Τα γεγονότα στο Παρίσι χτυπούν δυνατά το καμπανάκι. Το ακούμε;

Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι , με τα τραγικά αποτελέσματα, ίσως θα πρέπει να προβληματίσει λίγο περισσότερο όλους μας για ορισμένα πράγματα των τελευταίων ετών. Ορισμένα γεγονότα και καταστάσεις στις όποιες δεν έχουμε δώσει την σημασία που θα έπρεπε.
Πράγματα  για τα όποια τόσο εμείς ως Έλληνες άλλα και γενικότερα οι Ευρωπαίοι, δεν έχουμε αντιμετωπίσει στην ουσία τους , μια και ως πολιτισμός , ο Ευρωπαϊκός , βλέπει τα πράγματα με εντελώς διαφορετική άποψη.
 Και παράλληλα δεν φαντάζεται ότι μπορεί να υπάρχουν πρόσωπα και ιδεολογίες , ομάδες και φανατικοί που μπορούν να φτάσουν σε τέτοιες καταστάσεις.
Και όχι μόνον αυτό, άλλα επειδή λόγω δημοκρατικών παραδόσεων και πολιτισμού, υπάρχει μια πολύ μεγάλη ανοχή σε φαινόμενα και ιδέες , ότι και αν αυτές πρεσβεύουν, όταν υπάρχει μια «εκτροπή’ ή ένα βίαιο γεγονός, τότε οι ευρωπαϊκές χώρες ξαφνιάζονται και αντιδρούν σπασμωδικά. Με μέτρα κατασταλτικά και με σκλήρυνση των νόμων , που πολλές φορές οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα.

  Χρειάζεται λοιπόν μια συνολική αλλαγής της αντίληψης μας για συγκεκριμένα θέματα και καταστάσεις , που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν και αυτές αλλάξει.
   Βέβαια, η Ελλάδα, δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των στόχων των οργανωμένων ομάδων των ακραίων ισλαμιστών  για μια σειρά από λόγους και κυρίως γιατί δεν μετείχαν ελληνικές δυνάμεις σε μάχες σε Ιράκ, Αφγανιστάν κλπ.
 Όμως υπάρχουν δυο στοιχεία που διαφοροποιούν την όλη εκτίμηση για τα πράγματα και τον τρόπο αντιμετώπισης τους.
 Το πρώτο είναι πως έκτος από τις οργανωμένες ομάδες των ακραίων ισλαμιστών , που θα έλεγε κανείς ότι έχουν στο στόχαστρο τους κυρίως τις μεγάλες χώρες που μετέχουν στις πολεμικές επιχειρήσεις ( Αγγλία , Γαλλία ) και βεβαίως τις ΗΠΑ, υπάρχουν και εκατοντάδες μικρές ‘αυτόνομες» ομάδες ή άτομα και στην Ευρώπη που κάποια στιγμή «ενεργοποιούνται» όχι πάντα με εντολή ενός κέντρου άλλα και από προσωπικές θρησκευτικές αναζητήσεις που συνδέονται και με πιθανή περιθωριοποίηση τους. Και αυτοί μπορεί να χτυπήσουν «ασύμμετρα», παντού και οποιονδήποτε δηλαδή.
 Και αυτό, αν το σκεφτούμε, μπορεί να γίνει και στην χώρα μας.
 Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουν έλθει στην χώρα μας χιλιάδες παράνομοι μετανάστες, για τους οποίους δεν υπάρχει κανένας έλεγχος Ούτε καν γνώση , ποιοι είναι και τι πιστεύουν.
  Και βέβαια ανάμεσα σε αυτούς είναι πιθανόν να έχουν έλθει και φανατικοί μουσουλμάνοι, οι οποίοι έχουν έλθει για να συγκροτήσουν στην Ευρώπη πυρήνες, άλλα και ιδιαίτερα πιστοί μουσουλμάνοι που μπορούν να γίνουν εξτρεμιστές με την κατάλληλη προπαγάνδα από άλλους.
 Και , εύκολα , όπως έχουμε δει σε όλη την δύση, περιθωριοποιημένοι προσφυγές χωρίς μέλλον , μετατρέπονται σε «τυφλούς φανατικούς» και γίνονται «έρμαιο στα χέρια των τζιχαντιστών».
 Η αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων που δυστυχώς φαίνεται ότι θα αυξηθούν το επόμενο διάστημα δεν είναι τα σκληρά αστυνομικά μέτρα καταστολής μετά τις όποιες κινήσεις που προκαλούν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Η αντιμετώπιση έχει να κάνει
---Από την μια με τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία τους φανατικούς αυτής της θρησκείας, που δυστυχώς δεν έχουν καμία σχέση με τους θρησκευόμενους όλων σχεδόν των άλλων θρησκειών και συνδέονται άμεσα με το λεγόμενο πολιτικό «Ισλάμ».
---Από την άλλη με το ότι θα πρέπει το κράτος μας, όπως και όλα τα Ευρωπαϊκά, να προχωρήσουν άμεσα σε αλλαγή των μέτρων έλεγχου των συνόρων τους και επιβολής αυστηρών μέτρων σε σχέση με την μετανάστευση , ιδιαίτερα τέτοιων κατηγοριών πολιτών.
Και στην συνεχεία πρέπει να υπάρχει συνεχής έλεγχος με σκοπό την αποδοχή από τους οποίους μετανάστες στην Ευρώπη του πολιτισμού και του δυτικού τρόπου ζωής. Αυτό το τελευταίο πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτο, ελεγχόμενο συνεχώς και στοιχειό που επιτρέπει η μη την παραμονή κάποιου στην Ευρώπη.
Του Π. Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο.