Η πολλή οικειότητα τον έβλαψε ...

Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας –όχι μόνον ο σημερινός, ο Ευάγγελος Αποστολάκης, αλλά ο εκάστοτε– δεν δίνει συνεντεύξεις επειδή απλώς του το ζήτησαν και συμβαίνει να είναι πολύ καλόβολος άνθρωπος ώστε να χαλάσει χατίρι. Ο υπουργός Αμυνας μιλάει στα ΜΜΕ πάντα με συγκεκριμένο σκοπό, για να μεταδώσει είτε στο εξωτερικό είτε στο εσωτερικό ένα μήνυμα, εκ μέρους του θεσμού τον οποίον εκπροσωπεί, δηλαδή του κρατικού τομέα στον οποίο έχουμε αναθέσει την εθνική ασφάλεια και για τον οποίο δαπανάμε ετησίως άνω του 2% του ΑΕΠ της χώρας. (Για τους σχολαστικούς, φέτος η δαπάνη ήταν στο 2,2% και πέρυσι στο 2,38%, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΝΑΤΟ).

Αυτή τη στάση τουλάχιστον θα περίμενα, ιδίως από τον ναύαρχο Αποστολάκη, ο οποίος στο κάτω κάτω είναι τεχνοκράτης και όχι πολιτικάντης. Εντούτοις, όταν τον ακούς να μιλάει –και είχαμε την ευκαιρία την περασμένη εβδομάδα–, δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς θέλει να πει και ποιος είναι ο επικοινωνιακός σκοπός του, δεν καταλαβαίνεις ποια είναι η κεντρική ιδέα των λόγων του, στο τέλος δεν καταλαβαίνεις εσύ ο ίδιος πού βρίσκεσαι.



Την επομένη, λ.χ., του έκτακτου ΚΥΣΕΑ της περασμένης Κυριακής, ο ναύαρχος βγαίνει στον Alpha, ενδεχομένως –υπογραμμίζω το επίρρημα– με τον σκοπό να καθησυχάσει τον κόσμο. Είναι η μέρα που έχουμε πληροφορηθεί ότι ο ναύαρχος τελικά δεν θα πολιτευθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρότι μέχρι τότε η εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας εθεωρείτο περίπου δεδομένη. Το αποφάσισε «από κοινού με τον πρωθυπουργό», σε συνάντηση που είχαν οι δυο τους αμέσως μετά το ΚΥΣΕΑ – συγκυρία, η οποία μάλλον ενισχύει τις ανησυχίες για τα Ελληνοτουρκικά παρά τις κατευνάζει. Και τι λέει ο υπουργός για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου; Σας μεταφέρω την απάντησή του ακριβώς: ότι «θα προσπαθήσουμε να μην προκύψει κάτι τέτοιο. Αν φτάσει όμως σ’ αυτό το σημείο, θα κάνουμε ό,τι ενέργειες χρειάζονται για να μη γίνει». Με απλά λόγια, μας λέει ότι, αν γίνει, θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να μη γίνει, αν και θα έχει γίνει. Εσείς τι καταλαβαίνετε από αυτό; Εμένα μου ακούγεται σαν παρωδία του «Yes Minister». Κάθε τεκμηριωμένη απάντηση δεκτή…

Και να θέλεις να ησυχάσεις με τα λόγια του υπουργού, δεν γίνεται, γιατί συνεχίζει και μας διαβεβαιώνει ότι υπάρχουν σχέδια και «έχουν γίνει πάρα πολλές συζητήσεις για το πώς θα αντιδράσουμε». Αυτό ακριβώς είναι που προσωπικώς με ανησυχεί – σωστότερα, με τρομοκρατεί: οι πάρα πολλές συζητήσεις, οι ατέρμονες συζητήσεις που γίνονται για να γίνονται και δεν καταλήγουν πουθενά. Προσθέτει, επίσης, ώστε να μη μας μείνει καμία αμφιβολία για τη σοβαρότητα της κατάστασης, ότι αν φθάσουμε σε αμφισβήτηση του Καστελλόριζου, τότε «τα πράγματα γίνονται πάρα πολύ δύσκολα» και μάλιστα αυτό το τόνισε ιδιαιτέρως στους Αμερικανούς, κατά την πρόσφατη επίσημη επίσκεψή του στις ΗΠΑ. Κατέληξε, δε, εξηγώντας ότι όλα αυτά τα είπε επειδή «έπρεπε να δοθεί ένα μήνυμα στον ελληνικό λαό ότι πρέπει να αισθάνεται ασφαλής και ότι η κατάσταση είναι ελεγχόμενη. Εγώ δεν έχω καμία ανησυχία» – διαβεβαίωση που μάλλον πρέπει να εκληφθεί ως απόπειρα χιούμορ.

Ο υπουργός παρουσιάζει την εικόνα μιας Ελλάδας που πιέζει τους συμμάχους της να εμποδίσουν την Τουρκία, γιατί αν η πρόκληση φθάσει στο Καστελλόριζο, «δεν θα υπάρχουν επιλογές» και «θα είμαστε μόνοι μας». Παρ’ όλα αυτά, επιμένει ότι «αυτή τη στιγμή δεν πρέπει να ανησυχεί κανείς, δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να ανησυχούμε». Αν νομίζει ότι αυτή η εικόνα της προσπάθειας της χώρας, όπως ο ίδιος τη φιλοτεχνεί με τον λόγο του, καθησυχάζει την κοινή γνώμη, τότε φαίνεται ότι η στενή παρέα με τον Πάνο Καμμένο τον έβλαψε σοβαρά.

Δεν μπορώ να γνωρίζω ποιες ήταν οι βαθύτερες προθέσεις του υπουργού, μπορώ όμως να αξιολογήσω πώς λειτούργησε επικοινωνιακά η παρέμβασή του, όπως ο καθένας μας. Και αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο ναύαρχος Αποστολάκης δεν πολιτεύεται κυριολεκτικά, αφού δεν θα είναι υποψήφιος, πολιτεύεται όμως μεταφορικά και, προφανώς, με την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, με το ψηφοδέλτιο του οποίου άλλωστε ήταν έτοιμος να εκτεθεί. Αλλά έχει ήδη εκτεθεί τόσο, ώστε να περιττεύει το επιπλέον. Επί χρόνια ήταν ο καλύτερος φίλος του πολιτικού προϊσταμένου του, του Πάνου Καμμένου: μαζί στις βουτιές, μαζί στις ρακές και στις ψαρούκλες. Επειτα, έγινε υπουργός του Τσίπρα και επίδοξος βουλευτής Επικρατείας. Ποια αξιοπιστία τού έχει απομείνει για να πάρεις στα σοβαρά τα λόγια του; Μα και πώς να τα πάρεις όταν είναι αμφίβολο αν και ο ίδιος καταλαβαίνει τι λέει;

Ακούγεται, και ιδίως στους κύκλους της Νέας Δημοκρατίας, ότι ορισμένοι παράγοντες θα ήθελαν να συνεχίσει ως υπουργός Εθνικής Αμυνας ο Ευάγγελος Αποστολάκης και στην κυβέρνηση που θα διαδεχθεί τη σημερινή. Θα τους στενοχωρήσω, αλλά δεν βλέπω την παραμικρή πιθανότητα να συμβεί.

Του Στ. Κασιμάτη στην έντυπη Κ.