«Εκτσογλανισμός». Α, ναι. Αυτό ακριβώς. «Μια νέα λέξη είναι σαν το νέο σπόρο που σπέρνεις στη γη μιας συζήτησης» γράφει ο μεγάλος φιλόσοφος του 20ου αιώνα Βιτγκενστάιν.
Διότι οι λέξεις έχουν δύναμη και δίνουν δύναμη. Οι λέξεις είναι τα όρια του ήθους και του κόσμου μας. Από τις λέξεις κρατιόμαστε. Λέξεις αναζητούμε για να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε ό,τι συμβαίνει. «Τα όρια της γλώσσας είναι τα όρια του κόσμου μου» γράφει ο Βιτγκενστάιν για να εξηγήσει τη σημασία της γλώσσας και των λέξεων στη σκέψη κάθε υποκειμένου.
«Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί το υπόστρωμα του εκχυδαϊσμού και του εκφασισμού της κοινωνίας. Για την ακρίβεια θα μου επιτρέψετε να πω μια λέξη -και ζητάω συγνώμη από εσάς και τους ακροατές μας- του ''εκτσογλανισμού'' της ελληνικής κοινωνίας». Του «εκτσογλανισμού»!» είπε ο κ. Βενιζέλος στην ΚΠΕ. Και δεν χρειάστηκαν επεξηγήσεις. Με το άκουσμα της νέας λέξης όλοι κατάλαβαν ή βρήκαν την έννοια που αναζητούσαν για την ερμηνεία της τρέχουσας κατάστασης.
«Εκτσογλανισμός». Αυτό είναι το νέο φαινόμενο που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία. Το προηγούμενο διάστημα χρησιμοποιούνταν η λέξη «εκφασισμός» αλλά, καθώς είναι μια λέξη με συγκεκριμένο ιστορικό φορτίο, δεν απεικόνιζε επαρκώς το νέο αυτό φαινόμενο. Το ένα βέβαια δεν αναιρεί το άλλο, και ενδεχομένως να έπεται. Αυτό όμως που δεν μου είναι ακόμα σαφές είναι ποιο έπεται του άλλου (ο εκτσογλανισμός τροφοδοτεί τον εκφασισμό ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο;)
Τα παραδείγματα της προσπάθειας «εκτσογλανισμού» της κοινωνίας είναι πολλά.
Ας ξεκινήσουμε από το «Δεν πληρώνω», αυτή τη λανθάνουσα νοοτροπία που νομιμοποίησε κομματικά ο ΣΥΡΙΖΑ και την έκανε πολιτικό πρόταγμα διχάζοντας την κοινωνία, διότι από τη μια υπήρχαν οι πολίτες, με τα ίδια ή και μεγαλύτερα προβλήματα, που αντιλαμβάνονται τη σημασία του να πληρώνουμε φόρους και λογαριασμούς, να πληρώνουμε διόδια, να κόβουμε εισιτήριο στα ΜΜΜ κ.ο.κ. (αλήθεια πόσοι δεν έχετε πέσει θύματα χλευασμού από συμπολίτες μας επειδή σας έβλεπαν να κόβατε εισιτήριο στα ΜΜΕ και πόσοι δεν νιώσατε την ανάγκη να το κάνετε στα κρυφά;) και από την άλλη αυτοί που «δεν γούσταραν» να το κάνουν, ανάγοντάς το σε επαναστατική κίνηση κατά του «διεφθαρμένου» κράτους, σύμφωνα με τους ορισμούς του ΣΥΡΙΖΑ κι άλλων «αντιμνημονιακών» δυνάμεων. Δεν αναφέρομαι στους συμπολίτες μας που δεν μπορούν να πληρώσουν, φυσικά.
Ας μιλήσουμε για τις παρατεταμένες απεργίες ή καταλήψεις στο όνομα των συμφερόντων μιας μικρής κοινωνικής ομάδας κατά όλων των άλλων κοινωνικών ομάδων. Ας μιλήσουμε για τις βίαιες κινητοποιήσεις και τις καταστροφές σε περιουσίες (με απώλειες ανθρώπινων ζωών κάποιες φορές), για τις πλατείες με τις μούντζες και τις κρεμάλες, για τους προπηλακισμούς αιρετών/θεσμικών προσώπων και οιουδήποτε στήριζε την κυβερνητική πολιτική θυσιάζοντας το στενό προσωπικό του συμφέρον στην ανάγκη να κρατηθεί όρθια η χώρα. Κι όλα αυτά υπό τη σιωπηλή ή και την κραυγαλέα υποστήριξη ή και προτροπή συγκεκριμένων «αντιμνημονιακών» πολιτικών κομμάτων. Κι όλα αυτά στη λογική του έχω τη δύναμη να κάνω ό,τι θέλω, υπακούοντας στο πρόταγμα «δεν αναγνωρίζω το κράτος», «δεν υπακούω σε νόμους», που ανάγει τις πρακτικές των μπαχαλάκιδων σε τρόπο διακυβέρνησης της χώρας!
