Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αγχόνες κι εκτελεστικά αποσπάσματα ...

Σε μια έγκριτη ιστοσελίδα δημοσιεύθηκε ένα κείμενο που, επαγωγικά, συνέδεε την τύχη του Α.Τσίπρα με αυτήν του Ν.Τσαουσέσκου. Άστοχο.

Στα δημοκρατικά πολιτεύματα το καθοριστικό όπλο των πολιτών είναι η ψήφος τους. Εκεί συμπυκνώνεται όλη η ισχύς τους. Με αυτήν επιβραβεύουν ή τιμωρούν. Δεν είναι το μοναδικό όπλο, αλλά είναι αυτό που, σε τελική ανάλυση, δείχνει την βούληση του πολίτη.

Από το 2011, όταν και άρχισε ο εκτσογλανισμός της πολιτικής ζωής του τόπου, για πρώτη φορά μετά την Μεταπολίτευση, ακούσαμε από τους «αγανακτισμένους» για κρεμάλες. Μάλιστα το σχετικό σύνθημα το έλεγαν και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, την ίδια περίοδο ακούσθηκε και το βλακώδες και ανιστόρητο σύνθημα πως «η χούντα δεν τελείωσε το 73». Σύνθημα προσβλητικό για όλους αυτούς που αγωνίστηκαν για την ανατροπή της, μεταξύ των οποίων υπήρχαν και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος.



Σήμερα, είναι πολιτικό λάθος να αναπαράγεται αυτός ο λόγος, που βρίσκεται έξω από το πλαίσιο της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Σε αυτό το πολίτευμα οι παρανομίες και οι παρεκτροπές τιμωρούνται από τα όργανα που προβλέπουν το Σύνταγμα και οι νόμοι. Και το Σύνταγμα μας δεν προβλέπει κρεμάλες, δεν προβλέπει εκτελεστικά αποσπάσματα.

Η δημοκρατία δεν εκδικείται. Τιμωρεί.

Αν χρησιμοποιούμε κι εμείς την ρητορική του μίσους και του διχασμού που χαρακτήριζε τους Συριζαίους από το 2011 έως και τις ημέρες μας, τότε γινόμαστε «ίσα κι΄όμοια». Απεναντίας, η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να έχει ως μέλημα της την αποκατάσταση των πολιτικών ηθών που βιάστηκαν βάρβαρα την περίοδο που προανέφερα. Η πατρίδα μας χρειάζεται καταλαγή των παθών και διάλογο.

Άλλωστε, ο διάλογος και το επιχείρημα διακρίνουν τους φιλελεύθερους πολίτες από τους οπαδούς των φαιοκόκκινων ολοκληρωτισμών.

Στην περίπτωση μας προκύπτει ένα κρίσιμο ερώτημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα του δημοκρατικού τόξου; Σέβεται το Σύνταγμα και τους νόμους;

Νομίζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται στα ακρότατα όρια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αναμφίβολα ανήλθε στην εξουσία με δημοκρατικό τρόπο. Μάλιστα οι εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 διεξήχθησαν επί δικής του διακυβερνήσεως με τρόπο αψεγάδιαστο.

Όμως αυτό που διακρίνει την συμπεριφορά του είναι η συστηματική περιφρόνηση των θεσμών και η καλλιέργεια μίσους και διχασμού μέσα στην κοινωνία. Ως γνωστόν στα δημοκρατικά πολιτεύματα δεν υπάρχουν εχθροί, αλλά μόνον πολιτικοί αντίπαλοι, η αντιπολίτευση δεν θεωρείται πως υπονομεύει, αλλά πως αντιπολιτεύεται, η δε εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού του πολιτεύματος.

Η αντίληψη πως ο πολιτικός αντίπαλος είναι και εχθρός, οδηγεί στην απόπειρα εξόντωσης του. Ηθικής και πολιτικής. Όργανο αυτής της πολιτικής, σήμερα στην πατρίδα μας, είναι μια συγκροτημένη ομάδα επίορκων κρατικών λειτουργών που δρουν μεθοδικά και με υψηλή καθοδήγηση γι΄αυτόν τον σκοπό.

Και ο Μαδούρο διεξήγαγε εκλογές, αλλά με τους ηγέτες της αντιπολίτευσης στην φυλακή και με τα ΜΜΕ φιμωμένα. Κινδυνεύουμε να διολισθήσουμε σε μια παρόμοια ατραπό; Κάποιοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ το επιθυμούν και το μεθοδεύουν, μαζί με την αφανή συνιστώσα. Δηλαδή σκευωρούν.

Απέναντι σε αυτήν την απειλή τι άμυνες διαθέτει το δημοκρατικό πολίτευμα; Σίγουρα όχι κρεμάλες. Διαθέτει το Σύνταγμα και τις προβλεπόμενες θεσμικές διαδικασίες. Μα πάνω απ΄όλα διαθέτει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος που αναφέρεται στην υποχρέωση των πολιτών να αγωνιστούν για την τήρηση του, καθώς και στην τιμωρία των σφετεριστών της λαϊκής κυριαρχίας.

Εδώ ξεχωρίζουμε από αυτούς που βυσσοδομούν για να παραμείνουν ες αεί στην εξουσία.

Του Σάκη Μουμτζή στο Liberal.gr