Θερμές Ευχές...

Γουστάρουμε βία! Επικίνδυνο κουσούρι. Να κοιταχτούμε....

Οι καθυστερήσεις των συρμών στο μετρό μπορεί να είναι λόγος εκνευρισμού. Όχι όμως και να καταλήξουν οι σπρωξιές σε μπουνιές με αίμα! Επιβάτες του θυμού, της οργής και της βίας. Πολίτες του θυμού, της οργής και της βίας, που αρχίζει με το κλάξον και καταλήγει στα χαρτάκια έξω από τα σπίτια και τις μολότοφ..

Καλά, σπρώχτηκαν και γρονθοκοπήθηκαν επιβάτες του μετρό, επειδή καθυστέρησε η άφιξη των συρμών; Ναι. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στην κοινωνική δικτύωση δεν αφήνουν περιθώρια διάψευσης. Ο θυμός εναντίον των μηχανοδηγών μετρό, του υπουργού Μεταφορών βρήκε εκτόνωση στο πρόσωπο διοπτροφόρου επιβάτη. Για μια θέση στον συρμό του μετρό..

Δικαιολογήθηκαν, δυστυχώς, πολιτικά πριν από λίγα χρόνια στον καιρό των μνημονίων, η οργή και η βία. Θεωρήθηκαν ότι είναι αποτέλεσμα της «δίκαιης αγανάκτησης» που ένιωθαν οι πολίτες λόγω της χρεοκοπίας του κράτους.

#ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ... Μια λέξη που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε φιλελεύθερο άνθρωπο...

Είχα καιρό να γράψω κάτι δικό μου στο blog...

Ο ελάχιστος χρόνος που μένει καθημερινά επιτρέπει μόνο την δημοσίευση επιλεγμένων άρθρων σημαντικών αρθρογράφων  ...

Όμως η χθεσινή μέρα είναι ένα ορόσημο.
Η υπερψήφιση (όπως δηλώνει ο ίδιος) της υποψηφιότητας Παπαδημούλη για την αντιπροεδρία του Ευρωκοινοβουλίου από ορισμένους (όπως φαίνεται , ευτυχώς όχι από όλους) Ευρωβουλευτές της ΝΔ και  η τοποθέτηση του κ. Μαυρωτά στην Γ.Γ αθλητισμού με αναγκάζει να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα που δεν είναι δεδομένα...

Πρέπει να τονιστεί ότι όσοι ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία , αυτοί που από την εποχή της συγκυβέρνησης Σαμαρά -Βενιζέλου στήριζαν την αναγκαία αυτή λύση αλλά στεκόμενοι κριτικά στις αστοχίες της (πχ ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ) , αυτοί που στήθηκαν για ώρες στις ουρές για να ψηφίσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην αρχηγία της ΝΔ , αυτοί που τα μαυροκόκκινα χρόνια της συγκυβέρνησης Τσιπρα-Καμμένου δέχθηκαν τον οχετό του παρακράτους , ΔΕΝ είναι ΖΑΙΟΙ...

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Το ιερό σκήνωμα της αντίστασης ...

Σχίστηκε το καλτσόν της αριστεράς... 

Μπαρουτοκαπνισμένοι, έχοντας φάει τα νιάτα τους στα βουνά τα χρόνια της αντίστασης κατά της χούντας, βγήκαν από τα αμπέχονά τους όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με την ασέβεια της νεαράς υφυπουργού. Πέρασαν στην τρίτη ηλικία πια οι βετεράνοι πολεμιστές και το σάκχαρο πάει κι έρχεται χωρίς να το καταλάβεις. Και έτσι, η ωραία χώρα τις τελευταίες ημέρες παρακολούθησε ακόμη ένα επεισόδιο στην επιθεώρηση που γράφει στη μαρκίζα «Απ’ την αντίσταση στη μεταπολίτευση». Ο πολιτισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία. Το γελοίο, η ακόμη βαρύτερη.

«Όταν λέω 9 η ώρα, εννοώ 9 η ώρα» (Κυρ. #Μητσοτάκης)

Δεν θα κάνω απολογισμό της πρώτης εβδομάδας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Είναι θετικός, αλλά αυτό τελικά θα το κρίνουμε σε βάθος χρόνου. Αν κάτι με εντυπωσίασε, ήταν αυτό που είπε ο πρωθυπουργός προσερχόμενος στο υπουργείο Παιδείας και αποτελεί τον τίτλο του άρθρου μου.

Είναι γνωστό πως η συνέπεια στην ακριβή ώρα σημαίνει, πρώτον: πως σεβόμαστε αυτόν με τον οποίο θα συναντηθούμε και δεύτερον: πως γνωρίζουμε πώς θα διαχειριστούμε τον χρόνο μας.

Γιατί όταν προσερχόμαστε στην ακριβή ώρα μας, αυτό σημαίνει πως έχουμε προγραμματίσει και τις υπόλοιπες δραστηριότητες μας με τον ίδιο τρόπο. Σημαίνει πως η συνέπεια αρχίζει από τα πολύ απλά, όπως η έγκαιρη προσέλευση.
Ο περίφημος προγραμματισμός που όλοι τον επικαλούνται, τι είναι σε τελική ανάλυση; Η τήρηση της επίτευξης των στόχων μέσα στο προκαθορισμένο χρονικό πλαίσιο. Με απλά λόγια η συνέπεια μας στην σχέση χρόνος/στόχος.

Χαιρόμαστε με το αυτονόητο ...

Είδαμε τους υπουργούς να ορκίζονται με κουστούμια και γραβάτες και χαρήκαμε. Μάθαμε πως τοποθετήθηκε γιατρός στην Ακρόπολη και χαρήκαμε. Πληροφορηθήκαμε πως οι καταληψίες εγκατέλειψαν το ξενοδοχείο που είχαν καταλάβει και χαρήκαμε.

Χαρήκαμε που οι αστυνομικοί θα περιπολούν στους δρόμους.

Χαρήκαμε για το γεγονός πως οι υπουργοί έπιασαν αμέσως δουλειά, χαρήκαμε γιατί ο πρωθυπουργός θα τους αξιολογεί, χαρήκαμε, χαρήκαμε, χαρήκαμε.

Έπρεπε όμως να χαρούμε για όλα αυτά;

Σε μια κανονική χώρα, φυσικά και δεν θα έπρεπε να χαρούμε. Σε μια χώρα όμως από την οποία πέρασε ο τυφώνας ΣΥΡΙΖΑ, ναι, θα έπρεπε.

Δεν θα μας τρελάνετε εσείς!

Σύντροφοι! Η διεύθυνση του liberal.gr υπέβαλλε χτες την συνάδελφο Αγγελική Κώττη στο βασανιστήριο της ένορκης διοικητικής εξέτασης. Το βασανιστήριο ήταν το «ένορκη». Έγραψε η καλή δημοσιογράφος ότι ιατρός τοποθετήθηκε στον ιερό βράχο της Ακρόπολης για να μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε ασθενείς και οδοιπόρους. Είναι δυνατόν; Τόσα χρόνια που προτεραιότητα ήταν ο… άνθρωπος, δεν υπήρχε γιατρός στην Ακρόπολη;

Στην Ακρόπολη! Στο σπουδαιότερο μνημείο του αρχαίου κόσμου. Άνθρωποι ξεκινούν από την άλλη άκρη του κόσμου για να προσκυνήσουν τον ιερό βράχο και να εκπληρώσουν έτσι το όνειρο μιας ολόκληρης ζωής. Και στον χώρο αυτόν, ο οποίος δέχεται χιλιάδες επισκεπτών καθημερινά, δεν δύναται να προσφερθεί ιατρική βοήθεια σε κάποιον που την είχε ανάγκη.

Η παρακμή της Ηρώδου Αττικού ...

Ο νέος πρωθυπουργός εγκαθίσταται, όπως ξέρετε, στο παλιό υπουργικό γραφείο του, επί της Βασ. Σοφίας. Το ευχάριστο εδώ είναι ότι η μετακόμιση γίνεται για λόγους οργανωτικούς, για την καλύτερη λειτουργικότητα του πρωθυπουργικού γραφείου δηλαδή. Και είναι ευχάριστο, διότι σημαίνει ότι ο Μητσοτάκης αναλαμβάνει προετοιμασμένος, γνωρίζοντας ότι χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει. Προσωπικώς, δεν περίμενα τίποτε διαφορετικό εκ μέρους του. Μπορεί να υστερεί σε γοητεία (αν και τελευταία έπαψαν να ακούγονται τέτοια παράπονα – γιατί άραγε;), πάντως υπερτερεί σε «homework».

