Μουδιασμένη «Γιορτή της Δημοκρατίας»...

Στις 2 Ιουνίου η Ιταλία έχει εθνική γιορτή. Γιορτάζει την «Ημέρα της Δημοκρατίας», τη μέρα δηλαδή της εγκαθίδρυσης της αβασίλευτης Δημοκρατίας. «Festa della Repubblica», σε ανάμνηση του δημοψηφίσματος της 2ας Ιουνίου του 1946. Η πρώτη φορά που γιορτάστηκε ήταν το 1948 και από τότε, κάθε χρόνο, στην περιοχή του Κολοσσαίου πραγματοποιείται μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, πολλές φορές και με τη συμμετοχή αγημάτων από συμμαχικές χώρες – ανάμεσά τους και τσολιάδες από την Ελλάδα.

Εβδομήντα χρόνια μετά, είναι η πρώτη φορά που η χώρα – αν και συνηθισμένη σε πολιτικές κρίσεις, με 64 κυβερνήσεις από το 1946 – θα ζήσει μουδιασμένη την ημέρα αυτής της εθνικής γιορτής.

Το «σύνδρομο του Άκη» ...

Ο Άκης κατάφερε να συγχύσει έναν ολόκληρο λαό με τον βασιλικό γάμο του το 2004 στο Παρίσι με την Βίκυ Σταμάτη και την δεξίωση που ακολούθησε στο μυθικό ξενοδοχείο Four Seasons. Όπως έκαναν και οι Εμίρηδες με τα πετρέλαια, Είναι το «σύνδρομο Άκη». Κάτι σαν το «σύνδρομο Πάνου»! Βόλτες στο Λονδίνο, στο Μονακό. Χλιδή και εξουσία. Αυτά είναι!

Η αλήθεια είναι ότι μέλη της εθνοσωτήριας κυβέρνησής μας περνούν μία ζωή που δύσκολα μπορεί κανείς να συναντήσει ακόμη και σε γνωστούς κοσμοπολίτες της Αθήνας. Για τους απλούς ανθρώπους; Αυτό δεν το συζητάμε! Αυτοί – οι απλοί άνθρωποι- μπορούν να περιμένουν την Ανάσταση των Νεκρών και την μετά θάνατον ζωή. Την ίδια ώρα που για άλλους ο Παράδεισος είναι σε αυτό τον κόσμο. Το καλό για αυτούς τους «άλλους» είναι ότι εκτιμούν τη καλή τους τύχη. Του δίνουν και καταλαβαίνει!

Άρχισαν τα όργανα...

Πιο εύκολα μπορώ να πάρω διαζύγιο από τη γυναίκα μου παρά να απολύσω τη γραμματέα μου, έλεγε πριν μερικά χρόνια ο πρόεδρος των βιομηχάνων στην Ιταλία σε μια προσπάθεια να καταδείξει τις δυσκαμψίες που υπάρχουν στην αγορά εργασίας της γείτονος και την ανάγκη μεταρρυθμίσεων...

Οι "δυσκαμψίες” της ιταλικής οικονομίας κατά ένα σημαντικό μέρος οφείλονται και σε παραδοσιακές δομές μιας κοινωνίας που παραμένει βαθιά καθολική και έχει να ανταγωνιστεί τις οικονομίες των προτεσταντών. Στην περίπτωση της Ελλάδας τα βάρη της ορθόδοξης παράδοσης είναι μεγαλύτερα.

Η ανατολίτικη ελίτ μας ...

Aς αρχίσουμε από το κεκτημένο σε μια πολιτισμένη κοινωνία, κανένας δεν είχε το δικαίωμα να χειροδικήσει εναντίον του κ. Μπουτάρη. Δεν υπάρχουν «αλλά», «ίσως», «ενδεχομένως», «αφού» και οτιδήποτε άλλο που να εισάγει μία, έστω έμμεση και λεπτή, δικαιολογία ή αποδοχή του συγκεκριμένου συμβάντος. Το θέμα είναι ξεκάθαρο για έναν πολιτισμένο άνθρωπο. Αλλά γεννάται το ερώτημα πώς θα αντιμετώπιζε το γεγονός ένα άτομο που θα είχε τον ίδιο τρόπο σκέψης με τον κ. Μπουτάρη. Ο κ. Μπουτάρης σε θέματα βίας έχει, στην καλύτερη περίπτωση, μια αμφιλεγόμενη στάση.

Πορευόμαστε σαν ένα καράβι χωρίς πυξίδα ...

Είχε πει το 1991 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής: «Ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία η ανθρωπότης περνά μια βαθιά και πολύμορφη κρίση. Κρίση πολιτική, κρίση οικονομική και προπαντός κρίση αξιών. Διανύει μια μεταβατική περίοδο που τη χαρακτηρίζει καθολική και έντονη ανησυχία. Ανησυχία που εκδηλώνεται υπό διάφορες μορφές: από το άγχος μέχρι και τη βία. Γιατί ο άνθρωπος της εποχής μας θέλει να απομακρυνθεί από έναν τρόπο ζωής και αναζητεί καινούργιο. Δυσπιστεί προς τους υφιστάμενους θεσμούς και αναζητεί καινούργιους. Τέλος, αναζητεί καινούργιες αξίες για να στηριχθεί, χωρίς όμως να μπορεί να προσδιορίσει τη μορφή και το περιεχόμενό τους. Πορεύεται, με άλλα λόγια, σαν καράβι που έχασε την πυξίδα του. Η αγωνιώδης αυτή αναζήτηση αποτελεί αυτή καθεαυτήν μια εκρηκτική δύναμη που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Αν κατά τα προσεχή χρόνια υπάρξει πολιτική και πνευματική ηγεσία ικανή να τη χειραγωγήσει, μπορεί η δύναμη αυτή να αποβεί δημιουργική. Αν όχι, μπορεί με τις αντιφάσεις που τη χαρακτηρίζουν να διευρύνει το χάος».

Πρόκειται για τη γεμάτη σοφία και ρεαλισμό αποτύπωση της εν πορεία εποχής μας από τον αείμνηστο πρόεδρο, η οποία δυστυχώς τείνει να επαληθευτεί στην απαισιόδοξη εκδοχή της. Τη θυμήθηκα με την ευκαιρία της επιμνημόσυνης δέησης που εψάλη στον τάφο του με τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τον θάνατό του.

Μήπως και οι Ιταλοί χρειάζονται τον Βαρουφάκη τους;

Η κρίση στην Ιταλία είναι αποκλειστικά πολιτική, καθώς ο πρόεδρος της ιταλικής Δημοκρατίας κινήθηκε μέσα στα όρια του Συντάγματος της χώρας του. Συνεπώς, δεν υπάρχει θεσμική κρίση.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι, αν στο όνομα της προστασίας της Δημοκρατίας και των αποταμιεύσεων των πολιτών, μπορεί να παρακαμφθεί η βούληση μιας κυβέρνησης που μόλις έχει εκλεγεί. Αν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να ερμηνεύσει και να εκφράσει αυθεντικά το εθνικό συμφέρον όχι μόνον ερήμην, αλλά και εναντίον της νωπής λαϊκής εντολής.

Ανεξαρτήτως των απαντήσεων στα παραπάνω ερωτήματα, το βέβαιον είναι πως η παρέμβαση αυτή του Σ. Ματαρέλα θα ενισχύσει τις αντισυστημικές δυνάμεις στην Ιταλία, με άγνωστα αποτελέσματα. Δηλαδή, αν ξαναγίνουν εκλογές και επικρατήσουν και πάλι τα ίδια πολιτικά κόμμα, και μάλιστα με αυξημένα ποσοστά, τότε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας τι θα κάνει; Θα ξαναθέσει βέτο;

Πώς θα ήταν η Αθήνα χωρίς τους ευεργέτες ...

Ανέμενα τις πικρόχολες αντιδράσεις στο εγκωμιαστικό σημείωμα της περασμένης Κυριακής με ενδεικτικές αναφορές σε σύγχρονους εθνικούς ευεργέτες. Η πιο συνηθισμένη αμφισβήτηση συμπυκνούται στο ερώτημα:

«Πώς έγιναν τόσο πλούσιοι οι άνθρωποι αυτοί και κατά πόσο συνέβαλαν με τον πλούτο τους στην ανάπτυξη και στην πρόοδο της Ελλάδας;».

Το πώς αποκτάται ατομικά ο πλούτος επιδέχεται μυριάδες απαντήσεις, όπου η ευφυΐα, η διακινδύνευση, ο μόχθος, η κληρονομική διαδοχή αλλά και η τύχη ανταγωνίζονται τις παράνομες μεθοδεύσεις. Το εγκώμιό μου αναφέρεται σε εκείνους τους έχοντες που διακατεχόμενοι από αγάπη προς την πατρίδα και τον πλησίον διαθέτουν μεγάλο μέρος ή ακόμα και το σύνολο της περιουσίας τους σε έργα πολιτισμού και φιλανθρωπίες ανταποκρινόμενοι στη ρήση του Μενάνδρου «πόσο καλός είναι ο άνθρωπος όταν είναι άνθρωπος».

