Η λύση είναι απλή: Να διώξουν το ΔΝΤ!

Από την πρώτη στιγμή της… πρώτης «πρώτη φορά αριστερά» η κυβερνητική προπαγάνδα παρουσιάζει το ΔΝΤ ανάλογα με τις (προπαγανδιστικές) ανάγκες της – πότε είναι καλό επειδή απαιτεί μείωση χρέους, πότε είναι κακό επειδή προβάλλει υπερβολικές απαιτήσεις, πότε βρίσκουν ευήκοα ώτα στις ΗΠΑ (δηλαδή στο ΔΝΤ), όπως έχει πει ο κ. Τσίπρας, πότε «οι θέσεις μας είναι πολύ κοντά με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Κομισιόν» (και επομένως μακριά από αυτές του ΔΝΤ, όπως είπε από το βήμα της Βουλής στις 3 Μαρτίου ο κ. Τσακαλώτος.

«Το πρόβλημα είναι και παραμένει το ΔΝΤ», είπε ο κ. Τσίπρας μιλώντας στη «Μπιλντ», στις 5 Μαρτίου. «Έρχονται κατ’ επανάληψη νέες απαιτήσεις που δεν έχουν καμιά σχέση με την αρχική συμφωνία». (Αλλά ο εκπρόσωπος του Ταμείου Τζέρι Ράις επαναλαμβάνει πως δεν ζητούν τίποτε περισσότερο από την εφαρμογή της συμφωνίας του καλοκαιριού).

«Το ΔΝΤ στέκεται εμπόδιο στη συμφωνία», είπε ο κ. Τσακαλώτος στη FAZ, στις 7 Μαρτίου. «Εάν το ΔΝΤ με τους τρεις ευρωπαϊκούς θεσμούς έχει κατά τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα κάποιο πρόβλημα, τότε θα πρέπει να το λύσει με τους Ευρωπαίους». Και πρόσθεσε γλαφυρά: «Εδώ υπάρχουν δύο ελέφαντες και εμείς είμαστε μεταξύ τους η αντιλόπη, η οποία προσπαθεί να μην την πατήσουν»!

Στη συνέντευξή του στη Real News (12-13 Μαρτίου), ο κ. Παππάς έριξε την ευθύνη για τις καθυστερήσεις στις διαφωνίες μεταξύ των «Θεσμών». Και ξαναείπε: «Η θέση μας για το ΔΝΤ στο πρόγραμμα είναι γνωστή. Δεν ζητήσαμε εμείς να είναι το ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Το ζήτησαν άλλες χώρες και χάριν της συμφωνίας το δεχτήκαμε».

Πέραν του ότι το ζήτησαν και το παραζήτησαν (με τη γνωστή επιστολή Τσακαλώτου προς Λαγκάρντ της 24^ηςΙουλίου 2015), έχουν ήδη διαψευστεί από τις 8 Μαρτίου από τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών Σαπέν, που, αφού υπενθύμισε πως αν μιλάμε σήμερα για ρύθμιση χρέους είναι επειδή είναι το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, ξεκαθάρισε πως «οι Θεσμοί έχουν ξεπεράσει τις διαφωνίες τους σχετικά με τη στάση έναντι της Ελλάδας».

Μετά απ’ όλα αυτά, ήλθε και η επίθεση προς το Ταμείο (στις 18 Μαρτίου) από «κύκλους» του Υπουργείου των Οικονομικών.

Και μάλιστα με πολύ γλαφυρό τρόπο:

«Έκπληξη προκαλεί, για μία ακόμα φορά, η στάση του ΔΝΤ. Αυτή τη φορά, οι ισχυρισμοί των στελεχών του αποτελούν παγκόσμια πρωτοτυπία στην οικονομική πολιτική. Υποστηρίζουν ότι αν το αφορολόγητο μειωθεί πολύ και παράλληλα δοθεί σε όλους ακόμα σε όσους έχουν εισόδημα πάνω από 40.000 ευρώ, τότε βοηθάμε τους φτωχούς, όχι τους πλούσιους!

Με αυτή την πρωτότυπη (;) άποψη -για την οποία Ανταμ Σμιθ, Τζον Μέιναρντ Κέινς, Μίλτον Φρίντμαν και άλλοι αντίστοιχοι οικονομολόγοι θα είχαν υπαρξιακό πρόβλημα...- είναι φανερό ότι ο... παραδοσιακός υποστηριχτής των φτωχών του πλανήτη, το Ταμείο δηλαδή, μάλλον δεν διαπραγματεύεται με την ανάλογη σοβαρότητα!».

Και η επίθεση από τον ίδιο τον Τσίπρα, από τις Βρυξέλλες, αμέσως μετά τη συμφωνία Τουρκίας – ΕΕ:

«Αυτό που επαναλαμβάνω διαρκώς στις συναντήσεις μου μαζί τους είναι ότι η ελληνική πλευρά θα τηρήσει πλήρως όσα συμφωνήσαμε, δεν θα κάνει λιγότερα από όσα συμφωνήσαμε τον προηγούμενο Ιούλιο, αλλά δεν πρόκειται να κάνει και τίποτε περισσότερο από όσα συμφωνήσαμε τον προηγούμενο Ιούλιο. Τίποτα λιγότερο αλλά και τίποτα απολύτως περισσότερο. Όσοι ζητούν περισσότερα, νομίζω ότι θα πρέπει να κληθούν να δώσουν απαντήσεις για το αν το κάνουν επειδή έχουν επιχειρήματα ή αν το κάνουν επειδή έχουν άλλους στόχους και σκοπούς και θέλουν να εγκαταλείψουν την παρουσία τους στο πρόγραμμα. Είναι ένα ερώτημα το οποίο πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα κληθούν να το απαντήσουν».

Την επομένη, 20 Μαρτίου, πληροφορηθήκαμε πως οι συνομιλίες με την τρόικα που έγινε κουαρτέτο ολοκληρώθηκαν και ότι υπάρχει συμφωνία/σύγκλιση σε σημεία - κλειδιά του ασφαλιστικού και σχεδόν πλήρης συμφωνία για το φορολογικό.

Αυτό που δεν καταλάβαμε είναι αν τελικά τα βρήκαν με το ΔΝΤ ή όχι.

Αλλά γιατί πονοκεφαλιάζουν;

Υπάρχει κάτι πολύ απλό, το οποίο υπόσχονταν urbi et orbi πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015: Να διώξουν το ΔΝΤ!

www.elzoni.gr