Στο άρθρο του τρέχοντος εντύπου Spiegel (τ. 42/2012, σσ. 100-102) με τον τίτλο «Η Ελλάδα διεφθαρμένη μέχρι το κόκκαλο» παρελαύνει όλη η όψιμα αποκεκαλυμμένη ντροπή μας. Η λίστα Λαγκάρντ, η λίστα του ΣΔΟΕ, το έπος με το «στικάκι», η περίπτωση Παναγιώτη Ψωμιάδη, οι μεγιστάνες της αυτοδιοίκησης, η κατάντια των ταμείων του ΙΚΑ. Πρέπει να σημειωθεί ότι το άρθρο δε συνιστά επίθεση/δυσφήμηση της χώρας μας: αν και το θέμα –δηλαδή, τα στοιχεία- προσφέρεται για πικρή ειρωνεία, σαρκασμό, κυνικές επιθέσεις και ηθικά διδάγματα, το Spiegel απλώς παραθέτει τα γεγονότα – ψυχρώ αίματι, χωρίς «πικάντικο» σχολιασμό.
Το Spiegel ξεκινά με τις εύλογες απορίες: «Πώς είναι δυνατόν, κάποιος που δηλώνει ετήσιο εισόδημα 25.000 να βγάζει 52.000.000 Ευρώ στο εξωτερικό; Τί ‘δεύτερα’ εισοδήματα πρέπει να έχει κάποιος που κέρδισε σύμφωνα με την φορολογική του δήλωση 5.588 Ευρώ το 2010 για να βγάλει 19.800.000 Ευρώ στο εξωτερικό; Και πώς γίνεται να μεταφέρει ένας πολίτης στην ασφάλεια του εξωτερικού 9.700.000 Ευρώ, αν και σύμφωνα με τα στοιχεία βγάζει ακριβώς μηδέν Ευρώ;»
Τέσσερις «λίστες» κυκλοφορούν στην Αθήνα, όμως τίποτα δεν έχει συμβεί στους αναφερόμενους σε αυτές. Η ελληνική πραγματικότητα είναι συχνά παράδοξη: την ώρα που οι κυβερνώντες παλεύουν με τους διεθνείς εταίρους για το πόσες εκατοντάδες Ευρώ μπορούν να σώσουν από τους μισθών δασκάλων ή νοσοκόμων και περικόπτουν έτι περαιτέρω τους μισθούς των υπαλλήλων, ταυτοχρόνως δεν γίνεται στην πράξη απολύτως τίποτα από την κυβέρνηση για όσους Έλληνες έχουν βγάλει δισεκατομμύρια Ευρώ στο εξωτερικό – γράφει το Spiegel.
«Η ιστορία που εκτυλίσσεται γύρω από τη λίστα Λαγκάρντ, επί παραδείγματι, καταδεικνύει πριν απ’ όλα την έλλειψη βούλησης των πολιτικών προσώπων να αλλάξουν τους συσχετισμούς» – και συνεχίζει περιγράφοντας τις απίθανες περιπέτειες της λίστας από το 2010, από τον Παπανδρέου στον Παπακωνσταντίνου, από τον Παπακωνσταντίνου μόνο για δέκα ονόματα στο ΣΔΟΕ -χωρίς όλα τα ονόματα γιατί «δεν είχε εμπιστοσύνη στην υπηρεσία»- και εν τέλει στα χέρια του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος την «ξέχασε στο συρτάρι του» για εννέα μήνες ενώ ξόρκιζε ρητορικώς τη φοροδιαφυγή. Μόνο όταν ο Γιάννης Στουρνάρας ζήτησε ένα αντίγραφο της λίστας από το Παρίσι, γράφει το Spiegel, «θυμήθηκε» ο Βενιζέλος την λίστα στο συρτάρι του. Πέρα από την λίστα Λαγκάρντ, αναφέρεται εκτενώς και η λίστα με τα 60 πολιτικά πρόσωπα.
