Αρνηση πληρωμής φόρων;

Του Μπαμπη Παπαδημητριου

Βεβαίως και θα πάρουμε τη δεύτερη δόση του δανείου - μαμούθ των 110 δισ ευρώ. Είναι αυτός λόγος για να χαλαρώσει μια κυβέρνηση, τα μέλη (και ο προκαθήμενος) της οποίας είχαν την αφασία να πιστεύουν, όλο το πρώτο εξάμηνο της θητείας τους, ότι η οικονομία ήθελε «σπρώξιμο» με δημόσιο χρήμα, «επιδότηση» της κατανάλωσης και αγριότερους φόρους στο «κεφάλαιο»; 

Προφανώς, όχι!

Τα συγχαρητήρια του Νομισματικού Ταμείου πριν από μερικές εβδομάδες και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την Πέμπτη, που σκόρπισαν (ξανά!) χαμόγελα στους χαλαρούς (λόγω διακοπών!!!) θώκους των υπουργών, δεν είναι ειλικρινή. Βλογάνε τα γένια τους οι άνθρωποι, ελπίζουν να πάρουν κουράγιο οι πολιτικοί μας και να συνεχίσουν το κυνήγι των ελλειμμάτων, την τακτοποίηση μιας ιστορικής ασυνέχειας και καθυστέρησης στη διάρθρωση της οικονομίας. Ωσότου, τουλάχιστον, να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την Ελλάδα δίχως να φοβούνται ότι θα επικρατήσει και πάλι πανικός και οι επιπτώσεις θα φτάσουν στη δική τους πόρτα. Οταν θα είναι σίγουροι πως τα πράγματα, για εκείνους, είναι δεμένα στο ασφαλές λιμάνι της, έστω ομαλής, ανάπτυξης, τότε θα «αγριέψουν».

Δείτε το παράδειγμα των φόρων, δηλαδή των κρατικών εσόδων. «Είμαστε πολύ κοντά στον στόχο», επιμένει το επιτελείο του Παπακωνσταντίνου. Ομως, η Επιτροπή, στη δική της ανακοίνωση, αφού σημειώνει πως το πρώτο εξάμηνο τα έσοδα αυξήθηκαν κατά 6% αντί 16% που έπρεπε, παρατηρεί: «…παρά τη μεγαλύτερη από την αναμενόμενη ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ».

Πράγματι, με τόσους νέους φόρους, τέτοια κινητοποίηση της κοινής γνώμης και τόση πίεση των μέσων επικοινωνίας και όμως η κυβέρνηση δεν κατορθώνει να μαζέψει τα προς το κράτος χρωστούμενα. Γι’ αυτό, προφανώς, πολλαπλασιάζει τις εντυπωσιοθηρικές ανακοινώσεις για τα κατορθώματα του ΣΔΟΕ, αν και ούτε γι’ αυτά μας δίνει, αριθμητικό και συγκεκριμένο, λογαριασμό.

Στα τρία τρίμηνα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για τα οποία έχουμε διαθέσιμα στοιχεία, το ένα εμφάνισε στασιμότητα (μηδενική μεταβολή από το αμέσως προηγούμενο τρίμηνο), το άλλο μείωση (κατά 1,8%) και το πλέον πρόσφατο αύξηση (!) κατά 0,4%. 

Αν συγκρίνουμε το πρώτο εξάμηνο εφέτος, που υποτίθεται ότι βυθιστήκαμε στην ύφεση και τη μιζέρια, το (ονομαστικό βεβαίως) εθνικό προϊόν ανήλθε σε 117.665 εκατομμύρια ευρώ. Το 2009, το ΑΕΠ της ίδιας περιόδου ήταν στα 118.520 εκατ., μεγαλύτερο κατά 0,7%.

Η διαφορά είναι πολύ μικρή. Οταν κάνουμε την επιβεβλημένη διόρθωση με τους τόσους νέους φόρους, θα έπρεπε, λογικά, τα φετινά έσοδα να είναι εντυπωσιακά μεγαλύτερα από εκείνα που είχε κατορθώσει να μαζέψει μια «διαλυμένη και φαύλη, χειρότερη μεταπολεμική κυβέρνηση» όπως κάγχαζαν τότε οι σημερινοί διαχειριστές. 