Καταλαβαίνεις το τέλος από τα φάλτσα της ορχήστρας…

Δεν θυμάμαι πολλούς επενδυτές να «ανακαλύπτουν» αξίες στα αζήτητα. Θυμάμαι, όμως, πλήθος ανθρώπων να υπερασπίζεται λάθος επιλογές, όταν οι αξίες κατέγραφαν το υψηλότερο ιστορικό τους σημείο. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Bitcoin. Ομοίως συμβαίνει και με τους πολιτικούς. Συγκεντρώνουν τις περισσότερες κολακείες λίγο πριν ανοίξουν γι αυτούς οι πόρτες του Άδη. Μερικά πράγματα σε σχέση με την ανθρώπινη ψυχολογία παραμένουν ανεξήγητα. Αλλά συμβαίνουν…

Ένας από τους λόγους είναι οι χρηματομεσίτες. Όταν οι αξίες είναι υψηλές ευνοούνται οι συναλλαγές. Οι πολλοί αγοράζουν, ευελπιστώντας ότι το τραίνο που μόλις έχουν επιβιβαστεί θα συνεχίσει να τρέχει ασταμάτητο και οι λίγοι πουλάνε, επειδή γνωρίζουν ότι όλα τα πράγματα στην ζωή έχουν ένα τέλος. Εκείνοι που είναι σίγουρα κερδισμένοι, ανεξάρτητα από το πότε θα συμβεί το μοιραίο, είναι οι χρηματομεσίτες. Οι μεσάζοντες, λοιπόν, έχουν κάθε λόγο να θέλουν να συνεχιστεί ο θόρυβος γύρω από μία μετοχή ή από έναν πολιτικό, αφού το φούντωμα των συναλλαγών σημαίνει γι αυτούς δουλειές – προμήθειες – κέρδος.

Να ’ναι καλά η Παναγιά κι ο Τσίπρας ...

Πόσο είναι το 2% των δέκα εκατομμυρίων; Ελάτε τώρα, εύκολο, 200.000. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Δεν χρειάζονται τόσοι για να οργανωθεί μια γιορτή στο Σύνταγμα από πολίτες που θα πανηγυρίζουν την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Αν μάλιστα υπολογίσουμε ότι αυτοί οι 200.000 πιστεύουν ότι τα μνημόνια έφεραν την κρίση και όχι η κρίση τα μνημόνια, τότε ο Αύγουστος θα σημάνει την καθαρή έξοδο από την κρίση. Κάτι σαν άμωμη σύλληψη. Να ’ναι καλά η Παναγιά κι ο Τσίπρας. Και 20.000 να μαζευτούν για να τραγουδήσουν την ελπίδα που ήρθε και ξανάρθε και θα συνεχίσει να έρχεται, ώσπου να τη βαρεθούμε, φτάνουν. Με τον κατάλληλο φωτισμό και λήψεις θα μιλάμε για «πλήθος» και εικόνες με τον ενθουσιασμό των Ελλήνων θα «κάνουν τον γύρο του κόσμου». Αφήστε τους Σκοπιανούς να γιορτάζουν τις ήττες τους στο Ιλιντεν, και τους Σέρβους στο Κοσσυφοπέδιο. Εμείς επιτυχίες, μόνον επιτυχίες, αδελφοί!

Ο μύθος της «διωκόμενης» Αριστεράς ...

Προχθές στην βουλή ο πρωθυπουργός μίλησε για την διωκόμενη Αριστερά. Αυτή η θυματοποίηση της Αριστεράς αποτελεί έναν μύθο πάνω στον οποίον οικοδομήθηκε το ηθικό πλεονέκτημα της. Γιατί εξ ορισμού οι διώκτες καταγράφονται στην κοινή ιστορική συνείδηση με αρνητικό πρόσημο, ενώ οι διωκόμενοι με θετικό.

Αλλά για να δούμε, είναι έτσι τα πράγματα;

Είναι γεγονός πως μετά τον εμφύλιο πόλεμο η Αριστερά καταδιώχθηκε μεν, της επετράπη όμως να έχει πολιτική έκφραση. Είναι επίσης γεγονός πως διεπράχθησαν υπερβολές σε βάρος αριστερών, αλλά αυτό ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Σε γενικές γραμμές η Αριστερά στην Ελλάδα αντιμετωπίστηκε με πολύ πιο επιεική τρόπο, απ΄ότι αντιμετωπίσθηκαν σε ανάλογες περιπτώσεις εμφυλίων πολέμων οι ηττημένοι.

Οι λέξεις και οι πράξεις του μίσους ...

Η γλώσσα του μίσους είναι η μόνη γλώσσα που γνωρίζουν οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος. Τη χρησιμοποιούσαν όσο βρίσκονταν στην αντιπολίτευση και συνεχίζουν ακάθεκτοι.

Και αν τους θυμίσεις τι έλεγαν (προσκυνημένοι, υπόδουλοι, τσιράκια των δανειστών, στα τέσσερα, Δ΄ Ράιχ, ο Σαμαράς θυμίζει τον Χίτλερ, χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα, «έπρεπε να συλληφθούν όλοι», γερμανοτσολιάδες, τσολάκογλου, δοσίλογοι, υπάλληλοι της τρόικας, Γκεστάπο, μειοδότες, γονατισμένοι, ο Καμμένος καλούσε τους Νεοδημοκράτες να ανατρέψουν τον Σαμαρά και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να ανατρέψουν τον Βενιζέλο, έλεγε ότι η κυβέρνηση του Ιουνίου 2014 σχηματίστηκε καθ’ υπόδειξη της Γερμανίας, ο Τσίπρας βροντοφώναζε «να τελειώνουμε με τους πρωθυπουργούς της νέας Φρειδερίκης» και μιλούσε για μαφία, συμμορία, υποταγμένους μερκελιστές), τι απαντούν;

Μα ότι… μπερδεύουμε τις «λέξεις της πολιτικής» με το μαρσάρισμα του τρικύκλου!

Όλα αυτά, δηλαδή, ήταν… λέξεις της πολιτικής!

Μπλόκο στο «δεν γίνεται» ...

Εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα βρίσκεται σε εξέλιξη ένας αδυσώπητος πόλεμος ανάμεσα σε όσους πιστεύουν ότι κανένα όραμα δεν είναι ακατόρθωτο σε αυτή τη χώρα και εκείνους οι οποίοι επαναλαμβάνουν μονότονα ότι «αυτά δεν γίνονται». Πολλά από τα πράγματα που θαυμάζουμε σε αυτή τη χώρα βρέθηκαν στο στόχαστρο μανιώδους αντίδρασης από μια ετερόκλητη συμμαχία. Το Μουσείο της Ακρόπολης, το Πάρκο Νιάρχου, μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις για τις οποίες είμαστε περήφανοι, πέρασαν από χίλια προβλήματα μέχρι να γίνουν πραγματικότητα. Τις πολέμησαν πολιτικάντηδες που τρέμουν το πολιτικό κόστος, εμμονικοί ακτιβιστές κάθε είδους, εξουσιομανείς δημόσιοι υπάλληλοι, μέσα ενημέρωσης, ισχυρά συμφέροντα κ.ά. πολλοί. Η πολυνομία και η γραφειοκρατία κάνουν τη ζωή πολύ δύσκολη σε όποιον θέλει να δημιουργήσει σε αυτόν τον τόπο.

Το μωρό που μπουσουλά, ποιον έχει πατέρα; ή το κακό επωάστηκε το 2008 ...

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ άτυχος. Εκεί που φάνηκε πως πάει να αλλάξει την ατζέντα με τον αποτρόπαιο ξυλοδαρμό του δημάρχου Θεσσαλονίκης, του προκύπτει ξαφνικά ο Ρουβίκωνας και χαλά το σκηνικό.

Η εισβολή στο Συμβούλιο της Επικρατείας ήταν σε επιχειρησιακό επίπεδο καλοσχεδιασμένη, όπως γράφηκε στο διαδίκτυο. Κάτι που σημαίνει την οργανωτική αναβάθμιση του Ρουβίκωνα. Αυτό αποδείχθηκε προχθές όταν άνοιξε στρατολογικό κέντρο κάπου στα Εξάρχεια. Μια οργάνωση με παράνομη δράση, κάνει ανοικτή στρατολόγηση και οι αρχές ασφαλείας κοιμούνται. Ακούνε την συμβουλή του Τόσκα.

Και να ήταν μόνον αυτό! Έχει και εκπρόσωπο τύπου, με κανονικό ονοματεπώνυμο, που απείλησε δημοσίως τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.

Από το Ίλιντεν ως τις αγορές, ένας ραγιαδισμός δρόμος ...

