«Ακούρευτο» το χρέος πιάνει λιμάνι στο Μπάρι ...

Καθημερινά αναχωρεί το πλοίο από το λιμάνι της Πάτρας κατά τις 2 το μεσημέρι με προορισμό το Μπάρι. Στο δρομολόγιο αυτό δεν επιβιβάστηκε χτες κανένα μέλος της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν αντέχουν άλλες «φουρτούνες» και οι μέρες που μεσολαβούν μέχρι την ψήφιση των μέτρων αναμένονται αρκετά «φουρτουνιασμένες».

Έστω και απόντες από την μεγάλη συνάντηση των G7, στην κυβέρνηση όπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «αναμένουν ότι θα βρεθεί σημείο ισορροπίας». Η φράση αυτή πιθανότατα να φανεί απαραίτητη και για εγχώρια χρήση, καθώς ενώ όλες οι πλευρές στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν συμφωνήσει στην ψήφιση των δύσκολων μέτρων, στελέχη του όπως ο Φίλης και ο Σκουρλέτης επιχειρούν να περισώσουν τα δικά τους προσωπικά προσχήματα.

Αν για παράδειγμα μπορούσε να μιλήσει ελεύθερα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα έλεγε πιθανότατα ότι πιο εύκολα μπορεί να περάσει η περικοπή των συντάξεων και η μείωση του αφορολόγητου, παρά το «κούρεμα» του νόμου Φίλη για την ιδιωτική εκπαίδευση ή η μείωση των συμβασιούχων του νόμου Σκουρλέτη.



Αυτά σε σχέση με τις εγχώριες ισορροπίες.

Σε επίπεδο θεσμών, τα πάρε δώσε ήταν συνεχή σε σχέση με το ελληνικό ζήτημα, πάντα υπό άκρα μυστικότητα υπό τον φόβο πιθανών παρερμηνειών από την γερμανική κοινή γνώμη.

Λίγοι για παράδειγμα γνωρίζουν ότι ο Mario Draghi συναντήθηκε στην Ουάσιγκτον με την Christine Lagarde ή ότι ο Poul Thomsen πέρασε αρκετές μέρες τις τελευταίες εβδομάδες στο Βερολίνο με τον Wolfgang Schaeuble, συνομιλώντας πάντα για το ελληνικό ζήτημα και την ένταξη του ΔΝΤ στο πρόγραμμα.

Την τελική ώθηση στις διαπραγματεύσεις έδωσε η ενεργοποίηση της αμερικανικής πλευράς, γεγονός που δημιούργησε την αισιοδοξία ότι ακόμα και αν δεν ανακοινωθεί κάτι άμεσα, το Μπάρι θα αποτελέσει την πόλη σταθμό για την ολοκλήρωση της συμφωνίας. Η ενημέρωση από τον αμερικανό υπουργό Οικονομικών Steve Munchin που υπήρξε την Τετάρτη αποκλειστικά για το ελληνικό θέμα, παραμονές της συνάντησης στο ιταλικό λιμάνι, θεωρείται ενδεικτική της διάθεσης της πλευράς των ΗΠΑ να κλείσουν το θέμα.

Ωστόσο η λύση που έχει βρεθεί, μπορεί μεν να αποτελεί σημείο αφετηρίας για πολλά θετικά το επόμενο διάστημα (έξοδο στις αγορές, οικονομική ηρεμία κλπ.),  δεν μπορεί δε να ικανοποιεί κανέναν.

Η σύσταση της αμερικανικής διοίκησης προς το ΔΝΤ ήταν να κλείσει την συμφωνία, αποδεχόμενο ακόμα και μια ελάχιστη – εν πολλοίς απροσδιόριστη  - περιγραφή των μέτρων για το χρέος, αυτήν που θα αποδεχόνταν η γερμανική πλευρά. Σε αυτή την κατεύθυνση της ήπιας ή πιο σωστά της μηδενικής λύσης που προωθείται, είναι ενήμερο και το διοικητικό συμβούλιο του ταμείου, το οποίο αναμένει στις αρχές Ιουνίου το νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα, προκειμένου να το εγκρίνει, για να πάρει τον δρόμο του για το Eurogroup της 15ης Ιουνίου το τελικό κείμενο της συμφωνίας.

Το γεγονός ότι οι (μη) εξελίξεις για το χρέος, θα αποκαλυφθούν μετά την ψήφιση των μέτρων, απειλούν το «σημείο ισορροπίας» της κυβέρνησης σε ένα μήνα από τώρα, ειδικά στην περίπτωση που όπως αναμένεται μεσολαβήσει και ένας ανασχηματισμός...

Του Νίκου Φιλιππίδη στο Liberal.gr