P. Thomsen: Κόψτε τις συντάξεις αντί να αυξήσετε εισφορές και φόρους...

Στην εκτίμηση ότι απαιτούνται  νέα μέτρα 7,5-9,5 δισ. ευρώ έως το 2019 (4%-5% του ΑΕΠ) για να διασφαλιστούν τα πλεονάσματα του 3,5%, μέτρα που απαιτούν "σημαντικές εξοικονομήσεις στις συντάξεις"  προέβη ο Πάουλ Μ.Τόμσεν,   Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ σε άρθρο του στο iMFdirect blog.
Ζητά όμως με σαφήνεια και συνδυασμό μεταρρυθμίσεων στο ασφαλιστικό με  ελάφρυνση του χρέους.  Μιλά ακόμη για για δύσκολες πολιτικές αποφάσεις που πρέπει να λάβει η κυβέρνηση, για υπερ-γενναιόδωρες συντάξεις γερμανικών επιπέδων, ενώ εκτιμά ότι δεν θα δεχθεί χαμηλότερο στόχο πλεονασμάτων η ΕΕ.
Ο κ. Τόμσεν   κρούει τον κώδωνα για ένα αξιόπιστο σχέδιο που πρέπει να εκπονήσει η ελληνική κυβέρνηση,  ώστε να μην υπάρξει  επανεμφάνιση φόβων για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη κάτι που "θα καταπνίξει το επενδυτικό κλίμα".



Στο άρθρο του με τίτλο "Ελλάδα: Προς ένα Εφαρμόσιμο Πρόγραμμα" και ημερομηνία  11 Φεβρουαρίου 2016 αναφέρει "έχοντας τραβήξει την Ελλάδα με επιτυχία από το χείλος του γκρεμού πέρυσι το καλοκαίρι, και ακόλουθα αφού σταθεροποίησε την οικονομία, η Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα τώρα συζητά με τους Ευρωπαίους εταίρους της και με το ΔΝΤ ένα περιεκτικό πολυετές πρόγραμμα που μπορεί να εξασφαλίσει μια διαρκή ανάκαμψη και να καταστήσει βιώσιμο το χρέος" κάνει αναφορά σε "ορισμένες παρανοήσεις σχετικά με τις απόψεις και το ρόλο του ΔΝΤ" και εξηγεί ότι ο λόγος του άρθρου είναι "να αποσαφηνίσω τα θέματα αυτά".

"Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι το ΔΝΤ έχει συνδέσει τη συμμετοχή του με δρακόντειες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα στο ασφαλιστικό. Αυτό δεν αντανακλά την πραγματικότητα. Σε τελική ανάλυση, τα νούμερα ενός προγράμματος πρέπει να βγαίνουν" αναφέρει.
Εξηγεί ότι "ο συνδυασμός των μεταρρυθμίσεων συν την ελάφρυνση του χρέους πρέπει να δίνουν σε εμάς και στη διεθνή κοινότητα εύλογες διασφαλίσεις ότι στο τέλος του επόμενου Ελληνικού προγράμματος, σχεδόν μετά από μια δεκαετία εξάρτησης από τη βοήθεια της Ευρώπης και του ΔΝΤ, η Ελλάδα θα μπορέσει τελικά να σταθεί στα πόδια της".

Επισημαίνει ότι "Αυτό προϋποθέτει μια αντίστροφη εξισορρόπηση της φιλοδοξίας των μεταρρυθμίσεων και του ύψους της ελάφρυνσης του χρέους -μπορούμε σίγουρα να υποστηρίξουμε ένα πρόγραμμα με λιγότερο φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις, όμως αυτό αναπόφευκτα θα ενείχε μια μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους".
"Πρέπει να γίνουν και τα δύο" συμπεραίνει, και μιλά  για δύσκολες πολιτικές αποφάσεις στους επόμενους μήνες,  που "δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται επιδερμικά κάνοντας μη-ρεαλιστικές υποθέσεις".

Κάνει λόγο για  την τελευταία εξαετία  που έδειξε ότι το εύρος και ο ρυθμός των μεταρρυθμίσεων που μπορεί να αποδεχτεί η Ελληνική κοινωνία δεν συνάδει με την πρώιμη βελτίωση της παραγωγικότητας και με τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Και  έτσι λοιπόν, οι υποθέσεις ότι η Ελλάδα μπορεί απλά να ξεπεράσει το πρόβλημα του χρέους της χωρίς την ελάφρυνσή του -με μια γρήγορη μετάβαση από τη χαμηλότερη στην υψηλότερη αύξηση της παραγωγικότητας μέσα στην Ευρωζώνη- δεν είναι αξιόπιστες.
Ομοίως, επισημαίνει, η κατά πολύ περιορισμένη επιτυχία στην καταπολέμηση της περιβόητης φοροδιαφυγής στην Ελλάδα - για να πληρώσουν οι ευκατάστατοι το δίκαιο μερίδιό τους- σημαίνει ότι οι μεταρρυθμίσεις στο  ασφαλιστικό δεν μπορούν να αποφευχθούν κάνοντας απλά υποθέσεις ότι θα γίνουν υψηλότερες εισπράξεις φόρων στο μέλλον.
Εξηγεί γιατί δίνει τόση έμφαση στο ασφαλιστικό. Εξηγεί ότι  παρά τις ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις του 2010 και του 2012, το Ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα παραμένει σε οικονομικά- απλησίαστα και γενναιόδωρα επίπεδα. "Για παράδειγμα, οι τυπικές συντάξεις σε ονομαστικούς όρους Ευρώ, είναι σε γενικές γραμμές παρόμοιες στην Ελλάδα και στη Γερμανία, αν και η Γερμανία –με μέτρο το μέσο μισθό- είναι δύο φορές πιο πλούσια από την Ελλάδα".