Να μιλήσουμε και για το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο το ΠΑΣΟΚ; Το περίφημο «κλείστε τον παππού και τη γιαγιά στην ντουλάπα». Αυτό το σύνθημα που έβαλλε κατά του σκληρού πυρήνα του πολιτισμού μιας χώρας, κατά της αλληλεγγύης των γενεών. Ένα σύνθημα βαθιά ρατσιστικό απέναντι στην ανθρώπινη φύση, διότι το γήρας είναι το φυσικό στάδιο της ζωής των ανθρώπων και μια κοινωνία που δεν σέβεται τους ηλικιωμένους δεν είναι κοινωνία. Πότε άλλοτε ακούστηκε κάτι τόσο απαξιωτικό για τους ηλικιωμένους; Μόνο πολύ νέα παιδιά ενδέχεται να μιλήσουν έτσι, για να δεχθούν στη συνέχεια τη δριμεία επίπληξη των γονέων τους. Η ηγεσία όμως του ΣΥΡΙΖΑ αυτή την κορυφαία αναίδεια την έκανε πολιτικό προεκλογικό σύνθημα.
Να αναφερθούμε φυσικά στο ήθος εντός κοινοβουλίου. Για τις φράσεις που εκστόμιζε και εκστομίζει ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του κατά των πολιτικών του αντιπάλων: δοσίλογοι, Τσολάκογλου, Πινοσέτ, κυβέρνηση χούντας, κλέφτες, Γουδή, λαμόγια, «δεν έχετε δικαίωμα να μιλάτε», μερκελιστές, «όσοι στηρίζουν το μνημόνιο δεν είναι Έλληνες» κ.ά. Αλλά και το κάλεσμα σε αποστασία τάζοντας πολιτικά μπιχλιμπίδια στους βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης, και κυρίως του ΠΑΣΟΚ, «περιπαίζοντας» στην πραγματικότητα το βάρος που σηκώνουν οι βουλευτές αυτοί, που προφανώς θα ήθελαν να μη βρίσκονται σε αυτή τη θέση, που προφανώς θα ήθελαν να μην ήταν στην πρώτη γραμμή της μάχης, να μην ήταν αυτοί που θα επέβαλαν τα σκληρά μέτρα λιτότητας. Και μια και μιλάμε για «βάρος», να θυμηθούμε και την κορυφαία φράση-μομφή του κ. Τσίπρα για το σωματικό βάρος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ! Διότι ο Συριζα είναι κατά των ηλικιωμένων, αλλά και κατά των ευτραφών.
Και φυσικά όλη αυτή η ρητορική εντός κοινοβουλίου, φτάνει στη βάση (μέσα από τα τηλεοπτικά πάνελ), χτίζει νοοτροπίες, ορίζει συμπεριφορές κι έτσι καλλιεργείται το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, η διχόνοια, που επίσης έχει τη μορφή πολιτικού προτάγματος με το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί» (ποιοι είναι αλήθεια οι μεν και ποιοι οι δε;)
Να προσθέσουμε φυσικά τη σκανδαλολογία και τη λάσπη, και τις κατ’ εξακολούθηση προσωπικές επιθέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες ο Ευ. Βενιζέλος με στωικότητα και αδιάσειστα επιχειρήματα αντικρούει, αλλά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάνει πως δεν ακούει κι απαντά με περισσή έπαρση «δεν μας ενδιαφέρει τι λέει ο κ. Βενιζέλος» διότι δεν έχει ηθικό πλεονέκτημα»!