Μου έλεγαν σχετικώς συμμαθητές του από το σχολείο (προερχόμενοι μάλιστα από πολιτικές οικογένειες της άλλης πλευράς, αν αυτό έχει σημασία) ότι στο καλοκαιρινό σχολείο στην Αμερική, όπου πήγαιναν όλοι μαζί, ο Κυριάκος τους έδινε ελαφρώς στα νεύρα, γιατί, ενώ ήταν από τα χαράματα στη βιβλιοθήκη να δουλεύει, το βράδυ πρωτοστατούσε επίσης σε όλες τις γυμνασιακές αγριότητες.

Ενός λεπτού σιγή για τον ΣΥΡΙΖΑ ...

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πήρε το 31,5% των ψήφων στις εκλογές της Κυριακής, αυτό όμως ήταν το κύκνειο άσμα του. Γιατί αν θελήσουμε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα θα πρέπει να παραδεχτούμε πως αυτό το ανέλπιστο ποσοστό οφείλεται αποκλειστικά στον ίδιο τον Α.Τσίπρα.

Πήρε επάνω του το παιχνίδι και, παρ΄όλες τις προβλέψεις, μετέτρεψε την συντριβή σε μια αξιοπρεπή και διαχειρίσιμη ήττα.

Συνεπώς, είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού στον χώρο του.

Από το ίδιο το βράδυ των εκλογών ο Α.Τσίπρας κατέστησε σαφές πως θα επιδιώξει να δημιουργήσει μια ευρύτερη παράταξη που θα καλύπτει τον χώρο από την Νέα Δημοκρατία ως το ΚΚΕ.

H σύνθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ...

Πρωθυπουργός: Κυριάκος Μητσοτάκης
Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης: Παναγιώτης Πικραμμένος

1. Υπουργείο Οικονομικών:

Υπουργός: Χρήστος Σταϊκούρας

Υφυπουργός αρμόδιος για τη Φορολογική Πολιτική και τη Δημόσια Περιουσία: Απόστολος Βεσυρόπουλος

Υφυπουργός αρμόδιος για τη Δημοσιονομική Πολιτική: Θεόδωρος Σκυλακάκης

Υφυπουργός αρμόδιος για το Χρηματοπιστωτικό Σύστημα: Γεώργιος Ζαββός

Προς κ. #ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ Πράξη πρώτη: Ξηλώστε το παρακράτος!

Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κυβέρνησαν στήνοντας το δικό τους παρακράτος, χρησιμοποιώντας λίγα ερυθρά και πολλά παλαιοπασοκικά κύτταρα. Το βάρος των Τσιπροκαμμένων έπεσε από την πρώτη στιγμή στην Δικαιοσύνη και στις υπηρεσίες ασφαλείας. Κατανάλωσαν, ακόμη, πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο για τον έλεγχο της ενημέρωσης, στα πρότυπα του συντρόφου Μαδούρο. Η νέα διακυβέρνηση περνάει υποχρεωτικά από το ξήλωμα αυτού του παρακράτους. Ούτε ένα λεπτό ανοχής!

Η πρώτη πράξη του κ. Τσίπρα, όταν κέρδισε τις εκλογές του 2015, ήταν να διορίσει τον νέο αρχηγό της ΕΥΠ, τον δημοσιογράφο Γιάννη Ρουμπάτη. Ο Αριστερός κύριος Τσίπρας διόρισε ηγεσία την ΕΥΠ πριν καν ανακοινώσει την νέα κυβέρνησή του. Στην συνέχεια δημιουργήθηκαν και άλλες υπηρεσίες ασφάλειας, επειδή, προφανώς, οι ηγέτες της εθνοσωτήριας κυβέρνησής μας αισθανόντουσαν ανασφάλεια.

#ΝεαΔημοκρατία με Κ. #Μητσοτάκης ξανά αυτοδύναμη κυβέρνηση ...

Πώς ο Τσίπρας παγιδεύτηκε στη σχέση του με τον Καραμανλή ...

Δεν γνωρίζω αν υπήρξε ρητή συμφωνία μεταξύ Τσίπρα—Καραμανλικών και ούτε θα το μάθουμε ποτέ. Γιατί αν πράγματι υπήρξε, ουδείς εκ των πρωταγωνιστών θα το ομολογήσει. Aν δεν υπήρξε, δεν υπήρξε. Τέλος.

Ομως, μετά βεβαιότητος, υπήρξε μια --εξ αντικειμένου ταύτιση συμφερόντων-- που εδραζόταν πάνω στο άγχος του Α.Τσίπρα να αποκτήσει προσβάσεις στον κρατικό μηχανισμό.

Ποιο ήταν το deal;

Ενας τουρίστας από το ανατολικό μπλοκ ...

Τι άλλο θα ακούσουμε στις τέσσερις ημέρες που έμειναν, με τη σημερινή, αναρωτιέμαι. Ευτυχώς, θέλω να πω, που τελειώνει η προεκλογική περίοδος, διότι, έτσι όπως κατρακυλά ο Τσίπρας από μέρα σε μέρα σε όλο και μεγαλύτερα βάθη γελοιοποίησης, φοβάμαι ότι στο τέλος θα πιάσω τον εαυτό μου να τον λυπάται κιόλας – σχήμα λόγου, βεβαίως.

Ο απερχόμενος πρωθυπουργός ξεπέρασε πια την απλή (όσο και αν τεχνικά ήταν άψογη) μίμηση της φωνής του Ανδρέα Παπανδρέου. Τώρα μιλάει και εξ ονόματός του, έχει δηλαδή εντελώς ταυτισθεί με τον ρόλο, κάτι που οπωσδήποτε αποτελεί πρόοδο – μικρή μεν, αλλά πρόοδο. Του είναι αδιανόητο, λέει, πως το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου βοηθά τον «γιο του Εφιάλτη» (ο Κυριάκος είναι αυτός)· και εξήγησε, δύο φορές μάλιστα, ότι ο ίδιος ο Παπανδρέου αποκαλούσε Εφιάλτη τον Κων. Μητσοτάκη. Υπονοώντας ότι εκείνος απλώς το επαναλαμβάνει (ίσως από σεβασμό προς τα ιερά κείμενα του παπανδρεϊσμού) και, με την ευκαιρία, το κολλάει και στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Πότε με τον Βελουχιώτη, πότε με τον Ελεύθεριο Βενιζέλο ...

Είναι θλιβερό το φαινόμενο ένας αρχηγός κόμματος να περιφέρει το ιδεολογικό σαρκίο του από εδώ και από εκεί.

Και το φαινόμενο γίνεται θλιβερότερο όταν αυτός είναι πρωθυπουργός.

Έτσι, ξαφνικά πληροφορηθήκαμε πως ο Α.Τσίπρας έχει τις ρίζες του στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Αυτό τουλάχιστον δήλωσε ο ίδιος προχθές.

Στον Ελευθέριο Βενιζέλο, έναν απηνή διώκτη των κομμουνιστών και εμπνευστή του ιδιώνυμου του 1929.

Συγχρόνως όμως, ο Α.Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν τις ιστορικές καταβολές τους και στον Άρη Βελουχιώτη, αν κρίνω από το γεγονός πως αφίσες του κοσμούν υπουργικά γραφεία.

Άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε στην Δραπετσώνα, μέσα σε επαναστατικό οίστρο, πως «με την Αριστερά δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα».

Τελικά τι είναι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ; ποιος είναι ο Α.Τσίπρας;

Ποιους θα επιλέξουμε;

Δοκίμασα στο μυαλό μου διάφορους «κομψούς» τρόπους για να θέσω το ζήτημα και, τελικά, προτίμησα τον απλούστερο, δηλαδή την ευθύτητα. Θέλω να σας προτείνω υποψηφίους για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου: σε ποιους να δώσετε σταυρό προτίμησης. Δεν είναι η γνώμη ενός δήθεν ειδικού, γιατί στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν υπάρχουν ειδικοί. Είναι η δική μου γνώμη, κουβαλάει όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά – και, ευελπιστώ, κάποια θετικά– της προσωπικότητάς μου, και τη διατυπώνω με τον τρόπο ακριβώς που κουβεντιάζω για το ίδιο θέμα με τους φίλους μου. Οπως πάντα, είναι αμέτρητες οι γωνίες από τις οποίες μπορείς να κοιτάξεις ένα ζήτημα και μάλιστα ένα τόσο σύνθετο όσο η επιλογή των καλύτερων από ένα ψηφοδέλτιο. (Ο επιθεωρητής Κάλαχαν το έχει κλείσει αυτό διά παντός, με τον χαρακτηριστικό νατουραλισμό του ύφους του…) Επομένως, ξέρετε τι αγοράζετε.