Αυτό πια το έχουν καταλάβει όλοι: Μπροστά στην σφοδρή επιθυμία του να παραμείνει στην εξουσία παρέα με τον συγκυβερνήτη του Καμμένο (που τον τελευταίο καιρό δεν βγάζει άχνα επί των κρισίμων θεμάτων), ο κ. Τσίπρας παρουσιάζει το πιο αδίστακτο πρόσωπο.

Όχι μόνο δεν δίστασε να συζητήσει την πρόταση Ζάεφ περί «Μακεδονίας του Ίλιντεν», αλλά έχει και το θράσος να κατηγορεί την αντιπολίτευση για… ραγιαδισμό, επειδή τάχα δεν θέλει την «καθαρή έξοδο»!

Δεν είναι δηλαδή ραγιαδισμός να κάνεις ό,τι σου λένε οι ξένοι στα εθνικά θέματα και στα θέματα οικονομικής κυριαρχίας, δεν είναι ραγιαδισμός να δέχεσαι ονόματα που παραπέμπουν ευθέως στην εποχή που κρεμούσαν τους ραγιάδες από τα δένδρα της Μακεδονίας, δεν είναι ραγιαδισμός να δημιουργείς το υπερταμείο και να βάζεις εγγύηση όλη τη δημόσια περιουσία στους δανειστές, αλλά είναι ραγιαδισμός να σου λένε πως δεν μπορείς να βγάλεις τη χώρα απροστάτευτη στα «κοράκια» των αγορών, μόνο και μόνο για να πεις πως πραγματοποίησες την «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια.

Οι λεπτομέρειες είναι η ουσία ...

Υπάρχει μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο «Mayday», που παρουσιάζει τα μεγάλα αεροπορικά δυστυχήματα και αναλύει με συνεντεύξεις και αναπαραστάσεις τα αίτια της πτώσης των αεροσκαφών. Σε αντίθεση με όσα πιστεύουν οι άνθρωποι στον δρόμο για την «κακιά στιγμή», εκατοντάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους για λεπτομέρειες στη λειτουργία των αεροσκαφών. Ενα μπουλόνι που δεν έχει σφιχτεί και εξαιτίας των κραδασμών λασκάρει τελείως, ένα καλώδιο που δεν έχει μονωθεί και προκαλεί ένα μικρό σπινθήρα στον χώρο των αποσκευών, ένας κακός υπολογισμός των πλαγιομετωπικών ανέμων και άλλα τέτοια. Ποτέ ένα αεροπλάνο δεν διαλύεται στον αέρα.

Σύμφωνα με τη θεωρία του χάους, μια πεταλούδα τη στιγμή της συντήρησης προκαλεί την καταιγίδα κατά τη διάρκεια της πτήσης.

Οι παραμορφωτικοί φακοί του Αλ. Τσίπρα ...

Είπε ο κ. Τσίπρας στο υπουργικό συμβούλιο για την επίθεση στον Γ. Μπουτάρη: "Η βάρβαρη επίθεση στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης από ακροδεξιούς τραμπούκους, παραπέμπει σε παλιότερες εποχές δόξας, της αιματηρής εθνικοφροσύνης και του παρακράτους." (σ.σ. Σωστή η παρατήρηση. Αλλά η απλή περιγραφή ή έστω η "ανάλυση" ενός γεγονότος είναι δουλειά των δημοσιογράφων. Όχι του πρωθυπουργού. Ο πρωθυπουργός που ανέχεται ή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη δράση του παρακράτους, απλά δεν κάνει καλά τη δουλειά του.)

Συνέχισε ο κ. Τσίπρας: "Θα αντιμετωπιστούν με την πιο μεγάλη αυστηρότητα, κινητοποιώντας όλους τους μηχανισμούς της Δημοκρατίας".(σ.σ. Αυτό κι αν είναι είδηση. Γιατί μέχρι σήμερα τα διαφορά παρακρατικά γκρουπούσκουλα, αριστερά κυρίως, αντιμετωπίζονται με την πιο μεγάλη χαλαρότητα. Ας κουνηθεί λοιπόν επιτέλους ο κ. Τόσκας κι ας κάνει τη δουλειά του, για την οποία πληρώνεται από τους φόρους μας. Κι αν δεν μπορεί ας του πει κάτι ο πρωθυπουργός.)

«Εχουν ευθύνη όσοι κανακεύουν ακροδεξιούς κύκλους» - Ν.Τόσκας, υπουργός στο περίπου ...

Πρώτος βγήκε ο πρωθυπουργός που απέδωσε τον ξυλοδαρμό του Γ.Μπουτάρη σε «ακραίους κύκλους της Νέας Δημοκρατίας». Και ακολούθησε ο, κατ΄όνομα, υπουργός του, Ν.Τόσκας που επανέλαβε την δήλωση του αρχηγού του, για να την εμπεδώσουμε.

Ένα χαρακτηριστικό της πολιτικής συμπεριφοράς των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι η θρασύτητα. Μπορούν να πουν το μεγαλύτερο ψέμα με την μεγαλύτερη φυσικότητα. Μπορούν να αντιστρέψουν και να διαστρέψουν την πραγματικότητα με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.

Αυτό είναι το αλφαβητάρι της προπαγάνδας. Να αφήνεις τον άλλον να προσπαθεί να αποδείξει το αυτονόητο και το οφθαλμοφανές, απέναντι στην δική σου ψευδή και κατασκευασμένη «πραγματικότητα».

Αυτή η πομφόλυγα της «ακροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας» απευθύνεται πλέον στους εφτακόσιους αναγνώστες της «Αυγής». Συγχρόνως, μέσα στην ταραχή που δημιουργεί στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η επικείμενη πτώση –με ό,τι συνεπάγεται—παντρεύουν τον νεοφιλελευθερισμό με την ακροδεξιά και την Νέα Δημοκρατία.

Τρικυμία εν κρανίω.

Αριστερούληδες : Επίδειξη, αλαζονεία και εξουσία ...

Κατά τον Θουκυδίδη, οι Αθηναίοι απέρριψαν τον Αλκιβιάδη λόγω της «αυθάδους επίδειξης και της λαμπρότητας της ιδιωτικής του ζωής». Κι’ αυτό, διότι μια τέτοια συμπεριφορά γεννά υπόνοιες τυραννικών σχεδίων. Σε αντίθεση με τον Περικλή που ήταν «φιλόκαλος μετ’ ευτελείας».

Υποστήριζε δηλαδή ότι αυτοί που πέφτουν στην παγίδα της «ηδυπαθούς λαμπρότητας», έχουν την τάση να αγκιστρώνονται στην εξουσία, προκειμένου να συνεχίζουν να ζουν πολυτελώς.

Σήμερα, δεν έχει αλλάξει τίποτε. Ο φίλος του κ. Τσίπρα Πάμπλο Ιγκλέσιας, ηγέτης των Ποντέμος στην Ισπανία, απέκτησε πολυτελή βίλα αξίας 540.000 ευρώ, γεγονός που έχει προκαλέσει διεθνή σάλο. Ένα σαλέ 250 τ.μ., σε οικόπεδο δύο στρεμμάτων και με πισίνα, παρακαλώ.

Στην Θεσσαλονίκη δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα. Μόνο ο Ιβάν ...

Προσπάθησα σκληρά να μην γράψω για τον Μπουτάρη. Να γράψω για την διαπραγμάτευση με τα Σκόπια, για την απόφαση της τρόικας να δείξει κίτρινη κάρτα στην κυβέρνηση για τον διαγωνισμό των γενικών γραμματέων στα υπουργεία, για την παγκόσμια ειρήνη. Κόλλησα, όμως, σε δύο βίντεο: Σε αυτό του ξυλοδαρμού του Μπουτάρη και σε εκείνο της εισβολής Σαββίδη στο γήπεδο. Βλέπετε ομοιότητες;

Δεν είναι αυτή η Θεσσαλονίκη που αγάπησα, μας είπε ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Περισσότερο μοιάζει με σπαρακτική κραυγή, παρά με πολιτική δήλωση. Σαν να έχει γίνει ήδη το έγκλημα και απλά να βγαίνει η απόγνωση από έναν άνθρωπο που έχασε κάποιον αγαπημένο. Κι απ’ ότι φαίνεται έτσι είναι. Η κατάσταση στην συμπρωτεύουσα είναι μη αναστρέψιμη. Αυτό που είδαμε με τον Γιάννη Μπουτάρη είναι μόνο η αρχή.

#Novartis : Ούτε μια σκευωρία δεν μπορούν να στήσουν οι ανίκανοι :)

Τη μη άσκηση δίωξης λόγω αναρμοδιότητας και για τα 10 πολιτικά πρόσωπα αποφάσισε η Βουλή, κατά την ονομαστική ψηφοφορία για την υπόθεση Novartis.

