψη υγιούς ανταγωνισμού. Υπάρχει κάτι από τα παραπάνω που δεν αναγνωρίζετε σαν χαρακτηριστικό της χώρας μας μέχρι την κρίση; Όλα, δηλαδή, τα χαρακτηριστικά των σοβιέτ... 



Το ότι την πολιτική αυτή την εφάρμοζαν εναλλάξ η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ δεν σημαίνει τίποτα απολύτως, αφού και τα δύο κόμματα εφάρμοσαν ακριβώς την ίδια και απαράλλακτη σοσιαλιστική πολιτική κρατισμού επί 40 χρόνια. Ξεκινώντας από τη γνωστή σοσιαλμανία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος ξεκίνησε τις πρώτες κρατικοποιήσεις, περνώντας στον Ανδρέα Παπανδρέου και τους πρασινοφρουρούς του, όπου, αν δεν ήσουν στην αντίστοιχη «κλαδική», δεν είχες στον ήλιο μοίρα, έως τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος κατάφερε μέσα στην επταετία της διακυβέρνησής του να διπλασιάσει το κόστος λειτουργίας του Δημοσίου και να εκτινάξει το χρέος στα επίπεδα που όλοι γνωρίζουμε, στην ουσία, δηλαδή, να οδηγήσει σε πτώχευση τη χώρα, παραδίδοντας τη σκυτάλη στον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος απλώς έβαλε την ταφόπλακα χωρίς να έχει καν καταλάβει τι έχει συμβεί, υποσχόμενος και αυτός, με τη σειρά του, κρατικά λεφτά προς πάσαν κατεύθυνση...

Ποιοι είχαν την πραγματική δύναμη στη χώρα μετά τη Μεταπολίτευση και ποια ήταν η ιδεολογία τους; Μα, δεν ήταν άλλοι από τους συνδικαλιστές, που έκλειναν τα εργοστάσια, όταν έκριναν ότι οι αυξήσεις και άλλα παράλογα θεσμικά αιτήματα (βλέπε επιδόματα τύπου έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία κ.λπ. κ.λπ.) δεν ήταν ικανοποιητικά, που οδηγούσαν τους επενδυτές να φύγουν κακήν κακώς και, φυσικά, οδήγησαν το σύνολο της οικονομίας να γίνει μη ανταγωνιστική. Ήταν, επίσης, οι κομματικοί παράγοντες των κομμάτων, που πίεζαν για προσλήψεις στο Δημόσιο, με αποτέλεσμα να φτάσουμε σε αριθμό-ρεκόρ δημοσίων υπαλλήλων (άχρηστων στην απόλυτη πλειονότητά τους), χωρίς κριτήρια παρά μόνο κομματικά. Δεν είναι αυτή η πολιτική σοβιετικού τύπου; Μήπως τα πανεπιστήμια δεν διοικούνται τόσα χρόνια από τις αριστερές μειοψηφίες και πρυτάνεις όπως τον εκλεκτό του ΣΥΡΙΖΑ –αυτό το ψώνιο που λέγεται Πελεγρίνης–, που διέλυσαν κάθε έννοια πειθαρχίας και πανεπιστημιακής σοβαρότητας, με αποτέλεσμα το απόλυτο ξεχαρβάλωμα της παιδείας; Ποιος έχει για σύνθημα «όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών» και το «πρώτος στα μαθήματα – αφεντικό στο εργοστάσιο»; Σαφέστατα οι αριστερές νεολαίες, ποτισμένες από την αριστερή νοοτροπία της μετριοκρατίας. Αντί να θεωρούνται οι άριστοι πρότυπα για την Αριστερά, είναι εχθροί και εκπρόσωποι του καπιταλισμού! Παραγνωρίζοντας, φυσικά, ότι η κατάρρευση της δημόσιας παιδείας είναι ό,τι πιο αντιδημοκρατικό υπάρχει, αφού η παιδεία είναι το μόνο μέσο ώστε ο γιος του γεωργού να γίνει «αφεντικό στο εργοστάσιο» με την αξία του.

Και, εν πάση περιπτώσει, οι πλούσιοι γόνοι έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν στο εξωτερικό, τα παιδιά των εργατών, όμως, στερούνται το ύψιστο αγαθό της παιδείας και, φυσικά, χάνουν το δικαίωμα στις ίσες ευκαιρίες. Τόσο μυαλό κουβαλάνε οι αριστεροί γραφικοί ιδεολόγοι που συνωστίζονται στον ΣΥΡΙΖΑ...

Και έρχεται τώρα ο μίμος του Ανδρέα Παπανδρέου, το παιδί των καταλήψεων, που μετά βίας άρχισε να μαθαίνει σπαστά αγγλικά –δεν προλάβαινε προφανώς να τα μάθει στο σχολείο, είχε άλλες προτεραιότητες– να μας πει ότι θα εκβιάσει την Ευρώπη, ότι θα διώξει τους επενδυτές και διάφορα άλλα γραφικά μεν, επικίνδυνα δε. Είναι ο Αλέξης Τσίπρας και οι οραματιστές του παρελθόντος με τις πιο παλαιακές ιδέες στη χώρα, οι θαυμαστές της Αργεντινής –«μακάρι να είμασταν Αργεντινή»– και οι υποστηρικτές του Μαδούρο στις πρόσφατες διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος στη Βενεζουέλα. Ξεκάθαρα ο ΣΥΡΙΖΑ και η «δήθεν» Αριστερά εκπροσωπούν ό,τι πιο ξεπερασμένο ιδεολογικά υπάρχει στην Ευρώπη και στον κόσμο όλο και σαφέστατα η ιδεολογία τους είναι ακριβώς αυτή που οδήγησε τη χώρα στην πτώχευση και την καταστροφή.

Όμως, πλέον μοιάζει ότι ο κόσμος έχει καταλάβει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει τις μάζες με τις εύκολες, μαγικές λύσεις που προτείνει και γι΄ αυτό δεν έχει ρεύμα εξουσίας. Το συμφέρον ακόμα και του απελπισμένου ανέργου δεν είναι να γίνουμε Βενεζουέλα, αλλά να γίνουμε χώρα πραγματικά ευρωπαϊκή, με ανταγωνιστική οικονομία και επενδυτικό περιβάλλον. Μόνον έτσι ο άνεργος θα βρει δουλειά, όχι με διορισμούς στο πτωχευμένο ελληνικό Δημόσιο.

Αν την Κυριακή η λογική επικρατήσει της παράνοιας, η χώρα μπορεί να προχωρήσει μπροστά. Δεν λέμε ότι δεν έχουν γίνει λάθη ή αδικίες από την κυβέρνηση. Ή ότι όλα λειτουργούν τέλεια. Και είμαστε οι πρώτοι που θα τα επισημάνουμε και θα ασκήσουμε κριτική στην κυβέρνηση – και το κάνουμε ασταμάτητα. Αλλά δεν μπορούμε να κλείσουμε και τα μάτια μπροστά στις επιπολαιότητες, την ασάφεια και τον παραλογισμό της αντιπολίτευσης, που, με μαθηματική ακρίβεια και αποδεδειγμένα από το παρελθόν, οδηγούν στην καταστροφή.

Και, μετά την αριστερή καταστροφή, καλό είναι να ξέρουμε ότι ιστορικά, δυστυχώς, παραμονεύει να ανατείλει η Χρυσή Αυγή. 


Του Θεοχάρη Α. Φιλιππόπουλου από το capital.gr