Ο Κυριάκος τον άφησε να μαλώνει μόνος του ...

Ο Α.Τσίπρας περιφέρει μαζί με τον πόνο του για την ήττα και τον θυμό του, καθώς δεν βρίσκει πολιτικό να μαλώσει μαζί του. Ούτε με τον Θεοδωράκη τα κατάφερε, όταν αποκάλυψε πως σχεδίαζαν από κοινού την είσοδο του Ποταμιού στην κυβέρνηση.

Με μια λακωνική ανακοίνωση ο Σ.Θεοδωράκης τον διέψευσε. Αποτέλεσμα; Οι εναπομείναντες ψηφοφόροι του – περίπου 1,5% - μετά βεβαιότητος θα οδεύσουν προς την Νέα Δημοκρατία.

Ο πρωθυπουργός την μεγαλύτερη απογοήτευση την πήρε όταν δεν κατάφερε να μαλώσει στο debate με τον Κυρ. Μητσοτάκη. Γιατί περί αυτού θα επρόκειτο. Ας μην νομίζει ο αναγνώστης πως θα διεξαγόταν μια συζήτηση πολιτισμένων ανθρώπων. Αυτό το debate θα ήταν η τελευταία ευκαιρία του μήπως και πάρει κάποιους πόντους. Ως εκ τούτου ο Α.Τσίπρας θα μετέβαλε την συζήτηση σε ριγκ.

Άλλωστε, δεν είχε να χάσει τίποτα.

Καραμανλής - Παπανδρέου, βίοι παράλληλοι ...

Εμένα να με συγχωρούν οι «ενωτικοί» κάθε παράταξης, αλλά όποιος διαγράφει το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Και η λήθη είναι συχνά επιβράβευση αυτού που έχει αδικήσει εκείνους που στάθηκαν συνεπείς μέχρι σήμερα και πλήρωσαν τις αμαρτίες των όψιμων ενωτικών. Και για όποιον δεν κατάλαβε, μιλάω για την επανεμφάνιση Καραμανλή και Παπανδρέου. Και τη στάση τους απέναντι σε Σαμαρά και Γεννηματά και στα κόμματά τους.

Και οι δύο ευθύνονται απολύτως για το οικονομικό ναυάγιο της χώρας. Ο πρώτος γιατί επέτρεψε την εκτόξευση του ελλείμματος, που άνοιξε στους διεθνείς κύκλους την Κερκόπορτα για να γονατίσουν τον ελληνικό πληθυσμό. Και ο δεύτερος γιατί παραγνωρίζοντας την εκτροχιασμένη κατάσταση, ενέτεινε την έλλειψη εμπιστοσύνης των «αγορών» και έφερε μοιραία το ΔΝΤ και τη μετατροπή του ελλείμματος σε πολύχρονο χρέος.

«Ούτε μια στο εκατομμύριο»

Ο άνθρωπος είναι αθεόφοβος. Έμαθε μια έκφραση και την χρησιμοποιεί κάθε φορά που είναι σίγουρος πως θα συμβεί αυτό το «ένα στο εκατομμύριο».

Το είπε μια φορά για την Μέρκελ, το είπε δεύτερη φορά για τις ευρωεκλογές και το επαναλαμβάνει για τρίτη φορά μέσα σε ένα μήνα για τις εθνικές εκλογές.

Επειδή είμαι καλοπροαίρετος άνθρωπος να δεχθώ πως με την Μέρκελ ήταν μικρός και άβγαλτος και έπεσε έξω στην εκτίμηση του.

Να δεχθώ για τις ευρωεκλογές πως τον παρέσυραν οι αυλοκόλακες που τον έκαναν να πιστέψει πως θα τις κερδίσει και πως όλοι οι δημοσκόποι συνωμοτούσαν εναντίον του.

Αλλά τώρα; Με 9,3 μονάδες διαφορά και με όλες τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν πως θα χάσει με διψήφιο ποσοστό, αυτό το «ούτε μια στο εκατομμύριο να χάσει τις εκλογές» πώς προκύπτει;

Έχασε την επαφή με την πραγματικότητα; Έχει παραισθήσεις; Σύνδρομο μεγαλείου; Υποβάλλει σε ψυχοθεραπεία τον εαυτό του;

Τι συμβαίνει στον πρωθυπουργό μας;

ΣΥΡΙΖΑ: Και μετά την ήττα τι θα γίνει;

Είναι πράγματι άχαρο να περιμένει κάποιος το βέβαιο τέλος του που θα επέλθει μετά από λίγες ημέρες.

Αδρανής, μετρά τις ώρες, καθώς δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο. Σε αυτήν την κατάσταση του μελλοθανάτου βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις 26 Μαΐου.

Μέχρι τότε η ηγετική του ομάδα και οι ψηφοφόροι του βαυκαλιζόταν με την ιδέα είτε μιας διαχειρίσιμης ήττας είτε με την ιδέα ακόμα και της νίκης.

Σοβαρό κυβερνητικό στέλεχος την Παρασκευή 24 Μαΐου έλεγε εμπιστευτικά σε φίλο του πως «το πολύ να χάσουμε με δύο μονάδες διαφορά». Κάτι που σημαίνει πως μπορεί να πίστευε πως θα νικήσουν κιόλας.

Μετά την μεγάλη ήττα των 9,3 μονάδων και την προκήρυξη των εκλογών για τις 7 Ιουλίου, το μόνο που απομένει στους Συριζαίους είναι η καρτερική προσμονή αυτής της ημερομηνίας.

Κάθε εβδομάδα οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν την σταθερότητα της κατάστασης που προέκυψε από τις ευρωεκλογές, κάτι που προμηνύει ότι την τελευταία εβδομάδα θα σαρωθούν όλα τα αναχώματα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πολλή οικειότητα τον έβλαψε ...

Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας –όχι μόνον ο σημερινός, ο Ευάγγελος Αποστολάκης, αλλά ο εκάστοτε– δεν δίνει συνεντεύξεις επειδή απλώς του το ζήτησαν και συμβαίνει να είναι πολύ καλόβολος άνθρωπος ώστε να χαλάσει χατίρι. Ο υπουργός Αμυνας μιλάει στα ΜΜΕ πάντα με συγκεκριμένο σκοπό, για να μεταδώσει είτε στο εξωτερικό είτε στο εσωτερικό ένα μήνυμα, εκ μέρους του θεσμού τον οποίον εκπροσωπεί, δηλαδή του κρατικού τομέα στον οποίο έχουμε αναθέσει την εθνική ασφάλεια και για τον οποίο δαπανάμε ετησίως άνω του 2% του ΑΕΠ της χώρας. (Για τους σχολαστικούς, φέτος η δαπάνη ήταν στο 2,2% και πέρυσι στο 2,38%, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΝΑΤΟ).

Αυτή τη στάση τουλάχιστον θα περίμενα, ιδίως από τον ναύαρχο Αποστολάκη, ο οποίος στο κάτω κάτω είναι τεχνοκράτης και όχι πολιτικάντης. Εντούτοις, όταν τον ακούς να μιλάει –και είχαμε την ευκαιρία την περασμένη εβδομάδα–, δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς θέλει να πει και ποιος είναι ο επικοινωνιακός σκοπός του, δεν καταλαβαίνεις ποια είναι η κεντρική ιδέα των λόγων του, στο τέλος δεν καταλαβαίνεις εσύ ο ίδιος πού βρίσκεσαι.

Όταν συνδικαλιστές και καταληψίες αναλαμβάνουν την εξουσία!

 Η ΔΕΗ, η μεγαλύτερη ελληνική εταιρεία, βρίσκεται ένα βήμα πριν την κατάρρευση. Την παρέλαβαν με κέρδη, την παραδίδουν με χρέη τύπου Ολυμπιακής! Για όποιον απορεί ακόμη πως μία χώρα οδηγείται στα μνημόνια μπορεί να ρωτήσει τον κ. Τσίπρα και την διοίκηση Παναγιωτάκη. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο αριστερός συνδικαλιστής στην ΓΕΝΟΠ Παναγιωτάκης νόμιζε, χρόνια τώρα, ότι «αυτοί τα ξέρουν καλύτερα».