Στην ψηφοφορία συμμετείχαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, της Χρυσής Αυγής, καθώς και τέσσερις ανεξάρτητοι βουλευτές. Νωρίτερα, είχαν αποχωρήσει οι βουλευτές των υπολοίπων κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Βάσει της απόφασης, η Βουλή θα διαβιβάσει, δια του υπουργού Δικαιοσύνης, το Πόρισμα της Επιτροπής και οποιοδήποτε πρωτότυπο έγγραφο κατέχει σχετικό με τις αναφερόμενες πράξεις και πρόσωπα, στην Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς Αθηνών, δια της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, για την άσκηση των κατά νόμο πράξεων.

Η λαίδη Μακμπέθ του ΣτΕ*

«Υπάρχουν ακόμη δικασταί εις τας Αθήνας». Υπάρχουν, έχει δίκιο ο κ. Νίκος Σακελλαρίου στην ανακοίνωση της παραίτησής του από τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας. Κάποιοι άλλοι όμως. Δεν εννοεί, προφανώς, τον εαυτό του ο κ. Σακελλαρίου με την κατακλείδα της ανακοίνωσής του, διότι ο ίδιος παραιτήθηκε, ομολογώντας ουσιαστικά ότι δεν άντεχε άλλο να είναι «δικαστής εις τας Αθήνας». Ειλικρινές εκ μέρους του και κατανοητό.

Ειλικρινές, διότι κανείς, εφόσον δεν είναι κλονισμένος ψυχολογικά και συναισθηματικά, δεν καταδέχεται να παρουσιάσει δημοσίως την εικόνα της παραίτησης του κ. Σακελλαρίου. Δεν ήταν παράσταση εκ μέρους του κ. Σακελλαρίου, θέλω να πω· ήταν η αλήθεια. Το λέει, εξάλλου, ο άνθρωπος στο κείμενο που διάβασε. Παραδέχεται «αδυναμία ελέγχου» των καταστάσεων εκ μέρους του, καθώς επίσης την έλλειψη «ηρεμίας και νηφαλιότητας» ώστε να τις αντιμετωπίσει. Βεβαίως, ο παραιτηθείς αναφέρεται ειδικά στη διαρροή σχετικά με την απόφαση για τις συντάξεις. Οσοι γνωρίζουν, όμως, δεν στέκονται στη συγκεκριμένη αφορμή· καταλαβαίνουν ότι αδυναμία και υπερευαίσθητα νεύρα ήσαν προβλήματα γενικότερα στην περίπτωση του κ. Σακελλαρίου.

Ο Θεόδωρος Βασιλάκης και το θαύμα της #Aegean !

Ηταν ένα καλοκαιρινό βράδυ του 2016 στο εστιατόριο του The Crete Golf Club, στη Χερσόνησο Κρήτης. Ενα αεράκι κατέβαινε από τα γύρω βουνά κι έφερνε μαζί του τη μυρωδιά από τους βασιλικούς και τα δενδρολίβανα που ήταν φυτεμένα στα παρτέρια γύρω μας, τα τραπέζια ήταν γεμάτα με κρητικά μεζεδάκια. Ο πρόεδρος της Aegean, Θεόδωρος Βασιλάκης, απολάμβανε το κρασί του και την παρέα των συνδαιτυμόνων του. Λίγο νωρίτερα είχαν ολοκληρώσει με την ομάδα του το ημερήσιο αγωνιστικό πρόγραμμά τους στο πλαίσιο του πρώτου Crete Pro-Am 2016 Aegean Mini Tour και πλέον χαλάρωνε έχοντας γύρω του φίλους, συνεργάτες και συμπαίκτες.

Στον τόπο του, το Ηράκλειο, και μέσα στην «αγκαλιά» αγαπημένων του ανθρώπων ήταν ιδιαίτερα ευδιάθετος: κάθε τόσο η κουβέντα διακοπτόταν από γέλια. Μιλούσε με υπερηφάνεια για το δημιούργημά του – ένα ακόμη: το The Crete Golf Club είναι ένα διεθνών προδιαγραφών γήπεδο, που «συνομιλεί» με το μοναδικό κρητικό τοπίο. «Δεν είναι πολύ όμορφα εδώ; Πέρδικες με τα μωρά τους περπατούν δίπλα μας το σούρουπο. Λαγοί πετάγονται από τους θάμνους το βράδυ. Κι όποιος βρεθεί στην “τρύπα” Νο 11 θα μαγευτεί: θα αντικρίσει από εκεί πέντε οροσειρές και τα Λασιθιώτικα Βουνά!» έλεγε.

Όνειρο είναι, ξυπνάτε!

Κύριε πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, αγαπητοί σύνεδροι. Μόλις απολαύσατε ένα σκηνοθετημένο σκετς με θέμα «τι θα συμβεί στην Ελλάδα αν θα αναλάβουν την εξουσία οι κομμουνιστές». Ζητούμε συγνώμη για ορισμένες σκληρές σκηνές, αλλά οι δημιουργοί του έργου επιχείρησαν να μεταφέρουν την δράση σε ένα πιθανό ρεαλιστικό πλαίσιο. Πάρτε μερικές βαθιές ανάσες και σκεφτείτε ότι ευτυχώς δεν είναι αυτή η πραγματικότητα.

Οι δημιουργοί, λοιπόν, δανείστηκαν στοιχεία από τις τελευταίες ημέρες της Σοβιετικής Ένωσης και τις ορφανές μετασοβιετικές εμπειρίες του σοσιαλισμού στην λατινική Αμερική. Επέλεξαν ένα φιλολαϊκό προφίλ για τον Αλέξη Τσίπρα, προσδίδοντάς του χαρακτηριστικά του Ανδρέα Παπανδρέου, του χάρισαν πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και προσέθεσαν στην προσομοίωση νέα και άφθαρτα πρόσωπα, όπως ο Γιάννης Βαρουφάκης.

Σχέδιο Ανάν για την Μακεδονία;

Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας επιμένει να διευκολύνει τα Σκόπια στις επιδιώξεις τους αν και γνωρίζει πως στη γειτονική χώρα ουδείς – ούτε ο κ. Ζάεφ με τον οποίο συναντάται σήμερα στη Σόφια – είναι έτοιμος να αποδεχθεί μόνιμη και άμεση λύση, να απαρνηθεί την ύπαρξη «μακεδονικού έθνους» και «μακεδονικής γλώσσας», να αλλάξουν το Σύνταγμά τους και να συμφωνήσουν σε ονομασία που θα ισχύει και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της χώρας τους, ενισχύει τις υποψίες περί έξωθεν πιέσεων και συναλλαγής.

Οι υποψίες αυτές ενισχύονται και από το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος έσπευσε να κλείσει το θέμα κατά την παρουσία του στο Κιλκίς για την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μάχη του Σκρα.

«Λέμε στη γειτονική μας χώρα ότι είμαστε εδώ να βρούμε τη λύση που θα μας συνδέσει. Όμως η λύση αυτή σημαίνει, πρώτον ως προς το όνομα που θα επιλεγεί ότι πρέπει να υπάρχουν όλες οι εγγυήσεις οι οποίες αποκλείουν αλυτρωτικές τάσεις και δεύτερον απαιτείται προηγουμένως αναθεώρηση του Συντάγματός τους -όρος απαράβατος- γιατί χωρίς αυτή την αναθεώρηση οποιαδήποτε λύση και συμφωνία θα ήταν αντίθετη με το ίδιο το νομικό καθεστώς της γειτονικής μας χώρας και κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο!», δήλωσε ο κ. Παυλόπουλος.

Όπως επίσης είπε, «η Ελλάδα, όντας Χώρα φιλειρηνική, διαμηνύει σήμερα στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΜΔ), σε ειλικρινές πνεύμα φιλίας και καλής γειτονίας, τ’ ακόλουθα:

Μεγάλων εθνικών ευεργετών εγκώμιον ...

Μεγάλος είναι ο αριθμός εκείνων που διακατέχονται από αισθήματα προσφοράς, αλλά ελάχιστα εισοδήματα έχουν για να στηρίξουν οικονομικά συνανθρώπους και έργα πολιτισμού. Πολύ περισσότεροι είναι μάλλον εκείνοι που διαθέτουν μεγάλο πλούτο αλλά μηδαμινή διάθεση προσφοράς. Ελάχιστοι απομένουν που συνδυάζουν και τα δύο χαρακτηριστικά. Ανάμεσα σε αυτούς ξεχωρίζουν οι μεγάλοι εθνικοί ευεργέτες. Και ιδιαίτερα επίκαιρος αναδεικνύεται ο αείμνηστος Σταύρος Νιάρχος με τους κληρονόμους του. Και εμβληματικό το διπλό πολιτιστικό συγκρότημα που δημιούργησε το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο δέλτα του Φαλήρου: το νέο σύνθετο υπερσύγχρονο κτίριο για ιδιόκτητη στέγαση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και η υπό περάτωση Εθνική Βιβλιοθήκη, με τεράστιο περιβάλλοντα χώρο αναψυχής και άθλησης.