(Παρακαλώ τους καλούς αναγνώστες να συλλογιστούν τι συναισθήματα γεννιούνται στον Γερμανό πολίτη διαβάζοντας το ουδόλως μεροληπτικό άρθρο του έγκυρου περιοδικού, και σε τι βαθμό του κόβεται κάθε όρεξη οποιαδήποτε για περαιτέρω αλληλεγγύη, μόνο και μόνο από τα γεγονότα που εμείς επιτρέπουμε να συμβαίνουν. Συχνά σε συζητήσεις με Γερμανούς πολιτικούς μεσαίας βαθμίδας, και ειδικά τώρα με τις περιβόητες λίστες, ακούω: «εμείς χρήματα και περαιτέρω βοήθεια σε διεφθαρμένους πολιτικούς που αδυνατούν να φροντίσουν τα του οίκου τους δεν δίνουμε - πρώτα-πρώτα, μια τέτοια βοήθεια κατ΄ ουσίαν δεν θα έφτανε σε εσάς, αλλά θα κάλυπτε τον ‘λογαριασμό’ που αφήνουν εκείνοι, εμμέσως δια της συγκαλύψεως ή και άμεσα. Μεταρρυθμιστείτε, πατάξτε με ειλικρίνεια τη διαφθορά σας, δώστε μας μια φερέγγυα πολιτική τάξη να συνεννοηθούμε και θα συναντήσετε αμέσως μιαν άλλη Ευρώπη».)
Το άρθρο σημειώνει ότι η περίπτωση Παναγιώτη Ψωμιάδη αποδεικνύει πως οι «σκιές» ουδόλως ανακόπτουν μια πολιτική καριέρα στην Ελλάδα. Παρά την ιστορία με το περίπου ένα εκατομμύριο Ευρώ και τις φερόμενες σχέσεις του με την αποκαλυφθείσα «μαφία της Θεσσαλονίκης», στον πρώην Νομάρχη δόθηκε τον Μάϊο από τον νυν πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά «εν λευκώ» η προεκλογική εκστρατεία της Βορείου Ελλάδος.
Ο πρόεδρος του ελληνικού Transparency International Κώστας Μπακούρης αναφέρει στο περιοδικό: «Μια ανίκανη πολιτική τάξη κυβερνά εδώ και δεκαετίες, μονίμως η ίδια. Δημιούργησε ένα άρρωστο σύστημα, το οποίο ευνοεί συγκεκριμένα στρώματα της κοινωνίας. Εξ ού και βρίσκονται εκατομμύρια Ευρώ αμφιβόλου προελεύσεως όχι μόνο στους λογαριασμούς πρώην Υπουργών και βουλευτών: ένας αντιδήμαρχος μιας κωμοπόλεως 14.000 κατοίκων στην Θεσσαλία βρέθηκε με 2.800.000 αδήλωτα Ευρώ. Ο μηνιαίος μισθός του ήταν περίπου 1.500 Ευρώ».
Το γεγονός ότι τα ταμεία του ΙΚΑ είναι άδεια δεν εμπόδισε διαφόρους να προωθήσουν χρήματα σε φίλους ή συγγενείς που δεν είχαν κανένα δικαίωμα πάνω σ’ αυτά, καταγράφει το Spiegel.
Σε μια προσπάθεια να εξηγήσει στους έκπληκτους, έντρομους και τρεμάμενους Γερμανούς αναγνώστες το «πώς κι έτσι», το άρθρο κλείνει με την περίσταση πέριξ της θρυλικής φράσεως του «μπαμπά Παπανδρέου στον καιρό του», αναφέροντάς την: «είπαμε, να κάνει ο δημόσιος υπάλληλος ένα δωράκι στον εαυτό του από καιρού εις καιρόν, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια».
Σωτήρης Μητραλέξης
Από το Antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου