Στον απόηχο της Μάχης του Φρέσκου Γάλακτος, όπως πιστεύω ότι θα μείνει στην Ιστορία η πρόσφατη επιτυχής από ελληνικής πλευράς διαπραγμάτευση με την τρόικα, παίρνω απόσταση από τα γεγονότα και κοιτάζω τον καμβά συνολικά.
Η σκόνη έχει κατακαθίσει πια και την κλαγγή των όπλων και των κανατών του γάλακτος την έχει πάρει ο αέρας. Επικρατεί γαλήνη και το τοπίο είναι συναρπαστικό και σχεδόν μεγαλειώδες. Σαν να κοιτάζεις την αφρικανική σαβάνα από ψηλά. Και όμως, παρά τη γαλήνη και τη λαμπρότητα της εικόνας, δράματα και τραγωδίες εκτυλίσσονται σε σημεία που δεν τα πιάνει το βλέμμα μας. Ας πούμε, πίσω από μια συστάδα δένδρα, αόρατο σε εμάς που θαυμάζουμε την εικόνα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή μια αγέλη λεαινών μπορεί να κατασπαράσσει (ζωντανό, εννοείται, γιατί αλλιώς δεν έχει πλάκα...) τον Ντάμπο το γλυκό ελεφαντάκι!
Κατ’ ανάλογο τρόπο, στην πολιτική το ασήμαντο (που, ωστόσο, είναι σημαντικό για τον Ντάμπο και τις λέαινες...) υπάρχει μέσα στη γενική εικόνα χωρίς να το προσέχουμε. Οπως προχθές, όταν όλοι ασχολούμασταν με το πλεόνασμα και τα συμπαρομαρτούντα, ο εκπρόσωπος Τύπου της ΔΗΜΑΡ, Χρήστος Μαχαίρας, επετέθη στον Σταύρο (το επώνυμο περιττεύει) του «Ποταμιού», επειδή ως δημοσιογράφος ο πρόεδρος Σταύρος εκπροσωπεί το «κατεστημένο».
Ας τα βάλουμε κάτω, να δούμε τι σόι «κατεστημένο» είναι ο πρόεδρος. Από ό,τι ξέρω, ο πρόεδρος Σταύρος έφτιαξε τη δική του εταιρεία παραγωγής, έκανε εκπομπές και έγραφε κομμάτια που τα πουλούσε σε ιδιωτικά ΜΜΕ. Εφτιαξε, επίσης, ένα εστιατόριο (στο οποίο δεν έχω πατήσει το πόδι μου και ούτε πρόκειται...), καθώς και μια ιστοσελίδα (την οποία ποτέ δεν κοιτάζω, εκτός αν ένας φίλος μού υποδείξει κάτι συγκεκριμένο). Δεν ξέρω τι είδους κατεστημένο είναι αυτό που εκπροσωπεί ο πρόεδρος Σταύρος· πάντως, αυτό που έφτιαξε ήταν με τα δικά του μέσα και στο πεδίο της ιδιωτικής οικονομίας. Αν οι εκπομπές του δεν βλέπονταν, θα τις έκοβαν. Αν το φαγητό στο εστιατόριό του δεν τρωγόταν, θα είχε κλείσει έπειτα από τρεις μήνες το πολύ. Οπωσδήποτε, ο πρόεδρος αξιοποίησε γνωριμίες και διασυνδέσεις που είχε αποκτήσει από τη δημοσιογραφία. Αλλά ποιος δεν το κάνει αυτό; Είναι αναπόφευκτο, τουλάχιστον για όποιον δεν βολεύεται με την αποτυχία ώστε να την προβάλλει ως αρετή.
Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, δυσκολεύομαι να καταλάβω την επίθεση του Χρ. Μαχαίρα. Μένω δε με τη βεβαιότητα ότι, από τη δική του οπτική γωνία, όχι μόνον γνωρίζει κάτι περισσότερο από εμένα, αλλά και αυτό το περισσότερο που γνωρίζει εγώ δεν μπορώ να το φαντασθώ. Διότι ο Χρ. Μαχαίρας είχε επί χρόνια πολλά μια περίφημη εκπομπή στην κρατική τηλεόραση, που δεν θυμάμαι τον τίτλο της δυστυχώς, την οποία όμως όλοι γνωρίζετε, γι’ αυτό και η υπενθύμιση περιττεύει...
Του Στ. Κασιμάτη από την Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας είναι πάντα ευπρόσδεκτα αρκεί:
Να μην είναι προσβλητικά , υβριστικά , ειρωνικά , άσχετα με το θέμα , η σεξουαλικού περιεχομένου.
Παρά το ότι ακόμα και τα ανώνυμα σχόλια είναι επιτρεπτά (αρκεί να μην παραβαίνουν τους παραπάνω κανόνες) καλό θα ήταν να σχολιάζετε με κάποιο nic ώστε να υπάρχει πιο προσωπική συζήτηση.
Από την Πρώτη Σεπτεμβρίου Ενεργοποιήθηκε το Moderation στα σχόλια αφού ελάχιστοι φανατικοί , προσπαθούν να κατεβάσουν το επίπεδο του Blog στο ύψος τους...
Γράφοντας σχόλιο σημαίνει την κατανόηση και την αποδοχή εκ μέρους σας των όρων.