Πρόεδρος του ΣτΕ: Παραιτήθηκε γιατί δεν πέταξε ο γάιδαρος !

Υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών του αντιμνημονιακού χώρου. Αυτοί που ακόμα και σήμερα πιστεύουν πως τα μνημόνια δεν ήταν αναγκαία και αυτοί που αντιλήφθηκαν το μέγεθος της αυταπάτης τους.

Αυτοί που ακόμα πιστεύουν πως ο γάιδαρος μπορεί να πετάξει και αυτοί που, έστω καθυστερημένα, κατάλαβαν πως αυτό δεν γίνεται.

Από το κείμενο της παραίτησης του προέδρου του ΣτΕ προκύπτει πως ο κ.Σακελλαρίου ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Πιστεύει δηλαδή, όπως και χιλιάδες άλλοι Ελληνες πολίτες, πως θα μπορούσαμε να ζούμε σήμερα, όπως ζούσαμε μέχρι τον Μάιο του 2010.

Είναι άχαρο μετά από οκτώ χρόνια μνημονίων, να επιχειρηματολογώ για την αναγκαιότητα περικοπής των δαπανών και αύξησης των εσόδων του κράτους. Φαίνεται όμως πως είναι αναγκαίο, καθώς αυτοί οι πολίτες δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα πως τα τελευταία χρόνια το υψηλό επίπεδο διαβίωσης τους οφειλόταν στα δανεικά. Δεν ήταν το αποτέλεσμα της ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας.

Πράγματα τόσο προφανή, αλλά και τόσο δυσνόητα.

Μακεδονικό: «Σάπια λύση» για χάρη της εξουσίας ...

Και ξαφνικά, εκεί που τα πράγματα είχαν λιμνάσει και η κυβέρνηση έδειχνε να το έχει πάρει απόφαση πως δεν μπορεί να βρεθεί λύση ούτε με βάση το erga omnes του Βουκουρεστίου, τα πράγματα επιταχύνθηκαν με εντελώς περίεργο τρόπο.

Στις 12 Μαΐου, μετά από μια εξάωρη συνάντηση Κοτζιά – Ντιμιτρόφ στο Σούνιο (δωδέκατη κατά σειρά και ενώ ο κ. Κοτζιάς, στις 4 Μαΐου, μετά την τετραμερή Ελλάδας – Βουλγαρίας – Αλβανίας – ΠΓΔΜ είχε προαναγγείλει και μια 13^η(«τυχερή» την είχε ονομάσει) στη Ρόδο – ανακοινώθηκε ότι Τσίπρας και Ζάεφ θα συναντηθούν στις 17 Μαΐου, δηλαδή αύριο.

Προφανώς κάποια μύγα θα τους τσίμπησε και αποφάσισαν άρον-άρον να παραλείψουν τη συνάντηση στη Ρόδο.

Ο ίδιος ο Ζάεφ έχει πει πως όταν ακούσουμε ότι ορίστηκε συνάντηση σε τόσο υψηλό επίπεδο, σημαίνει πως τα πράγματα έχουν προχωρήσει πολύ.

Κάτι παραπάνω ήξερε φαίνεται ο αρμόδιος για τη διεύρυνση Επίτροπος Γιοχάνες Χαν, όταν μιλώντας στις 24 Απριλίου στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δήλωνε: «Είμαι αισιόδοξος ότι τις επόμενες δύο εβδομάδες θα έχουμε μία λύση. Τουλάχιστον μία λύση που θα ανοίξει τον δρόμο για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με την πΓΔΜ. Όλοι νομίζω συμφωνούν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν χρήσιμο για τη χώρα, για την κοινωνία και για όλη την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων».

Λόγος ύπαρξης ...

Ο ευρωβουλευτής Μανώλης Κεφαλογιάννης επισκέφθηκε τους δύο δικούς μας που κρατούν οι Τούρκοι! Το θαυμαστικό δεν είναι εκφραστική υπερβολή, είναι ειλικρινές. Ομολογώ ότι δεν ήξερα ότι ο Κεφαλογιάννης είναι ακόμη ευρωβουλευτής.

Δεν εννοώ τίποτε πονηρό, θέλω να πω απλώς ότι είχα ξεχάσει την ύπαρξή του στην πολιτική. Νόμιζα ότι είχε αποσυρθεί, διότι τα τελευταία χρόνια ήταν τελείως εξαφανισμένος. Ηταν σαν να μην υπήρχε και, επειδή δεν ένιωθες να λείπει τίποτε από τη τάξη του σύμπαντος –ούτε και έπεφτες μέσα στο χάσμα που είχε ανοίξει η απουσία του–, είχες ξεχάσει ότι κάποτε υπήρξε.

Έχει δικαίωμα το κράτος του Ισραήλ να αμυνθεί;

Είναι γεγονός πως εξήντα νεκροί εξαιτίας μιας πρεσβείας, είναι τραγωδία. Είναι γεγονός πως εξήντα νεκροί αποτελούν έναν θλιβερό αριθμό που προκαλεί εύκολες εντυπώσεις.

Ας δούμε τα γεγονότα των ημερών. Η επίσκεψη του Ντ.Τραμπ στην Ιερουσαλήμ, πυροδότησε μεγάλες αντιδράσεις στους Παλαιστινίους. Ήταν φυσικό, τον πρώτο λόγο να τον έχει η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς, που έχει ως καταστατική της αρχή την εξαφάνιση του Ισραήλ από τον χάρτη.

Τι έκανε η Χαμάς; Έστειλε 20-40.000 Παλαιστίνιους που ζουν στην Γάζα να γκρεμίσουν τον συνοριακό φράκτη. Ο στρατός του Ισραήλ, με προκηρύξεις, είχε προειδοποιήσει πως θα απαγόρευε την παραβίαση του εδάφους του. Γιατί η κατεδάφιση του συνοριακού φράκτη, αυτό σημαίνει.

Ο Αλέξης; Δεν μπορεί το παιδί…

Υπάρχουν πολλοί μιμητές του Έλβις Πρίσλεϊ, αλλά κανείς απ’ αυτούς δεν είναι ο Έλβις. Ο Έλβις πέθανε. Το ίδιο κι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο μεγάλος πολιτικός Ανδρέα πέθανε, όπως συμβαίνει με όλους τους θνητούς. Ότι προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι μία ζωντανή απόδειξη της μετεμψύχωσης, είναι αρρωστημένο.

Η προσπάθεια που καταβάλλεται είναι πραγματικά συγκινητική. Παρατηρώντας κανείς τα γεγονότα από την οπτική του ερευνητή δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την εξαίσια δουλειά που έχει γίνει. Δεν πρόκειται για ένα οποιοδήποτε αφήγημα, αλλά για μία λεπτεπίλεπτη εργασία, η οποία αγγίζει τα όρια της τελειότητας.

Δεν πρόκειται απλά και μόνο για μια ιδέα της στιγμής, αλλά για έναν μακροχρόνιο σχεδιασμό, τον οποίον μόνο ένας μαιτρ του είδους θα μπορούσε να κατευθύνει. Θα θυμάστε τότε που ο Αλέξης βγήκε στα μπαλκόνια και άρχισε να μιλάει σαν τον Ανδρέα. Αν έκλεινες τα μάτια σου, θα πίστευες ότι μιλούσε ο Ανδρέας. Ήταν ο τόνος της φωνής, οι παύσεις, το ανέβασμα της έντασης.

Πόλεμος εναντίον του Τύπου ...

Την ώρα που ο αρμόδιος υπουργός εκτοξεύεται στο διάστημα, οι κυκλοφορίες των εφημερίδων καταβαραθρώνονται.

Προσφάτως, η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε νέες μεγάλες απώλειες κατά 19,6% ή κατά 14.027.054 φύλλα στις πωλήσεις των εφημερίδων, καθώς το 2017 συνολικά πωλήθηκαν 57.614.541 φύλλα από 71.641.595 φύλλα το 2016.

Επιπλέον, το 2016 είχε σημειωθεί πτώση 15,9%  σε σχέση με το 2015.

Μάλιστα, στις πολιτικές εφημερίδες η πτώση έφθασε στο 21,2% (απώλειες 10.866.504 φύλλων), στις αθλητικές υπήρξε μείωση 11,9% (απώλειες 1.980.727 φύλλων) και στις οικονομικές η πτώση ανήλθε σε 28,8% (απώλειες 437.189 φύλλων).

Και επίσης, οι συνολικές πωλήσεις των περιοδικών μειώθηκαν πέρυσι κατά 15,4% (απώλειες 4.124.589 τεύχη), ενώ το 2016 η πτώση ήταν της τάξης του 9%.