Η περίπτωση της ΔΕΗ είναι από εκείνες που μας επιτρέπει να πούμε ότι «ναι, οι προηγούμενοι ήταν καλύτεροι». Παρέλαβαν μία εταιρεία με κέρδη και την παραδίδουν υπό συνθήκες κόκκινου συναγερμού. Κι όμως! Θυμόμαστε τον συνδικαλιστή κ. Παναγιωτάκη να συμμετέχει στις καταδρομικές «παρεμβάσεις» της ΓΕΝΟΠ, τότε που η ελληνική κοινωνία δεχότανε έναν ωμό εκβιασμό: Ή κατεβασμένους διακόπτες ή το κράτος της ΓΕΝΟΠ. Κι έφτασε η ώρα που ο εκλεκτός του συνδικαλιστικού κινήματος κ. Παναγιωτάκης, πήρε τα ηνία της εταιρείας στα χέρια του. Την ευκαιρία να αποδείξει ότι αυτός μπορούσε καλύτερα, όπως και οι άλλοι φίλοι του συνδικαλιστές. Καλύτερα σε σχέση με τους τεχνοκράτες που κρατούσαν επί χρόνια με κόπο όρθια αυτή την εταιρεία!

Ο 12λογος κατά του ψεύτη ...

Παρακολουθώ καθημερινά τις εκπομπές στην Τι Βι όπου αντιμάχονται υποψήφιοι βουλευτές. Και μού ‘ρχεται να ορμήσω μέσα από την οθόνη, να κάτσω στη θέση απέναντι από τον συριζέο και να του βγάλω ξινά τα ψέματα που αραδιάζει ανενόχλητος. Πανεύκολα. Γιατί οι ανθυποψήφιοί του είναι ανίκανοι, αδιάβαστοι, άνευροι, οι περισσότεροι. Έτσι αποφάσισα κι έγραψα τον δεκάλογο- μπούσουλα που ξεβρακώνει κάθε συριζέο και τα ψέματά του. Γιατί και οι πολίτες πάνε με τον εξυπνάκια. Δεν πάνε με τον λαπά.

Οι συριζέοι υποψήφιοι έχουν καταπιεί όλοι την ίδια κασέτα. Παπαγαλίζουν τα ίδια παραμύθια, δασκαλεμένοι από το κόμμα. Γιατί, το κόμμα είναι από χρόνια άπιαστο στην προπαγάνδα και στην τέχνη να κάνει το μαύρο άσπρο. Με απύθμενο θράσος. Διδάσκοντας τους οπαδούς και τα στελέχη του επίσης και πώς να διακόπτουν τον άλλον ομιλητή όταν λέει κάτι που τους ταπώνει ή κερδίζει πόντους. Δείχνοντας μαχητικοί και αποφασιστικοί.

Εμφανίζονται μάλιστα κάτι παιδαρέλια που καταχεριάζουν τους συνομιλητές τους με τη φράση- καρμπόν ότι ο λαός δεν έχει μνήμη χρυσόψαρου. Και μιλάνε για το 2000, που οι ίδιοι μπουσούλαγαν στις παιδικές χαρές!

Το παιχνιδάκι με τους υποψήφιους των κομμάτων εξ απεναντίας στην τηλεόραση, δείχνει και πώς ένα κόμμα του 3% έγινε του 35%. Ήταν άσσος στην προπαγάνδα. Του τίποτε ως σημαντικού. Του κενού ως ιδανικού. Της ασχετοσύνης ως πρωτοπορίας. Της δουλικότητας ως επανάστασης. Τα ίδια που πουλάνε και σήμερα στους πολίτες. Σάμπως έχουν τίποτε άλλο να πουλήσουν;

Εμφανίζονται, λοιπόν, οι υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Τι Βι και ξεκινάνε να παραμύθια.

Από τον Ρασπούτιν στον Βισίνσκυ ...

Ο Ρασπούτιν –ο πραγματικός—έγινε γνωστός όχι μόνον για την επιρροή που εξασκούσε, μέσω ενός θρησκευτικού μυστικισμού στην τσαρική οικογένεια, αλλά γιατί συγχρόνως υπαγόρευε σημαντικές πολιτικές αποφάσεις. Όποιος έπεφτε στην δυσμένεια του είχε κακό τέλος.

Όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο τον δολοφόνησε ένας Ρώσος πρίγκηπας στην Πετρούπολη, τις τελευταίες ημέρες του 1916.

Το όνομα του έγινε συνώνυμο της ραδιουργίας, της συνωμοσίας και της εξωθεσμικής επιρροής.

Ο Αντρέι Βισίνσκι ήταν προεπαναστατικά ένας μενσεβίκος μεγαλοδικηγόρος, με ακριβά γούστα. Στην συνέχεια –μετά την Ρωσική Επανάσταση—εισήλθε στο δικαστικό σώμα, υπηρέτησε πιστά το σταλινικό καθεστώς και ήταν ο γενικός εισαγγελέας στις δίκες της Μόσχας ( 1936-1938).

Εξέφρασε, λόγω και έργω, με τον καλύτερο τρόπο το δόγμα Στάλιν «καλύτερα 10 αθώοι στην φυλακή παρά ένας πράκτορας του εχθρού ελεύθερος». Οι αγορεύσεις του ήταν ένα διαρκές υβρεολόγιο κατά των κατηγορουμένων οι οποίοι είχαν ήδη παραδεχθεί, με συντριβή, την ενοχή τους.

Τα ριγέ κουστούμια θα ξαναγίνουν της μόδας ...

Ακόμα θυμάμαι το δάκρυ του Πικραμμένου. Τώρα αυτό το δάκρυ παίρνει την εκδίκηση του και βρίσκει την δικαίωση του, συγχρόνως.

Ακόμα θυμάμαι τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, με το γνωστό ύφος, να εκφέρει με οργή την εμβληματική πλέον φράση «θα τους πάω μέχρι τέλους».

Και η αρχή του τέλους πλησιάζει για τους σκευωρούς της υπόθεσης Novartis. Για την συμμορία, όπως τους αποκαλεί ο Α.Λοβέρδος.

Η νέα παρέμβαση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι.Αγγελή αποκαλύπτει πλήρως την πολιτική παρέμβαση στην εξέλιξη της σχετικής υπόθεσης. Κατονομάζεται ο φυσικός αυτουργός που τυγχάνει υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Συνεπώς, η υπόθεση θα πρέπει να παραπεμφθεί « αμελλητί» στην Βουλή, όπως σημειώνει σε δήλωση του ο Β.Βενιζέλος. Μόνον που η Βουλή θα είναι αυτή που θα έχει εκλέξει με την ψήφο του ο Ελληνικός λαός στις 7 Ιουλίου.

Ο Τσίπρας δεν έκανε λάθη. Αυτός ήταν ...

Είθισται, όταν ένας πολιτικός αρχηγός ηττάται, να αναζητούνται τα αίτια της ήττας του. Κάποιοι σχολιαστές λειτουργούν με την λογική της εκ των υστέρων κριτικής και αποδίδουν ευθύνες, άλλοι απαλλαγμένοι από το σύνδρομο του δικαστή, απλώς ερμηνεύουν τις πράξεις τους.

Σε αυτήν την κατηγορία πιστεύω πως ανήκω. Δεν θα ασχοληθώ με το τι θα μπορούσε να κάνει ο Τσίπρας διαφορετικό από αυτό που έκανε.

Δεν θα εμπλακώ στην λογική τι θα γινόταν αν άφηνε τον Α.Σαμαρά να ολοκληρώσει την θητεία του. Ούτε τι θα γινόταν αν υπέγραφε ο Γ.Βαρουφάκης την συμφωνία με τους εταίρους μας στις 20-22 Φεβρουαρίου 2015.

Πολύ απλά δεν μπαίνω σε αυτήν την λογική της λαθολογίας, γιατί με αυτόν τον τρόπο παρακάμπτουμε την ουσία του προβλήματος, που είναι η φύση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, όρος εθνικής επιβίωσης...

Ο κύβος ερρίφθη. Εκλογές στις 7 Ιουλίου.

