Όλη η αλήθεια για το επάγγελμα του δικηγόρου...

Οι δικηγόροι στην Ελλάδα είναι πολλοί. Όχι απλά είναι πολλοί αλλά εξωφρενικά πολυπληθείς. Δεν είναι νοητό να έχει η Αθήνα μόνο τόσους δικηγόρους όσους έχουν ολόκληρα κράτη με πληθυσμό εξαπλάσιο της χώρα μας. Αυτή την πληθώρα των δικηγόρων την δημιούργησε αφενός ο υπερπροστατευτισμός του επαγγέλματος, αφετέρου η υπερπαραγωγή νομικών από τα πανεπιστήμια που οδηγεί σε προλεταριοποίηση και σοβιετοποίηση του κλάδου.

Έτσι δημιουργήθηκε μια οιονεί δημοσιοϋπαλληλική τάξη, μόνο που εδώ την αμοιβή του δικηγόρου δεν την δίνει το κράτος, όπως στην περίπτωση των γνήσιων δημοσίων υπαλλήλων, από τους φόρους που εισπράττει, αλλά φορτώνει το δικηγόρο....

πάνω στους πολίτες και μέσω του προστατευτισμού και των προκαθορισμένων αμοιβών, επιβάλλει στους πολίτες να αμείβουν τους δικηγόρους.  Όταν ακούτε «άμισθος δημόσιος λειτουργός» σημαίνει ότι στον συγκεκριμένο κλάδο είναι οιονεί δημόσιοι υπάλληλοι, μόνο που τους πληρώνουν οι πολίτες.

Ο υπερπροστατευτισμός του δικηγόρου γίνεται με τρεις βασικούς τρόπους:

1) Υποχρεωτική παράσταση του δικηγόρου στις περισσότερες δίκες και στα συμβόλαια. Αυτό είναι ανήκουστο. Ο πολίτης πρέπει να είναι ελεύθερος να επιλέξει και όχι να του φορτώνει η Πολιτεία με το ζόρι να έχει δικηγόρο, ακόμα και εκεί που δεν θέλει. Επόμενο είναι να βλέπει ο πολίτης τον δικηγόρο σαν παράσιτο που πρέπει να πληρώσει. Και ο δικηγόρος όμως από την πλευρά του αισθάνεται πολύ άσχημα και άβολα. Δείτε τι συμβαίνει για παράδειγμα κατά την υπογραφή ενός συμβολαίου αξίας 100.000 ΕΥΡΩ, στην οποία υπάρχει και μεσίτης. Το γραμμάτιο προείσπραξης που πληρώνει ο πολίτης στον δικηγορικό σύλλογο 720 ΕΥΡΩ. Από αυτά κρατάει το συνδικαλιστικό όργανο, δηλαδή ο δικηγορικός σύλλογος το 35%, δηλαδή 252 ΕΥΡΩ συν 10 ΕΥΡΩ για θεώρηση υπογραφής (ελληνική πατέντα αυτό) και παίρνει καθαρά ο δικηγόρος στα χέρια του 468 ΕΥΡΩ, για τα οποία θα φορολογηθεί και από τα οποία θα πρέπει να πληρώσει και όλα τα έξοδά του. Ταυτόχρονα την ίδια στιγμή ο παριστάμενος μεσίτης θα πάρει 2% από τον κάθε συμβαλλόμενο, δηλαδή συνολικά 4.000 ΕΥΡΩ, μαύρα και αφορολόγητα. Το χειρότερο στην υπόθεση δεν είναι τα χρήματα.
Είναι το ότι ο συμβαλλόμενος πολίτης είναι όλο χαρές και γλύκες με τον μεσίτη, γιατί τον επέλεξε ο ίδιος ο συμβαλλόμενος και με ευχαρίστηση του δίνει τα υπέρογκα μαύρα χρήματα, ενώ ξινίζει η μορφή του όταν είναι να πληρώσει το πιο πάνω ευτελές παράβολο στον επιστήμονα δικηγόρο, απλά γιατί δεν τον επέλεξε ο ίδιος ο πολίτης αλλά τον επέβαλε η Πολιτεία ως παράσιτο για να τον θρέψει. Αυτό, οι πραγματικοί επαγγελματίες δικηγόροι δεν το ανέχονται. Απλά το θέλουν οι κομματικοί συνδικαλιστές.

