Αχ βρε Ζωή! Με την ετοιμότητα του τενίστα στο τερέν. Με τον θυμό από την τρίχα της κεφαλής ως το νύχι του ποδιού. Με το σφιχτό κέλυφος από το ένα αφτί ως το απέναντι. Με όλα τα ζεστά της ψυχής καταχωνιασμένα, σε κρύπτες γερά ασφαλισμένα, μη και έστω υπαινιχτούν ότι υπάρχουν. Κάποτε θα έρχονταν η ώρα να είσαι η απέναντι... Για όλους κάποτε έρχεται η ώρα, αν λίγο τους ψάξεις. Είναι τα πέντε λεπτά διασημότητας που έταξε ο Γουόρχολ, αλλά σε ελληνική βερσιόν. Τα 5 λεπτά διασημότητας των σχολιανών του καθενός. Όπου υπάρχει ανοχή και έλλειψη ελέγχου προκύπτουν και σχολιανά.
Διάβασα για το επίδομα που εισέπραττε η μητέρα σου μέχρι το 2013, που διεκόπη με απόφαση των αρμόδιων αρχών, κατόπιν ελέγχου. Αναφέρομαι στην Λίνα Αλεξίου, την αντιπρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Εκείνο το άτιμο «ανήλικων τέκνων» επίδομα, για εσένα και την αδελφή σου Βασιλική-Ιωάννα, ετών 31. Τόσα επιδόματα πρόσφερε γενναιόδωρα ο τόπος! Αυτό; Όταν έχεις μια Ζωή Κωνσταντοπούλου, ετών 38...! Τέτοιος πυροβολισμός μέσα στο ίδιο το σπίτι σου. Τέτοια αποκαθήλωση σε τόσο επίπονη διαδρομή υπερβολικά ενήλικα. Μα υπήρξες ποτέ ανήλικη; Πάντα θεωρούσα ότι γεννήθηκες με τη μια από μεγάλη έως υπέργηρη! Τόση επίστρωση εισαγγελικής σκληράδας για να σου βγάλει τη γλώσσα μια ονομασία επιδόματος «ανήλικο τέκνο», που σε ακολουθούσε κατά πόδας και στα -άντα σου;