Το δίλημμα δεν είναι Νέα Δημοκρατία ή ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία ή χάος. Σήμερα κανένας δεν αμφιβάλλει για τον νικητή των εκλογών. Η διακύβευση των εκλογών είναι η κυβερνητική σταθερότητα.

Ας αναλογιστεί ο αναγνώστης τι θα σημάνει για την οικονομία μας η μη επίτευξη αυτοδυναμίας από την Νέα Δημοκρατία.

Εκλογική αναμέτρηση με το σύστημα της απλής αναλογικής και μια περίοδος ακυβερνησίας. Ολες οι αποφάσεις θα «παγώσουν» και η αβεβαιότητα θα πλανάται πάνω από την χώρα.

Είναι γνωστό πως οι διεθνείς επενδυτές απεχθάνονται ασταθείς καταστάσεις. Επενδύουν τα κεφάλαια τους σε χώρες με πολιτική σταθερότητα.

Αλλά και στα Ελληνοτουρκικά, πιθανόν να εμπλακούμε σε εθνική περιπέτεια. Οι γείτονες μας πάντα εκμεταλλεύονται τις περιόδους κυβερνητικής αστάθειας στην Ελλάδα. Σήμερα, που η επιθετικότητα τους είναι δεδηλωμένη, μια Ελλάδα ακυβέρνητη θα είναι μια πρόκληση γι΄αυτούς να μην προχωρήσουν στην δημιουργία τετελεσμένων υπέρ των συμφερόντων τους.

Υπάρχει η Βάνα Μπάρμπα, στο κάτω κάτω ...

Να διευκρινίσω  ξεκινώντας ότι αυτό δεν είναι η πολιτική νεκρολογία του Βενιζέλου, διότι ο Ευάγγελος είναι προφανές πως έχει μέλλον. Και μόνον η τελευταία ομιλία του στη Βουλή αποδεικνύει την αξία του μυαλού του και της παρουσίας του στην πολιτική – η κατάληξή της, ιδίως, είναι η ακριβέστερη σύνοψη του θεσμικού προβλήματος της χώρας. Οπως συμβαίνει, όμως, με τους ιδιαιτέρως ευφυείς, όταν μάλιστα διαθέτουν την αυτοπεποίθηση να προκαλούν, επιδεικνύοντας την υπεροχή τους, ο Βενιζέλος μπορεί να γίνει σφοδρά αντιπαθής. Μπορεί να σε κάνει να τον μισήσεις, εφόσον συμβαίνει να είσαι πολύ κομπλεξικός και να μην έχεις χιούμορ.

Διαισθάνομαι ότι η αναπόφευκτη σύγκρουση των προσωπικοτήτων (η τόσο άδικη για την κ. Φώφη: πεκινουά με ροτβάιλερ...) θα έπαιξε οπωσδήποτε κάποιο ρόλο στην υπόθεση της εκπαραθύρωσης του Βενιζέλου από το ΠΑΣΟΚ. Δεν αμφιβάλλω, όμως, ότι οι λόγοι ήσαν πρωτίστως πολιτικοί. Μπορεί η ίδια να το χάρηκε και να το ευχαριστήθηκε, μπορεί να αισθανόταν ότι του το χρωστούσε, αλλά δεν τον έδιωξε γι’ αυτό. Τον έδιωξε, επειδή κρίνει ότι έτσι έχει περισσότερες πιθανότητες να αυξήσει το 7,7% που έλαβε το κόμμα της στις ευρωεκλογές. Αλλωστε, προκειμένου να πείσει ότι το εννοεί ως πολιτική επιλογή και όχι ως προσωπική, ανέλαβε την ευθύνη για την έκβαση του εγχειρήματος, κάτι το οποίο υποχρεώθηκαν να δεχθούν όλοι στο ΠΑΣΟΚ, σεβόμενοι τη θέση της ως προέδρου.

Εδώ γελάνε. Ο Αλέξης ξανάγινε αντιμνημονιακός ...

Το είδαμε και αυτό! Ο άνθρωπος που υπέγραψε το τρίτο και το πιο άγριο μνημόνιο, ξαφνικά, έναν μήνα πριν από τις εκλογές ξανάγινε αντιμνημονιακός.

Ο άνθρωπος που με δική του επιλογή —όπως ομολογούν οι υπουργοί του— εξόντωσε με την υπερφορολόγηση την μεσαία τάξη για να καταστήσει τους Έλληνες επιδοματούχους, έβαλε το δίλημμα «νέα λιτότητα ή ΣΥΡΙΖΑ».

Ο άνθρωπος που έδωσε τα πάντα στους δανειστές για να παραμείνει στην εξουσία, τώρα τους εγκαλεί γιατί του υπενθυμίζουν πως θα πρέπει να τηρήσει αυτά που ο ίδιος υπέγραψε.

Αυτός ο απίθανος τύπος είναι ο Αλέξης Τσίπρας.

Το πολιτικό του αδιέξοδο είναι προφανές και έχει επισημανθεί από το βράδυ της ήττας του στις ευρωεκλογές. Προσέρχεται στις εθνικές εκλογές χωρίς αφήγημα.

Και επειδή δεν έχει αφήγημα, πρέπει να επινοήσει. Και έτσι έγινε, στο τέλος της μνημονιακής θητείας του, αντιμνημονιακός.

Βέβαια, ο κόσμος γελά. Αυτό δεν το έχει καταλάβει ο Τσίπρας και η παρέα του. Έχουν αυτοεξευτελιστεί. Ο,τι και να κάνουν γίνεται μπούμερανγκ.

Νέα Δημοκρατία: Ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού ...

Όσο περνούν οι ημέρες και πλησιάζει η 7η Ιουλίου φαίνεται πως μια παράταξη αποτελεί τον σταθεροποιητικό παράγοντα του πολιτικού μας συστήματος.

Η Νέα Δημοκρατία.

Τα όσα διαδραματίζονται αυτές τις μέρες στο ΚΙΝΑΛ το έχουν θέσει ουσιαστικά εκτός κεντρικής πολιτικής σκηνής. Όχι τόσο λόγω της αναμενόμενης εκλογικής συρρίκνωσης του, όσο λόγω της έλλειψης σαφούς πολιτικής.

Και άλλα κόμματα είδαν στο παρελθόν τις δυνάμεις τους να μειώνονται, αλλά έχοντας ξεκάθαρη στρατηγική διεδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις. Συνεπώς το ΚΙΝΑΛ, λόγω των συνεχών άστοχων χειρισμών της ηγεσίας του φαίνεται πως έχασε την ευκαιρία να κρατηθεί στο επίκεντρο των μετεκλογικών εξελίξεων.

Η Ελλάδα του Κυριάκου αφορά και τους...€0,60!

Μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι κάτι μάθαμε από την πολυετή κρίση. Έσφαλα! Γράφει μία κυρία στα social media: «Επειδή ήδη ξεκίνησαν το παραμύθι για καμμένη γη, ΝΔ ΠΑΣΟΚ άφησαν 300 δισ. xρέος, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει 24 δισ. αποθεματικό. Επιστρέφουν για να μας ρημάξουν και πάλι». Παλεύοντας καθημερινά με το τέρας του οικονομικού αναλφαβητισμού, κερδίζει πάντα το τέρας. Ακριβώς επειδή η βλακεία είναι ανίκητη!

Μην προσπαθήσετε να εξηγήσετε τα 300 δισεκατομμύρια του χρέους και το αποθεματικό που η ίδια αναφέρει. Δεν έχει νόημα αυτή η συζήτηση. Αλλά το γεγονός ότι η κυρία αυτή πιστεύει στα αλήθεια ότι το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε μία χώρα που χρωστούσε 300 δισεκατομμύρια ευρώ και ότι τώρα δεν τα οφείλει και έχει και επιπλέον 24 δισεκατομμύρια ευρώ στο σεντούκι. Σαν να λέμε, δηλαδή, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτά τα 4,5 χρόνια δημιούργησε πλούτο 324 δισεκατομμυρίων ευρώ! Και πάλι μην προσπαθήσετε να της εξηγήσετε τα αυταπόδεικτα. Θα αποδειχτεί χαμένος χρόνος. Σκεφτείτε, όμως, ότι η κυρία αυτή πραγματικά πιστεύει αυτά που γράφει. Τα εννοεί! Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιογράφος!

Κυριάκο, όλοι δουλεύουν για σένα ...