2) Ελάχιστο αμοιβής.  Δεν φτάνει που η Πολιτεία βάζει με το ζόρι καπέλο στον πολίτη δικηγόρο, καθορίζει και από πάνω το ελάχιστο της αμοιβής, αφαιρώντας από τον πολίτη το δικαίωμα να διαπραγματευτεί την αμοιβή, μέσα σε μια αγορά ελεύθερου ανταγωνισμού. Βέβαια, για να λέμε την αλήθεια, ποτέ ο δικηγόρος δεν αμείβεται με τα ελάχιστα όρια που προβλέπουν τα γραμμάτια προείσπραξης, εκτός ίσως της περιπτώσεως των συμβολαίων, αλλά με πολλά περισσότερα. Γιατί λοιπόν διαμαρτύρονται οι δικηγόροι; Για δύο λόγους: Πρώτον διαμαρτύρονται κυρίως οι συνδικαλιστές των δικηγόρων γιατί από τις προεισπράξεις παρακρατεί το συνδικαλιστικό όργανο το 12% της αμοιβής, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου πάει υπέρ του συλλόγου. Αν καταργηθεί η προείσπραξη θα καταργηθεί και ο λόγος ύπαρξης του συνδικαλιστή, μαζί με τα οικονομικά και πολιτικά προνόμια που συνεπάγεται αυτό για τον επαγγελματία συνδικαλιστή. Δεύτερον, γιατί με την ελάχιστη προείσπραξη πολλοί δικηγόροι έχουν την ευχέρεια να αποφύγουν να δηλώσουν στη Εφορία την μεγαλύτερη αμοιβή που στην πραγματικότητα έχουν εισπράξει, καλυπτόμενοι πίσω από την επίσημη προείσπραξη.

Είναι ψέμα λοιπόν αυτό που λένε οι συνδικαλιστές δικηγόροι ότι δήθεν η προείσπραξη εξασφαλίζει τα ασφαλιστικά ταμεία και εξασφαλίζει και έσοδα στο κράτος. Πρώτον γιατί ο δικηγόρος έχει καθορισμένο ετήσιο ποσό ασφαλιστικών εισφορών που πρέπει να καταβάλει από την τσέπη του στα ασφαλιστικά του ταμεία κάθε χρόνο και δεύτερον τα έσοδα του κράτους θα είναι λιγότερα, αφού, όπως είπαμε, υπάρχει η δυνατότητα να δηλώνεται η ελάχιστη και όχι η πραγματική αμοιβή.

3) Οι γεωγραφικοί περιορισμοί. Ένας ακόμα τρόπος υπερπροστατευτισμού, είναι και οι γεωγραφικοί περιορισμοί που τίθενται. Ο κάθε δικηγόρος δραστηριοποιείται επαγγελματικά μέσα σε έναν νομό. Έξω από το νομό δεν τον ξέρει η μάνα του, δεν είναι δικηγόρος για τις αστικές υποθέσεις, αλλά απλός πολίτης, λες και έπαψε να είναι επιστήμονας νομικός. Λες και ισχύουν άλλοι νόμοι για την Κόρινθο σε σχέση με την Αθήνα για παράδειγμα. Για να μπορέσει λοιπόν να κάνει μία δίκη για έναν πελάτη του έξω από το νομό του, ακόμα και προσωπική του δίκη ή δικό του συμβόλαιο, θα πρέπει να μπει και δεύτερος τοπικός δικηγόρος και η αμοιβή να καταβληθεί δύο φορές και προς τους δύο δικηγόρους. Αθάνατη ελληνική λεβεντιά. Αυτό προφανώς γίνεται για να προστατευτεί και ο δικηγόρος της επαρχίας. Ο πολίτης πρέπει να ζήσει και τους δύο

Από τους τρεις πιο πάνω τόπους υπερπροστατευτισμού του δικηγορικού επαγγέλματος, η κεβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η Νέα Δημοκρατία και ο ΛΑΟΣ, θέλουν να καταργήσουν τον δεύτερο και τον τρίτο.

Πολύ καλά θα κάνει η κυβέρνηση και πρέπει να το κάνει το ταχύτερο.

Εμείς πάντως, από αυτό εδώ το blog, ζητάμε να καταργήσει και τον πρώτο και βασικότερο τρόπο υπερπροστατευτισμού. Δηλαδή να έχει το αναφαίρετο δικαίωμα ο πολίτης να επιλέγει πότε θέλει να έχει δικηγόρο και πότε όχι. Είναι παραμύθι αυτό που λένε οι συνδικαλιστές δικηγόροι ότι έτσι προστατεύεται ο πολίτης.

Αν θέλουν να προστατέψουν τον πολίτη, να πάνε να του προσφέρουν τις νομικές τους υπηρεσίες δωρεάν οι ίδιοι και όχι να πουλάνε ουμανισμό με ξένη τσέπη.

Πηγή: Προεδρική Δημοκρατία