Όταν οι επιθέσεις στην Μαρέβα έχουν γίνει ανέκδοτο και ανακαλύπτεται ο Δημητριάδης :-)

Το δημοσίευμα του Κώστα Βαξεβάνη στο Documento για τον Γρηγόρη Δημητριάδη σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα προξενούσε την περιέργεια γιατί δημοσιεύτηκε. Αναφέρεται σε μια κατάθεση που δόθηκε πριν έξι χρόνια. Στην οποία ο Δημητριάδης αναφέρει ότι συνεργάστηκε με την Energa, όπως και άλλα 10 δικηγορικά γραφεία τα οποία αναφέρονται και ότι δεν εκπροσώπησε την εταιρεία σε σημαντικές υποθέσεις.

Ακόμα και η αναφορά σε δημιουργία offshore εταιρειών, πρώτον δεν είναι κάτι παράνομο και δεύτερον σε σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Ούτε στο Μαξίμου για offshore εταιρείες, όταν το ταξίδι τον Οκτώβριο του 2016 στην Βενεζουέλα του Νίκου Παππά με τον ειδικό στις offshore Κύπριο δικηγόρο Αρτέμη Αρτεμίου, παραμένει ένα μυστήριο. Αυτό που δεν είναι μυστήριο είναι ο στόχος του δημοσιεύματος.



Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η οικογένειά του. Ακόμα και αν μια κατάθεση σε ανακριτή έπρεπε να προβληθεί σαν δημοσιογραφική αποκάλυψη, ακόμα και αν έπρεπε να βασιστεί σε μισοαλήθειες που ορισμένες φορές είναι χειρότερες από τα ολόκληρα ψέματα.

Ο λόγος που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενοχλεί δεν είναι ότι είναι γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που θα μπορούσε να αφορά το βαθύ ΠΑΣΟΚ, ούτε ότι έχει την αντιαριστερή γλώσσα. Ισχύει για την ακρίβεια το αντίθετο. Ο Μητσοτάκης ενοχλεί επειδή έχει κεντρώα πολιτική γλώσσα.

Μια γλώσσα που δεν εξυπηρετεί  το σχέδιο που από την αρχή υποστήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το σχέδιο για την παρουσίαση της σύγκρουσης ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ σαν συνέχεια του εμφυλίου, με την αριστερά να παίρνει εκδίκηση για την ήττα του 1949.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν βολεύει τον ΣΥΡΙΖΑ. Η αναφορά στον Μητσοτάκη σαν όμηρο των ακροδεξιών στοιχείων της ΝΔ συγκρούεται με την πραγματικότητα, ενώ η αναφορά στον ίδιο σαν ακροδεξιό συγκρούεται με την εικόνα. Από την στιγμή που οι επιθέσεις δεν μπορούν να είναι πολιτικές γίνονται προσωπικές.

Και μετά τις επιθέσεις στη Μαρέβα βρέθηκε ο Γρηγόρης Δημητριάδης. Και αν η αλήθεια ήταν ότι τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ ήταν καταθέσεις που είχαν δοθεί πριν έξι χρόνια και μια εταιρεία που ποτέ δεν λειτούργησε, αν ο Φλώρος είχε διωχθεί και φυλακιστεί με την ΝΔ αλλά αποφυλακιστεί με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τόσο το χειρότερο για την αλήθεια.

Το εντυπωσιακό στην απάντηση του Μαξίμου είναι ότι ΣΥΡΙΖΑ και Documento είναι πλέον ένα. Φράσεις, όπως «…η αμηχανία και ο πανικός της ΝΔ βγάζουν μάτι. Αντί να απαντήσει επί της ουσίας, γράφει εκθέσεις περί ανέμων και υδάτων», θα είχαν λογική αν τις έκανε η εφημερίδα στο κόμμα και όχι μια – παρά το ότι αντιλαμβάνεται και η ίδια ότι δεν είναι – κυβέρνηση σε αντιπολίτευση. Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει πως η ΝΔ θα αντιδράσει.

Κατ’ αρχήν ο μαραντζιδισμός έχει πάει περίπατο με την ομιλία της Ιθάκης και πνίγηκε με την φράση της χθεσινής ανακοίνωσης του Μαξίμου «Υπάρχει μεγάλο σκάνδαλο σε αυτόν τον τόπο πίσω από το οποίο να μην κρύβεται ο κ. Μητσοτάκης και η οικογένειά του;».

Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που να ενοχοποιεί τον αρχηγό της αντιπολίτευσης και την οικογένειά του χωρίς απόδειξη; My ass… Το πιο ενδιαφέρον όμως έχει η αντίδραση της ΝΔ.

Η ΝΔ θα πιεστεί να διατηρήσει τον πολιτικό λόγο όχι όμως από τους οπαδούς της αλλά από τον χώρο που διυλίζει την ΝΔ και καταπίνει τον ΣΥΡΙΖΑ. Στον οποίο ο Πολάκης και ο Τσίπρας μπορούν να λένε ότι θέλουν με μεγαλύτερη αντίδραση το «τσουτ, τσουτ» αλλά αν ο Άδωνις ή ο Βορίδης πουν κάτι θα αναλυθεί ενδελεχώς με αναφορές στο πρόσφατο και απώτατο παρελθόν. Είναι ο χώρος που θέλει την ΝΔ ψοφοδεή και θα ψήφιζε τον Κυριάκο - αν δεν ήταν ο Κυριάκος - και την ΝΔ, αν δεν ήταν η ΝΔ. Είναι από τις στιγμές που ένα κόμμα πρέπει να εμπιστεύεται το ένστικτό του. Η αντίδραση της ΝΔ στο ρεπορτάζ του Documento και την ανακοίνωση του Μαξίμου δείχνει ότι το ένστικτο λειτούργησε στη σωστή κατεύθυνση.

Του Αντώνη Πανούτσου στο Liberal.gr