Τυχερό αυτό το παιδί. Εχθροί και φίλοι έχουν βαλθεί να του δώσουν την αυτοδυναμία στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Κάνουν ό,τι μπορούν γι΄αυτό. Και καλά οι φίλοι.

Αλλά οι εχθροί; Είναι δυνατόν ο Αλέξης στην αρχή, η Φώφη στην συνέχεια να δουλεύουν για τον Κυριάκο;

Για τον Α.Τσίπρα δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Εκανε, επί τρία χρόνια, καλή δουλειά για να γίνει ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός. Και οι κόποι του αποδίδουν.

Αλλά η κ.Γεννηματά; είναι δυνατόν ένα μήνα πριν από τις εκλογές να έκανε τέτοιο δώρο στον Κυριάκο; Αναφέρομαι βέβαια στην ρήξη που είχε με τον Β.Βενιζέλο και τα όσα επακολούθησαν.

Το πρώτο μάθημα το πήρε η κ.Γεννηματά στις περιφερειακές εκλογές στην Δ.Ελλάδα, όπου ο κοινός υποψήφιος ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε πανηγυρικά από τον νεοδημοκράτη υποψήφιο, παρά την κινητοποίηση τόσο της ίδιας της κ.Γεννηματά όσο και του ιδίου του Γ.Α.Παπανδρέου.

Άδεια σακιά φουσκωμένα από την έπαρση, ψάχνουν νέα παραμύθια ...

Ο διορισμός της ηγεσίας του Αρείου Πάγου εν μέσω προεκλογικής περιόδου αποτελεί μεν μια θεσμική εκτροπή, αλλά δεν είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να παρατείνει κατά μία εβδομάδα την σύγχρονη ελληνική τραγωδία. Στον ΣΥΡΙΖΑ ένιωσαν στο πετσί τους ότι τα παραμύθια δεν πέρασαν. Και χρειάζονται χρόνο για να εφεύρουν καινούργια (παραμύθια) και να τα προπαγανδίσουν ανά την Ελλάδα.

Συνειδητοποίησαν πως όλα όσα έλεγαν – το δήθεν επταήμερο, το δήθεν οκτάωρο, η δήθεν υπεράσπιση των πολλών, το ΔΝΤ, ο Στουρνάρας, τα δήθεν θετικά μέτρα, τα ρουσφέτια, η κινδυνολογία, η ταύτιση της Νέας Δημοκρατίας, ενός μεγάλου λαϊκού κόμματος, με τις ελίτ, η δήθεν έξοδος από τα μνημόνια, η δήθεν μάχη κατά των ολιγαρχών, τα δήθεν διλήμματα, το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα – έπεσαν στο κενό.

Και τώρα ψάχνουν ποια καινούργια παραμύθια θα σερβίρουν, πιστεύοντας πως λίγος περισσότερος χρόνος θα χρησιμεύσει για να… εμπεδωθούν στη συλλογική συνείδηση.

Άδικος κόπος. Τα παραμύθια τους αποδείχθηκε πως δεν είχαν δράκο. Τώρα, αναζητούν δράκο για να πάνε ως τις εθνικές εκλογές.

Κάτι θα βρουν, αλλά δεν έχει πια σημασία. Και αυτό ακριβώς δεν καταλαβαίνουν μέσα στον πανικό τους.

Η απλή αναλογική πίσω από την απόφαση της Φώφης ...

Έχουμε γράψει στο Liberal πως ο σχεδιασμός κάποιων ολιγαρχών είναι η Νέα Δημοκρατία να μην επιτύχει την αυτοδυναμία. Με απλά λόγια δεν θέλουν τον Κ.Μητσοτάκη πρωθυπουργό, γιατί δεν διαπραγματεύεται προεκλογικά μαζί τους την στήριξη τους.

Δεν τον ελέγχουν, και αυτό είναι έξω από την λογική τους, όπως αυτή κυριαρχεί στην πολιτική ζωή του τόπου εδώ και μερικές δεκαετίες, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις πολιτικών που δεν υπέκυψαν στις αξιώσεις τους.

Τι θα συμβεί λοιπόν αν η Νέα Δημοκρατία δεν κατακτήσει την αυτοδυναμία;

Οι λύσεις είναι αυστηρά δύο. Είτε θα σχηματισθεί κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΚΙΝΑΛ είτε θα πορευθούμε σε νέες εκλογές με απλή αναλογική.

ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΛΕ ...

Α. Τσίπρας: O ιδανικός αυτόχειρας ...

Τον έπεισαν πως έχει «τον Κούλη στο τσεπάκι του». Του παρουσίασαν μαϊμού-δημοσκοπήσεις για να του πουν πως οι ευρωεκλογές είναι ντέρμπι. Και τελικά πιστεύοντας πως είναι ντέρμπι, ο αήττητος ηγέτης ανέλαβε προσωπικά όλη την προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Κανένας δεν πήγε να του πει πως είναι, εδώ και πολύ καιρό, το βαρίδι του ΣΥΡΙΖΑ. Του έλεγαν πως όλες οι δημοσκοπήσεις, που τον έφερναν σε δημοτικότητα 10 ποσοστιαίες μονάδες πίσω από τον Κ.Μητσοτάκη, ήταν προϊόν συνωμοσίας των δημοσκόπων και του «παλαιού πολιτικού συστήματος».

Και ο Αλέξης τα πίστευε όλα αυτά; Δεν είχε επαφή με την πραγματικότητα; Αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν αφορά μόνον τον Τσίπρα, αλλά και πολλούς άλλους ηγέτες.

Απομονωμένοι ζούνε στον κόσμο τους με τις παραστάσεις των ένδοξων ημερών. Το ενδεχόμενο της ήττας ούτε περνά από το μυαλό τους, καθώς έχουν αποκτήσει ένα θεϊκό σύνδρομο.

Νομίζουν πως συνομιλούν με την Ιστορία.

Πανικός μπροστά στην κάλπη ...

Πάνω στον πανικό του για το οικτρό εκλογικό αποτέλεσμα της 26ης Μαΐου ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε ότι μετά τον δεύτερο εκλογικό γύρο θα επισκεφθεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προκειμένου να προσφύγει σε εθνική εκλογική αναμέτρηση.

Με λίγη περισσότερη ψυχραιμία, θα μπορούσε να πει ότι με δεδομένο τον δεύτερο γύρο των εκλογών, θα περιμένει να ολοκληρωθεί ομαλά η παρούσα εκλογική διαδικασία και μετά θα λάμβανε τις αποφάσεις του.

Δεν το έπραξε. Αντίθετα, προανήγγειλε κάλπες μετά τις κάλπες, προκαλώντας μια ανωμαλία εν μέσω εκλογικής διαδικασίας και αποδεικνύοντας ότι δεν σέβεται μια κορυφαία στιγμή της Δημοκρατίας.

Μετά, το ξανασκέφθηκε, έδωσε παράταση στον εαυτό του και άρχισε να παίζει με τις ημερομηνίες.

Δεν τον ενόχλησε το γεγονός ότι ήδη παρέμενε στην εξουσία με δανεικές ψήφους δηλωσιών βουλευτών, έχοντας στην ουσία χάσει την Δεδηλωμένη.

Και τώρα, παραιτημένος, σκέπτεται να… παραμείνει στην εξουσία, προκειμένου να διοριστεί η ηγεσία του Αρείου Πάγου.

Ας μην ασχολούμαστε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας τους αφήσουμε στην μιζέρια τους...

Η πατρίδα μας γυρίζει σελίδα. Τα εκλογικά αποτελέσματα της Κυριακής αυτό δείχνουν με τρόπο αδιαμφισβήτητο. Συνεπώς οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά.

Ο εφιάλτης πέρασε. Ο Α. Τσίπρας ό,τι και να μηχανευθεί, όσο και να ραδιουργήσει, δεν μπορεί να αλλάξει την φορά των γεγονότων. Είναι αυτός που φεύγει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτός που έρχεται. Αυτή η εικόνα δεν αλλάζει και με αυτήν την εικόνα θα πορευθούμε μέχρι τις επικείμενες εθνικές εκλογές.

Σήμερα θα πρέπει να αφήσουμε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αναλύσουν, όσο πιο ψύχραιμα μπορούν, τα αίτια της συντριβής τους. Ήδη κάποιοι το κάνουν. Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να πολώσουμε την κατάσταση, δεν έχουμε κανένα λόγο με τις παρεμβάσεις μας να συντελέσουμε στην συσπείρωση τους.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Aυτός είναι, γι΄αυτό τον ψηφίζουμε ...