O (πιο) καλός ο μαρξιστής ...

Αν θέλεις να είσαι ένας καλός μαρξιστής, θα πρέπει να γνωρίζεις ότι η μεγαλύτερη αδυναμία του ανθρώπινου είδους είναι η ανικανότητά του να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες που του έχει θέσει ο μαρξισμός. Μπορεί μία από τις βασικές αρχές του μαρξισμού να είναι ότι η ανθρώπινη φύση είναι τελειοποιήσιμη, αλλά το πρόβλημα του μαρξισμού είναι ότι για την επιτυχημένη εφαρμογή του χρειάζεται να προϋπάρχει ο «νέος άνθρωπος» που μόνο ο μαρξισμός μπορεί να δημιουργήσει και, επομένως, στο συγκεκριμένο σημείο παρουσιάζεται ένα αντίστροφο «έκανε η κότα το αβγό ή το αβγό την κότα».

Και μια και αναφέραμε κάτι για αβγά, να σημειώσουμε ότι έγιναν υπέρογκες προσπάθειες σε όλα τα μαρξιστικά καθεστώτα ώστε να παραχθούν «ομελέτες», πολιτικά μιλώντας πάντοτε. Εσπασαν περί τα 100.000.000 αβγά, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα λόγω των προαναφερθεισών αντικειμενικών δυσκολιών. Ο Στάλιν είχε πει ότι «εμείς οι κομμουνιστές είμαστε άνθρωποι με ιδιαίτερη σύσταση. Είμαστε φτιαγμένοι από ξεχωριστό υλικό», αρθρώνοντας πρώτη φορά το αριστερό πλεονέκτημα. Μπορεί ποτέ να μη φτιάχτηκαν οι ομελέτες και μπορεί να μη δημιουργήθηκε ο «νέος άνθρωπος», αλλά τουλάχιστον ο μαρξιστής βρίσκεται σε ένα επίπεδο ανώτερο από όλα τα άλλα μέλη μιας κοινωνίας.

Πετρέλαια: Από τη Βενεζουέλα ως το Υπερταμείο!

Όπως προέκυψε από το πρόσφατο συνέδριο «Med Petroleum Summit», που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, προέκυψαν τα ακόλουθα:

Σύμφωνα με τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων Γιάννη Μπασιά, δεδομένου ότι τα γεωλογικά δεδομένα της Ελλάδας παρουσιάζουν σημαντικές ομοιότητες με την Ανατολική Μεσόγειο, όπου εντοπίστηκε το κοίτασμα Ζορ, τα μεγέθη των κοιτασμάτων στο ελληνικό υπέδαφος νότια της Κρήτης, εφόσον ανακαλυφθούν, μπορεί να κυμαίνονται μεταξύ 3 και 30 τρις κυβικών ποδιών!

Στον Πατραϊκό, σύμφωνα με τα ΕΛΠΕ, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες εντοπισμού κοιτάσματος μεγέθους 140 εκ. βαρελιών.

Όσον αφορά στο φυσικό αέριο, τα αποθέματα υπολογίζονται σε τουλάχιστον 4 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, ενώ τα κοιτάσματα πετρελαίου υπολογίζονται στα τρία δισεκατομμύρια βαρέλια.

Τα κρατικά κέρδη από τα κοιτάσματα αυτά υπολογίζονται σε περίπου 600 δις ευρώ σε βάθος 25 ετών και τα χρήματα αυτά μπορούν να αρχίσουν να εισρέουν στα κρατικά ταμεία από την έναρξη υπογραφής των συμβάσεων εκμετάλλευσης…

Η κυβέρνηση αιτήθηκε παράταση της δανειακής(;)

Τα μηνύματα δεν είναι καλά. Από το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης έχουν περάσει 161 μέρες και όχι η 4η δεν έχει προχωρήσει, αλλά ούτε η υποδόση του 1 δισ. ευρώ που είχε απομείνει για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων δεν έχει αποδεσμευτεί. Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να παίξει με την φωτιά και κινδυνεύει – και μαζί της και εμείς – να καεί. Στην προσπάθειά της να κερδίσει μια θέση στο τραπέζι των αποφάσεων για την μεταμνημονιακή περίοδο, αποφάσισε να αλλάξει στάση και να παίξει το χαρτί της κωλυσιεργίας στην ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων.

Χαίρε Καίσαρ, οι νεοφιλελεύθεροι σε χαιρετούν!

Το σκηνικό είναι έτοιμο: Από τη μία οι υπερασπιστές των αδυνάτων, οι σωτήρες των συνταξιούχων και από την άλλοι οι ανάλγητοι οι νεοφιλελεύθεροι. Του αγώνα ηγούνται ο Πρόεδρος Προκόπης, τα προκοπάκια και φυσικά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το σκεπτικό είναι απλό: Να ξεχάσουμε αυτούς που διόριζαν μέχρι και τα δέντρα στο δημόσιο κι εκείνους που υπέγραψαν τη μείωση των συντάξεων.

Κι όπως πάντα οι συνήθεις ύποπτοι για όλα είναι οι… νεοφιλελεύθεροι, οι οποίοι, κατά τον Πρόεδρο Προκόπη, απειλούν ακόμη και την Δημοκρατία. Κι εδώ, όμως, το τι συμβαίνει είναι προφανές: Καταλαβαίνουν ότι αυτό που θα συμβεί δεν έχει προηγούμενο και προσπαθούν να βρουν διέξοδο. Κάπου, δηλαδή, να ρίξουν το φταίξιμο. Αφού λοιπόν οι αγορές δεν πρόκειται να ανεχτούν μία νέα εκτόξευση των κρατικών δαπανών, πυροβολούν τις αγορές! Άρα; Κατά τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέχτηκε με σημαντική πλειοψηφία, οι αγορές απειλούν την Δημοκρατία.

Το ερώτημα είναι τι θα έπρεπε να κάνουν οι αγορές για να μην απειλούν την Δημοκρατία. Η αλήθεια είναι ότι μία… σεισάχθεια κι ένα νέο δάνειο καμιά 200αριά δισεκατομμύρια ευρώ δεν θα μας έπεφτε άσχημα. Αλλά, υπάρχει κι αυτή η… τρόικα εσωτερικού, η οποία δεν αφήνει τους οπαδούς του φιλελευθερισμού με το ανθρώπινο πρόσωπο να δουν τα όνειρά τους να γίνονται πραγματικότητα.

Η βασιλική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ...

«Κάρολε, μια χαρά σε βλέπω», φαίνεται να λέει η σύζυγος του πρωθυπουργού στον πρίγκηπα. Μάλιστα, η χειρονομία προδίδει μιαν ανεπιτήδευτη οικειότητα, αποτέλεσμα μάλλον της στενής φιλικής σχέσης των δύο ζευγαριών.

Στην διάσημη πλέον φωτογραφία, αναμφίβολα ο πιο σοβαρός Έλληνας είναι ο υπάλληλος του προεδρικού μεγάρου με το άψογο ντύσιμο του, που φαίνεται να λέει: «τι άλλο θα δούν τα μάτια μου!» Τουλάχιστον το βλέμμα του και το, όλο απορία, πρόσωπο του αυτό φανερώνουν.

Για να μιλήσουμε σοβαρά, τώρα, πίστευε ποτέ η κυρία Μπαζιάνα ή ο Α.Τσίπρας πως θα χαριεντιζόντουσαν με τον Κάρολο και την Καμήλα; Πίστευε ποτέ το πρωθυπουργικό ζεύγος πως θα ζούσε τέτοια μεγαλεία;

Φυσικά και δεν το πίστευαν. Και κάπου εδώ βρίσκεται και η απάντηση για την ημερομηνία των εκλογών. Θα καθίσουν στην εξουσία μέχρι και την τελευταία ημέρα. Και αν μπορούσαν και ακόμα παραπάνω.

Άλλωστε, κι εμείς όταν περνάμε καλά κάπου, καθόμαστε μέχρι να φύγουν όλοι. Καθόμαστε μέχρι το τέλος της γιορτής. Αυτοί χαζοί είναι να εγκαταλείψουν τα μεγαλεία; Γιατί; Για να έρθει ο Μητσοτάκης με την Μαρέβα;

Μέρες Βυζαντίου σε παρακμή...

Ένας στους επτά έχει πάρει σασί... 

Λίγοι θυμούνται στις μέρες μας τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνο τον Μονομάχο, που φόρεσε το στέμμα του Αυγούστου από το 1042 ως το 1055.

Αντιφατική προσωπικότητα, που πέρασε από την άκαμπτη αφοσίωση στο στέμμα και στην «γυναίκα της ζωής του», την Σκλήραινα, βρέθηκε στον θρόνο με τον γάμο του με τη Ζωή την Πορφυρογέννητη, συνέχισε ως συναύγουστος με τη Ζωή και την αδελφή της Θεοδώρα – ανιψιές του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου - και κατέληξε να κυβερνά παραδομένος στον τρυφηλό βίο και γελοιοποιούμενος με μοναδικούς συμβούλους την Αλανή ερωμένη του, τον 26χρονο παραδυναστεύοντα Ιωάννη, γνωστό και ως «Ιωάννης το Μειράκιον» και τον γελωτοποιό παρακοιμώμενό του Βοϊλα.