Το συμπέρασμα στο οποίο οδηγούμαστε προκαλεί φόβο: μήπως η παρούσα διοίκηση τα καταφέρνει λιγότερο καλά από την προηγούμενη;

Διαφημίζοντας την καταστροφή και καταδιώκοντας την επιχειρηματικότητα κανείς πολιτικός, όσο «καλός» κρατιστής και αν είναι, δεν κατόρθωσε να αυξήσει τα έσοδα του κράτους. Η οικονομία και η κοινωνία προστατεύουν το εισόδημά τους, το βιος τους, την περιουσία τους από το επιθετικό, άπληστο και διεφθαρμένο κράτος. (Το ίδιο ακριβώς λέγαμε την ΤΕΤΑΡΤΗ, 9 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010 με την ανάρτηση "Φόροι , φόροι , φόροι...") 
Συνεχώς περισσότεροι μικροί επιχειρηματίες προτιμούν να κλείσουν το μαγαζί και να περιμένουν καλύτερες μέρες. Οι τράπεζες έχουν κατεβασμένα τα ρολά και ψάχνονται για πρόσθετες εξασφαλίσεις. Το παραδέχτηκε και η Τριμερής των Δανειστών, αποδεχόμενη νέα έκδοση κρατικού χρέους ύψους 25 δισ. ευρώ «προκειμένου να διασφαλιστεί επαρκής ρευστότητα στον τραπεζικό τομέα». Σπυρί περιουσιακού στοιχείου δεν έμεινε που να μην έχει υποθηκευθεί. Το εμπόρευμα είναι πανάκριβο για να ανέβει στο ράφι. Ο μεγάλος κόσμος των μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών ετοιμάζει τη φυγή του από την αγορά και πράττει πολύ λογικά!

Το πρόβλημα με τον πρωθυπουργό είναι η δέσμευσή του απέναντι στα σούπερ λόμπι των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών, τους οποίους με τον πλέον επιθετικό τρόπο εκπροσώπησε πρόσφατα ο Φωτόπουλος της ΔΕΗ.
Τέτοιες μέρες, πριν από ένα χρόνο, ο Γιώργος Παπανδρέου κρατούσε ακόμη ψηλά στο κεφάλι απέναντι στους εκβιαστές, που τον ήθελαν να μοιραστεί την εξουσία μαζί τους. Λίγο μετά την ομιλία στη Θεσσαλονίκη είχε πλήρως συμβιβαστεί, υποσχόμενος ότι «λεφτά υπάρχουν» και εκείνος είναι πρόθυμος να τα μοιράσει.

Αλλωστε, στην επιστολή Παπακωνσταντίνου - Προβόπουλου, με την οποία ζητείται από τα κράτη διασώστες μας η εκταμίευση της δεύτερης δόσης, ο υπουργός σημειώνει πως «έχει αποδειχθεί δύσκολος ο απόλυτος έλεγχος των δαπανών σε κάποιους φορείς του Δημοσίου», με αποτέλεσμα «η παρακολούθηση του ενδεικτικού στόχου για τη μη σώρευση χρεών (στους φορείς αυτούς) να μην είναι δυνατή σε αυτήν τη φάση».

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει τις επιλογές της.
Προστατεύει τους εκλεκτούς της στο κράτος, τους οργανισμούς και τις κρατικές επιχειρήσεις. Και, την ίδια στιγμή, με χαρακτηριστική όσο και προσβλητική αδιαφορία, αφήνει απροστάτευτους τους πολλούς στον ανταγωνιστικό - ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.
Μήπως, τελικά, έχουν δίκαιο όσοι αρνούνται να πληρώσουν φόρο υποτέλειας στους σπάταλους πολιτικούς, τους μηχανισμούς τους, αλλά και τους τραπεζίτες της τρόικας, που τώρα κάνουν «την πάπια» όταν, μέχρι πρότινος, παρείχαν σπάταλα τα δανεικά στους άθλιους διαχειριστές του ελληνικού κράτους.
Η ώρα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους πλησιάζει.
Ευτυχώς, για τους ειλικρινείς φορολογουμένους
Πηγή: Καθημερινή