Πριν από μερικά χρόνια έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες συνέδριο για τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο. Σχεδόν όλοι οι Έλληνες εισηγητές, καθηγητές διαφόρων πανεπιστημίων, στις ομιλίες τους αναφέρθηκαν στα πεπραγμένα και στα λάθη του ΚΚΕ, στις επιχειρήσεις του ΔΣΕ και στην ήττα του.

Στο κλείσιμο του συνεδρίου η Αμερικανίδα καθηγήτρια που το διοργάνωσε, είπε: «για σκεφτείτε να κάναμε εμείς ένα συνέδριο για τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο και να συζητήσουμε επί ώρες για το πώς έχασαν οι Νότιοι και όχι για το πώς κέρδισαν οι Βόρειοι».

Συνεπώς, καλόν είναι κι εμείς να ασχολούμαστε για το πώς κέρδισε η Νέα Δημοκρατία και όχι για το πώς έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Με απλά λόγια οφείλουμε να ασχοληθούμε πρωτευόντως με τον νικητή και τις προοπτικές του και δευτερευόντως με τον ηττημένο και την μελλοντική πορεία του.

Ένας θλιβερός Τσίπρας σε μια σύναξη άβουλων ...

Τσίπρας-Δούρου βλέπουν τα πρώτα Exit-Polls ...

Είχα αποφασίσει να γράψω για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που με τις δηλώσεις τους αποδεικνύουν ότι δεν έχουν ιδέα για τις αιτίες της αποδοκιμασίας τους από το λαό, ούτε καταλαβαίνουν τη σφαλιάρα που εισέπραξαν προχτές. Μέχρι που άκουσα την ομιλία του κ Τσίπρα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χτες. Και συνειδητοποίησα ότι κατά μάνα κατά κύρη κατά γιο και θυγατέρα. Ότι είναι κι αυτός ένα από τα στελέχη του.

Η βασική κινητήριος δύναμη του πρωθυπουργού και του ΣΥΡΙΖΑ ήδη από πριν το 2014 ήταν αυτή που ομολόγησε ο ίδιος ο κ Τσίπρας στη Βουλή. Η αυταπάτη. Οι άνθρωποι είχαν αυταπάτες για το συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη, για τη δική τους δύναμη, για τα πολιτικά και οικονομικά σχέδιά τους, για την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα στην Ελλάδα. Για την πραγματικότητα γενικώς.

Θρίαμβος #ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ . Όλη η Ελλάδα είναι ΜΠΛΕ...

Λοιδορήθηκε , υποτιμήθηκε , καθυβρίστηκε ...

Και έφτασε η ημέρα των εκλογών και οι Έλληνες εκτίμησαν την διαδρομή του όσο καιρό είναι αρχηγός της ΝΔ δίνοντάς του περίπου 10 μονάδες διαφορά από τον καταρρέοντα Τσίπρα.

Για άλλη μία φορά ένας Μητσοτάκης γκρεμίζει ένα "Παπανδρέου" (στην συγκεκριμένη περίπτωση ένα γενόσημο αντίγραφό του) επιβεβαιώνοντας την σοφία των ψηφοφόρων ΝΔ που τον επέλεξαν για την προεδρία του κόμματος.

Στην κάλπη με ρουσφέτια και μπαξίσια ...

Δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία ότι σ’ αυτές τις ευρωεκλογές βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια εκτεταμένη επιχείρηση κατάχρησης εξουσίας, στη διάρκεια της οποίας η κυβέρνηση, με το πεπόνι και το μαχαίρι στο χέρι, άνοιξε τις κάνουλες κουτσουρεμένων επιδομάτων και υποσχέσεων.

Ωστόσο, η προεκλογική κατάχρηση εξουσίας δεν περιορίστηκε στη διανομή επιδομάτων, στη μείωση του ΦΠΑ, στις 100 δόσεις για τη ρύθμιση των οφειλών και στις ένδεκα τροπολογίες λίγες μέρες πριν από τις κάλπες.

Η προεκλογική κυβερνητική προπαγάνδα «μίλησε» σε διάφορες κατηγορίες πολιτών με ανακοινώσεις, παροχές και εξαγγελίες ως την τελευταία στιγμή, που μέσα στον γενικό ορυμαγδό πέρασαν απαρατήρητες.

Έχουμε και λέμε:

Πού μπαίνει ο πήχης των ευρωεκλογών;

Τον πήχη της διαφοράς μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ δεν τον βάζουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων ούτε οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Τον πήχη τον έθεσε ο ίδιος ο Α.Τσίπρας το 2014 όταν με μια διαφορά 3,84 μονάδων από την Νέα Δημοκρατία μετέβη στο Προεδρικό Μέγαρο και ζήτησε εθνικές εκλογές.

Αυτό είναι ένα γεγονός που ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει και που θα δώσει το δικαίωμα στον Κ.Μητσοτάκη, αν πετύχει ίδια ή μεγαλύτερη διαφορά, να θέσει ζήτημα παραίτησης της κυβερνήσεως. Απλά πράγματα.

Αυτό που έκανε ο Α.Τσίπρας το 2014 δημιουργεί ένα πολιτικό δεδικασμένο, που θα τον ακολουθεί. Εννοείται πως το ζήτημα δεν είναι τυπικό, αλλά ουσιαστικό. Δηλαδή οι ευρωεκλογές δεν αναδεικνύουν κυβέρνηση, δεν επηρεάζουν την δεδηλωμένη, αλλά το αποτέλεσμα τους, αν είναι δυσμενές για την κυβέρνηση, θέτει ζήτημα πολιτικής νομιμοποίησης.

Συνθήκες ανωμαλίας με την ανοχή (;) Τσίπρα!

Μπορεί ο κάθε ένας από εμάς να πάει στην πλατεία Εξαρχείων και να πιει τον καφέ του; Μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλειά του η κυβέρνηση; Μην πάμε μακριά. Μια ομάδα κουκουλοφόρων πέταξε μπογιές στην Βουλή, στο πιο καλά φυλαγμένο κτήριο της χώρας, στην πιο καλά φυλαγμένη περιοχή. Ένα αντάρτικο πόλεως στήνεται εδώ και καιρό με την ανοχή (τουλάχιστον) κυβερνητικών στελεχών.

Δύο πράγματα έκανε αυτή η κυβέρνηση, πριν καλά – καλά ο πρόεδρος Αλέξης επισκεφτεί το Μαξίμου. Το πρώτο ήταν να διορίσει τον δημοσιογράφο Γιάννη Ρουμπάτη στην ΕΥΠ. Προφανώς είχε ακούσει τι είχε συμβεί στον πρόεδρο Κώστα που καθυστέρησε χαρακτηριστικά στην αλλαγή της ηγεσίας της ευαίσθητης αυτής υπηρεσίας. Το δεύτερο ήταν στελέχη τους να επισκεφτούν άμεσα τους τρομοκράτες στις φυλακές και στην συνέχεια να καταργήσουν τις φυλακές τύπου Γ.

Να πούμε μία μεγάλη αλήθεια: Ο νόμος, όπως αυτός διαμορφώθηκε μετά την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, δίνει το δικαίωμα στον δολοφόνο Κουφοντίνα να πάρει άδεια και να πάει στο σπίτι του να φάει με την οικογένειά του. Αν κάποιος θέλει να μην δίνεται άδεια σε δολοφόνους όπως ο Κουφοντίνας, δεν έχει παρά να αλλάξει τον νόμο. Αν ρωτάτε τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, δεν συνηθίζεται, απ’ όσο ξέρουμε, να δίνονται ειδικά προνόμια σε αμετανόητους τρομοκράτες. Στην Ελλάδα οι δολοφόνοι της 17Ν έχουν βαπτιστεί από ένα κομμάτι του πολιτικού συστήματος «πολιτικοί αγωνιστές». Το περιβάλλον είναι αρκετά ευνοϊκό για καταστάσεις τύπου Ιταλίας της δεκαετίας του 70…

Σε τροχιά κατάρρευσης…

Στα 200 χρόνια του νεοελληνικού κράτους το σύνηθες ήταν η κομματοκρατία,  η  πελατειακή νομή των προνομίων της εξουσίας και η διαπλοκή των διαχειριστών του δημόσιου συμφέροντος με τα οικονομικά συμφέροντα.