"Πρέπει επίσης να προσθέσουμε ότι οι Έλληνες εξακολουθούν να συνταξιοδοτούνται πολύ πιο νωρίς από τους Γερμανούς, και ότι οι Γερμανία είναι πιο αποτελεσματική στην είσπραξη των ασφαλιστικών εισφορών. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Ελληνικός προϋπολογισμός χρειάζεται να μεταφέρει περίπου το 10% του ΑΕΠ για να καλύψει το μεγάλο κενό στο ασφαλιστικό σύστημα, σε σύγκριση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι 2½ τοις εκατό. Σαφώς, αυτό δεν είναι βιώσιμο" επισημάινει.
Εξηγεί ότι "δεν μπορεί όμως η Ελλάδα να προστατέψει τους συνταξιούχους κάνοντας περικοπές αλλού ή αυξάνοντας τους φορολογικούς συντελεστές; Υπάρχει κάποιο περιθώριο για τα μέτρα αυτά, όμως είναι πολύ περιορισμένο. Το μεγαλύτερο μέρος των άλλων δαπανών έχει ήδη κοπεί δραστικά στην προσπάθεια να προστατευτούν οι συντάξεις και οι κοινωνικές παροχές, ενώ η δυστοκία στη διεύρυνση της βάσης και στη βελτίωση της συμμόρφωσης έχει ήδη προκαλέσει μεγάλη εξάρτηση από υψηλούς φορολογικούς συντελεστές".
Και εκτιμά ότι "για να πετύχει τον φιλόδοξο μεσοπρόθεσμο στόχο της για πρωτογενές πλεόνασμα 3½ τοις εκατό του ΑΕΠ, η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει μέτρα της τάξης περίπου του 4-5 τοις εκατό του ΑΕΠ. Δεν μπορούμε να δούμε πώς μπορεί να το πετύχει αυτό η Ελλάδα χωρίς σημαντικές εξοικονομήσεις στις συντάξεις".

Για τον κοινωνικό αντίκτυπο παραδέχεται ότι  οι παρεμβάσεις θα είναι κοινωνικά δύσκολες και από την άποψη αυτή, η Κυβέρνηση έχει δίκιο να επισημαίνει ότι οι συντάξεις στην Ελλάδα έχουν μια ευρύτερη κοινωνική λειτουργία, αντιπροτείνοντας όμως  "ένα σύγχρονο κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας που είναι μεσοπρόθεσμα βιώσιμο".
Αναφέρει ως ερώτημα "θα μπορούσε ένας στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα πολύ χαμηλότερος από το 3½ τοις εκατό του ΑΕΠ να κάνει την απαραίτητη ασφαλιστική μεταρρύθμιση λιγότερο απαιτητική;" απαντώντας ότι "αυτό εύλογα αποτελεί ένα επίμαχο θέμα" για κράτη της ΕΕ  που είναι αναγκασμένα να έχουν παρόμοια υψηλά πλεονάσματα, ενώ  η Ευρωζώνη να βρίσκεται ακόμη μακριά από την επίτευξη μιας πολιτικής ένωσης.
Δηλώνει ότι  το ΔΝΤ είναι διατεθειμένο να εργαστεί με το συνδυασμό μεταρρυθμίσεων και ελάφρυνσης του χρέους αλλά "και πάλι τα νούμερα πρέπει να βγαίνουν".
"Το ΔΝΤ δεν θέλει να εφαρμόσει η Ελλάδα μια δρακόντεια δημοσιονομική προσαρμογή σε μια οικονομία που ήδη βρίσκεται σε σοβαρή ύφεση. Στην πράξη έχουμε επανειλημμένα υποστηρίξει μια πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής που στηρίζει περισσότερο μια πιο βραχυπρόθεσμη ανάκαμψη η οποία μεσοπρόθεσμα είναι πιο ρεαλιστική" αναφέρει.

Αλλά επισημαίνει ότι "ακόμη δεν έχουμε δει ένα αξιόπιστο σχέδιο για τοντρόπο που η Ελλάδα θα πετύχει τον πολύ φιλόδοξο μεσοπρόθεσμο στόχο του πλεονάσματος, που είναι το κλειδί στα τα σχέδια της Κυβέρνησης για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους".
Και αναφέρει ότι "αυτή η έμφαση στην αξιοπιστία έχει καίρια σημασία για τη δημιουργία εμπιστοσύνης στους επενδυτές, που είναι ζωτική για την αναζωογόνηση της Ελλάδας. Ένα σχέδιο που είναι βασισμένο σε υπερβολικά αισιόδοξες παραδοχές σύντομα θα προκαλέσει την επανεμφάνιση φόβων για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και θα καταπνίξει το επενδυτικό κλίμα".
"Το ΔΝΤ θα υποστηρίξει τις Ελληνικές Αρχές και τους Ευρωπαίους εταίρους τους στην κατάρτιση ενός προγράμματος μεταρρυθμίσεων και ελάφρυνσης του χρέους στο οποίο τα νούμερα θα βγαίνουν. Υπάρχουν δύσκολες επιλογές που πρέπει να γίνουν, όμως είναι σημαντικό να γίνουν για να μην χαθούν οι προσπάθειες που έκανε η Ελλάδα τα τελευταία έξι χρόνια" καταλήγει ο κ. Τόμσεν.

Της Δήμητρας Καδδά Capital.gr