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ ...

Η διαχείριση της μνήμης και της λήθης είναι σε τελική ανάλυση διαχείριση εξουσίας. Το τι θυμούμαστε και τι λησμονούμε καθορίζεται και καθορίζει την στάση μας απέναντι στην τρέχουσα πραγματικότητα.

Η μνήμη και η λήθη αφορούν ουσιαστικά την ανάκληση ή όχι του τραύματος. Του συλλογικού τραύματος, γιατί αυτό καθορίζει, στον ιστορικό χρόνο, τις συμπεριφορές και τις συνειδήσεις των ανθρώπων.

Η λήθη είναι άμεσα συνυφασμένη με την σιωπή. Λήθη σημαίνει σιωπή. Σιωπή της αμνησίας, σιωπή της αυτολογοκρισίας. Στον βαθύ ιστορικό χρόνο η λήθη, υπό την μορφή της καταλαγής, είναι επιβεβλημένη. Και συμβαίνει.

Ποιος π.χ. φανατίζεται σήμερα με τα Ιουλιανά του 1965; Μέχρι το 1990 όμως, επιβίωναν τα πάθη που είχαν προκαλέσει, καθώς οι πρωταγωνιστές της κεντρικής πολιτικής σκηνής παρέμεναν τα ίδια πρόσωπα.

Ευτυχώς, επιστρέψαμε στην 11η Ιουλίου 2014!

Την περασμένη εβδομάδα, ο καναδικός οίκος αξιολόγησης DBRS Ratings Limited, προχώρησε στην αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας κατά μία βαθμίδα, σε Β από CCC. Όπως αναφέρθηκε, η αναβάθμιση οφείλεται στην πρόοδο που έχει επιτύχει η Ελλάδα από το 2010, τις θετικές ενδείξεις οικονομικής ανάκαμψης το 2017 και τα τρία συνεχόμενα χρόνια δημοσιονομικής υπεραπόδοσης.

Ένας καλός λόγος πανηγυρισμού για την κυβέρνηση, μόνο που ξεχνούν (και το ξεχνούν πολλοί) ότι αυτό ακριβώς είχε ξανασυμβεί στις 11 Ιουλίου του 2014!

Τότε ήταν που ο συγκεκριμένος οίκος είχε αναβαθμίσει την Ελλάδα σε Β από CCC, αναβαθμίζοντας παράλληλα το outlook σε σταθερό από αρνητικό.

Μωσαϊκό αρνητικών και θετικών ...

Η επικαιρότητα και τα έργα και οι ημέρες ημετέρων και εχθρών είναι όλο και πιο δυσοίωνα, αλλά και με ελπιδοφόρες εξαιρέσεις. Σε κάποιες από αυτές αναφέρομαι σήμερα:

• Θα αρχίσω με μια τεράστιας σημασίας πληροφορία πρώτα από τη δυσοίωνη πλευρά της. Οπως διάβασα στο εξαιρετικό ΒΗΜΑ-Science, «καθώς ο πλανήτης μας θα υπερθερμαίνεται, η Μεσόγειος μέχρι το τέλος του 21ου αιώνα θα έχει γίνει πραγματικό hot-spot». Και αμέσως μετά το ευχάριστο: «Ομως, χάρη στο σταθερό ραντεβού μας με τους καλοκαιρινούς ανέμους που χαϊδεύουν το Αιγαίο, θα γίνουμε ο δροσερότερος τουριστικός προορισμός της ευρύτερης περιοχής». Ο Θεός της Ελλάδας μεριμνά, θα ισχυρίζονταν κάποιοι. Και μαζί με εμάς και για τους τουρίστες που θα μας κατακλύζουν. Χαράς ευαγγέλια και για τους τουριστικούς επιχειρηματίες και για το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών.

Έχει ορφανά και η Δεξιά;

Η πολιτική είναι γεμάτη με ορφανά. Ορφανά της Αριστεράς, ορφανά της Κεντροαριστεράς και τώρα τελευταία αποκτήσαμε και ορφανά της Δεξιάς. Αυτό δείχνει πως στην πολιτική ζωή του τόπου υπάρχει, εκ πρώτης όψεως, μια ζωντάνια. Υπάρχουν ανησυχίες.

Ανέκαθεν η Αριστερά ήταν ο χώρος της ορφάνιας. Ιδεολογικές διαφωνίες, διαφορετικές προσεγγίσεις της μαρξιστικής θεωρίας, διαφωνίες πάνω στην ακολουθητέα πολιτική γραμμή. Και είναι λογικό. Όσο πιο ιδεολογικοποιημένος είναι ένας χώρος, τόσο πιο ευεπίφορος είναι σε διαφωνίες, διασπάσεις, δημιουργία πολλών κομματιδίων, που δεν απέχουν πολύ από τα όρια της γκρούπας.

Τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ για τις τράπεζες ...

Πανηγυρισμοί ουρανομήκεις την περασμένη εβδομάδα για το γεγονός ότι οι τράπεζες πέρασαν τα stress tests – χωρίς, βέβαια, την παραμικρή συμβολή στη ρευστότητα της οικονομίας.

Λέξη αντίδρασης από την κυβέρνηση στην απομάκρυνση του διευθύνοντος συμβούλου της Εθνικής Τράπεζας – τον οποίο η κυβέρνηση είχε τοποθετήσει σ’ αυτήν την θέση τον Μάρτιο του 2015 – μετά από απαίτηση του ΤΧΣ και της ευρωπαϊκής τραπεζικής εποπτείας.

Ήταν που θα έβαζαν τα πόδια του τραπεζικού συστήματος σε ένα παπούτσι και που θα δημιουργούσαν τραπεζικό σύστημα υπό… δημόσιο έλεγχο!

Αλλά… αναμενόμενο!

Θα έσχιζαν και το μνημόνιο και θα πέταγαν με τις κλωτσιές έξω από τη χώρα τους τροϊκανούς, αλλά τώρα ο κ. Τσίπρας παραδέχεται επισήμως ότι υπέκυψε μεγαλοπρεπώς.

Όπως έγραψε στο άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (5-6 Μαΐου), προκειμένου να διαφημίσει την «καθαρή έξοδο», «πρόκειται αναμφίβολα για μια ιστορική καμπή στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, που για οκτώ ολόκληρα χρόνια είχε παραδώσει την ευθύνη άσκησης της οικονομικής της πολιτικής αποκλειστικά στους δανειστές της, ως αποτέλεσμα της ουσιαστικής της χρεοκοπίας στις αρχές του 2010».

Παραδέχθηκε δηλαδή πως και ο ίδιος – που θα βάραγε νταούλια και ζουρνάδες και θα χόρευαν πεντοζάλη οι αγορές – έχει παραδώσει τα κλειδιά στους δανειστές (στους οποίους από τη Λέσβο φώναζε go back)!

Το θυμάστε; Μάιος ήταν και τότε. 2 Μαΐου 2014, ο Αλέξης Τσίπρας από τη Μυτιλήνη, βροντοφώναζε: 

Ρέγκλινγκ:86 δις το κόστος του α’ εξαμήνου ΣΥΡΙΖΑ ...

Αυτό δήλωσε -μεταξύ άλλων- ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ και εξέφρασε την πεποίθηση ότι και η Ελλάδα μπορεί να αποπληρώσει τα δάνειά της, αρκεί οι χρόνοι ωρίμανσης να επιμηκυνθούν αρκετά και οι υποχρεώσεις να μην υπερβαίνουν το όριο του 15-20% σε σχέση με την οικονομική επίδοση της χώρας.

Ο κ. Ρέγκλινγκ, μιλώντας σε εκδήλωση που διοργανώθηκε στο Άαχεν ενόψει της απονομής, την Πέμπτη, του 60ού Διεθνούς Βραβείου Καρλομάγνου στον Εμανουέλ Μακρόν, χαιρέτισε την αναπτυξιακή στρατηγική που παρουσίασε η Ελλάδα στο τελευταίο Eurogroup, έκανε λόγο για «εντυπωσιακές προσπάθειες προσαρμογής», ενώ τόνισε ότι εάν η τελευταία έκθεση είναι θετική, θα υπάρξει μια τελευταία εκταμίευση από τον ΕΜΣ, ενώ τότε θα ληφθούν και οι αποφάσεις για τα ζητήματα πιθανών περαιτέρω ελαφρύνσεων του χρέους. Υποστήριξε δε ότι δεν υπήρχε απολύτως καμία εναλλακτική από την ίδρυση του μηχανισμού διάσωσης, χωρίς τον οποίο, όπως είπε, η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία θα είχαν πιθανόν βγει από την Οικονομική και Νομισματική Ένωση υπό «χαοτικές συνθήκες», ενώ και άλλες χώρες, όπως η Γερμανία, θα είχαν προβλήματα.

