Στις συναυλίες κλασικής μουσικής είναι φυσικό να συμβαίνει. Εκεί, πηγαίνουν πολλοί που δεν ξέρουν, επειδή ακριβώς θέλουν διά της παρουσίας τους να δείξουν ότι ξέρουν. Για τον λόγο αυτό είναι που τους βλέπετε να πετάγονται να χειροκροτήσουν πρώτοι, πάντα τη λάθος στιγμή, νομίζοντας ότι εκεί τελειώνει το έργο. Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορώ να καταλάβω μια τέτοια συμπεριφορά, επειδή μπορώ να το εξηγήσω λογικά.
Αλλά, όταν συμβαίνει κάτι ανάλογο σε πολιτική ομιλία, δυσκολεύομαι να το εξηγήσω ή, μάλλον, δυσκολεύομαι να αποδεχθώ τη μόνη λογική εξήγηση: ότι εκείνοι που χειροκροτούν στο λάθος σημείο μιας πολιτικής ομιλίας δεν καταλαβαίνουν τι ακούν. Δεν σημαίνει αυτό απαραιτήτως ότι δεν καταλαβαίνουν ελληνικά – οι περισσότεροι μάλιστα από αυτούς που χειροκροτούν στο λάθος σημείο έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση. Σημαίνει περισσότερο ότι δεν σκέπτονται. Χειροκροτούν κάτι επειδή τους ακούγεται «έξυπνο» ή «ωραίο» (σαν σύνθημα λ.χ.), πέραν του νοήματός του. Εχουν μπερδέψει, ενδεχομένως, την πολιτική με την ποίηση – ακριβέστερα, με τη λάθος αντίληψη για την ποίηση. Εχουν μπερδέψει, ακόμη πιο σωστά, την πολιτική με τον Ρέμο.
Χθες, λ.χ., στην ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη προς την Κ.Ο. της Ν.Δ., μου έκανε κάκιστη εντύπωση ότι πολλοί βουλευτές πετάχτηκαν να χειροκροτήσουν μόλις ο Κυριάκος είπε ότι η κυβέρνηση εξελέγη υποσχόμενη παροχές 12 δισ. και κατέληξε να επιβάλει μέτρα ύψους 12 δισ. Συγγνώμη, τι βρήκαν να χειροκροτήσουν; Το ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ που πέτυχε τον σκοπό του ή τις επιπτώσεις του, που θα τις λουζόμαστε μέχρι το 2022; Εντάξει, θα πείτε, χειροκρότησαν τον αρχηγό τους! Σωστά, έχετε δίκιο· η ελληνική μας δουλοπρέπεια, είχα ξεχάσει, χάρη στην οποία αναπτύχθηκε σε αυτά τα εδάφη η τέχνη του γλειψίματος…
Πάντως, υπάρχει κάτι πολύ θλιβερό στην εικόνα βουλευτών που χειροκροτούν μηχανικά, επειδή ο αρχηγός τους είπε ωραία κάτι πολύ δυσάρεστο. (Αναμενόμενο, βέβαια, από μια άλλη πλευρά· αν σκεφθείς ότι αυτοί οι άνθρωποι υπέγραψαν την ερώτηση για το «Τάμα του Εθνους»…)
Μιλώντας για τα θλιβερά της χθεσινής ομιλίας, όμως, δεσπόζουσα στα βουλευτικά έδρανα ήταν η θεσπέσια μορφή του Μάκη του Γιακουμάτου. Χύμα στο κάθισμά του, λες και βρισκόταν σε καφενείο. Επάνω στην κοιλιά του είχε απλωμένη μια φανταχτερή ροζ γραβάτα. Ισως με αυτή προσπαθεί να διαψεύσει τα περί ομοφοβικότητας που του προσάπτουν – αδίκως, πιστεύω, διότι μου φαίνεται απίθανο να μπορεί να καταλάβει μια τόσο δύσκολη λέξη...
Του Στ. Κασιμάτη στην Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας είναι πάντα ευπρόσδεκτα αρκεί:
Να μην είναι προσβλητικά , υβριστικά , ειρωνικά , άσχετα με το θέμα , η σεξουαλικού περιεχομένου.
Παρά το ότι ακόμα και τα ανώνυμα σχόλια είναι επιτρεπτά (αρκεί να μην παραβαίνουν τους παραπάνω κανόνες) καλό θα ήταν να σχολιάζετε με κάποιο nic ώστε να υπάρχει πιο προσωπική συζήτηση.
Από την Πρώτη Σεπτεμβρίου Ενεργοποιήθηκε το Moderation στα σχόλια αφού ελάχιστοι φανατικοί , προσπαθούν να κατεβάσουν το επίπεδο του Blog στο ύψος τους...
Γράφοντας σχόλιο σημαίνει την κατανόηση και την αποδοχή εκ μέρους σας των όρων.