Προσλήψεις, αυξήσεις, φόροι: η κυβέρνηση έχει σχέδιο, την αφαίμαξη του ιδιωτικού τομέα...

Μόνο αυτή την εβδομάδα αποκαλύφθηκε ότι:

16 υπάλληλοι της Βουλής είχαν προσληφθεί με πλαστά δικαιολογητικά – ένα σκάνδαλο που επιμελώς κρύφτηκε από την προηγούμενη πρόεδρο,

42 άτομα προσελήφθησαν με συνοπτικές διαδικασίες στο υπουργείο Περιβάλλοντος από τον κ. Σκουρλέτη το τελευταίο δίμηνο και

186 άτομα, υπάλληλοι του υπουργείου οικονομικών, θα δουν τους μισθούς τους να διπλασιάζονται, ύστερα από νυχτερινή τροπολογία του κ. Τσακαλώτου.

Εμείς βρισκόμαστε ήδη σε πόλεμο...

Η κατάσταση που διανύει η χώρα μας αποτυπώνεται σαφέστατα στη διατύπωση που έκανε χθες ένας φίλος σε κάποιο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: "Θα ξεσπάσει πόλεμος και θα συγκαλέσουμε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών με Παυλόπουλο, Τσίπρα, Καμμένο, Πλακιωτάκη, Φώφη και Λεβέντη...". Ίσως δεν επαρκούσαν οι 140 χαρακτήρες να συμπληρώσει την πρόταση ή ίσως να είχε αμφιβολίες...

Δεν έχει σημασία όμως... Ο καθένας μπορεί να καταλάβει που βρισκόμαστε και που μπορούμε να φτάσουμε.

Η επικαιρότητα όμως είναι καταιγιστική στις εκτιμήσεις της για το μέλλον του δύσμοιρου αυτού τόπου, αν το μέλλον μπορεί να νοηθεί σαν επέκταση και κατάληξη του παρόντος.

Θα 'ρθει σαν αστραπή!

Ο στρατάρχης Πάνος φόρεσε το αλεξίσφαιρο γιλέκο του, σηκώθηκε όρθιος στο τζιπ και με έκδηλη συγκίνηση έδωσε ένα νεύμα στην αυτοκινητοπομπή για να ξεκινήσει. Η ώρα της εκπλήρωσης του πεπρωμένου ενός ολόκληρου Έθνους είχε φτάσει. Η πορεία προς τη δόξα μόλις είχε ξεκινήσει. Μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά είχε ραντεβού με την Ιστορία. «Στην Πύλη του αγίου Ρωμανού έφυγες για αλλού κι άγγελος θα σε φέρει εδώ στον σωστό καιρό»!

Οποιοδήποτε θέμα σχετίζεται με τις χαμένες πατρίδες είναι φορτισμένο με πολύ συναίσθημα. Η Πόλη, η τραγωδία της Σμύρνης, η εικόνα με τα καραβάνια των προγόνων μας που έφτασαν από την Ιωνία στην αφιλόξενη, τότε, γη της μητέρας πατρίδας δημιουργούν ένα μπερδεμένο συναίσθημα.

Για όσους καταγόμαστε από εκείνα τα χώματα υπάρχει μία δικαιολογία. Έχουμε ακούσει ιστορίες από τις οικογένειές μας, από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, έχουμε γεννηθεί με την αίσθηση της απώλειας. Για άλλους αυτό είναι δικαιολογημένο και για άλλους αδικαιολόγητο. Αλλά συμβαίνει!