Η περίπτωση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φαίνεται όμως πως ξεπέρασε κάθε προηγούμενο αφού η προώθηση κομματικών ημετέρων και η ανάθεση ευθυνών σε ανίκανους σε κάποιες περιπτώσεις έφτασε να έχει κόστος εκατόμβες νεκρών, ενώ σε γενικές γραμμές ολοκλήρωσε τη διάλυση της ελάχιστα αποδοτικής δημόσιας διοίκησης.

Μετά τα τραγικά δείγματα διοίκησης αλλά και ηθικής που επέδειξαν στην τετραετία ήταν αναμενόμενο λίγους μήνες πριν τις εκλογές να επιχειρήσουν να διασωθούν πολιτικά, μοιράζοντας προνόμια και επιδόματα  σε κατηγορίες δυνητικών ψηφοφόρων.

Η εικόνα των εναγκαλισμών του κ. Τσίπρα με τον κ. Θ. Λυμπερόπουλο που μάχεται να κρατήσει τη συμπαθή κατηγορία των αυτοκινητιστών στις συνθήκες και τα δεδομένα της δεκαετίας του ’50 και πολεμά κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού είναι χαρακτηριστική του χωρίς φραγμούς και στοιχειώδη αξιοπρέπεια καιροσκοπισμού  αμφοτέρων.

Μετακομίζω, γιατί «μαυρίζω» την Δούρου ...

Είπα προχθές στην σύντροφο μου: «Μαρία ετοιμάσου, μετακομίζουμε στην Αθήνα». Με κοίταξε αδιάφορα και μου είπε: «τώρα βλέπω μια ταινία, ηρέμησε». Της απαντώ εκνευρισμένος, υψώνοντας την φωνή μου: «βλέπεις αυτά;» και της δείχνω τα διαφημιστικά σποτάκια της Δούρου.

Τα έβλεπε και δεν πίστευε στα μάτια της και στ΄αυτιά της. «Αν είναι δυνατόν», είπε εξουθενωμένη με αυτά που είδε και άκουσε. «Θα πρέπει να της δώσουν ένα καλό μάθημα οι ψηφοφόροι».

Πράγματι, σε οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος της υποσαχάριας Αφρικής ένας πολιτικός που κουβαλά την πολιτική ευθύνη για 130 θανάτους, θα είχε πάει ήδη στο σπίτι του. Στην Ελλάδα του 4ου Κόσμου, η Ρένα Δούρου επαναδιεκδικεί την υπερνομαρχία προβάλλοντας προκλητικά διαφημιστικά σποτάκια στα οποία εμφανίζεται είτε ως ακκιζόμενη, ανέμελη μεγαλομπεμπέκα, είτε θυμίζοντας, χωρίς ίχνος ντροπής, αυτά τα τραγικά που συνέβησαν στο Μάτι.

Τι συμβαίνει με αυτήν την γυναίκα;

Aν τολμούσαν ας ύψωναν τη σημαία του Ισραήλ στη Γάζα ...

Προχθές, στον διαγωνισμό της Eurovision που έγινε στο Τελ-Αβίβ, κάποιοι Ισλανδοί καλλιτέχνες ύψωσαν μέσα στην σάλα τη σημαία των Παλαιστινίων. Και οι απανταχού της γης αντισημίτες, εκστασιάσθηκαν.

Μεταξύ των οποίων και οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Έλληνες α-νόητοι.

Το Ισραήλ είναι μια δημοκρατική χώρα, στη οποία ζουν, εργάζονται και ψηφίζουν 1.800.000 Άραβες πολίτες αυτού του κράτους. Ασκούν δε, ανεμπόδιστα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Το δημοκρατικό πολίτευμα ουδείς ποτέ το αμφισβήτησε και όλες οι κυβερνήσεις, λόγω του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής, έχουν ευρύτατη κοινωνική και πολιτική βάση.

Συνεπώς, αυτό που έκαναν οι Ισλανδοί καλλιτέχνες ήταν τζάμπα μαγκιά. Σε μια δημοκρατία μια τέτοια ενέργεια δεν έχει κανένα προσωπικό κόστος. Απλώς είναι ένα προπαγανδιστικό τρυκ.

#ΖΑΙΟΙ : «Οι μπογιές και τα τρυκ δεν είναι βία» ...

Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες συνεχών επιθέσεων αναρχοαυτόνομων κατά συγκεντρώσεων της Νέας Δημοκρατίας. Δεν θέλω να πιστέψω πως όλα αυτά γίνονται σε συνεννόηση με την κυβέρνηση.

Γίνονται πάντως με την ανοχή της που σημαίνει συνενοχή. Η υπόθαλψη της ανομίας δεν οφείλεται σε ανεπάρκεια, αλλά σε σχεδιασμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενέταξε συνειδητά τις καθημερινές πράξεις βίας στην τρέχουσα πολιτική πρακτική.

Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι είναι ιερό και συνταγματικά κατοχυρωμένο. Δηλαδή, η απρόσκοπτη συνάθροιση πολιτών για να εκφράσουν τις απόψεις τους, μέσα στα πλαίσια των νόμων.

Η βίαιη επέμβαση σε μια τέτοια εκδήλωση ουσιαστικά ακυρώνει αυτό το δικαίωμα. Δεν καταλύει μόνον την έννομη τάξη την συγκεκριμένη στιγμή, αλλά συγχρόνως λειτουργεί αποτρεπτικά και για μελλοντικές συναθροίσεις.

Κ.Μητσοτάκης σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ: «Σας εύχομαι καλή δύναμη» ... #ΕΡΧΕΤΑΙ

Το περιστατικό συνέβη χθες στα Τρίκαλα, όπου περιόδευε ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Πέρασε από το εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ και είπε στα στελέχη του, επί λέξει: «καλήν επιτυχία δεν μπορώ να σας ευχηθώ, σας εύχομαι όμως καλή δύναμη».

Αναμφίβολα ήταν μια κίνηση πολιτικού πολιτισμού, που έρχεται να αμβλύνει, όσο γίνεται, το οξυμένο πολιτικό κλίμα. Και έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί γίνεται από αυτόν που, μετά βεβαιότητος, θα είναι ο νικητής των ευρωεκλογών και ο επόμενος πρωθυπουργός.

Η πατρίδα μας από το 2011 έζησε στιγμές πρωτοφανούς πόλωσης που επέφερε η διχαστική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Αποδείχθηκε πως αυτή η πολιτική δεν ήταν απλώς τακτικής μορφής, δεν ήταν δηλαδή το μέσο για να ανέλθει ο Τσίπρας και η παρέα του στην εξουσία.

Βλέπουν τι #ΕΡΧΕΤΑΙ ... Δεκάδες υποψήφιοι δήμαρχοι αρνούνται τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ :)

Ε ΟΧΙ και να μας πούν ΖΑΙΟΥΣ ...

Από την Κουμουνδούρου δόθηκε, χθες, στη δημοσιότητα λίστα με τους υποψήφιους δημοτικούς συνδυασμούς που ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει.
Όμως, άμεσα ήρθαν οι πρώτες διαψεύσεις υποψηφίων, οι οποίοι ξεκαθάρισαν ότι δεν επιθυμούν σε καμία περίπτωση να ταυτιστούν με το κυβερνών κόμμα.
Μεταξύ αυτών που αρνούνται την οποιαδήποτε στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο υποψήφιος δήμαρχος Λαυρεωτικής, Δημήτρης Λουκάς και ο υποψήφιος δήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου, Ευάγγελος Μπουρνούς.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι υποψήφιοι δήμαρχοι εξέφρασαν την “μεγάλη έκπληξή” τους για την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ και έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν ότι δεν αποδέχονται την στήριξη του κυβερνώντος κόμματος, αφήνοντας παράλληλα αιχμές για τον γραμματέα του κόμματος, Πάνο Σκουρλέτη. Παράλληλα, ζήτησαν να μην τους μπλέκουν σε παιχνίδια κομματικής κυριαρχίας, για να εξυπηρετήσουν τους όποιους κομματικους τους σχεδιασμούς, σημειώνοντας ότι η όποια προσπάθεια καπηλείας της προσπάθειά τους θα πέσει στο κενό και οι συμπολίτες τους γνωρίζουν ότι δεν συμμετέχουν σε τέτοια παιχνίδια.