Το «νέο φρούτο» των ΜΚΟ...

Στην Ελλάδα της κρίσης βγήκαν και οι πικραμένοι διπλωμάτες στο μιντιακό μεϊντάνι για να καταγγείλουν πράματα και θάματα. «Εβλεπα φοβερές καταστάσεις» δήλωσε ανωνύμως ένας από αυτούς, «με κατασπατάληση κονδυλίων ύψους περίπου 2 εκατ. ευρώ για αναδάσωση του Αμαζονίου, για την εκπαίδευση στατιστικολόγων στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, μέχρι και για παραγωγή... συνταγματολόγων για την Κούβα» («Το Βήμα» 20.2.2014). Ξέχασε βέβαια ότι είναι συμβατική υποχρέωση της Ελλάδος, όπως όλων των αναπτυγμένων κρατών, να παρέχουν αναπτυξιακή βοήθεια σε τρίτες χώρες, και ξέχασε ότι η χώρα που πάλλεται από συνθήματα της αλληλεγγύης των λαών, είναι τελευταία στον κατάλογο του ΟΟΣΑ με βάση την αναπτυξιακή βοήθεια· ακόμη και ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Η λύση είναι απλή: Να διώξουν το ΔΝΤ!

Από την πρώτη στιγμή της… πρώτης «πρώτη φορά αριστερά» η κυβερνητική προπαγάνδα παρουσιάζει το ΔΝΤ ανάλογα με τις (προπαγανδιστικές) ανάγκες της – πότε είναι καλό επειδή απαιτεί μείωση χρέους, πότε είναι κακό επειδή προβάλλει υπερβολικές απαιτήσεις, πότε βρίσκουν ευήκοα ώτα στις ΗΠΑ (δηλαδή στο ΔΝΤ), όπως έχει πει ο κ. Τσίπρας, πότε «οι θέσεις μας είναι πολύ κοντά με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Κομισιόν» (και επομένως μακριά από αυτές του ΔΝΤ, όπως είπε από το βήμα της Βουλής στις 3 Μαρτίου ο κ. Τσακαλώτος.

«Το πρόβλημα είναι και παραμένει το ΔΝΤ», είπε ο κ. Τσίπρας μιλώντας στη «Μπιλντ», στις 5 Μαρτίου. «Έρχονται κατ’ επανάληψη νέες απαιτήσεις που δεν έχουν καμιά σχέση με την αρχική συμφωνία». (Αλλά ο εκπρόσωπος του Ταμείου Τζέρι Ράις επαναλαμβάνει πως δεν ζητούν τίποτε περισσότερο από την εφαρμογή της συμφωνίας του καλοκαιριού).

Οι νέοι τζιχατζιστές πιο μεγάλη απειλή απ' ότι η Αλ Κάιντα...

Του Δημήτρη Κούρκουλα*

Η χθεσινή τρομοκρατική επίθεση στις Βρυξέλλες, στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έπειτα από τις περσινές επιθέσεις στο Παρίσι, δεν πρέπει να αφήνουν πλέον καμμία αμφιβολία για το μέγεθος της απειλής που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Ευρώπη και ο πολιτισμένος κόσμος τα προσεχή πολλά χρόνια.

Όσοι επιπόλαιοι, της καθ' ημάς αριστεράς, ερμήνευαν ακόμα πρόσφατα το φαινόμενο της ισλαμικής τρομοκρατίας με αντι-ιμπεριαλιστικούς όρους κέντρου και περιφέρειας, καταπιεστών και καταπιεζόμενων, ή προσπαθούσαν να ρίξουν όλη την ευθύνη στα όντως τεράστια λάθη εξωτερικής πολιτικής της Δύσης στη Μέση Ανατολή, θα πρέπει τώρα να ξανασκεφθούν τις αφελείς αναλύσεις τους.