Πέφτει ξύλο πατριώτες. Και θα πέσει κι άλλο!

Η κατάσταση της Οικονομίας είναι πολύ χειρότερη απ’ ότι μαρτυρούν οι αριθμοί. Πίσω από τα πρωτογενή πλεονάσματα κρύβονται εκατομμύρια δυστυχισμένες ιστορίες. Ένας στους δύο Έλληνες οφείλει σε εφορία ή ασφαλιστικά ταμεία. Μεγάλες επιχειρήσεις, όπως η Folli Follie και η ΔΕΗ βρίσκονται στο μικροσκόπιο των funds. Είναι σαν να βλέπεις τις λάμψεις στο βάθος και να περιμένεις να ακούσεις τις βροντές.

Η ΔΕΗ πνίγεται από τα απόνερα του «δεν πληρώνω». Τα ΕΛΤΑ παρακρατούν τα χρήματα με τα οποία οι πολίτες πληρώνουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, προκειμένου να πληρώσουν τους δικούς τους εργαζόμενους.

Βάρεσαν τα νταούλια και για τον ΟΟΣΑ...

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος. Ο κ. Ανχελ Γκουρία, γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, χρόνια τώρα έρχεται χοροπηδηχτός χοροπηδηχτός στη χώρα μας και τα βρίσκει όλα καλά.

Στενός φίλος και συνεργάτης του Γ. Παπανδρέου, στέλεχος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, κατά την επίσκεψή του και το δείπνο που είχε δοθεί προς τιμήν του στον «Διόνυσο», στις 16 Μαρτίου 2010, δηλαδή την ώρα που μπαίναμε στην τροχιά της χρεοκοπίας και στα μνημόνια, ο κ. Γκουρία είχε πει το απίθανο:

«Είναι αδύνατον να χρεοκοπήσει μια χώρα που το οικονομικό επιτελείο της προέρχεται από τον ΟΟΣΑ». Μιλούσε, θυμίζω, για τον κ. Παπακωνσταντίνου και την κ. Κατσέλη.

Στις 8 Ιανουαρίου 2010, ο ΟΟΣΑ, δια του αναπληρωτή διευθυντή του Οικονομικού Τμήματος Μελετών του, Ρόμπερτ Φορντ, είχε λάβει μέρος σε… επτάωρη συνάντηση για την οικονομία, που είχε ο κ. Παπανδρέου, στο Ίδρυμα Ανδρέας Παπανδρέου, με ξένους «σοφούς».

Ο «βαθύς» ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται ...

Σε όλα τα κόμματα υπάρχει μια ομάδα που αποτελεί τον σκληρό πυρήνα τους. Είναι όλοι αυτοί που πρωτοστάτησαν στην ίδρυση τους και άντεξαν στις δύσκολες στιγμές. Είναι λογικό αυτοί οι άνθρωποι να θεωρούν τους εαυτούς τους σφραγιδοφύλακες της παράταξης. Να έχουν το προνόμιο της αυθεντικής ερμηνείας των συμφερόντων του κόμματος τους.

Με απλά λόγια, έχουν μιαν ιδιοκτησιακή σχέση με το κόμμα τους.

Και στον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, υπάρχει μια ομάδα η οποία άντεξε στα πέτρινα χρόνια του 4% και σήμερα που βρίσκονται στην εξουσία, αισθάνονται πως είναι οι θεματοφύλακες των αρχών και της φυσιογνωμίας του.

Τις τελευταίες ημέρες υπάρχει μια κινητικότητα που αφορά την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Εχουν γραφεί άρθρα που υποστηρίζουν πως το κόμμα αυτό, σταδιακά, θα μεταμορφωθεί από ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

Οι θλιβεροί θαυμαστές του Μαδούρο ...

«Το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου στο ευρωκοινοβούλιο έστειλε ηχηρό μήνυμα καταδίκης του καθεστώτος Μαδούρο  το οποίο απαγόρευσε τη συμμετοχή της αντιπολίτευσης στις εκλογές που προκήρυξε.

Ή μάλλον, σχεδόν το σύνολο των ευρωβουλευτών: στους ελάχιστους που δεν καταδίκασαν τον δικτάτορα Μαδούρο ήταν οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Η βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού και η απροσχημάτιστη εγκαθίδρυση δικτατορίας από το καθεστώς Μαδούρο ουδόλως φαίνεται να ανησυχούν την Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα.

Αντίλαλοι περί λαού επί χούντας και όχι μόνο ...

«Αναγνώστης μου, πιθανώς θιγόμενος από την κατάσταση, μου υπενθύμισε το ανέκδοτο του Διαβόλου και του Κεφαλλονίτη: Μια φορά ο Διάβολος και ο Κεφαλλονίτης, πηγαίνοντας σε έναν μακρινό δρόμο, αποφάσισαν, αντί να περπατούν και οι δύο μαζί, να φορτώνεται κατά διαστήματα ο ένας στον άλλο, ώστε να περπατά μόνον ο ένας. Η μεταφορά θα διαρκούσε όσο ένα τραγούδι, που θα τραγουδούσε ο καβαλάρης. Πρώτος ανέβηκε ο Διάβολος, που άρχισε να τραγουδά ένα μακρύ τραγούδι, που φυσικά κάποτε τελείωσε. Ηρθε η σειρά του Κεφαλλονίτη να καβαλικεύσει. Πήδησε στον σβέρκο του Διαβόλου και άρχισε ένα ατελείωτο τίρι, τίρι, τίρι που συνεχίζεται ακόμη. Τότε ο Διάβολος κατάλαβε τι είχε πάθει...». Μη σπεύσετε να βγάλετε συμπεράσματα. Δημοκρατία ακόμη έχουμε. Και, καθώς ξέρουμε, ο πρωθυπουργός μας δεν κατάγεται από την Κεφαλλονιά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ο χουλιγκανισμός στην εξουσία...

Τα όσα ζούμε τις τελευταίες ημέρες δεν τα έχουμε ζήσει μετά την Μεταπολίτευση. Οχετός ύβρεων, πεζοδρομιακές εκφράσεις, εμπαθής και διχαστικός λόγος. Και όλα αυτά μέσα από την καρδιά της εκτελεστικής εξουσίας, από το μέγαρο Μαξίμου.

«Όμορφος κόσμος ηθικός, σοσιαλδημοκρατικά πλασμένος».

Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για κανένα αυτή η διαρκής κατρακύλα στην εκφορά του κυβερνητικού λόγου. Πάντα έτσι μιλούσαν, πάντα τα ίδια έλεγαν. Τώρα, εν όψει της πτώσης, παραφέρονται εντελώς.

Σε αυτήν την κατάσταση μεγάλο ρόλο παίζει και η ιδεολογία τους που είναι επιθετική και επεκτατική. Στα χέρια αμόρφωτων ανθρώπων μετατρέπεται σε καταστροφικό όπλο για την ίδια την χώρα.

Νόμοι για την μετανάστευση υπήρχαν πριν το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ξήλωμα!

Άλλο ένα νομοθέτημα για τη μετανάστευση συζητείται από την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή, δυο μόλις χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου 4375 του 2016, ο οποίος είχε ψηφιστεί με την διαδικασία του κατεπείγοντος και για τον οποίο η κυβέρνηση κοκορευόταν πως έδινε αποφασιστικές λύσεις διαρκείας.

Στην πραγματικότητα, ο συγκεκριμένος νόμος έρχεται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, η οποία ήλθε ως συνέπεια του νόμου του 2016.

Το ΣτΕ έκρινε ότι ο περιορισμός της κυκλοφορίας δεν απαγορεύεται μεν από το Σύνταγμα ή από άλλη διάταξη υπερνομοθετικής ισχύος, πρέπει όμως για να επιβληθεί ο περιορισμός, να προκύπτουν οι λόγοι για τους οποίους επιβλήθηκε το περιοριστικό αυτό μέτρο.

Αναφέρεται επίσης ότι από πουθενά δεν προκύπτουν οι νόμιμοι λόγοι που υπαγορεύουν την επιβολή του περιοριστικού μέτρου της κυκλοφορίας, προκειμένου να μπορεί να κριθεί εάν βρίσκεται εντός των ορίων των διατάξεων του άρθρου 41 του νόμου 4375/2016.

Διότι το άρθρο 41 ανέφερε απλώς ότι στο δελτίο αιτούντος διεθνή προστασία μπορεί να αναφέρεται περιορισμός της κυκλοφορίας των αιτούντων σε τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας, μετά από απόφαση του Διευθυντή της Υπηρεσίας Ασύλου.