Το ακούσαμε και εσχάτως αυτό από τον συνήθη και όχι αδίκως, ύποπτο, τον διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του κ. Τσίπρα, Κ. Παππά, που έσπευσε να σχολιάσει τη νέα λέξη σε συνέντευξή του λέγοντας «το τι λέει ο κ. Βενιζέλος δεν έχει πλέον σημασία» συμπληρώνοντας πως «ούτε η ογδοντάλεπτη απολογία του για το σκάνδαλο των υποβρυχίων έπεισε, ούτε οι ύβρεις στο δημόσιο διάλογο τον σώζουν. Πρόκειται για λευκή πετσέτα στο πεδίο του δημόσιου διαλόγου. Ούτε την αποχώρησή του με αξιοπρέπεια δεν μπορεί να σχεδιάσει». Κρατάω από τη δήλωση το «πια». Διότι ο κ. Παππάς θεωρεί πως έχουν με τα λασπωμένα κόλπα τους «εξολοθρεύσει» τον πολιτικό τους αντίπαλο και άρα καμία καταγγελία δεν περνάει. Μια απολύτως σταλινική λογική. Τα ίδια έλεγε και ο Στάλιν για τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Κρατάω επίσης το σχόλιο για την εξεταστική για τα υποβρύχια. «Δεν πείθει» είναι το σχόλιό του στην 80λεπτη, όπως λέει ο κ. Παππάς, ανατριχιαστικά λεπτομερή ομιλία του κ. Βενιζέλου, που για κάθε λεπτό υπήρχε και σχετικό αποδεικτικό επίσημο έγγραφο και στις επίσης τεκμηριωμένες καταγγελίες για τα συμφέροντα με τα οποία εφάπτεται ο κ. Τσίπρας και η παρέα του. «Δεν πείθει» ποιον; Το λαό προφανώς εννοεί ο κ. Παππάς, που ακόμα δεν έχει απαντήσει για το ρόλο που είχε στο θέμα της λίστας Λαγκάρντ. Κανένα επιχείρημα και πάλι. Καμία απάντηση. Μόνο ένα συμπέρασμα που το αντλεί… από το twitter υποθέτω.
Και ας μιλήσουμε, τέλος, και για τη «δημοκρατία» των τρολς, λοιπόν. Ή μήπως ακόμα πιστεύουν κάποιοι πως αυτό που συμβαίνει στο twitter είναι αυθόρμητη αντίδραση πολιτών; Αυτό το πογκρόμ, αυτό το bullying κατά οποιουδήποτε δεν στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛ, κατά οποιουδήποτε τολμά να εκφέρει μια άλλη άποψη.
Όποιος έχει twitter, μπορεί να καταλάβει. Εξάλλου σε ελάχιστο χρόνο μετά τις επιθέσεις στο twitter, αναλαμβάνουν την αποδόμηση τα κομματικά sites (Αυγή, Left, Κουτί της Πανδώρας, και άλλα λιγότερο γνωστά). Και η δημόσια διαπόμπευση ολοκληρώνεται με δημοσιεύματα λάσπης (κι αν είσαι γυναίκα, ο σεξισμός έχει την τιμητική του), ενώ το μήνυμα φτάνει στον κόσμο απολύτως και ενσυνειδήτως παραμορφωμένο.
Αλλά ακόμα και τα πιο ανώδυνα τύπου frozen war, Madame Merkel, Ναόμι Κάμπελ κτλ στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται. Πότε άλλοτε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης του ελληνικού κοινοβουλίου ήταν αμόρφωτος και μάλιστα υπερηφανευόταν για αυτό; Ποτέ. Αυτό όμως το μήνυμα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για τη νέα γενιά: μη σας ενδιαφέρει η μόρφωση, μην προσπαθείτε να γίνετε καλύτεροι, όσο πιο πολύ είστε ανάγωγοι, όσο πιο πολύ τραμπουκίζετε τόσο περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας έχετε.
Και έσπευσε και ο κ. Παπαδημούλης, δίχως να όφειλε, καθώς καμία σχέση δεν έχει με το ήθος που προάγει η ηγεσία του Σύριζα, να πει πως είναι τιμή του να τον αποκαλεί «τσογλάνι» ο Β. Βενιζέλος, παραφράζοντας απολύτως την έννοια του εκτσογλανισμού. Διότι το θέμα δεν είναι τι είσαι στην προσωπική σου ζωή, αλλά τι μήνυμα στέλνεις, τι ήθος θέλεις να προάγεις και ποιο το όραμά σου για τη χώρα.
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση στην οποία κάποιοι θέλουν να εξωθήσουν την Ελλάδα: Ο εκτσογλανισμός που οδηγεί στην μπαχαλοποίηση. Κι όλα αυτά για να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ!
Ευτυχώς όμως υπάρχουν αντιστάσεις πολιτισμού και ήθους στους πολίτες. Ο μόνος μας σύμμαχος είναι η σκέψη και ο ορθός λόγος. Διότι κατά πώς φαίνεται, από την οικονομική κρίση και τα μνημόνια βγαίνουμε με τη νέα χρονιά. Αλλά από την κοινωνική κρίση θα αργήσουμε πολύ να βγούμε αν δεν σταματήσουμε τον «εκτσογλανισμό» της κοινωνίας που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ αντάμα με τους ΑΝΕΛ.
Της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΑΛ ΣΑΛΕΧ από το ATHENSVOICE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου